Τις αγορεύειν βούλεται; (Για την Δημοκρατία και την Οικονομία μέσω Φιλοσοφίας)

.


 

Πατήστε στην εικόνα για την ομιλία 
του Σωτήρη Γλυκοφρύδη

Μόνο από τον ορισμό του τίτλου της εσπερίδας που παρακολούθησα στην πνευματική εστία της Βούλας, υπό την διοργάνωση της Εταιρείας Μελέτης Προβλημάτων Συλλογικών, φτάνει να την χαρακτηρίσω επιτυχή.
Ο τίτλος της εκδήλωσης ήταν :
«Με το βλέμμα των Φιλοσόφων : Δημοκρατία και Οικονομία: Οι προκλήσεις της Χώρας μας και πως μπορούν να αντιμετωπισθούν»

Κράτησα στο χέρι μου το έντυπο με τα βιογραφικά των ομιλητών σαν κάθισα στην θέση μου. Έπιασα τον εαυτό μου να εικάζει το «τι» θα αναπτύξουν οι αξιόλογοι ομιλητές κοιτώντας το έντυπο. Πρόσεξα πως ως σταθερή αξία συμμετείχε ο κύριος Σαράντος Καργάκος ιστορικός και συγγραφέας. Δεν γνώριζα τον κύριο Πέτρο Στεφανέα τον λέκτορα του ΕΜΠ, αλλά είχα μια ενόχληση για τον κατά τα άλλα συμπαθέστατο και λαλίστατο όπως απεδείχθη κύριο Απόστολο Πιερρή, λόγω της ανάγνωσης δίπλα στο όνομα του ως τίτλο τον προσδιορισμό «Φιλόσοφος».
Προσωπικά έχω μια ευαισθησία στους αυτοπροσδιορισμούς τέτοιου βεληνεκούς.
Τέλος ήταν ο κύριος Σωτήρης Γλυκοφρύδης (συγγραφέας) που γνωρίζω λόγω φιλίας τις απόψεις του και περίμενα να ακούσω τον συμπυκνωμένο λόγο του επάνω στο θέμα.

Σε όλη την ώρα των ομιλιών δεν κουνήθηκα από την θέση μου προσπαθώντας να «ρουφήξω» στην κυριολεξία την ατομική θεώρηση του κάθε ομιλητού για το ζήτημα που το θεωρούσα πολύ σπουδαίο.

Μια εκδοχή Πολιτικού σκέπτεσθαι

.
Μια εκδοχή του Πολιτικού σκέπτεσθαι
του Κώστα Ζωγραφόπουλου


Στην προσωπική μας ζωή αλλά πολύ περισσότερο στην Πολιτική αντιπαράθεση αυτό που έχει αξία είναι η «Πληροφορία».
Μπορεί λοιπόν η ανυπαρξία της ή η χάλκευση μιας διαφορετικής αλήθειας (δηλαδή ενός ψεύδους) να αποτελέσει το καλύτερο όπλο για το διακύβευμα των εκάστοτε εκλογών που δεν είναι άλλο από τον επηρεασμό των ψηφοφόρων;

Όλα τα κόμματα επηρεάζουν τους ψηφοφόρους και με στόχο να αναβαθμίσουν ωφελιμιστικά την ύπαρξη τους στο «παιχνίδι» της κοινοβουλευτικής πραγματικότητας.
Κάθε κόμμα έχει κατά την διεκδίκηση της εξουσίας εντελώς διαφορετικά οφέλη για τους οπαδούς του, τα στελέχη του και τέλος για την αρχηγική του κάστα. Για να το κάνουμε σαφές μέσα από ένα παράδειγμα στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας είναι εντελώς διαφορετικά τα οφέλη αν και φαίνονται ίδια της κυρίας Ντόρας από αυτά του κυρίου Σαμαρά. Διαφορετικά είναι τα οφέλη των στελεχών της παράταξης και σαφώς διαφορετικά (αν και εδώ δεν είναι σίγουρα) τα οφέλη που προσδοκούν οι ταλαίπωροι ψηφοφόροι. Όσο πιο ψηλά βρισκόμαστε στην πυραμίδα της εξουσίας είναι μετρήσιμα και άμεσα, ενώ στην βάση της ασαφή και πολλές φορές πλανημένα… Αυτό το λέει η ιστορία και όχι ο γράφων!
Το παράδειγμα θα μπορούσε να αναλυθεί και για τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά για την οικονομία της γραφής κρατήσαμε το πιο επίκαιρο και γαργαλιστικό μια και η λυκοφιλία μπροστά στην ωφελιμιστική ανάγκη είναι προφανής.

Άλλη μια πραγματικότητα είναι ότι αυτά που γνωρίζουν οι αρχηγοί των κομμάτων και τα επιτελεία τους είναι διαφορετικά από αυτά που γνωρίζουν και θέλουν να γνωρίζουν οι ψηφοφόροι.
Για εμάς τους απλούς ανθρώπους που βρισκόμαστε έξω από τον νυμφώνα που ανταλλάσσονται οι πληροφορίες, το μόνο εργαλείο που μπορούμε να διαθέτουμε είναι η παρατήρηση και η γνώση επιχειρώντας ιστορική ανάλυση μέσω της παιδεία μας.

