Η «ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ» ΤΗΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ»

.



Είμαι σίγουρος ότι όλοι μας έχουμε δώσει χαρακτηρισμούς προς τα πολιτικά πρόσωπα που κωφεύουν σε διαμαρτυρίες των πολιτών ενώ μένουν ατάραχοι συνεχίζοντας το έργο τους με την περιφρούρηση της προσωπικής τους ασφάλειας από τις υπηρεσίες του κράτους.
Μια κοινή λαϊκή έκφραση πέρα από τον ευγενικό χαρακτηρισμό «ανάλγητοι» είναι η περιγραφή πως τους φτύνουν και νομίζουν ότι ψιχαλίζει.
Είναι όμως άνθρωποι από τον Άρη που έχουν διαφορετική ψυχολογία από αυτή ενός λαού, ή συμβαίνει κάτι διαφορετικό στην αντίληψη τους για τα τεκταινόμενα;
Πόσο εύκολα μπορεί να λειτουργήσει  την αντίληψη αυτή κάθε τυχαίος άνθρωπος σαν βρεθεί μέσα στην ισχύουσα αντίληψη της Πολιτικής; 
Αρχικά θα λέγαμε πως οι περισσότεροι Πολιτικοί εκτός από μερικούς που μεγάλωσαν σε οικογενειακές πολιτικές δυναστείες με αντίληψη που πιστεύει στην κληρονομική ιδιότητα ενός άρχοντα, προέρχονται από λαϊκά στρώματα αναγνωρίσιμα ως μέσος όρος των πολιτών.   Τι είναι αυτό λοιπόν που μετασχηματίζει την στάση ζωής ενός ανθρώπου και αποβάλει την έννοια της «Τσίπας» για ότι εισπράττει κατά την περίοδο της πολιτικής του σταδιοδρομίας;

Τι λες κύριε Βλάμη... θα τα καταφέρουμε;

.

Ο κύριος Πάρις Παπαρίδης είναι ένα υποθετικό πρόσωπο καθόλου όμως ανύπαρκτο, μια και με άλλο όνομα βρίσκεται δίπλα μας και αρκετές φορές μέσα στο μυαλό μας.
Ο εν λόγω κύριος διαθέτει ένα μικρό ψιλικατζίδικο σε μια συνηθισμένη περιοχή της Αθήνας και δουλεύει πραγματικά σκληρά για να μπορεί να πληρώνει το διαμέρισμα που αγόρασε με δάνειο καμαρώνοντας για την θέα πάνω από τις πολυκατοικίες και το τζάκι.
Μια ζωή πίσω από τον πάγκο του, έχει μάθει να λέει με ευγένεια ευχαριστώ σε όσους αφήνουν χρήματα όμως ξέρει να υποθέτει πάντα κουτσομπολεύοντας με βεβαιότητα τις ζωές των άλλων που δεν ταιριάζουν με τη δική του.
Έχει και ένα γιο τον Βλάμη τον Παπαρίδη που μέσα από τις στερήσεις του φρόντισε τα φροντιστήρια της παραπαιδείας του και τώρα διαθέτει πτυχίο οικονομολόγου δουλεύοντας σε ένα μεγάλο λογιστήριο πολυεθνικής εταιρείας.
Ο Πάρις καμαρώνει για τον Βλάμη μια και έχει μια διαφορετική αξιοπρέπεια το «μάλιστα» που λέει πίσω από ένα γραφείο στον προϊστάμενο, από αυτό που υφίσταται αυτός σαν αφήνει τα ζητούμενα προϊόντα πάνω στον πάγκο.
Είναι σίγουρος ότι δεν ζητούν από τον Βλάμη ένα πακετάκι προφυλακτικά, αλλά τις ενημερώσεις των ισολογισμών και τούτο τον κάνει να αισθάνεται ότι έχει πετύχει σαν γονιός στη ζωή του.
Μπορεί ο Βλάμης να είχε μυηθεί στην επανάσταση του ΠΑΣΟΚ  στα φοιτητικά του χρόνια, αλλά ο Πάρις υπήρξε πάντα σταθερός στην ελεύθερη αγορά συνταιριάζοντας στο μυαλό του πως και εκείνος ήταν ένα κομμάτι της επιχειρηματικής δράσης.
Οι συζητήσεις τύπου καφενείου που έκανε κάποιες φορές με το γιό του τροφοδοτούσαν μέσα του μια αίσθηση ότι έχει πολιτικά επιχειρήματα και έτσι καμάρωνε για ότι μπορούσε να μεταφέρει ως άποψη προς μια παρέα.
Την περίοδο που ανθούσε το χρηματιστήριο στην Ελλάδα και όλοι οι Έλληνες πίστευαν ότι είναι μέτοχοι του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος είχε ακούσει τον Βλάμη και έπαιξε μερικές τραπεζικές μετοχές με συνέπεια να κερδίσει λίγα χρήματα που τα πήρε ευτυχώς πίσω ρευστοποιώντας κάποια στιγμή χωρίς να χάσει το αρχικό του κεφάλαιο.  Η γειτονιά δεν ήξερε το επενδυτικό του ενδιαφέρον, αλλά ο Πάρις καμάρωνε για την καπατσοσύνη του και την διορατικότητα όταν έκλεισε το κόλπο συλλογής των χρημάτων που είχαν αποκτήσει οι μικρομεσαίοι από την πολιτική του παλαιότερου ΠΑΣΟΚ.

