.
Για ένα μικρό διάστημα το Τρίτο Πρόγραμμα του ραδιοφώνου, έζησε την πολιτιστική επανάσταση της διεύθυνσης του Μάνου Χατζιδάκι. Έπαψαν να υπάρχουν ωράρια και η συνεργασία καθώς και η διάθεση δημιουργίας των συντελεστών του πέρασαν σε νόμους ευθύνης καρδιάς. Βέβαια το “σύστημα” δεν άντεξε τόσο οξυγόνο στις φλέβες του και σταμάτησε η παρουσία του Μάνου για να ξαναγυρίσουμε στο νεκροτομείο του υπαλληλικού συμβιβασμού.
Ένα μικρό απόσπασμα που βρήκα από ένα σχόλιο του Μάνου στο ραδιόφωνο του τότε, αξίζει να το ακούσουμε για να καταλάβουμε τι σημαίνει Πολιτικός λόγος που σήμερα τον αναζητούμε. Πολλές φορές μιλάμε για την ανάγκη έκφρασης της πολιτικής σκέψης μέσα από μια διαφορετική φιλοσοφία. Σε αυτό το ηχητικό απόσπασμα, μας αποσαφηνίζεται αυτή η αφηρημένη έννοια.
Ο ανήμπορος στη σκέψη ταυτίζει την πολιτική με την νομοθετική λειτουργία της εθνικής συνέλευσης των εκλεγμένων βουλευτών. Η σκέψη του ανήμπορου ανθρώπου πάντα θέλει την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, γιατί η αναπηρία του πάντα χρειάζεται κάποιον να την διακονήσει. Πάντα αφήνει εν λευκώ την τύχη της ζωής του πιστεύοντας ότι αν είναι τυχερός θα κερδίσει τον τίτλο του “Τζάμπα μάγκα”. Ετούτο όμως δεν συμβαίνει, και αποτέλεσμα των ανίκανων λαών για σκέψη είναι οι κάθε μορφής εξαθλίωση τους. Υπάρχουν βέβαια και χορτασμένοι λαοί που ζουν εξαθλιωμένα ως πνευματική υπόσταση, όπως αυτοί σε κάτι Εμιράτα που τους παρέχουν όλες τις ανέσεις στο κλουβί του εγκλεισμού τους. Όμως "Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε” είπε κάποτε τραγουδιστικά ο Διονύσης Σαββόπουλος , καταδεικνύοντας ότι σε μερικές γωνιές του πλανήτη έχουμε την άρρωστη σκέψη σε μια διαρκή πάλη να κυριαρχήσει καθολικά χωρίς να το έχει καταφέρει ακόμη.
Πόσο επίκαιρος αποδεικνύεται ο λόγος του Μάνου και πως αποκαλύπτει την ανυπαρξία φιλοσοφίας σε αυτό που ονομάζουμε πολιτική σκέψη. Το κυριότερο είναι ότι τα μαρμαρένια αλώνια της μάχης δεν τα προσδιορίζει σε χώρους που σήμερα τα ψάχνουμε, δηλαδή σε διαχειριστικές λογικές οικονομικών καταστάσεων και πάντα σε προθέσεις άλλων… Θέλει πολύ μεγάλο σθένος και πνευματική εγρήγορση για να καταλάβουμε ότι ο εχθρός πάντα βρίσκεται μέσα στη σκέψη μας.
Με σεβασμό σε ένα λόγο που συνεχίζει να ζει για όσους έχουν την δυνατότητα να τον κατανοούν τον παραθέτω για πραγματική ψυχαγωγία και όχι για την συγκατάβαση ευκολίας επειδή το είπε ο Μάνος, συνήθεια δηλαδή ανθρώπων που συναινούν γενικά σε σκέψεις.
Άλλωστε ζούμε στην εποχή των σχηματικών συγκαταβάσεων σε αντιλήψεις και δύσκολες έννοιες, από ανθρώπους που τους προσδιορίζει ο Μάνος ως κότες.
