Ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΟΚΛΗΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΑΣΜΟ

.

Ενημερώθηκα από ένα βίντεο με δηλώσεις του ζωγράφου Κώστα Τσόκλη , που σχετίζονταν με την αντίληψη του βιασμού ως πραγματικό γεγονός της βίαιης απόλαυσης του έρωτα από ένα ισχυρό αρσενικό προς ένα ασθενές θήλυ.

Είναι αλήθεια ότι οι απόψεις του ακούγονται προωθημένες και σε ένα μεγάλο βαθμό προκλητικές για τις ισχύουσες αντιλήψεις του πολιτισμού μας.

Γράφοντας αυτό το άρθρο , σκοπός μου δεν είναι να κατακεραυνώσω τον εν λόγω ζωγράφο για τις θέσεις του, μέσα από μια ηθικοπλαστική ανάλυση, αλλά να ψάξω και να βρω την αλήθεια και το μέτρο που ο ίδιος κατά την εκτίμηση μου το “έχασε” , μπερδεύοντας παλιές αρχετυπικές λειτουργίες με την εποχή που ζει και τις νόρμες που ισχύουν.

Βέβαια , δεν συμφωνώ με το άκριτο συναισθηματικό ανάθεμα … ούτε με την καταγγελία των Πρασίνων Οικολόγων που τοποθετήθηκαν στην επικαιρότητα που τέθηκε το ζήτημα της άποψης του.

Για να μπορέσω να σκεφτώ, χρειάστηκε να ανασύρω από την μνήμη μου μια ωραία παρουσίαση που έκανε στο μουσείο της Ακρόπολης ο Δάσκαλος Λιαντίνης στους μαθητές του. Η ανάλυση αφορούσε στην ανάγλυφη μετώπη που παρουσιάζει την αρπαγή της Λαπιθίδας από τον Κένταυρο. (συνημμένο βίντεο) Σε αυτή την υψηλής αισθητικής προσέγγιση ο Δάσκαλος Λιαντίνης εξήγησε στους μαθητές του την βία της ερωτικής ζωώδους αρπαγής από τον Κένταυρο της νέας, αλλά και την λεπτή καταγραφή με την στάση του ποδιού της γυναίκας της αποδοχής αυτού του συμβάντος… ως αρχετυπική καταγραφή.
Όμως σε αυτή την ανάλυση ενός έργου με τεράστια φιλοσοφική προσέγγιση δεν χωρούν οι ψυχικά ασθενείς που λειτουργούν τον βιασμό.

Θα έλεγα στον κύριο Τσόκλη, όταν πάμε πίσω και παίζουμε με βασικά αρχέτυπα και σπουδαίες προσεγγίσεις της φύσης του ανθρώπου, δεν κάνουμε το ολίσθημα να τα παρουσιάζουμε ως ατελή άποψη στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Αυτό είναι ένα σφάλμα που ενισχύει τον πουριτανισμό και εξάπτει παράλληλα το θράσος των ανεγκέφαλων που νομίζουν ότι το “τίποτα” τους μπορεί να κυριαρχήσει επάνω στους άλλους μέσα από την βία.
Μεγάλος καλλιτέχνης , δεν είναι όποιος προκαλεί μέσα από μια “καυτή” ανεπεξέργαστη πληροφορία που έτυχε να περάσει από το μυαλό του. Οι εκπρόσωποι της τέχνης έχουν ευθύνη να μιλήσουν πέρα από τα όρια της αντίληψης του αποδέκτη, όμως με ένα δομημένο αισθητικά λόγο , που θα γεννήσει ερωτήματα και δεν θα ενισχύσει τον φόβο (λειτουργώντας αναθέματα) ή την άφρονα συμφωνία των απαίδευτων πνευματικά.

Διαπαιδαγωγώ , δεν σημαίνει φοβίζω … αλλά βάζω ερωτήματα με σεβασμό , που θα τα απαντήσουν οι αποδέκτες…
Το ερώτημα που έβαλε ο κύριος Τσόκλης, νομίζω ότι δεν μπορεί να το διαχειριστεί η γλώσσα που ανέπτυξε στην κάμερα ως σκέψη.
Η απορία που εξέφρασε με το “δεν ξέρω” στο βίντεο , ταιριάζει περισσότερο στη σιωπή παρά στην δημοσιοποίηση μιας "μισής" και παρωχημένης άποψης.
Θα τολμούσα να πω , ότι η αστοχία του εν λόγω ζητήματος της άποψης, βρίσκεται στην χωρίς φιλοσοφικό περιεχόμενο ανάπτυξη του… και στις μέρες μας αυτό είναι τραγικό.

Άλλωστε περιμένουν οι ανώμαλες ψυχές των "διάσημων" της πρόσκαιρης τηλεθέασης, να υιοθετήσουν τέτοιες απόψεις για να βιώσουν το μεγαλείο της κενότητας τους.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Το βίντεο που μιλά ο ζωγράφος

Σχετικό άρθρο από την ηλεκτρονική Ελευθεροτυπία

Το βίντεο του Δασκάλου Λιαντίνη που μιλά για την αρχετυπική βία

Γνωριμία με το φιλόσοφο Λιαντίνη στο www.liantinis.gr και στο www.liantinis.org

ΤΟ «ΣΥΝ» ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΜΑΣ

.

Θα ήθελα να σας μιλήσω για μια μικρή πρόθεση το «συν». Αυτοί που μας την κληροδότησαν άφησαν μέσα της ένα κωδικό σκέψης για να γνωρίσουμε καλύτερα ο καθένας τον εαυτό του.

Ας ξεκινήσω όμως αυτή τη σκέψη του άρθρου με το ρήμα και το ρόλο του στη ζωή μας. Χρησιμοποιώντας ένα ρήμα στο πρώτο πρόσωπο, πάντα μιλώ για τον εαυτό μου δηλώνοντας μια ενέργεια. Ταυτόχρονα την κατανοώ ως μια «εικόνα» στη σκέψη μου που σημαίνει «εγώ κάνω»… όπως σημαίνουν τα ρήματα συνθέτω , συντρίβω κλπ.
Τα πάντα όμως έχουν ένα τέλος …και έτσι όταν η ενέργεια (αυτή) φύγει από το παρόν μου και την αξιολογήσω, τότε χαίρομαι ή λυπάμαι και την ονομάζω ουσιαστικό…
Όταν συνθέσουμε μια μουσική , δείχνουμε μετά την σύνθεση μας… ή αν συντρίψουμε ένα αντίπαλο , δηλώνουμε μετά τη συντριβή του… Αν κατανοήσουμε όμως την αξία του «συν» μέσα στο ρήμα, τότε παίρνει άλλο νόημα το ουσιαστικό που γεννά η δράση μας.
Ας πούμε ότι όταν συνθέτω κάτι … και κατανοήσω ότι αυτό που κάνω είναι αποτέλεσμα τόσων άλλων ανθρώπων γύρω μου, αποφεύγω να είμαι αλαζόνας και ψωνάρα στην ματαιοδοξία μου.
Όταν ακόμη καταλαβαίνω ότι καθώς συντρίβω κάποιον έχω μερίδιο της «τριβής» άρα και πληγές και εγώ ο ίδιος, θα έχει μεγαλύτερη βάσανο σκέψης η επιλογή μου να επιτίθεμαι σε αυτή τη ζωή… ή να γνωρίζω και να αναλαμβάνω το κόστος της φθοράς μου.
Θα έλεγα ως ένας μικρός αποδέκτης απόγονος ενός πλούτου που μας κληρονόμησαν οι Σοφοί από το παρελθόν, ότι σκεπτόμενος τη γλώσσα μου, ψηλώνει η σκέψη μου.
Ψηλώνοντας η σκέψη μου, κατανοώ όσα συμβαίνουν γύρω μου και λειτουργώ με αξία προσωπική μέσα σε αυτά.
Λειτουργώντας με αξία τη ζωή μου, συμβαίνουν πανέμορφα γεγονότα που με φέρνουν κοντά στην ευτυχία της επίγνωσης….

Εντελώς ωφελιμιστικά … θα σας πω ότι βλέποντας τη σκέψη μου μέσα από τη γλώσσα μου … κερδίζω ζωή και απόλαυση στο παρόν μου.
Κάντε ένα πείραμα … στον εαυτό σας , όπως για παράδειγμα στη λέξη «συναναστρέφομαι» και θα δείτε ότι δεν είναι στατική και άχρωμη… δηλώνει ότι μαζί με κάποιον άλλο κάνω αναστροφή στη ζωή μου…. Γιατί μόνο τα βόδια (της σκέψης) πηγαίνουν ίσια και νομίζουν ότι συναναστρέφονται … αλλά αυτά είναι κοπάδια…
Σας θυμίζει κάτι από την ζωή μας; Ας πούμε τις σταθερές απόψεις και την άκριτη ομαδοποίηση της δράσης μας;
Έχει άπειρες προεκτάσεις αυτή η παρατήρηση της σκέψης της γλώσσας μας.
Αν νομίζεται ότι δεν αφαιρεί χρόνο αυτή η σκέψη από τον προγραμματισμό που μάθαμε να έχουμε στη ζωή μας, πάρτε ένα μολύβι ή το πληκτρολόγιο και γράψτε δυο λέξεις που αρχίζουν από «συν».
Για να αρχίσω πρώτος , θα σας πω ότι χρόνια προσπαθούσα να καταλάβω τι σημαίνει «Συχωρώ» (συν χωρώ) … άκουσα γι αυτή τη λέξη λόγιους με σφιχτή γραβάτα, χρυσοποίκιλτους «πνευματικούς» από άμβωνος και κάθε λογής σκέψη που ήθελε να με «Πείσει».
Θα αποφύγω να σας πω τι μπορεί να σημαίνει για μένα, μια και θα γίνει (περισσότερο) δικό σας σαν το ανακαλύψετε μέσα στη «γυμνή» σοφία της απλής λέξης…

Υ.Γ.
Θα χαιρόμουν να διάβαζα και άλλες λέξεις με «συν» στους σχολιασμούς ... μια και η γοητεία της συν-ύπαρξης , έχει ως προϋπόθεση να δεχόμαστε την συν(μ)βουλή της ελεύθερης σκέψης του άλλου.

ΠΕΡΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

.

Ετοιμαζόμουν βιαστικά αργά το απόγευμα να προλάβω ανοικτό τον Super «ναό» της καταναλωτικής μας τροφοδοσίας, όταν στην οθόνη του υπολογιστή μου αναβόσβηνε η λήψη μηνύματος από τον φίλο μου Σωτήρη Γλυκοφρύδη.
Αυτόματα , ιεράρχησα τις ανάγκες με ένα «προλαβαίνω» στη σκέψη μου και άνοιξα να διαβάσω το νέο του άρθρο. Δύο φράσεις του πήρα μαζί μου στα ψώνια και θέλησα να τις μοιραστώ μαζί σας από αυτόν τον προλογισμό του άρθρου.
Η πρώτη :
…το ανθρώπινο είδος ζει, τρέφεται και μεγαλώνει από φόβο με ιδέες
Και η δεύτερη:
… Ιστορία χωρίς μαθηματικά είναι καθαρή φιλοσοφία
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι χαίρομαι για την προαγωγική σκέψη που ενισχύεται από τον αγαπητό Σωτήρη σε μια παρέα που η «όραση» είναι μαζί του χιλιόμετρα …πέρα από τα πόδια μας…

Περί Ιστορίας

του Σωτήρη Γλυκοφρύδη


ΙΣΤΟ-ΡΟΗ Η ΙΣΤΟΡΙΗ σημαίνει «ροή ιστού». Ο ιστός τη στιγμή που πλέκεται είναι ήδη παρελθόν, η ύφανσή του διαρκεί μέχρι τέλους της ζωής και οι ίνες του είναι παράλληλες και διαπλεκόμενες, ακολουθώντας μια κυκλική αποκεντρωτική πορεία.

Η ροή του ιστού του ανθρώπου αράχνη, είναι ανάλογη. Κάθε κόμπος είναι ένα γεγονός που υποκρύπτει ένα πρόσωπο που συνδέεται με κάποιο άλλο, με πλήθος άλλων παράλληλα και κυκλικά, κάθετα και περιπλεγμένα. Κάθε εκτροπή, πύκνωση, αραίωση ή μεταλλαγή, είναι φαινόμενα σημαδιακά που σημαίνουν κάτι.

Ιστο-ορώ ή ιστορώ σημαίνει «ορώ τον ιστό» με την έννοια του βλέπω, εξετάζω και παρατηρώ το σχήμα, τη ροή και τη μορφή του. Εξ-ιστορώ σημαίνει ξαύω, αναλύω τον ιστό, παρέχω τα γεγονότα, εξυφαίνω τη ροή τους. Έννοιες λεπτές και μάλλον άγνωστες στην επιστημονική μεθοδολογία.

Για την επιστημονική προσέγγιση του ιστού της ιστορίας χρειάζονται εκτός από ανάλυση, μαθηματικά, φυσική, βιολογία… Ιστορία δεν είναι παράθεση στείρων και παγωμένων γεγονότων, αυτό είναι ανατομία, αλλά είναι κάτι ζωντανό που πλέκεται και διαρκεί ακόμη. Δισεκατομμύρια άνθρωποι-αράχνες φτιάχνουν κατά τον ίδιο τρόπο τον αυτό ιστό, συνεχίζοντας μια παλιά διαδικασία.

Παραλληλισμός, διαπλοκή κι επαναληπτικότητα, είναι τα τρία χαρακτηριστικά του ιστού της ανθρώπινης ιστορίας. Παραταύτα, κάθε άτομο, ομάδα ή λαός, κρατάει σφιχτά το υφάδι του που το θεωρεί μοναδικό, σημαντικής αξίας, παρότι είναι μόνο ένα μικρό τμήμα ενός παζλ, μιας εικόνας ενιαίας.

Οι νόμοι που διέπουν την παγκόσμια ιστορία δεν έχουν ακόμα προσδιοριστεί, πέραν από μια κυκλική επαναφορά των γεγονότων που την προείδαν αμέσως οι πρώτοι ιστορικοί, όπως οι Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, και την παρέθεσε μοναδικά ο Πλούταρχος με τους παράλληλους βίους. Στη συνέχεια δεν υπήρξε ένας Ευκλείδης, Νεύτων, ή Αϊνστάιν να καθορίσει νόμους και μεταβλητές, οπότε συνέχισε στη θεωρητική κατεύθυνση, με τους ιδεαλιστές της γερμανικής φιλοσοφίας που ξεκίνησε με τον ιδεαλιστικό ωφελισμό του Καντ και μετακύλησε στο θεσμικό φιλελευθερισμό του Χέγκελ. Οι επακολουθήσαντες οδηγήθηκαν στον αναμενόμενο πεσιμισμό που υπογράφτηκε ως Φουκουγιάμα* μην εννοώντας ότι η μικροκοινωνική δραστηριότητα που ωθείται στη μεγαλοκοινωνική αδράνεια και επαναστρέφει, διέπεται από έναν τύπο μαθηματικό που δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί ακόμα.
Ιστορία χωρίς μαθηματικά είναι καθαρή φιλοσοφία.

Παρ’ όλα αυτά, ο σκοπός της να διδάξει, πετυχαίνει. Η μελέτη της ορίζει το αίτιο και το αιτιατό, την υπέρβαση από τις αδυναμίες, την υπέρθεση από την παραβολή, το νόμο προς το μέλλον.

Το πρώτο συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι το ανθρώπινο είδος ζει, τρέφεται και μεγαλώνει από φόβο με ιδέες.

Η συμπεριφορά των όντων στη φύση, είναι παντού η ίδια. Τα διάφορα είδη τρώνε, κοιμούνται, αντιδρούν, όλα μαζί το ίδιο. Στους ανθρώπους υπάρχει ιδιαιτερότητα, άλλος κοιμάται άλλος ξυπνά άλλος πηγαίνει να τεκνοποιήσει. Γενικά υφίσταται ένα χάος ιδεών, που δημιουργεί υπο-ομάδες. Αυτό από μια θέση αφαιρετική λέγεται παράνοια, από προσθετική μεγαλοσύνη και από μια ουδέτερη σκοπιά, «αρχή για ξεκαθάρισμα λογαριασμών», στη μονοειδική πια γη** που από «χόμο σάπιενς» έχει πήξει.

Το ανθρώπινο είδος είναι αναμφίβολα στις εσχατιές της φύσης, «παρά φύση» είναι ο πρέπων ορισμός, σε ό,τι όμως κάνει, υπάρχει μια σκοπιμότητα που την κρίνει αναγκαία. Ίδιες αράχνες, με την ίδια τεχνική, φτιάχνουν τα ίδια πλέγματα πάνω σε παλιό υφάδι, κάνοντας κατά τόπους άλματα της μιας κλωστής, ανάλογα με το πώς αισθάνονται ότι θα επιβιώσουν ***

Βασικός παράγων για τη δημιουργία ενός ιστού είναι ο «ζωτικός χώρος» (Espace Vital, Lebenstaum). Πάνω σε αυτόν γράφεται η ιστορία. Ο ζωτικός χώρος αποτελεί τον πιο τυπικό Δαρβινικό παράγοντα επιβίωσης. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις, η περιοχή αυτή στην οποία ζούμε εάν αποδειχθεί πολύτιμη (πετρέλαιο, σπάνια μέταλλα), θα επαναπροσδιοριστεί με πλήθος εξελίξεις. Και ή θα πλέξουμε κατάλληλο ιστό γράφοντας ικανά την ιστορία ή θα μας γράψει σαν θύμα της η ιστορία.

Ο νοών, νοείτω


----------------------------------
* Φουκουγιάμα: Πολιτικός αναλυτής ενταγμένος στο αμερικανικό κατεστημένο, γνωστός από το έργο «Το τέλος της ιστορίας». Τιμάται υπέρμετρα και ως φιλόσοφος.
** Μονοειδική γη: Η επικράτηση του ενός είδους, που κατά διαστήματα παρατηρείται (π.χ. εποχή φυτών, δεινοσαύρων κ.λπ. ).
*** Μέχρι εδώ το κείμενο βρίσκεται στην εισαγωγή του βιβλίου μου «6ος π.Χ. αιών – η αρχή της μετακύλησης των ιδεών σε Ανατολή και Δύση».

