.
Υπάρχουν στιγμές που ένα παιδί δεν χαμογελά
γιατί είναι στενοχωρημένο.
Είναι ευλογία να μπορούμε να είμαστε κοντά του
και να νοιώθει ότι του δίνουμε κουράγιο ώστε να μάθει
την διαδρομή της ζωής που περνά (και) μέσα από τον πόνο.
Συνήθως όσοι κόπτονται ότι «έχουν» απλά δεν διαθέτουν… όμως όλα τα παιδιά σίγουρα «έχουν» ώσπου να τους κάνουμε τις κατάλληλες «επεμβάσεις» για να γίνουν όπως τα θέλουμε στην περίφημη κοινωνία της γνώσης και της συνέπειας του Εγωισμού.
Δεν είναι απλή και εύκολη η υπόθεση η εξάσκηση της Παιδείας εκ μέρους των Γονέων… Άλλωστε έχουν τον πρώτο λόγο ως "δάσκαλοι" σε αυτήν, μια και τα παιδιά τους ανήκουν όπως το Σπίτι, το Αυτοκίνητο , το laptop και σίγουρα το ανομολόγητο Άγχος και ο ανείπωτος Φόβος για αυτό που ζουν ως πραγματικότητα και το ονομάζουν αλαζονικά οι δύσμοιροι πρώτο-δάσκαλοι «Η ζωή μου!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.