ΑΓΑΠΑΤΕ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ

.


Είχα ακούσει κάποτε πως το σωστό σε μια προφορική ή γραπτή έκφραση είναι να αναφέρεις αρχικά για το θέμα που θα πεις, στη συνέχεια να το αναπτύξεις και στο τέλος να πεις ξανά τι είπες.
Στην αρχή μου φάνηκε πως ήταν υπερβολή και πως αδικούσε τον αποδέκτη μια και του συμπεριφέρεται τούτος ο τρόπος της δομής μιας έκφρασης ως να είναι ανόητος.
Σε δεύτερο πλάνο όμως διαπίστωσα ότι όντως υπάρχει ένα πρόβλημα στο κεφάλι όλων μας και καταλαβαίνουμε μόνο τις προβολές της ανάγκης μας και σαφώς μόνο ότι εξυπηρετεί τις βεβαιότητες που έχουμε ως πεποιθήσεις.
Θα τολμήσω να πω ότι έξυπνος άνθρωπος δεν υπάρχει και τούτο οφείλεται στον προγραμματισμό του νου που διαθέτουμε όλοι ανεξαιρέτως.
Για να το κάνω πιο σαφές αν προσέξουμε ένα άνθρωπο να σταυροκοπιέται μετά από μια αστραπή, ο παρατηρητής θα κάνει σκέψεις που θα είναι σύμφωνες με το γνωστικό υπόβαθρο του και το χειρότερο είναι πως θα έχει βγάλει μια ολόκληρη ιστορία που θα δίνει ταυτότητα στον άνθρωπο που σταυροκοπιέται.
Ο θρησκόληπτος θα πει «ευσεβής άνθρωπος», ο κοινωνιολόγος θα δει το ζήτημα από την συσχέτιση των θρησκευτικών δοξασιών με την συμπεριφορά των ανθρώπων και δεν έχουν τέλος οι ερμηνείες που μπορούν να δώσουν οι διαφορετικοί άνθρωποι. Ο κάθε ένας ερμηνεύει σύμφωνα με το "ποίημα" που έμαθε να εξηγεί τον κόσμο.

Τα κατά συνθήκη και τα κατ’ ουσία ψεύδη

 .
Ο Σωτήρης Γλυκοφρύδης διαθέτει μια ιδιαίτερη «ματιά», του οποίου οι αναλύσεις του έχουν το ένα σκέλος στην φιλοσοφία της χαμένης γνώσης ενώ το άλλο εδράζει στην ήρεμη παρατήρηση του παρόντος χωρίς να κρατά τις σκέψεις του δέσμιες των πολιτικών σκοπιμοτήτων που παρατηρούμε συνήθως από την στρατευμένη αρθρογραφία. Δύσκολη ακροβασία η οποία όμως εμπλουτίζει την πολυμέρεια της γνώσης που οφείλουμε να έχουμε για την πολιτική που συμβαίνει τώρα.
Φιλοξενώ ένα άρθρο του, που εστιάζεται στην παρούσα πολιτική κατάσταση της χώρας και έχει διασυνδεδεμένα στην ανάπτυξη του αρκετά links παλαιότερης αρθρογραφίας του, τα οποία συνδέονται με το θέμα. 
Κάθε "ματιά" που πλουτίζει την κατανόηση από διαφορετική οπτική του αβέβαιου παρόντος μας είναι ευπρόσδεκτη.