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ

.

Ο Σεπτέμβριος έχει μια διφορούμενη στάση μέσα στους μήνες του χρόνου.
Αν και είναι ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου, κρατά μέσα στις μέρες του την γεύση των χυμών του καλοκαιριού.
Είναι ο μήνας της αρχής μιας πληρότητας που φθείρεται… της αναγκαίας και ικανής συνθήκης για την επόμενη γέννηση.

Μάθαμε να γιορτάζουμε τη γέννηση και να παραβλέπουμε την ώριμη φθορά που γίνεται απώλεια… θα έλεγα ότι μάθαμε να ζούμε μισή ζωή στη σκέψη μας…
Αναρτώ ένα μέρος από το συμφωνικό έργο του Vivaldi που αναφέρεται στις φθίνουσες οπώρες … δηλαδή στο τελείωμα των φρούτων … που γευθήκαμε …
Αυτή η μουσική γιορτή που γεννήθηκε από την μπαγκέτα της ψυχής του Vivaldi, συνοδεύεται από μια ιδιόμορφη τέχνη που μας παρουσιάζει μια εικονογράφηση με άμμο να εξελίσσεται επάνω σε μια φωτεινή πλάκα μόνο με τα χέρια του δημιουργού.

Καλή απόλαυση




Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

.

Παραθέτω ένα βίντεο που μιλά για την παγκόσμια αξιοποίηση της Ελληνικής γλώσσας στον τομέα του κυβερνοχώρου, αλλά και στην εκπαίδευση των επιτελικώς σκεπτόμενων ανθρώπων.
Προς αποφυγή της παρεξήγησης μέσω ενθουσιώδους οικειοποίησης του άρθρου που αναφέρεται στην Ελληνική γλώσσα από τους κατέχοντες (γενικώς) Ελληνική ταυτότητα , υπενθυμίζω ένα προηγούμενο άρθρο που τιτλοφορείται «Στηριζόμαστε στους επαναστάτες των 500 λέξεων»

ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ "ΠΟΝΑΕΙ" Η ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΜΑΛΑΚΑ


Η αλήθεια είναι ότι κάνω φιλότιμες προσπάθειες να «αγιάσω» και να αγαπήσω την μαλακία που εισπράττω γύρω μου., αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι δεν έχω πάντα επιτυχία.
Έτσι λοιπόν έκανα την είσοδο μου χαρούμενος σε ένα χώρο που γράφουν οι φίλοι του γνωστού μας Αρκά …. Ο διάβολος (εκ της διαβολής) μου έφερε στα μάτια την δεύτερη ανάρτηση από ένα ανόητο αναπνέοντα άνθρωπο που με παρρησία θράσους κεφαλαίας γραφής, είπε την παπαριά του ορθά κοφτά.
Γύρισε το μάτι μου και τρόμαξα σκεπτόμενος ότι και αυτός μπορεί να είναι ψηφοφόρος της κοινοβουλευτικής πραγματικότητας που ζω σε αυτή την χώρα, λαμβάνοντας η πολιτεία την γνώμη του ισότιμα σε κάθε εκλογή.
Μου ήρθε ένα ρίγος φόβου… για τον θεσμό αυτής της Δημοκρατίας…που ζούμε.
Παραθέτω την μαλακία αυτούσια ως «ευαγγέλιο» κατ’ ευφημισμόν της κοινωνίας που βιώνουμε.

ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΑΡΚΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΣΧΗΜΟΣ ΚΑΙ ΜΙΖΕΡΟΣ,ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ.ΟΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΦΕΛΕΣ ΧΙΟΥΜΟΡ ΛΙΓΟ ΞΕΝΕΡΩΤΟ

Δεν παραθέτω τον χώρο ούτε το όνομα του ανεκδιήγητου, μια και σέβομαι την ενδεχόμενη εξέλιξη που μπορεί να έχει η σκέψη του…
Αυτή είναι η πλειοψηφούσα κοινωνία που ψηφίζει, ερωτεύεται , εκπαιδεύει και εκπαιδεύεται και γενικώς την έχουμε γύρω μας…
Για να πω την αλήθεια, αυτή η μερίδα σκέψης μου εντείνει τον πεσιμισμό για την εξέλιξη της ζωής μας
Αλλά όπως είπε κάποιος … « Η άποψη είναι σαν τον κώλο , όλοι έχουμε»… όμως πρέπει να ομολογήσω ότι κάπου μέσα μας , πονάει η άποψη του μαλάκα … είναι αιχμηρή η αισθητική της ανεπάρκεια…

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ : «ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ»

.

Σε αρκετές περιπτώσεις στη ζωή μας χρειάζεται και η γόνιμη σιωπή στην άποψη που κουβαλάμε μέσα στο μυαλό μας για ότι θέλουμε να το συγκρίνουμε, να το κατατάξουμε και να νοιώσουμε την ψευδή επάρκεια της συγκρότησης μας.

Να η ευκαιρία από μια συνέντευξη του Ντίνου Χριστιανόπουλου.




Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται....

Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου - και κάποτε πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά - και κάποτε πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από την ζωή μας...

Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων, σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις και την δίψα μας για λεφτά΄ ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας.

Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Πότε μου δεν πάτησα σε υπουργείο, και το καυχιέμαι. Η μόνη μου εξάρτηση απο το κράτος είναι η εφορία, που με γδέρνει.

Είμαι εναντίον των εφημερίδων. Χαντακώνουν αξίες, ανεβάζουν μηδαμινότητες, προβάλλουν ημετέρους, αποσιωπούν τους απροσκύνητους΄ όλα τα μαγειρεύουν, όπως αυτές θέλουν. Δεξιές, αριστερές, κεντρώες - όλες το ίδιο σκατό....

Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι.

Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο΄ φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς που πετούμε το τσιγάρο μας στο δρόμο. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα.
κείμενο του 1977
στο περιοδικό ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ,
αρ. 1, Ιανουάριος - Απρίλιος 1979

Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΕΜΒΙΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ

.

Κράτησα περίπου τρεις - τέσσερις μέρες στα συρτάρια του υπολογιστή μου, το άρθρο του Σωτήρη Γλυκοφρύδη ώσπου να το ανεβάσω. Το διάβασα , στοχάστηκα και ενημερώθηκα επάνω στις προβολές της σκέψης του, γιατί θεωρώ ότι τις φιλοξενούμενες αναρτήσεις πρέπει πρώτα να τις τιμούμαι με την κατανόηση μας και στη συνέχεια να τις προβάλλουμε. Μέσα από αυτή την διαδικασία, προέκυψε και το προηγούμενο άρθρο, που αναφέρεται στον Σπένγκλερ ως προγύμνασμα για το άρθρο του Σωτήρη που θα ακολουθούσε.

Την πληροφορία που την αναδημοσιεύει ένας μηχανικά θεωρώ ότι την υποβαθμίζει σαν δεν βάζει μέσα σε αυτήν το προσωπικό του στίγμα από την επεξεργασία της… αν θέλετε ζούμε στην εποχή που οι άνθρωποι (σε μεγάλο ποσοστό) "λένε" σπουδαία πράγματα χωρίς να καταλαβαίνουν τι λένε…θα έλεγα ότι συνήθως"παπαγαλίζουν" για να αισθάνονται καλοί (και αποδεκτοί) μίμοι...
Παραθέτω στη συνέχεια το άρθρο του αγαπητού (προπαντός σκεπτόμενου) φίλου Σωτήρη Γλυκοφρύδη.


O τέταρτος δρόμος από εμβιοπολιτική σκοπιά
του Σωτήρη Γλυκοφρύδη



ΠΡΟΛΟΓΟΣ


Στις 11 Αυγούστου ο Γιώργος Α. Παπανδρέου μιλώντας στο δημοσιογράφο Μιχάλη Σκαφίδα της Christistian Sience Monitor για τα οικονομικά, αναφέρθηκε στην ανάγκη της δημιουργίας ενός «τέταρτου δρόμου» (1). Το γεγονός ότι πρωτοαναφέρθηκε για αυτόν σε μια χριστιανική διαδικτυακή εφημερίδα, σε συνδυασμό ότι ο οικονομικός δρόμος είναι και κοινωνικός, θεώρησα χρήσιμο να επεκταθώ επ’ αυτού, κρίνοντας και αναλύοντάς τον.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο Γ. Α. Παπανδρέου. δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίος πολιτικός. Στενός συνεργάτης του, διανοητής, τον έχει χαρακτηρίσει ως «δολοφόνο (κίλλερ) με αγγελικό πρόσωπο» (2) και η προσωπική μου θεώρηση είναι ότι μπορεί πράγματι να χαρακτηριστεί «φονιάς», «σιγανό κίλλερ» θα τον έλεγα σε μια παραφθορά του πρώτου αναφερθέντος. Ο Γ.Α.Π. μέχρι στιγμής έχει δείξει ότι είναι αργός, πολύ αργός, εκνευριστικά αργός θα έλεγα στις κινήσεις του, οι οποίες όμως βγάζουν τους πολιτικούς του αντιπάλους έξω από το παιχνίδι, κατά κάποιο τρόπο εξοντωνοντάς τους.

