.
Νομίζω ότι οι όλοι μας έχουμε μια μειωμένη αντίληψη για ότι αισθανόμαστε ως ζωή γύρω μας και την ονομάζουμε προσωπική «άποψη».
Δεν είμαι σίγουρος από πού θα ξεκινήσει η διαφορετική οπτική του κόσμου που περιμένουμε να γεννηθεί. Σαν απέτυχε η παγκόσμια προοπτική του σοσιαλιστικού δρόμου και ο καπιταλισμός τρώει τις σάρκες του , έχουμε δίπλα σε αυτή την γενικευμένη αποτυχία και μια αρμαθιά παγκόσμιων διανοούμενων που διαλαλούν καμαρωτά τον εμετό της θολούρας τους.
Το παγκόσμιο σύστημα αναπαράγει μια χαοτική ανακύκλωση της αδύναμης σκέψης αλλά κάπου βαθειά μέσα μου το εμπιστεύομαι ως μια πορεία διαδικασίας μάθησης.
Μέσα λοιπόν από όλο αυτό το μόρφωμα της αποτυχίας σε κάποιο σημείο του θα γεννηθεί το όραμα που θα πιστέψουν εκ νέου εκατομμύρια άνθρωποι για να χτίσουν τον νέο κύκλο της παγκόσμιας πορείας.
Είμαι πεπεισμένος ότι σαν βλέπουμε την κάθε πληροφορία, το ανόητο μυαλό μας την αξιολογεί με ένα τρόπο που επιβεβαιώνει την προσωπική μας ελλειμματική ισχύουσα ατομική θεώρηση της ζωής. Υπάρχουν στιγμές που με κουράζει αφόρητα η ηλίθια σκέψη και σίγουρα ένα μέρισμα της το χρεώνομαι και εγώ όπως είναι και δικό σου αγαπητέ αναγνώστη που κάνεις ότι δεν σε αφορά ότι δεν κατανοείς μια και κλονίζει ο φόβος την "παράγκα" της ατομικής συγκρότησης.
Αυτό το βίντεο που παραθέτω, μιλά ταυτόχρονα για πολιτική, επιχειρηματικότητα και στάση ιδεών ζωής. Δεν χρειάζεται να γράψουμε έκθεση για το τι καταλάβαμε , ούτε αν το αποδεχόμαστε μέσα από το ηλίθια ελλειμματικό φιλοσοφικό- πολιτικό μας κριτήριο. Οι παπαγάλοι έχουν ωραία χρώματα και γοητεύουν από την μιμητική τους δεξιότητα, μα είναι μόνο παπαγάλοι και τίποτε περισσότερο. Υπάρχουν μερικές στιγμές που κουράζεται το μυαλό να ακούει όλους εμάς (τα ανθρωπόμορφα πτηνά) να εκφέρουμε λόγο για το λόγο και να μην έχουμε ούτε μια συνθετική σκέψη που θα πάει ένα ολόκληρο κόσμο πιο πέρα. Στο ίδιο καζάνι βρισκόμαστε όλοι. Κανένας δεν ξεπερνά το στόμιο της χύτρας που βράζει τον χυλό με τις σκέψεις μας. Αν ξεπερνούσε το όριο θα το καταλαβαίναμε.
Περιμένουμε λοιπόν (τεμπέλικα) μια πληροφορία ως τον από μηχανής Θεό να μας δώσει τη φώτιση και να ξυπνήσουμε απέναντι σε ότι δεν βλέπαμε μέχρι στιγμής. Αυτό αποτυπώνεται και από τις πολιτικές μας επιλογές που θέλουν αντιπροσώπους σε κάθε βαθμίδα της νομοθετικής , δικαστικής ή ακόμη και εκτελεστικής εξουσίας. Βέβαια τούτο ως νόρμα δεν είναι σημερινό και ούτε ο κύκλος αυτός άρχισε το τελευταίο διάστημα της ιστορίας. Συνήθως λέμε το "πάντα ίσχυε" με μια ευκολία γιατί το συγκρίνουμε με τον προσωπικό μας βιολογικό κύκλο και του προσδίδουμε έννοιες βαθιάς διαχρονίας κάνοντας το "νόμο" που δεν εξελίσσεται.
Δεν παραθέτω το βίντεο αυτό λοιπόν ως πληροφορία που θα λύσει την κατανόηση του κόσμου, μια και δεν το κατατάσσω ως μοναδική αλήθεια που βολεύει την ιδιωτεία των πιστών που περιμένουν το θαύμα, αλλά το αναρτώ για μερικές λέξεις και σκέψεις που περιλαμβάνει ο ομιλητής στο λόγο του που είναι ικανές να τροφοδοτήσουν την δική μας αυτό – θεραπεία. Θα αποφύγω συνειδητά να τις κατονομάσω και να τις αναδείξω, μια και ποτέ δεν εκτιμούμε ότι δεν κατανοούμε μόνοι μας. Σοφά λόγια έχουν ακουστεί κατά κόρον ανά τους αιώνες αλλά η βλακεία επιμένει να χτίζει με τα απορρίμματα της λειτουργίας της που τα ονομάζουμε πολιτισμό.