Ποια είναι λοιπόν η πληροφορία που γνωρίζουν κάποιοι και με κανένα τρόπο δεν θέλουν να περάσει προς εμάς;
Οι άνθρωποι δεν «βλέπουμε» με τον ίδιο τρόπο ένα γεγονός, μια και συνήθως υπερισχύει ο φόβος μας μέσα από ασυνείδητες διαδικασίες που έχει εγκατεστημένες το προγραμματισμένο μυαλό μας σε σταθερές συμπεριφορές.
Για παράδειγμα μπορεί να λένε πως θα πεζοδρομήσουν μια οδό και η συνήθεια δεν μπορεί να επιτρέψει στον κάθε μαγαζάτορα την πραγματική εκδοχή πως θα αυξηθούν οι πωλήσεις του αν δεν έχει ως παρκάρισμα το αυτοκίνητο του έξω από το κατάστημα κάθε μέρα.

Ποια είναι όμως η πληροφορία που ξέρουν ή ψυχανεμίζονται στην κορυφή τους τα κόμματα και αγνοούν οι ψηφοφόροι;

Με το βλέμμα των Φιλοσόφων: Δημοκρατία και Οικονομία

 .
Ίσως θα νόμιζε κάποιος ότι αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας αν μας έλεγαν ότι υπάρχουν δύο ταυτόχρονοι κόσμοι που περνά ο ένας μέσα από τον άλλο και δεν συναντιούνται ποτέ.
Είναι όμως μια ατράνταχτη αλήθεια, αρκεί να μπορέσουμε να την εντοπίσουμε με τη σκέψη μας.

Αν βγείτε σε μια πλατεία ή σε μια λαϊκή αγορά και παρατηρήσετε τους ανθρώπους θα διαπιστώσετε την επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά τους να υφίσταται χωρίς επίγνωση για ότι συμβαίνει σήμερα ως πραγματικό διακύβευμα στην αξιακή βάση της ανθρωπότητας. Μα σαν ανοίξετε και τους τηλεοπτικούς δέκτες θα διαπιστώσετε επίσης μια λεκτική αντιπαλότητα που φτάνει μέχρι τις πρόσφατες βιαιοπραγίες του υποψήφιου βουλευτή της Χρυσής Αυγής κου Κασιδιάρη.

Ένα ολόκληρο πλήθος σπουδαίων και μη ανθρώπων κατά την (παραδεκτή;) διαστρωμάτωση της κοινωνίας, βρίσκεται σε μια βίαιη περιδίνηση γύρω από τα υποκειμενικά πιστεύω των ατόμων του.

Απέναντι από αυτό το πραγματικό σκηνικό όντας αθέατοι κάποιοι άλλοι, προσπαθούν να μπουν μέσα στις έννοιες και τις λέξεις που ευελπιστούν να διαμορφώσουν τις νέες ιδιότητες σύστασης της κοινωνίας. Δεν είναι διαστροφή και χάσιμο χρόνου κάποιων που μέσα στη ραθυμία φιλολογίζουν ως χόμπι. Αντίθετα μιλάμε για την ουσιαστική επαναστατική λειτουργία της σκέψης του ανθρώπου που τολμά να επαναδιατάξει τις βεβαιότητες και κατ’ επέκταση τις συμπεριφορές ενός παγκόσμιου πολιτισμού.

Αν ρωτήσετε ένα γνωστό σας να προσδιορίσει τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε ιδεολογικό επίπεδο παγκοσμίως, θα σας έλεγε πως ο καπιταλισμός βρίσκεται σε μια αέναη αντιπαλότητα με τον σοσιαλισμό. Ο καπιταλισμός για κάποιους αποτελεί την απελευθέρωση της ατομικής δημιουργικότητας ενώ θα ακούσετε και την εκδοχή ορισμού του ως ιδεολογία της στυγνής εκμετάλλευσης ανθρώπου προς άνθρωπο.
Αντίστοιχα ο Σοσιαλισμός με όλες τις εκδοχές που υπήρξε στην ιστορική διαδρομή της εφαρμογής του, θα κριθεί ως μια ελπίδα συνύπαρξης των ανθρώπων μέσα από ισότιμη αξία ή θα μπορούσαμε να πάρουμε την πληροφορία πως είναι ένα σύστημα συντήρησης εξουσίας που παράγει ομοιόμορφη ραθυμία και διατηρεί ευφυής ηγέτες που τον διαχειρίζονται επ’ ωφελεία για τους ίδιους.

Αν θέταμε ένα παράδειγμα προς κατανόηση όλων των αντιφατικών προσεγγίσεων, θα λέγαμε πως κάθε ερμηνεία ή άποψη βρίσκεται μέσα σε ένα αυγό. Κάθε θέση είναι μέρος αυτού του αυγού, επιμένοντας πως κατέχει την αλήθεια και τη γνώση για το τι είναι το αυγό ως όλον. Οι ερμηνείες της αλήθειας κάθε μέρους που βρίσκεται εντός του όλου, προκύπτουν από την ιδιοσυστασία των υλικών (σκέψης) στο σημείο που ευρίσκεται.
Για να μάθουμε όμως τι είναι το «αυγό» θα πρέπει να το δούμε έξω από τα όρια και τις ανάγκες μας και βέβαια να συνυπολογίσουμε ως αξία απαραίτητη την συν-ύπαρξη των ετερόκλητων στοιχείων που δεν διαθέτουμε αλλά βρίσκονται δίπλα μας για κάποιο λόγο.