Η πολιτική διαδρομή του Γ. Α. Π. είναι πατροκτονική, όπως και του πατέρα του, Ανδρέα Παπανδρέου, σε σχέση με τον επίσης πατέρα του, Γεώργιο Παπανδρέου, τον «γέρο» της Δημοκρατίας. Το πατροκτονικό στοιχείο αποτελεί την αρχή της διιστάμενης πολιτικής, όπου ο χρόνος παίρνει σπάργανο τροφή στο στόμα του μια πέτρα. «Timing» το λένε αυτό οι στοχαστές του Δία το μεγάλο κόλπο. Ο ΓΑΠ πιστός στην αρχή της πολιτικής συμπεριφοράς του πατέρα του «Η Ελλάς είναι μια μικρή χώρα να ακολουθήσει μια εμφανή πολιτική» (3), φαίνεται να οδεύει προς τον ίδιο δρόμο, ξεφεύγοντας όμως από αυτόν, ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Εδώ βρίσκεται η πατροκτονία.

Στην πολιτική βγάζεις συμπέρασμα από αυτά που ξεφεύγουν από τους πολιτικούς αντιπάλους σου και όχι τόσο από τις κινήσεις τους. Πολιτική σημαίνει το απρόβλεπτο να το κάνεις εφικτό, διαχειρίζοντας κατά τρόπο μη εμφανή τις ικανότητες του άλλου, επ’ ωφελεία σου. Τον σκοτώνεις, δηλαδή, πολιτικά. Πολιτικός, πάλι από την έννοια της συμπεριφοράς, είναι εκείνος που επιλέγει τους λαούς που θα τον ακολουθήσουν ενώ ο ηγέτης επιλέγεται από αυτούς. Πολιτικός ηγέτης είναι εκείνος που επιλέγει και επιλέγεται από ανθρώπους και λαούς, ασχέτως φύλου, παιδείας και καταγωγής, αποκτείνοντας στερεότυπα, φονεύοντας την εξουσία. Ο πολιτικός ηγέτης είναι επαναστάτης. Κι εδώ, έχουμε «σιγανό - αγγελικό» επαναστάτη.

Βάσει αυτών των γεγονότων, και του ασαφούς πλαισίου που διαμορφώνεται στην πολιτική κοινωνική σκηνή, θα προσπαθήσω να παραθέσω το υποτιθέμενο πρότυπο της πολιτικής χροιάς του ΓΑΠ μέσα από τη βιολογία. Και αυτό, διότι η βιολογία αποτελεί μια κατεξοχήν φυσική έκφανση του Δαρβινισμού που εκφράζεται από την πολιτική, η οποία συνάδει με την οικονομία. Μια βασική αρχή της φύσης είναι η οικονομία. Η οικονομία της φύσης είναι η πολιτική της φύσης, ως εκ τούτου βάση της πολιτικής τίθεται εδώ το οικονομικό στοιχείο.

ΕΜΒΙΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

α). Οικονομία Κλίμακος:
Η έμβιο ή βιο-πολιτική οικονομική συμπεριφορά, στηρίζεται σε ένα φυσικό φαινόμενο που καλείται «οικονομία κλίμακος» Κατ’ αυτό, η σύμπραξη πολλών μικρών μονάδων - κυττάρων ενός συστήματος, δημιουργεί όφελος επί της πορείας της όντος ή συστήματος στο δρόμο της ζωής του επί του αθάνατου θανάτου. Το βασικό κέρδος που επέρχεται από τη οικονομία κλίμακος είναι η επιμήκυνση του χρόνου της ζωής του όντος, το αντίτιμο που πληρώνει λέγεται πτώση της ισχύος των μονάδων. Αυτό στη φύση καλείται «οικονομία», ήτοι, νέμω-κατανέμω τα απαραίτητα του οίκου μου εντός του οίκου μου με σκοπό την επιβίωση.

Η ζωή είναι ένα «κλειστό» κύκλωμα, και το κόστος προς κάθε τι το προσδοκώμενο λέγεται αύξηση της ζωής μέσω της επέκτασης ή γιγαντισμού, με τρόπο όμως που επιφέρει μείωση της εντροπίας. Ένα εκτενές αρμονικό ον δεν αναπνέει ιδιαίτερα, δεν πολύ-κινείται, δεν δημιουργεί μεγάλη οξείδωση και αναγωγή, κερδίζει τη ζωή αλλά τη χάνει παραλλήλως. Εκεί παραπέμπει η «αρχή της διατήρησης της ενέργειας» στα πλαίσια της οικονομίας, μεγάλη ενέργεια - μεγάλη ακινησία, μέγιστη ζωή - μέγιστος θάνατος ανά αθροιστική μονάδα. Στην ουσία, «ουδέν κινείται», η κίνηση όπως προείπαν οι προσωκρατικοί υπάγεται στη φαινομενολογία (4).

«Καλό και κακό, πάνω και κάτω, μέσα κι έξω στη φύση δεν υφίσταται, είναι το ίδιο πράγμα» είπε ο Ηράκλειτος, και συμπλήρωνε «σε μια φύση όπου η δικαιοσύνη είναι συμπαντική, η κρίση υποκειμενική και η ανθρωπότητα ακολουθεί την κατά περίπτωση ιδεοληψία» καταλήγοντας «φτιάχνοντας μέτρα και σταθμά όπως τη συμφέρει» (5).

β). Μεγέθη και Αναλογίες:
Η οικονομία κλίμακος εξεταζόμενη με τα φυσικά μέτρα και σταθμά, προϋποθέτει ότι για την κατανόηση της ζωής δεν πρέπει να ακολουθούνται τα απόλυτα αλλά τα σχετικά μεγέθη. Λέμε, για παράδειγμα, ότι ο ελέφαντας είναι αντικειμενικά ο πιο δυνατός διότι μπορεί να σηκώσει το πιο βαρύ φορτίο. Ο ελέφαντας όμως δεν μπορεί να αντέξει στην πλάτη του ούτε μισό ελέφαντα, ο άνθρωπος σηκώνει έναν άνθρωπο, ο σκύλος έστω τρεις σκύλους, και το μυρμήγκι δεκάδες ομοειδή του, ταγμένο στην «υπεράνθρωπη» φύση του εφόσον παραμένει πάντοτε ένα μικρό μυρμήγκι. Άρα, θα πρέπει να λαμβάνονται για την αντικειμενικότητα της έρευνας υπόψιν σοβαρά τα σχετικά μεγέθη. Πάμε τώρα στην σχέση κατανάλωση ενέργειας ως προς την αύξηση του μεγέθους. Το φυσικά δυνατό μυρμήγκι τρώει πολλές φορές το βάρος του, ο σκύλος ένα μεγάλο ποσοστό, ο άνθρωπος καταναλώνει σαφώς μικρότερο ποσοστό και ο ελέφαντας μόλις 3% του βάρους του, περίπου, σε φύλα και κλαριά, χαμηλής θερμιδικής αξίας. Άρα, όσο ένα σύστημα επεκτείνεται σε μέγεθος τόσο η λήψη ενέργειας ανά κύτταρο μειούται, καθόσον τα κύτταρα σε μέγεθος παραμένουν περίπου τα αυτά.

Την αύξηση του μεγέθους ενός όντος φαίνεται να την ακολουθεί ένας αρνητικός ενεργειακός λογάριθμος που μηδενίζει μια κάποια στιγμή το αυξητικό πηλίκον του όντος, κάνοντάς του πιο αργό μεταβολισμό. Αυτό συμβαίνει για να υπάρχουν ίδιες ευκαιρίες στη ζωή σε μικρά και μεγάλα όντα, να μη μεταβάλλεται το κάθε όν καθώς εκπτύσσεται σε ενεργειακή ρουφήχτρα και να κρατούνται γενικώς οι ισορροπίες. Το γεγονός αυτό, της περιορισμένης δυνατότητας εκ της αύξησης του μεγέθους, αποδίδεται συχνά στη βαρύτητα αποτελεί όμως αυτό φαινόμενο, η ουσία εδώ βρίσκεται σε ένα λογαριθμικό αναχαιτιστικό παράγοντα, κατανάλωσης / απόδοσης ενέργειας που ακολουθεί το ον. Υπάρχουν όπως φαίνεται μαθηματικοί τύποι - άρρητοι αριθμοί στο σύστημα πέραν από τους κώδικες με τις πρωτεΐνες (DNA). Το σύστημα δείχνει ότι είναι φτιαγμένο βαθειά στο άρρητο, επιφανειακό φαινόμενο δείχνει να είναι το ρητό, η λεγόμενη αρμονία. Εξ ου και το σοκ του Πυθαγόρα, όταν βρήκε τον πρώτο άρρητο. Εν κατακλείδι, στη φύση υπάρχουνε προδιαγραφές – στις βιολογικές δομές δεσμεύσεις. Σε κάθε τι αναδύεται και το αντιστάθμισμα, το λεγόμενο «αντίθετό του», και στην οικονομία κλίμακος την αύξηση ενός μεγέθους την ακολουθεί η πτώση της ενέργειας ή της «ψυχής» των μονάδων που το συνθέτουν. Δηλαδή, αυξανόμενο ένα σύστημα κερδίζει ζωή, χάνοντας τα επιμέρους τη ζωή του. Το να ζω λίγα χρόνια και έντονα, από τα πολλά και καταλαγιασμένα, είναι εν τέλει το αυτό, αποτελεί καθαρά θέμα επιλογής σε μια μάχη «ελευθέρας βούλησης» καθαρά χαμένη, μιας φύσης που κατά περιόδους γίνεται μονοειδική, κυριαρχεί δηλαδή, μέχρι να χαθεί από την κατακρίμνησή του «είναι» ή μεγέθους του, το ένα είδος. Να γιατί οι προσωκρατικοί είπανε: «Το παν υπήρχε πάντοτε, και στην πραγματικότητα, στην ουσία της ζωής, ουδέν συμβαίνει. Ο χρόνος είναι αυτός που επιφέρει τις μεταλλαγές και το μετακινητό στοιχείο».