Τα κατά συνθήκη και τα κατ’ ουσία ψεύδη
(δύστυχοι Έλληνες, δύστυχη Ελλάς)

του Σωτήρη Γλυκοφρύδη
Έχουμε ήδη γράψει ότι ο Γ. Α. Παπανδρέου είναι ένας Οιδίποδας ηγέτης. Σκότωσε τον πατέρα του, παντρεύτηκε τη μητέρα του, στον τόπο έπεσε λιμός και είχε 4 παιδιά. Την Αντιγόνη που σημαίνει την αίρεση του γόνου, την αφανή Ισμήνη που σημαίνει ότι βρίσκεται απόκρυφα σε μήνη, τον Ετεοκλή που σημαίνει το έτεον – αληθές κλέος και τον Πολυνείκη (το νείκος με ει) που σημαίνει τη μεγάλη στον τόπο φιλονικία.

ΤΙ, ΠΩΣ, ΓΙΑΤΙ και η Τράπεζα απο την Ανατολή

.

Γράφω μια έκφραση
«Το οξύμωρο της συντεταγμένης της Σουπεραλγείας είναι το Τοματοσύρω»
Είμαι σίγουρος ότι δεν καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι σημαίνει και τούτο  για την λογική έχει δύο εκδοχές. Η πρώτη είναι πως αποτελεί μια ανόητη έκφραση, ενώ κατά τη δεύτερη εκδοχή ο αποδέκτης της φράσης είναι ανίκανος να την κατανοήσει. Υπάρχει όμως και μια τρίτη εκδοχή η οποία χαρακτηρίζει την ίδια τη ζωή μας που θέλει να μη σημαίνει τίποτε η πρόταση και ο αποδέκτης να την κατανοεί και να την υποστηρίζει μάλιστα ένθερμα.

Τι, πως , γιατί

Πίσω από κάθε πρόταση, υπάρχει μια τριάδα λέξεων που καθορίζουν το βάθος της σκέψης και φυσικά το βαθμό ατομικής εξέλιξης ενός εκάστου.  Αυτές είναι το «τι» , «πως» και «γιατί».
Τι είναι η υπερχρέωση της Ελλάδας θα ρωτήσει ο καλός άνθρωπος για να συνεχίσει την ερώτηση με το «πως» θα την αντιμετωπίσουμε, ενώ η τρίτη λέξη που αφορά το «γιατί» δεν περνά από το μυαλό του ότι υπάρχει.  Συνήθως τα «γιατί» έχουν μια απάντηση κονσέρβα που καθοδηγούν την δράση του «πως» και αφορούν τις ιδεολογικές προσεγγίσεις της ζωής που βιώνουν οι άνθρωποι.
Προφανή «γιατί» ανάλογα με την αναγκαιότητα προσδιορισμού ενός εχθρού, μπορεί να είναι ως παράδειγμα:

Η άγνωστη Νατάσσα και τα απόνερα της

 .
Έπεσα πάνω σε ένα βίντεο που το έχει κατασκευάσει μια άγνωστη και συμπαθέστατη από την αισθητική της Νατάσσα, ανεβασμένο στο You tube που τιτλοφορείται «Οι δέκα θεμελιώδεις αρχές του Μαχάτμα Γκάντι».
Με γοήτευσε η γνωστή μουσική επένδυση της Καναδής αρπίστριας και πιανίστα Loreena Mckennitt, που φέρνει στα κύτταρα της μνήμης της κουλτούρα από την Σκοτία και την Ιρλανδία.
Μου άρεσε αυτό το πάντρεμα στο βίντεο της Lorena με τον Γκάντι μια και οι δύο τους κρύβουν κάτι που δεν αναγνωρίζεται εύκολα από την ερμηνεία των αναγκών της εποχής μας.
Βέβαια για μένα το συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι έχει αναφορά σε προσωπικές μνήμες και το ξεχωρίζω ως μια βουκέντρα συναισθηματικών αφυπνίσεων της ζωής μου.  Όμως η αξία του δεν μειώνεται καθόλου σε κάθε πρώτο άκουσμα των ανθρώπων που έχουν την δυνατότητα να συνθέτουν εικόνες πέρα από αυτές που γνωρίζουν να κάνουν ως συνήθεια.
Για τα λόγια του Γκάντι δεν έχω να πω τίποτε μια και αν τα προσέξουμε με διάθεση διαφορετική από το «ξέρω» που με ευκολία χρησιμοποιούμε ως κατακλείδα σε μια πρόταση σφραγίζοντας την ανοησία μας, ίσως έχουν να μας πουν κάτι στο παρόν μας.
Αν δεν έχουν να μας πουν κάτι ας ακούσουμε την μουσική.
Αν και η μουσική δεν έχει να μας πει κάτι, τότε ας πατήσουμε γρήγορα την έξοδο από την ανάρτηση μια και οι υπέροχοι δρόμοι της ζωής μας οφείλουν να βρουν την ευκολία που μας ταιριάζει.
Δεν θα μπορούσα να κάνω συσχετισμούς των απόψεων του Μαχάτμα με τις ανάγκες του παρόντος μας, γιατί είναι άχρηστα και εγωπαθή όλα τα λόγια από τον καναπέ της εύκολης άποψης που φλυαρούν με απόψεις για μεγάλους ανθρώπους που έδρασαν με συνέπεια. Τέτοιοι σοφομαλάκες έχουμε υπάρξει όλοι στη ζωή, αλλά κάποιοι συνεχίζουν τούτη την ιδιότητα μέχρι βαθιά γεράματα.
Ας είμαστε σιωπηλοί σε ότι δεν φτάνει το μπόι μας και ας λειτουργήσουμε τη σιωπή σε ότι νομίζουμε πως καταλαβαίνουμε. Αν είναι να κάνουμε κάτι ας αφορά το δικό μας παρόν και μην αγωνιούμε για το συλλογικό ως άπραγοι επόπτες.
Μου είπε πρόσφατα ένας αγαπημένος μου άνθρωπος πως η ζωή μας με τη δράση της φτιάχνει ομόκεντρους κύκλους σαν την μικρή πέτρα που πέφτει στο νερό. Το δυσάρεστο είναι ότι έχουμε αδυναμία να δούμε το άπλωμα των κύκλων, μια και είμαστε εμείς το μικρό πετραδάκι και φυσικά δεν έχουμε την εποπτεία στο άνοιγμα των κύκλων της δράσης μας. Το ουσιαστικό είναι να μπορούμε να «πέφτουμε στο νερό» με την αλήθεια μας και την βαρύτητα που έχουμε κάθε στιγμή και το τι θα γίνει κανένας δεν το ξέρει.  
Στην εποχή μας το μάρκετινγκ είναι η λογική παγίδα του πολιτισμού, που νομίζει ότι μπορεί να ελέγξει τις χαοτικές εξισώσεις της ζωής … μέσα από την δημιουργία αναγκών και φόβου. Φυσικά το μάρκετινγκ  αξιοποιείται από την ίδια την πολιτική πρακτική που βιώνουμε.
Ίσως ο χαρακτηρισμός σοφομαλάκες να αφορά και όσους κορδώνονται εκφραζόμενοι πολιτικά ως επόπτες μιας κοινωνίας, αξιοποιώντας κάποιες φορές τη βία για το καλό μας…
Η ταυτότητα των εννοιών «Ηγέτης» και «αποδοχή» είναι άγνωστη στους σοφομαλάκες γιατί ο φόβος της ατέλειας τους δεν είναι ικανός να λειτουργήσει αυτή την εξίσωση.

Ας είναι καλά η άγνωστη Νατάσσα μια και κάθε δημιουργός φτιάχνει αθέατα γι’ αυτόν απόνερα με τη δράση του.

http://www.youtube.com/watch?v=umzeyxqUYKU&feature=player_embedded