Η ΑΛΑΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ

.

Αν γυρίσουμε κοντά στον μισό αιώνα πίσω, στις γειτονίες της πλέον ασφυκτιούσας Αθήνας, υπήρχαν τότε αλάνες και σε αυτές έπαιζαν τα παιδιά ανέμελα. Θυμάμαι κάτι στρόγγυλα κρυστάλλινα μπαλάκια που τα ονομάζαμε «βόλους» και είχαν ενδιαφέρον έντονο ως παιδική κτήση και σαφώς αποτελούσαν αντικείμενο παιχνιδιών που είχαν κορυφαίο ενδιαφέρον στην πιτσιρικαρία.
Μέσα σε όλη τούτη την αγωνιστική διάθεση του παιχνιδιού υπήρχαν και μερικοί κακομαθημένοι μπόμπιρες που είχαν σύστημα να κλέβουν (σαν νόμιζαν ότι δεν τους βλέπουν) τους βόλους των άλλων και όταν τους έπιαναν έλεγαν «Δεν παίζω άλλο» για να συμπληρώσουν «αν θέλεις ξαναπαίζουμε από την αρχή» Δηλαδή ξεχνούσαν μέσα σε δευτερόλεπτα την ενοχή της κλοπής και έδιναν μια νέα ευκαιρία να ξεκινήσει ένας άλλος αγώνας… σαν να μην είχε συμβεί ποτέ η ρεμούλα…

Ας κρατήσουμε την προηγούμενη περιγραφή στην μνήμη μας και ας έρθουμε στον υπέροχο κόσμο των ενηλίκων και να γνωρίσουμε μια φρέσκια νομοθετική σκέψη της πολιτείας (δηλαδή της κυβερνητικής Ολιγαρχίας) προς τους πολίτες (δηλαδή όσους δεν λειτουργούν μέσα στα συμφέροντα της Ολιγαρχίας) που αφορά στην πρόθεση να νομοθετήσει ένα πλαίσιο με το οποίο θα επιβάλει ποινές που θα φτάνουν μέχρι και την δήμευση της περιουσίας για εργοδότες που απασχολούν προσωπικό με «μαύρη εργασία».
Στοιχεία επικαιρότητας (ΕΔΩ)
Θα έλεγα ότι είναι πάρα πολύ σωστό ένα τέτοιο μέτρο αν το άκουγε ένα άτομο που δεν είχε την παραμικρή γνώση από ανάλυση κοινωνικών δεδομένων της εποχής.
Στην ουσία της απόλυτης «λογικά» προσέγγισης του είναι μέτρο που προστατεύει τους πόρους μιας υγιούς κοινωνίας και σέβεται την εργασία εξασφαλίζοντας τις παροχές που οφείλουν να απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι. Ως τέτοια σκέψη θα μπορούσε να λάβει επαίνους .
Όμως όταν ακούς εξαγγελία υψηλής πολιτικής δικαιοσύνης από ένα που έχει υπάρξει λωποδύτης θέλοντας να σου κάνει χρηστομάθεια, τότε οφείλεις να σηκώσεις το κεφάλι και να στείλεις το βλέμμα πίσω από το «ευσεβές» σκηνικό για να δεις το πραγματικό πρόσωπο που εξυπηρετεί την ιδιοτέλεια του.