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ

Ο άνθρωπος κυνηγάει σαν λαγωνικό από χρόνια την Αλήθεια. Η Αλήθεια αποκαλύπτεται κατά διαστήματα αφαιρώντας πέπλα, ας μην κοιτάμε τα πέπλα, να κοιτάμε την Αλήθεια. Το πώς είναι η Αλήθεια, ο κάθε ένας μας το ξέρει αν ψάξει μέσα του με τη λογική του για να φτάνει στην καρδιά του όπου την ανακαλύπτει. Και αυτό που ανακαλύπτει σε κάποιο κέντρο του φωτός είναι η Αίσα, το αίσιον και πεπρωμένο, μια φυσαλίδα που περικλύει ένα σύμπαν με υποφυσαλίδες (6).

Επήγαμε όμως μακριά, ας εντοπίσουμε τη «θέση» του δρόμου τον οποίο ακολουθεί ο ΓΑΠ. Βρισκόμαστε στον λεγόμενο «τέταρτο δρόμο» και είναι προς τιμή του που τον όρισε, αλλά και τιμή προς όσους φυλάσσουν Θερμοπύλες, το θέρμος της ψυχής ενός παλαιότερου ανθρώπου. Διότι ο δρόμος αυτός, ο τέταρτος, συγκρινόμενος με τον προηγούμενο, τον τρίτο, είναι πιο άψυχος, λιγότερο φαουστικός, πιο αρμονικός και όχι τόσο ταρταρώδης, προκύπτει λογικός παρά ερωτικός, δυνατός αλλά ράθυμος. «Ινδουιστικό» τρόπο ζωής θα τον χαρακτήριζα που έλκει τον Ανατολικό, μάλλον της «κακομοιριάς» και όχι τόσο της Δυτικής ιλαρο-τραγωδίας του φλεγόμενου από ζωή ανθρώπου, που ζει λίγο αλλά έντονα γενόμενος στο τέλος, πυροτέχνημα. Είπαμε, όμως, είναι θέμα επιμέρους επιλογής αν και κατά πόσον θα ακολουθήσει κάποιος ενσυνείδητα αυτή τη θέση. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι οι ηγέτες αυτού του δρόμου δεν έχουν τόπο γέννησης και καταγωγής, δεν νοιάζονται για τους λαούς που θα τους ακολουθήσουν αλλά δημιουργούν λαό στο σύστημα που θα ακολουθήσει, έτσι γίνονται οι ηγέτες, εάν βέβαια ο ΓΑΠ ανήκει σε αυτούς. Η έκφραση «ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος» έχει εδώ την παγκοσμιοποίηση ως δημόσια κοιτίδα. Οι οδηγοί εδώ λατρεύονται από τους λαούς, δεν τους λατρεύουν όμως οι λαοί τους. Πιστεύω να γίνομαι κατανοητός.

α). Φιλοσοφική υποδομή:
Ο τέταρτος δρόμος από φιλοσοφικής πλευράς στον τόπο μας προκύπτει κατά κύριο λόγο από τους Ελεάτες και δη στον Παρμενίδη, ο οποίος γράφει την «τέταρτη» βίβλο. Ως πρώτη θεωρώ το «Ένουμα Έλις» των Βαβυλωνίων, δεύτερη την «Ζεν Αβέστα», τρίτη την «Παλαιά Διαθήκη», και τέταρτη το προαναφερθέν έργο «Περι Φύσεως» του Ελεάτη στοχαστή, το οποίο αποκαλώ «Ελληνική βίβλο» - αρχή της παγκοσμιοποίησης. Προγενέστεροι του Παρμενίδη, βάση των Ιώνων υπήρξαν οι Ορφιστές, επίγονοι οι διεθνιστές, αν και είναι δύσκολο κάποιος να διαχωρίσει το είδος των κλάδων και καταγωγή από το πλήθος των επιδράσεων που έχουνε δεχθεί. Γενικώς, η φιλοσοφία του τέταρτου δρόμου είναι πεσιμιστική. Στους οδηγητές της κυριαρχεί η απαισιοδοξία, διότι πρώτοι αυτοί ως υποσυνείδητοι ή συνειδητοί φιλόσοφοι είδαν την Αίσα, το αίσιον, που είναι αρχή και τέλος μαζί. Ο Ποσειδώνιος και οι Στωικοί έφτιαξαν ένα κλάδο τους, μια άλλη σύγχρονη μορφή είναι του Γκουρτζίεφ (7). Αλλά είπαμε, τιτάνες στη σκέψη υπήρξαν οι προσωκρατικοί, αρχή της παρακμής ο Πλάτων, κορύφωση ο Αριστοτέλης, η στοά τράβηξε στη συναγωγή και χαμένη ευκαιρία ο Επίκουρος. «Λευκή γραμμή» ο Σωκράτης, και τελική αιχμή στη σύγχρονη αιχμή ο Λιαντίνης (8). Ποιος είπε ότι η Ελλάδα δεν βγάζει ακόμα φιλοσόφους; Ποιος είπε ότι οι φιλόσοφοι δεν τιμούν και σήμερα τη φιλοσοφία τους με την ίδια της ζωή τους; Απλώς, τα μεγέθη στον τόπο μας είναι μικρά αλλά ισχυρά και αποδιωγμένα, μια που βασιλεύει ο φόβος του προσώπου της Αλήθειας, κι εξ αυτού προτιμάται το ιδεαλιστικό πρότυπο με συμφεροντολογική εκδοχή. Πιστεύω να γίνομαι σαφής στις έμμεσες αιχμές μου.

β). Η κλίμακα της Υπέρβασης:
Από έμβιο-πολιτικής συμπεριφοράς, ο πρώτος δρόμος καθορίζεται αυτός του «εγώ», δεύτερος της ισχύος των «ομοίων», τρίτος της συνεργίας των «ανόμοιων» ή συμπληρωματικών, όπου κλείνει η πρώτη «ιερή» τριάδα. Ακολουθεί η υπέρβαση, ο λεγόμενος «τέταρτος δρόμος», ο οποίος στην ουσία είναι ένα το κοινωνικό «εγώ» μιας νέας εξελικτικής πορείας προς το δεύτερο τριτημόριο, το κοινωνικό ή κοσμικό. Ένα νέο «εγώ» εμφανίζεται στην αρχή του δρόμου που εκτείνεται με διαφοροποιήσεις. Σε αυτή την αρχή βρισκόμαστε, όπου η μεταλλαγή γεννάται από μια κρίση. Την οικονομική κρίση. Στις κρίσεις μόνο μετακυλίεται το ον, αλλάζοντας ροή ιστού που καλείται ιστορία.

ΔΑΡΒΙΝΙΚΟ ΠΡΟΤΣΕΣ

Από Δαρβινικής πλευράς, η θρησκεία όπως και η φιλοσοφία αλλά και η πολιτική μπορούν να ιδωθούν ως πράξεις επιβίωσης, που δείχνει κάποιος στους άλλους τι πιστεύει για να του συμπεριφερθούν ανάλογα και να κάνει το αντίθετο για να επικρατήσει. Είναι, δηλαδή, θρησκεία και πολιτική, απόκρυφη πράξη επιβίωσης. Ως εκ τούτου, ο τέταρτος δρόμος στερείται σαφούς χρώματος δέρματος, φυλής, οικογένειας, θρησκείας και πατρίδας, είναι ένας δρόμος κοινωνικού Δαρβινισμού μιας απόκρυφης ασαφούς ηγετικής ομάδας που βρίσκεται μπλεγμένη με το σύστημα στο Διεθνισμό, ο οποίος καλείται πια «παγκοσμιοποίηση».

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ

Ο κάθε δρόμος ανήκει στην ιστορία και ο δρόμος αυτός που επέλεξε ο ΓΑΠ έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν με μικρότερες διακλαδώσεις. Απλώς επαναλαμβάνεται με ψευδομεταμορφώσεις. Ο δρόμος αυτός ως ιστορικό φαινόμενο είναι μη αντιστρεπτός. Για αυτόν ακούγεται από την Αλεξάνδρεια η φωνή του μέγιστου κι αιρετικού Καβάφη: «Τιμή σε εκείνους όπου στη ζωή τους όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες… και περισσότερη τιμή τους πρέπει όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος και οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε». Κάθε στίχος του, ετικέτα της φιλοσοφίας, κάθε ενότητα, Δωρική κραυγή απόγνωσης μιας ζωής που οδεύει προς τον Άδη.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ο τέταρτος δρόμος, μετά από μια αιχμηρή στροφή που θα μας αναστατώσει, θα οδεύσει προς τα εκεί που δύει τελικά ο ήλιος. Θα έχουμε, δηλαδή, την πραγμάτωση ενός εκτενέστερου Σπενγκλερικού πρότυπου (9), που θα τραβήξει την Ανατολή στην παρακμή της Δύσης.