Όταν μιλούμε για έννοιες όπως η Οικονομία, η Δημοκρατία και πολλές άλλες, θα πρέπει να έχουμε το θάρρος να τις ανατέμνουμε και να φτάσουμε στην τεράστια δεξαμενή που τις γέννησε και δεν είναι άλλη από την συνύπαρξη της Πειθούς μαζί με την Ανάγκη.

Αυτές οι δύο τελευταίες λέξεις, είναι αθέατες φιλοσοφικά από τους ανθρώπους που καταναλώνουν το χρόνο τους μέσα από βεβαιότητες και συνήθειες της ζωής τους.

Οι άνθρωποι που τολμούν να τελέσουν πατροκτονία στις υποκειμενικές βεβαιότητες τους, είναι τούτοι που προετοιμάζουν το ενδεχόμενο επιβίωσης του ανθρώπινου είδους.

Έκανα αυτό τον πρόλογο –τοποθέτηση- για να αναφερθώ σε μια εσπερίδα που θα γίνει την Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012 στην αίθουσα της Πνευματικής Εστίας της Βούλας.
Η θεματική ακούγεται περίεργα σε τούτες τις μέρες, κάτω από τον τίτλο:
Με το βλέμμα των Φιλοσόφων: Δημοκρατία και Οικονομία:
Οι προκλήσεις της χώρας μας και πως μπορούν να αντιμετωπισθούν.

Ομιλητές είναι οι:
Σαράντος Ι Καργάκος , ιστορικός συγγραφέας
Απόστολος Πιερρής, διευθυντής Ινστιτούτου Φιλοσοφικών Ερευνών
Σωτήρης Γλυκοφρύδης , συγγραφέας
Πέτρος Στεφανέας, λέκτορας ΕΜΠ

Σκέφτομαι πως θα ακούσω αξιόλογες τοποθετησεις, αλλά η απορία μου παραμένει τεράστια μια και θα περιμένω να διαπιστώσω αν θα αποτελέσει η εσπερίδα μια ακόμη επίδειξη γνώσεων χωρίς ουσία προτάσεων ή θα βάλει ερωτήματα με σαφείς απαντήσεις μέσα από αμφισβήτηση των δεδομένων που έχουμε ως αδιαπραγμάτευτα.

Μεγάλη η ευθύνη των σκεπτόμενων ανθρώπων τούτες τις μέρες που κυριαρχεί ο φόβος από την αποσύνθεση ενός πολιτισμού που έχει στις πλάτες του 2,5 χιλιάδες χρόνια ζωής.

Ο φίλος και πολλές φορές αντιθετικά συμπληρωτής της σκέψης μου, Σωτήρης Γλυκοφρύδης, ξέρω τι θα αναλύσει στην εισήγηση του. Μπορώ να πω ότι κρατά στα χέρια του ένα μέρος της βόμβας που είναι αναγκαία να συνθέσει την επόμενη Αναγέννηση στον Πλανήτη μας.
Αν η προηγούμενη αναγεννησιακή αναμόχλευση του μεσαίωνα έφτασε μέχρι τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, τώρα θα πρέπει να πετάξουμε την πετονιά του ψαρέματος σπερματικών λόγων λίγο πιο πίσω, μήπως και έχουμε πιο γόνιμη για την επιβίωση του Ανθρώπινου είδους ως εκδοχή σκέψης.
Η οικονομία των ανθρώπινων σχέσεων δεν είναι λογιστική πρακτική, αλλά μια φιλοσοφική θέση που με μέθοδο παιδείας στοχεύει σε μια αέναη εξελικτική διαδικασία προς την άπιαστη Σοφία.

Θα παρακολουθήσω χωρίς αυδή τις σκέψεις και ίσως βγω με χαμόγελο…
Μα και κατηφής να είμαι κατά την έξοδο, νιώθω πως κάποιος απόγονος μου θα γελάσει κάποτε, έστω και αν η βία των ζωτικών ψευδών με βεβαιότητες, φαντάζει παντοδύναμη στα μάτια μας.

Όταν ακούμε την λέξη «ξέρω» ας γνωρίζουμε πως είναι η φαρέτρα της βίας που γεννά το αίμα στη ζωή μας…

Ας περιμένουμε να δούμε το «βλέμμα των Φιλοσόφων» πάνω στις πολύπαθες και παρεξηγημένες έννοιες Οικονομία και Δημοκρατία…
Ίσως κάποτε η Φιλοσοφία να επιτραπεί να εισέλθει και στην Νομοθετική Εξουσία.
Μέχρι τότε ας έχουμε υπομονή στις υφιστάμενες ταλαιπωρίες μας.