Για ένα μικρό διάστημα το Τρίτο Πρόγραμμα του ραδιοφώνου, έζησε την πολιτιστική επανάσταση της διεύθυνσης του Μάνου Χατζιδάκι. Έπαψαν να υπάρχουν ωράρια και η συνεργασία καθώς και η διάθεση δημιουργίας των συντελεστών του πέρασαν σε νόμους ευθύνης καρδιάς. Βέβαια το “σύστημα” δεν άντεξε τόσο οξυγόνο στις φλέβες του και σταμάτησε η παρουσία του Μάνου για να ξαναγυρίσουμε στο νεκροτομείο του υπαλληλικού συμβιβασμού.
Ένα μικρό απόσπασμα που βρήκα από ένα σχόλιο του Μάνου στο ραδιόφωνο του τότε, αξίζει να το ακούσουμε για να καταλάβουμε τι σημαίνει Πολιτικός λόγος που σήμερα τον αναζητούμε. Πολλές φορές μιλάμε για την ανάγκη έκφρασης της πολιτικής σκέψης μέσα από μια διαφορετική φιλοσοφία. Σε αυτό το ηχητικό απόσπασμα, μας αποσαφηνίζεται αυτή η αφηρημένη έννοια.
Ο ανήμπορος στη σκέψη ταυτίζει την πολιτική με την νομοθετική λειτουργία της εθνικής συνέλευσης των εκλεγμένων βουλευτών. Η σκέψη του ανήμπορου ανθρώπου πάντα θέλει την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, γιατί η αναπηρία του πάντα χρειάζεται κάποιον να την διακονήσει. Πάντα αφήνει εν λευκώ την τύχη της ζωής του πιστεύοντας ότι αν είναι τυχερός θα κερδίσει τον τίτλο του “Τζάμπα μάγκα”. Ετούτο όμως δεν συμβαίνει, και αποτέλεσμα των ανίκανων λαών για σκέψη είναι οι κάθε μορφής εξαθλίωση τους. Υπάρχουν βέβαια και χορτασμένοι λαοί που ζουν εξαθλιωμένα ως πνευματική υπόσταση, όπως αυτοί σε κάτι Εμιράτα που τους παρέχουν όλες τις ανέσεις στο κλουβί του εγκλεισμού τους. Όμως "Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε” είπε κάποτε τραγουδιστικά ο Διονύσης Σαββόπουλος , καταδεικνύοντας ότι σε μερικές γωνιές του πλανήτη έχουμε την άρρωστη σκέψη σε μια διαρκή πάλη να κυριαρχήσει καθολικά χωρίς να το έχει καταφέρει ακόμη.
Πόσο επίκαιρος αποδεικνύεται ο λόγος του Μάνου και πως αποκαλύπτει την ανυπαρξία φιλοσοφίας σε αυτό που ονομάζουμε πολιτική σκέψη. Το κυριότερο είναι ότι τα μαρμαρένια αλώνια της μάχης δεν τα προσδιορίζει σε χώρους που σήμερα τα ψάχνουμε, δηλαδή σε διαχειριστικές λογικές οικονομικών καταστάσεων και πάντα σε προθέσεις άλλων… Θέλει πολύ μεγάλο σθένος και πνευματική εγρήγορση για να καταλάβουμε ότι ο εχθρός πάντα βρίσκεται μέσα στη σκέψη μας.
Με σεβασμό σε ένα λόγο που συνεχίζει να ζει για όσους έχουν την δυνατότητα να τον κατανοούν τον παραθέτω για πραγματική ψυχαγωγία και όχι για την συγκατάβαση ευκολίας επειδή το είπε ο Μάνος, συνήθεια δηλαδή ανθρώπων που συναινούν γενικά σε σκέψεις.
Άλλωστε ζούμε στην εποχή των σχηματικών συγκαταβάσεων σε αντιλήψεις και δύσκολες έννοιες, από ανθρώπους που τους προσδιορίζει ο Μάνος ως κότες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.