Παραπομπές

1. Γ. Α. Παπανδρέου: θα έλεγα ότι αντί για ¨τρίτο δρόμο¨ θα χρειαζόμαστε ¨τέταρτο δρόμο¨. Είναι σφάλμα να θεωρούμε ότι μια μικρή χώρα… (Ξένη δημοσίευση)-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ-ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ...

2. Ειδικά όταν πρόκειται για έναν Παπανδρέου πρέπει να υπολογίζεις το ... όπως είχα προβλέψει πριν δύο χρόνια, killer με αγγελικό πρόσωπο. Από: Το Ιστολογιο του Μιμη Ανδρουλακη: Στοιχειώδη 'μαθήματα πολιτικής ... 17 Οκτ. 2007

3. Ανδρέας Παπανδρέου: Πιστεύω ότι στην εξωτερική πολιτική πρέπει κανείς να δίνει συγκεχυμένα μυνήματα. Αυτή είναι η καλύτερη πολιτική για μια μικρή χώρα… GREEK - ΣΚΑΪ | Oι Νέοι Φάκελοι

4. Γλυκοφρύδης Σωτήρης: Το φως του Παρμενίδη- Σπουδή στον Παρμενίδη, PROSPERUS | Βιβλία | Φιλοσοφία-Αρχαία Το έργο του Παρμενίδη "Περί φύσεως" θεωρείται ένα από τα πλέον δυσνόητα αλλά και ορθολογιστικά κείμενα της ...

5. Για περισσότερα στους προσωκρατικούς και για τα κατωτέρω που θα επακολουθήσουν, δες: Σωτήρης Γλυκοφρύδης, 6ος Αιώνας π.Χ. Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται, κατά τρόπο έμμεσο, την ανθρώπινη ιδεοληψία...

6. Το σύμπαν μια φυσαλίδα υποφυσαλίδων : Θεωρία Λίντε - Βικιπαίδεια , δημιουργία κόσμου από φυσαλίδα αερίων HubbleSite - Picture Album: Gaseous Bubble in Core of Galaxy NGC 3079 , Μάνος Δανέζης – ΕΡΤ 3 βίντεο To Sympan Pou Agaphsa - S3E12 - Ena Sympan Fysalidwn ... ανάλυση physics4u.

7. Γεώργιος Γκουρτζίεφ - Βικιπαίδεια Ελληνο-Αρμένιος μυστικιστής φιλόσοφος… σχετ: Το σύστημα Γκουρτζίεφ (Gurdjieff) ή η τέτ…
8. Λιαντίνης. Για τη ζωή και τα έργα του Δημήτρη Λιαντίνη http://www.liantinis.gr/ και http://www.liantinis.org/

9. Σπένγκλερ : Όσβαλντ Σπένγκλερ - Βικιπαίδεια και Σπένγκλερ Με οδηγό τον Γκέτε και τον Νίτσε - Ελευθεροτυπία ...

ΕΝΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ …ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ

.

Η γνώση μας εμπλουτίζεται μέσα από αποσπασματικές εικόνες που αποκτούμε , εστιάζοντας σε πρόσωπα και γεγονότα που αντιλαμβανόμαστε στο παρόν μας ή ακόμα μέσα από την παιδεία, ως αναφορές σε παρελθοντικούς χρόνους.
Αυτή η γνώση, αν δεν αποκτήσει ένα λόγο έμπρακτο στην καθημερινότητα μας, παραμένει ως ένα οπλοστάσιο που τονώνει το Εγώ μας, αλλά μας αφήνει ως ζόμπι να λειτουργούμε μια ασυνείδητη ζωή.
Θα έλεγα, ότι δεν «είμαστε» ότι ξέρουμε, αλλά «είμαστε» ότι αξιοποιούμε βιωματικά από τις γνώσεις μας.

Διάλεξα, να στρέψω τα φώτα της πληροφορίας για την δική μου γνώση, σε ένα Γερμανό ιστορικό και φιλόσοφο, τον Όσβαλντ Σπένγκλερ.
Πλησιάζοντας (γνωστικά) τα πρόσωπα που έδρασαν και δημιούργησαν χώρο με τη σκέψη τους, πάντα γινόμαστε πλουσιότεροι… μια και διευρύνεται η κατανόηση των ζητημάτων που αντιμετωπίζουμε στη ζωή μας σε παρόντα χρόνο.

Ο Σπένγκλερ λοιπόν , θεωρείται ο Προφήτης της παρακμής της Δύσης.
Διετύπωσε μια συλλογιστική μελέτη των πολιτισμών και τους θεώρησε ως βιολογικά όντα που γεννούνται , ακμάζουν , παρακμάζουν και τελικά πεθαίνουν.

Γεννήθηκε τον Μάιο του 1880, από οικογένεια ανθρακωρύχων την εποχή που έγραφε μουσική ο Τσαϊκόσφσκι , και παρουσίαζε το έργο «Αδελφοί Καραμαζώφ» ο Ντοστογιέφσκι.
Στα πέντε χρόνια της ζωής του Σπένγκλερ, γράφει ο άγνωστος τότε σε αυτόν Νίτσε, το έργο του «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» που θα τον επηρεάσει σημαντικά αργότερα ως φιλόσοφος στην σκέψη.

Σπούδασε μαθηματικά, φιλολογία, ιστορία, και φυσικές επιστήμες στα πανεπιστήμια της Γερμανίας. Μελέτησε την διδασκαλία του Ηράκλειτου και τον αναγόρευσαν σε διδάκτορα φιλοσοφίας το 1904, θέση την οποία εγκατέλειψε μετά από περίπου επτά χρόνια για να συγγράψει το βιβλίο του που εξεδόθη το 1918 υπό τον τίτλο «Η παρακμή της Δύσης».

Ήδη από το 1917 ο κόσμος της τότε εποχής βρίσκεται σε ένα αναβρασμό με ανατροπές σε φιλοσοφικό και κοινωνικό- πολιτικό επίπεδο, όπως αυτό της επανάστασης των εργατών της Ρωσίας υπό την καθοδήγηση των Μπολσεβίκων.
Εκείνη την εποχή ακούγονται για πρώτη φορά οι έννοιες όπως υπερρεαλισμός στην τέχνη και αναπτύσσονται αλλαγές στον τρόπο αντίληψης του κόσμου μέσα στα μάτια των καλλιτεχνών.
Ιστορικά την εποχή που κατέγραφε τους προβληματισμούς του, η Γερμανία εξερχόταν ηττημένη από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο με ότι σήμαινε αυτό σε μια συλλογική αίσθηση.
Όλα τα επόμενα χρόνια μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η Ευρώπη λειτουργεί μια παραγωγή πολιτισμού με κυρίαρχο στοιχείο την ένταση και την όξυνση των διαφορών στις ομάδες της…γεγονός που οδήγησε και την άνοδο της Ναζιστικής σκέψης.

Σπένγκλερ , πέθανε το 1936 μέσα στο περιβάλλον της Ναζιστικής Γερμανίας που τον είχε στο περιθώριο για τις απόψεις τους που δεν συνέβαλλαν στην ιδεοληψία της προπαγανδιστικής τους θεώρησης για τον κόσμο.

Στην συγγραφική του ανάλυση για τον Δυτικό πολιτισμό, διέβλεψε ότι όπως και οι προηγούμενοι πολιτισμοί που πέρασαν βρίσκεται στην παρακμή του. Επεσήμανε ως σημάδια κατάρρευσης ορισμένες παρατηρήσεις του στην δομή του πολιτισμού, όπως την επικρατούσα δύναμη του χρήματος σε όλα τα επίπεδα. Ακόμη μια πολύ εύστοχη επισήμανση που προδικάζει την κατάρρευση κατά τον Σπένγκλερ είναι η κυριαρχία των μέσων μαζικής ενημέρωσης στην κατεύθυνση χειραγώγησης της σκέψης των ανθρώπων , σε συνδυασμό με την έλλειψη προπομπών στους διανοούμενους και τους εκπαιδευτές της πολιτισμικής πραγματικότητας.

Η σκέψη λοιπόν του Σπένγκλερ , φαντάζει έντονα σύγχρονη … και ένας λόγος που διάλεξα να στρέψω τα φώτα της «ράμπας» γης ζωής… στην σκέψη του, είναι ότι μέσα από την κατανόηση των λόγων του (για όποιον επιλέξει να εντρυφήσει) θα είναι ευανάγνωστες οι πληροφορίες που περνούν μπροστά του, σε αντίθεση με αυτή τη στιγμή δεν είναι ικανός να τις δει….

Όσον αφορά στην ερώτηση «Και τι με νοιάζει εμένα;» πάντα βρίσκεται ως απάντηση το σφύριγμα του Τσοπάνη απέναντί της … και σίγουρα η δευτερολογία στην πρώτη ερώτηση του γλυκύτατου καταναλωτή… είναι το «Μπέεε !»