Το σίγουρο είναι ότι οι «μεγάλες» κοινωνικά σκέψεις έχουν να κάνουν άμεσα με τις «τεράστιες» προσωπικές μας αποσαφηνίσεις που τις επιλέγουμε ως συνέπεια λόγου και έργων στη δράση μας και τις επιλογές μας.
Συνήθως είμαστε δέσμιοι του αποτελέσματος στη ζωή μας και έτσι δεν μπορούμε να ζήσουμε την κατανόηση της ουσιαστικής ανάγκης που μας κάνει να υπάρχουμε. Ακυρώνουμε μια ολόκληρη Οδύσσεια της ζωής μας, ενώ βιαζόμαστε να φτάσουμε στο τέλος για να ρίξουμε ένα πήδημα στην Πηνελόπη της ευζωίας μας.
Το ζήτημα του προβλήματος δεν είναι κοινωνικό, ψυχολογικό, οικονομικό, πολιτισμικό, φιλοσοφικό κλπ… είναι όλα μαζί και όλα τούτα δεν είναι κανένας τεράστιος άπιαστος θεός , αλλά ένας όμορφα μικρός άνθρωπος. Είμαι «εγώ» , «εσύ» , «αυτός» για να υπάρξουμε κάποια στιγμή (αν τα καταφέρουμε) ως «εμείς».
Όταν μεγαλώσουμε τη σκέψη μας θα διαπιστώσουμε ότι ο ενικός αριθμός έχει δικαίωμα να περιλαμβάνει όλα τα πρόσωπα ενώ ο πληθυντικός είναι ουσιαστικά πλήρης μόνο στο «Εμείς» που έχει την γνώση-διάκριση και αποδοχή της πλήρους αυτονόμησης των προσώπων του ενικού.
Αξίζει πάντα να σεβόμαστε την αφορμή (το βίντεο) από όπου και αν προέρχεται και να εμπιστευόμαστε την νοητική επεξεργασία της έστω και αν είναι ανίκανη να γονιμοποιήσει την δίπλα μας σκέψη... κάποια στιγμή θα συμβεί και αυτό.
Νομίζω ότι οι όλοι μας έχουμε μια μειωμένη αντίληψη για ότι αισθανόμαστε ως ζωή γύρω μας και την ονομάζουμε προσωπική «άποψη».
Δεν είμαι σίγουρος από πού θα ξεκινήσει η διαφορετική οπτική του κόσμου που περιμένουμε να γεννηθεί. Σαν απέτυχε η παγκόσμια προοπτική του σοσιαλιστικού δρόμου και ο καπιταλισμός τρώει τις σάρκες του , έχουμε δίπλα σε αυτή την γενικευμένη αποτυχία και μια αρμαθιά παγκόσμιων διανοούμενων που διαλαλούν καμαρωτά τον εμετό της θολούρας τους.
Το παγκόσμιο σύστημα αναπαράγει μια χαοτική ανακύκλωση της αδύναμης σκέψης αλλά κάπου βαθειά μέσα μου το εμπιστεύομαι ως μια πορεία διαδικασίας μάθησης.
Μέσα λοιπόν από όλο αυτό το μόρφωμα της αποτυχίας σε κάποιο σημείο του θα γεννηθεί το όραμα που θα πιστέψουν εκ νέου εκατομμύρια άνθρωποι για να χτίσουν τον νέο κύκλο της παγκόσμιας πορείας.
Είμαι πεπεισμένος ότι σαν βλέπουμε την κάθε πληροφορία, το ανόητο μυαλό μας την αξιολογεί με ένα τρόπο που επιβεβαιώνει την προσωπική μας ελλειμματική ισχύουσα ατομική θεώρηση της ζωής. Υπάρχουν στιγμές που με κουράζει αφόρητα η ηλίθια σκέψη και σίγουρα ένα μέρισμα της το χρεώνομαι και εγώ όπως είναι και δικό σου αγαπητέ αναγνώστη που κάνεις ότι δεν σε αφορά ότι δεν κατανοείς μια και κλονίζει ο φόβος την "παράγκα" της ατομικής συγκρότησης.