Αυτά τα κακομαθημένα παιδιά λοιπόν όταν τα έπιαναν να κλέβουν άρχιζαν να κατηγορούν τους άλλους (της παιδικής παρέας) και έφευγαν με απειλές αφήνοντας μια αίσθηση ότι δεν παίζουν ξανά μαζί τους.
 Σε πλήρη λοιπόν αντιστοιχία μια ολιγαρχία προσώπων που συστηματικά κατέκλεψαν τα δημόσια ταμεία και κατασπατάλησαν τον πλούτο της εργασίας ενός λαού χωρίς να έχουν το παραμικρό ίχνος ευθιξίας για να περάσουν στην διαδικασία της τελετής του χαρακίρι, τώρα προσπαθούν να εκφοβίσουν ένα ολόκληρο λαό που ξέρουν ότι στηρίζεται στη μαύρη εργασία.
Για να ζήσει ο κάθε ένας άνθρωπος του μεροκάματου αναγκάζεται να κάνει και δεύτερη δουλειά ή ακόμη και εθελοντική ο ένας στον άλλο για να καταφέρουν να πετύχουν μέσα από την αλληλεγγύη ότι τους έκλεβαν συστηματικά οι ολιγαρχίες.
Μετά την καταστροφή των Γερμανών κατακτητών και την ολοκλήρωση της με δική μας αυτοκτονία του εμφυλίου, οι εναπομείναντες ρακένδυτοι έχτιζαν τα σπίτια τους και αλώνιζαν τα γεννήματα της γης μέσα από μια αλληλεγγύη και μια προσφορά εκ περιτροπής της λεγόμενης «μαύρης εργασίας»
Αν σήμερα ένας πολιτικός μπορούσε να κυκλοφορήσει σε γωνιές της Ελλάδας που ζουν άνθρωποι που δεν ανήκουν στην οικονομική του τάξη, θα έβλεπε ότι η λεγόμενη «μαύρη εργασία» εξασφαλίζει ένα μικρό εισόδημα σε δύσμοιρους που είτε ως εργοδότες είτε ως εργαζόμενοι παλεύουν απέναντι σε ένα κράτος αδιαφορίας που έχει σύμμαχο και συνεταίρο τα μεγάλα κεφάλαια όπως την Siemens μια που το έφερε η κουβέντα για να μη λέμε και ανακρίβειες. Αυτό το μεγάλο κεφάλαιο λοιπόν, θα ήθελε πολύ να έχει τους εξαθλιωμένους ηθικά και οικονομικά ψηφοφόρους, έξω από την μεγάλη πόρτα της προσφοράς των ξεροκόμματων μιας σαφώς Νόμιμης ημερήσιας αποζημίωσης που δεν είναι μαύρη σε εισαγωγικά αλλά επί της ουσίας.

Και βέβαια είναι σωστό να μην υπάρχει μαύρη εργασία όπως είναι επίσης σωστό να υπάρχουν και ταμεία πρόνοιας για κάθε άνεργο , ταμεία ενίσχυσης για κάθε ανήμπορο, ένα σύστημα υγείας χωρίς την αλητεία της μίζας, σχολεία και ανώτερα ιδρύματα που θα έχουν πραγματικά δωρεάν μόρφωση και σίγουρα να παρέχεται ασφάλεια και αξιοπρέπεια από την έννομη τάξη στην προσωπική ζωή του κάθε πολίτη.
Με αυτούς τους όρους είμαι σίγουρος ότι δεν θα έπαιζαν τα κωλόπαιδα της αλάνας και θα προφασιζόντουσαν χίλιες απειλές για να κάνουν πραγματικότητα το δικό τους συμφέρον…

Όσο αφορά τις ποινές νομίζω ότι η δήμευση της περιουσίας είναι λίγη θα προτιμούσα την επαναφορά της θανατικής ποινής με μία μόνο διαφορά που δεν θα ήταν άλλη από το να ισχύει και αναδρομικά για τους επίορκους της Νομοθετικής, Εκτελεστικής, Δικαστικής, Εκκλησιαστικής και κάθε τύπου εξουσίας που καταχράται το όραμα ενός λαού και το κάνει εύπεπτη προσωπική ζωή μέσα από μια προστατευμένη νομικά αλητεία.

Στο κέντρο του το νομοσχέδιο που προωθούν έχει τους λαθρομετανάστες που φέρονται και άγονται από τις υπηρεσίες του κράτους χωρίς νομιμότητα και τους εκμεταλλεύονται κάθε λογής ειδικότητες που λειτουργούν άμεσα ή παράπλευρα στο κράτος μέχρι και οι κλητήρες. Όμως στην ουσιαστική στόχευση αυτής της νομοθετικής πρόθεσης βρίσκεται το ηθικό του ηλίθιου ψηφοφόρου (και κατά δεύτερη ιδιότητα Νέο-Έλληνα) που πρέπει να φτάσει σε ένα σημείο ώστε να υποκύψει στις μεγάλες πολυεθνικές που ας ετοιμαστούμε να αντιμετωπίσουμε μια έλευση τους σαν κατακλυσμιαία βροχή αφεντικών.
Το γιατί να έρθουν σε μια χώρα που η μιζέρια είναι η σημαία της μην απορείτε μια και για να αντληθούν τα πετρέλαια και να εξορυχτούν τα πανάκριβα υλικά του υπεδάφους, χρειάζεται μια τεράστια οργάνωση από εταιρείες παροχής υπηρεσιών και πρωτογενούς εργασίας έως ακόμα και γρήγορου φαγητού για τους νέους εργάτες των ορυχείων του εκπεσμού.