Πηγές για πληροφορίες

Το Πρόσωπο: Οσβαλντ Σπένγκλερ

Σπένγκλερ, ο αντιναζιστής

Ένα μνημείο της παρακμής

ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

.
Ένα ενδιαφέρον βίντεο βρήκα από ανάρτηση του blog ksipnistere με πολύ ζεστή (ανθρώπινη) τοποθέτηση σχολίου επάνω σε αυτό.

Το βίντεο, παρουσιάζει την δική του αλήθεια για την παγκόσμια και διαχρονική ανθρώπινη εκμετάλλευση.

Μου φάνηκε ενδιαφέρον από τη σκοπιά που εξετάζει το θέμα, χρησιμοποιώντας ένα απλό αλλά διεισδυτικό τρόπο ανάπτυξης των επιχειρημάτων …

Το πρόβλημα είναι , ότι (μέχρι σήμερα) κανένας δεν μπορεί να πει (επιτυχημένα) το πώς μπορούν να ξυπνήσουν οι άνθρωποι … να δώσει δηλαδή την μέθοδο… πέρα από τον θυμό και την καταγγελία των κακώς κειμένων…
Το θέμα ενδεχομένως να είναι, ότι με τα ίδια συστατικά (ιδεών) της κοινωνίας ευελπιστούμε να αλλάξουμε τον κόσμο…
Αν σου δώσω (αγαπητέ αναγνώστη) χαλασμένα αυγά και μουχλιασμένο αλεύρι… αμφιβάλω αν θα φτιάξεις μυρωδάτη πίττα…
Θρησκείες, έθιμα, αντιλήψεις, φοβίες … που είναι χαρακτηριστικά των υποτελών εξουσιαζομένων…κατά ένα περίεργο τρόπο …τα βρίσκουμε να τα κουβαλούν μέσα τους και οι αυτόκλητοι επαναστάτες της σκέψης…. Ας πούμε ότι (όλα αυτά) είναι τα περίεργα υλικά της πίττας που θέλουμε ως δια μαγείας να γίνουν ευωδιαστά μόλις την ψήσουμε…
Το αστείο είναι … ότι οι φωνασκούντες… έχουν ένα περίεργο τέλος ηρεμίας και συμπόρευσης με το λεγόμενο «σύστημα» όταν κουραστούν … ή όταν δεχτούν ένα μερίδιο προσωπικής ανώδυνης ευμάρειας από αυτό…

Φυσικά υπάρχουν και ελάχιστες εξαιρέσεις … απλά για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα… που συνήθως λειτουργούν την αυτοχειρία στην έξοδο τους από αυτό που ονομάζουμε «όμορφη ζωή»

Όταν λοιπόν …δεν ξυπνούν οι άλλοι … δεν σημαίνει πάντα ότι είναι (αυτοί) ηλίθιοι… μπορεί να μην έχουν (και οι διδάσκοντες το ξύπνημα…) την δυνατότητα να πουν κάτι που όντως θα αλλάξει τον κόσμο … μπορεί απλά να είναι, ένα κομμάτι θυμού που από μόνο του δεν λέει τίποτα…

Πόσο δύσκολο είναι να παραδεχτούμε ότι είμαστε απλά ένα «θυμωμένο τίποτα»… γιατί δεν έχουμε κάνει αλλαγή στα υλικά της σκέψης μας;
Συνήθως όσοι ενδιαφέρονται για το ξύπνημα των άλλων, πηγαίνουν σε βαφτίσια και γάμους , όπως συνήθως… έχουν πιστωτικές κάρτες που μπορεί με αυτές να πληρώσουν και ένα πονηρό φαγητό με μια πεταλουδίτσα με πεταχτά βυζιά…

Απλά όταν λέμε τα πράγματα με το όνομα τους… χάνει λίγο η αυτό-εικόνα μας που πολύ θα θέλαμε να είναι σαν και αυτή του Τσε …
Μόνο που δεν λαμβάνουμε υπόψη μας ότι αυτή η καρικατούρα (στα μπλουζάκια) έχει περισσότερο σχέση με τον κακομοίρη τον φοβισμένο βιοτέχνη που τα φτιάχνει… παρά με τον ίδιο τον (άγνωστο) επαναστάτη …

Όμως η πληροφορία που μπορεί να ενεργοποιήσει τη σκέψη μας … και να καθαρίσει τα αρχικά υλικά στων ιδεών μας … είναι πάντα καλοδεχούμενη…

Καλή παρακολούθηση του βίντεο



http://www.youtube.com/watch?v=J-a2gv7SGeM&feature=player_embedded#at=162
.

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΑΡΚΑ

.

Τώρα που όλοι κρυφό-φλερτάρουν με τα γενετήσια τους… (λόγω του θέρους),
θα έλεγα , ότι για όλα φταίει ο κακός «απογαλακτισμός» των παιδιών από τους γονείς…





Όμως μέσα στον Άνθρωπο , υπάρχουν ορμέμφυτα που αντιδρούν έξω και πέρα από την λογική του…. Αυτό είναι κάτι σαν «μοίρα», που τον οδηγεί σε ερωτικά έπη με ήττες και νίκες που σαν δεν παίζεις στο έργο… κρίνεις …ότι έχουν γέλιο.

Είναι αυτό που λέμε (δυστυχώς πλέον σπανιότερα)… δεν ελέγχω το κάτω κεφάλι…





Τα αρσενικά που απογαλακτίστηκαν με προβληματικό τρόπο, αναπτύσσουν θεωρίες για να αντιμετωπίσουν τη ζωή … και να νοιώσουν την ασφάλεια της αξίας τους μέσα στις σκέψεις τους…






Ενίοτε , αυτή η επιβεβαίωση της αξίας, έχει κωμικοτραγικές ατάκες που λίγο πολύ , όλοι τις έχουν εκφράσει ή τις έχουν σταματήσει (τελευταία στιγμή) μέσα από τα δόντια τους …στη ζωή τους.




Οι γυναίκες πάλι … παίρνουν επιβεβαίωση από την εικόνα του αρσενικού τους… (παίζοντας τις μαμάδες) και έχουν αυτόν τον πειθαναγκασμό την πραγματικότητα των «πρέπει» του μυαλού τους…





Όταν πάλι οι γυναίκες … θέλουν να αποκτήσουν κοινωνική επιβεβαίωση της αξίας τους, αντί για την ρώμη του σώματος και του πνεύματος (των αρσενικών), προτάσσουν το κάλος της θηλυκότητας τους … προς τα άλλα αρσενικά (πάντα καλυμμένο με πνεύμα) να τα κάνουν «φίλους»… καλύπτοντας την δική τους ορμέμφυτη ανάγκη...

Αυτό δυσχεραίνει λίγο τις αρχετυπικές καταβολές του αρσενικού … μέχρι στιγμής… γιατί στο μέλλον η ορμονική όσμωση των δύο φύλων θα κάνει το αρσενικό «κούκλα» απλά με «αντρικά» σκουλαρίκια…





Φυσικό είναι με τέτοιες καταστάσεις να δημιουργείται στο αρσενικό, μια φοβία γενικώς για το ερωτικό δόσιμο… κάνοντας τον επιφυλακτικό σε κάθε νέα εμπειρία… φοβούμενος το «πλήγωμα» με κάθε εκδοχή του.




Κάποια στιγμή φτάνουν ο άντρας και η γυναίκα … να πιστεύουν ότι δεν έχουν κοινά στοιχεία σε ένα «όνειρο» αν και διαφορετικοί μεταξύ τους… και κλείνονται στις επαναλήψεις των καταστάσεων της ζωής που τις ονομάζουν «φυσιολογικές» …
Αυτό βέβαια ως αδυναμία ζωής που βιώνεται… εμφανίζεται πάντα στον έρωτα…
Πάντως το marketing έχει θαυματουργές εφαρμογές στα υποκατάστατα…






Το σπουδαιότερο όμως που μας έμαθε ο μεγάλος Δημιουργός Αρκάς, είναι ότι σαν οι ζωές χωριστούν από ένα κοινό όνειρο… ο κλαυσίγελος είναι σίγουρος ... όπως διδακτικά παρουσιάζεται μέσα από την αλήθεια της πέννας του….
Πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί όλοι εμείς την «πάρτη» μας στο υποτιθέμενο μοίρασμα του έρωτα;
Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στον (διανοητικά) μαλάκα μην τολμήσει και πει «Όχι Εγώ!» στο προηγούμενο ρητορικό ερώτημα… ή μήπως δεν την πρόλαβα τη σκέψη του;
Το γέλιο … γίνεται πιο δυνατό (σαν φάρμακο), όταν έχει την αμφιθυμία στα χείλη … που χωρίς να πεις κάτι… σημαίνει «καταλαβαίνω»…
Με άλλα λόγια... αν δεν υπάρξω ανόητος , δεν θα γίνω ποτέ νοήμων…

Ο αυτοσαρκασμός με χαρμολύπη, είναι η Αγάπη προς τον εαυτό μας….






ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ , ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟΝ ΑΡΚΑ…

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ "ΚΟΛΛΥΡΙΟ" ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΣΙΜΠΛΑΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

.