Αυτό το βίντεο που παραθέτω, μιλά ταυτόχρονα για πολιτική, επιχειρηματικότητα και στάση ιδεών ζωής. Δεν χρειάζεται να γράψουμε έκθεση για το τι καταλάβαμε , ούτε αν το αποδεχόμαστε μέσα από το ηλίθια ελλειμματικό φιλοσοφικό- πολιτικό μας κριτήριο. Οι παπαγάλοι έχουν ωραία χρώματα και γοητεύουν από την μιμητική τους δεξιότητα, μα είναι μόνο παπαγάλοι και τίποτε περισσότερο. Υπάρχουν μερικές στιγμές που κουράζεται το μυαλό να ακούει όλους εμάς (τα ανθρωπόμορφα πτηνά) να εκφέρουμε λόγο για το λόγο και να μην έχουμε ούτε μια συνθετική σκέψη που θα πάει ένα ολόκληρο κόσμο πιο πέρα. Στο ίδιο καζάνι βρισκόμαστε όλοι. Κανένας δεν ξεπερνά το στόμιο της χύτρας που βράζει τον χυλό με τις σκέψεις μας. Αν ξεπερνούσε το όριο θα το καταλαβαίναμε.
Περιμένουμε λοιπόν (τεμπέλικα) μια πληροφορία ως τον από μηχανής Θεό να μας δώσει τη φώτιση και να ξυπνήσουμε απέναντι σε ότι δεν βλέπαμε μέχρι στιγμής. Αυτό αποτυπώνεται και από τις πολιτικές μας επιλογές που θέλουν αντιπροσώπους σε κάθε βαθμίδα της νομοθετικής , δικαστικής ή ακόμη και εκτελεστικής εξουσίας. Βέβαια τούτο ως νόρμα δεν είναι σημερινό και ούτε ο κύκλος αυτός άρχισε το τελευταίο διάστημα της ιστορίας. Συνήθως λέμε το "πάντα ίσχυε" με μια ευκολία γιατί το συγκρίνουμε με τον προσωπικό μας βιολογικό κύκλο και του προσδίδουμε έννοιες βαθιάς διαχρονίας κάνοντας το "νόμο" που δεν εξελίσσεται.
Δεν παραθέτω το βίντεο αυτό λοιπόν ως πληροφορία που θα λύσει την κατανόηση του κόσμου, μια και δεν το κατατάσσω ως μοναδική αλήθεια που βολεύει την ιδιωτεία των πιστών που περιμένουν το θαύμα, αλλά το αναρτώ για μερικές λέξεις και σκέψεις που περιλαμβάνει ο ομιλητής στο λόγο του που είναι ικανές να τροφοδοτήσουν την δική μας αυτό – θεραπεία. Θα αποφύγω συνειδητά να τις κατονομάσω και να τις αναδείξω, μια και ποτέ δεν εκτιμούμε ότι δεν κατανοούμε μόνοι μας. Σοφά λόγια έχουν ακουστεί κατά κόρον ανά τους αιώνες αλλά η βλακεία επιμένει να χτίζει με τα απορρίμματα της λειτουργίας της που τα ονομάζουμε πολιτισμό.
Το σίγουρο είναι ότι οι «μεγάλες» κοινωνικά σκέψεις έχουν να κάνουν άμεσα με τις «τεράστιες» προσωπικές μας αποσαφηνίσεις που τις επιλέγουμε ως συνέπεια λόγου και έργων στη δράση μας και τις επιλογές μας.
Συνήθως είμαστε δέσμιοι του αποτελέσματος στη ζωή μας και έτσι δεν μπορούμε να ζήσουμε την κατανόηση της ουσιαστικής ανάγκης που μας κάνει να υπάρχουμε. Ακυρώνουμε μια ολόκληρη Οδύσσεια της ζωής μας, ενώ βιαζόμαστε να φτάσουμε στο τέλος για να ρίξουμε ένα πήδημα στην Πηνελόπη της ευζωίας μας.
Το ζήτημα του προβλήματος δεν είναι κοινωνικό, ψυχολογικό, οικονομικό, πολιτισμικό, φιλοσοφικό κλπ… είναι όλα μαζί και όλα τούτα δεν είναι κανένας τεράστιος άπιαστος θεός , αλλά ένας όμορφα μικρός άνθρωπος. Είμαι «εγώ» , «εσύ» , «αυτός» για να υπάρξουμε κάποια στιγμή (αν τα καταφέρουμε) ως «εμείς».
Όταν μεγαλώσουμε τη σκέψη μας θα διαπιστώσουμε ότι ο ενικός αριθμός έχει δικαίωμα να περιλαμβάνει όλα τα πρόσωπα ενώ ο πληθυντικός είναι ουσιαστικά πλήρης μόνο στο «Εμείς» που έχει την γνώση-διάκριση και αποδοχή της πλήρους αυτονόμησης των προσώπων του ενικού.
Αξίζει πάντα να σεβόμαστε την αφορμή (το βίντεο) από όπου και αν προέρχεται και να εμπιστευόμαστε την νοητική επεξεργασία της έστω και αν είναι ανίκανη να γονιμοποιήσει την δίπλα μας σκέψη... κάποια στιγμή θα συμβεί και αυτό.
Πατήστε στην εικόνα
το βίντεο διαθέτει και Ελληνικούς υπότιτλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.