Το στοίχημα δεν βρίσκεται στο αν υπάρχει τούτη η πρόθεση , αλλά στο κατά πόσον έχουν ή δεν έχουν υπολογίσει καλά τους αστάθμητους παράγοντες που μπορούν να μετατρέψουν με ασφάλεια ένα άνθρωπο σε υπάνθρωπο.

Αυτή η αληταρία των πιτσιρικάδων είχε πάντα απρόβλεπτες αντιδράσεις και μην ξεχνάτε ότι κάνανε και το λεγόμενο γιούργια στα κωλόπαιδα που έκλεβαν…
Η διαφορά του θυμωμένου «γιούργια» από το γλέντι που θα έχει ως τίτλο «Κυνήγι Ηλιθίων» κάνει την διαφορά ενός λαού που ξέρει τι θέλει από αυτούς που θυμώνουν παρακαλώντας να τους δώσουν…. Αυτό είναι τεράστια διαφορά και ορίζει την ποιότητα ενός λαού και φυσικά την τύχη του.
Λέτε να ξυπνήσουν οι ψηφοφόροι και να θυμηθούν παιδικές συνήθειες του παρελθόντος;
Ω ρε γλέντια που έχουν να γίνουν !!! (Για να θυμηθούμε και την έκφραση του Καραγκόζη που ταιριάζει με την ισχύουσα πολιτική σκέψη)

Πάντως πρέπει να ομολογήσουμε ότι η λειτουργούσα πολιτική, είναι υπερβολικά προβλέψιμη για όσους δεν έχουν υποστεί ακόμη την λοβοτομή και για ένα απατεώνα δεν του περιποιεί τιμή να τον «πιάνουν» τόσο εύκολα αυτοί που θέλει να τους εξαπατήσει. Θα πρότεινα για να γίνει πιο δύσκολο (και ενδιαφέρον) το παιχνίδι να συμβουλευτούν την λογική της αβάντας και την καθαρότητα της έκφρασης των παλιών «Παπατζήδων» με τα φύλα της τράπουλας, για να μάθουν κόλπα που σίγουρα δεν τα ξέρουν στα σαλόνια του σχεδιασμού των συμφερόντων τους.

Κλείνοντας με μια πολιτική θέση αφήνοντας την διάθεση σάτιρας που αξίζει δίκαια σε μια αστόχευτη πολιτεία, θα έλεγα ότι για να πιστέψει ένας λαός ένα πολιτικό σύστημα πρέπει να κερδίσει τούτο.την καρδιά του και όχι τον φόβο του… Αλλά η καρδιά κερδίζεται πάντα με καθαρούς στόχους και κοινωνικά μετρήσιμο όραμα, όπως και με εξομολόγηση των αδυναμιών μέσα από μια έμπρακτη πολιτική διαδικασία που είναι η τιμωρία των επίορκων (για ίδιον όφελος) και ονομάζεται αυτοκάθαρση της Πολιτείας.
Για να είμαστε όμως σοβαροί και συνεπείς με την ποιότητα της παιδείας και του ηθικού σθένους ενός υφιστάμενοι λαού , αυτό δεν πρόκειται να γίνει εύκολα μια και τούτο φαίνεται να μας αξίζει.
Αυτή η εκτίμηση δεν επιδέχεται αντιρρήσεις παρά μόνο ανατροπή από την ίδια τη ζωή και την έμπρακτη στάση μιας πολιτικής σκέψης σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο με έργα τόσο στην έκφραση της λαϊκής ψήφου όσο και στην ανάδειξη νέων κέντρων πολιτικής σκέψης πέρα από την ήδη υπάρχουσα κατεστημένη συναλλαγή συμφερόντων.