ΝΑ ΤΟ ΠΩ… ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΗΜΑ ;

.
Αύγουστος… μήνας χαλαρότητας …

Μήνας που οι «διανοητές» φεύγουν για ξεκούραση από τον άμβωνα της ματαιοδοξίας τους και οι «επαναστάτες» ενισχύουν την αυτό-εικόνα τους για νέες μάχες του «κενού» τους.
Υπερθερμαίνονται τα πάντα από το πλησίασμα του ζωοδότη Ήλιου, και μέσα στη ραθυμία της αναπνοής γεννιούνται οι επιθυμίες για τον δροσάτο Έρωτα.
Μεγάλο ποσοστό από κυρίες, με (κοινωνικά δηλωμένη) συναισθηματική συμπόρευση ή και χωρίς αυτήν, έχουν στο μυαλό τους την δροσερή ποιοτική διαφοροποίηση του επόμενου Γανυμήδη, ενώ η πλειοψηφία των σερνικών , κάτω από τον Διονυσιασμό της επιθυμίας τους , σκέφτονται την υπέροχη Εταίρα που θα τους παινέψει την λειψή τους φύση … που την κουβαλούν από τα τότε που τους έκοψε στα δυο ο Δίας.

Ο «διανοητής» με την αυλή των υποτελών, θα σκεφτεί την γυμνή του φύση … και θα την κάνει «Ποίημα» διαπίστωσης (με απεύθυνση) και μοναδικό στόχο να τον θαυμάσουν… ενώ ο «επαναστάτης» του W.C της κατανάλωσης του… θα σκεφτεί κάπως χαλαρά το ρητό «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης..» συμπληρώνοντας την ανόητη σκέψη στη συνέχεια … «Το κατάλαβα»

Τι όμορφος κόσμος!
Λαμπερός υποταγμένος στην «Νόρμα» της επανάληψης μιας φύσης που βρίσκεται μέσα στην αντίληψη της «ανάγκης»…
Η ανάγκη δεν μπορεί να είναι «ακίνητη» μια και πάντα ζητά την πλήρωση της έλλειψης της…
Το «Παν» ας το πάρουμε απόφαση δεν μπορούν να το δουν (αυτά) τα μάτια μας και δεν θα κατανοήσουμε ποτέ με (αυτές) τις αισθήσεις…
Ας κατηγορήσουμε επιτέλους αυτό τον αγύρτη τον Προμηθέα… που έδωσε αυτή την ξεφτιλισμένη τη φλόγα… μισακά και μίζερα σε ένα είδος που κατά τα άλλα το άφησε να εξαρτάται από την περιστροφή ενός διακεκαυμένου Ήλιου.

Αυτός ευθύνεται για όλα τα δεινά που έχουμε σήμερα, ακόμα και για την τηλεόραση… που μας δείχνει σε ντοκυμαντέρ πως πηδιέται η Σαλαμάνδρα και πως τρώει… αποδεικνύοντας με πανηγυρικό τρόπο την αναίδεια μας απέναντι στην κυρίαρχη φιλοσοφία αυτού του ζώου (όπως και των άλλων), που δεν ενδιαφέρονται για τους δικούς μας οργασμούς και τις διατροφικές μας ιδιαιτερότητες…

Ας με συγχωρέσουν οι κάμπιες που ως φάση μεταμόρφωσης των λεπιδόπτερων, τις χρησιμοποιώ στην παρομοίωση του συγκεκριμένου άρθρου …
Φωνάζει λοιπόν η «φιλόσοφος» κάμπια για την αξία του συγχρονισμού του βαδίσματος και η «επαναστάτρια» που βρίσκεται στην ογδοηκοστή ένατη θέση του καραβανιού που σέρνεται στα χόρτα … αμφισβητεί την «αποτελεσματική πορεία» του «κορδονιού» της επιθυμίας να επαναλάβουν τον κύκλο της ζωής τους…
Τα πάντα κρίνονται μέσα από την κυρίαρχη και αδιαπραγμάτευτη «Επιθυμία» μια και η «Πειθώ» παίρνει τα ελάχιστα όρια που μπορεί να κουλουριαστεί για να χωρέσει μέσα στην επιθυμία των ορίων της κάμπιας…

Τι όμορφος κόσμος!

Γεμάτος με στερήσεις που θα ανταποδοθούν σε μια κατοπινή γένεση… σκέψεις και πιστεύω …που αφορούν μια ολόκληρη εκτροφή πολιτισμών και χειραγώγησης της επιθυμίας τους… αιώνες τώρα.

Τι όμορφος κόσμος!

Πόσο διακριτικός είναι ο άνθρωπος…συμπεριφερόμενος με τελετουργική προσέγγιση στην υλοποίηση της επιθυμίας του…
Σφίγγεται (ο φλογολήπτης του Προμηθέα ) να αποτρέψει την πορδή ή το ρέψιμο μετά την τελευταία ανάσα του οργασμού … μια και όλα μπορεί να τα κάνει σαν δεν μοιράζεται κοινωνικά τον εαυτό του…

Τι όμορφος κόσμος!

Πανέμορφοι και λαμπεροί οι πάντες … που καταλαβαίνουν κάθε αρνητική σκέψη και την κωδικοποιούν χρεώνοντας την, στις ομάδες των «άλλων»… εκτός από τον εαυτό τους.
Μα η ομορφιά αφορά και για αυτούς που έχουν πεισθεί ότι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους και νοιώθουν ως «εκλεκτοί» που κρατούν την αλήθεια του πνευματικού δρόμου των άλλων στη σκέψη τους…

Έτσι ζωγραφίσαμε τα τσάκρας, και μπλέκουμε χέρια και πόδια για να δηλώνουμε τη νιρβάνα μιας επιθυμίας που δεν διαφέρει καθόλου από την Αυγουστιάτικη επιθυμία των ομάδων από κάμπιες που σέρνονται (μη διαλογιζόμενες) στα χορτάρια.

Όταν οι ομάδες καθοδηγούμενες από την «Ανάγκη» χωρίς περιεχόμενο πιέζουν ασφυκτικά η μία την άλλη, δημιουργούν τους Ήρωες και τα έπη … οι σερνόμενες κάμπιες… που ονόμασαν "ανάγκη" την αλαζονική επιθυμία...

Σαν πέσει τροφή πιότερη από τον Ήλιο, χαριεντίζονται στα σημεία ηδονής που επιλέγει ο καθένας για να δηλώνει την ξεχωριστότητα του… άλλος στα γενετήσια σημεία του και άλλος στις δονήσεις των τσάκρας μέσα του …

Όλα «επιθυμία» είναι …και ποτέ η επιθυμία δεν αφορά το ένα σύνολο… πάντα θα αποσκοπεί σε μέρος αυτού… άλλωστε τη λέμε και «στόχο»

Τι όμορφος ο Αύγουστος !
Αυτοκράτωρ μιας καυτής πληροφορίας για την ζωή που την δίνει ως μοναδική του αλήθεια … καθώς πλησιάζει τις κάμπιες περιοδικά μέσα από το παρατηρούμενο (από αυτές) ταξίδι του…

Εύχομαι καλές επιθυμίες σε όλους μας…. Όσο προλαβαίνουμε ακόμα τον ζωοδότη Αύγουστο!

Παραθέτω ένα βίντεο με τον Παπάζογλου στο τραγούδι Αύγουστος, μαζί με όλους «εμάς» που βρισκόμαστε πάντα «εκεί» προσποιούμενοι ότι «καταλαβαίνουμε» …


ΜΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ

.

Η φιλοσοφία σαφώς παράγει πολιτική σκέψη…
και ως τέτοια αξίζει να μοιραζόμαστε τις πληροφορίες της. «Δως μοι πα στω … και τα γαν κινάσω» είπε ο Αρχιμήδης που σίγουρα δεν εννοούσε την απλή πληροφορία των ειδήσεων της TV, αλλά τον τρόπο να έχουμε εποπτεία επάνω της… Φιλοξενώ ένα άρθρο του φίλου Σωτήρη που σίγουρα θα προβληματίσει τασσόμενο ενάντια στον εφησυχασμό, ενοποιώντας το παρελθόν με παρόν μας, όπως δεν θα το μάθουμε ποτέ από την επίσημη ευρείας κατανάλωσης «ενημέρωση»… Το γιατί … θα το καταλάβει ο καθένας μόνος, αντιστρόφως ανάλογα με το μέγεθος των παρωπίδων που έχει επιλέξει για το life style της ευδαιμονίας του.




Ο λύκος, η κατσίκα και το φίδι

του Σωτήρη Γλυκοφρύδη

Μια φιλοσοφικο-πολιτική προσέγγιση της επικαιρότητας



Εισαγωγή

Μπήκα ένα βράδυ στο site των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και σοκαρίστηκα, κατόπιν μεταφέρθηκα σε αναλύσεις διάφορων πηγών και όταν σήκωσα κάποια στιγμή το κεφάλι μου διαπίστωσα ότι έξω ήταν πλέον μέρα. Είχαν περάσει 9 ώρες περισυλλογής χωρίς να το καταλάβω.
Το πρόβλημα όμως δεν ήταν οι ώρες που είχαν περάσει, ήταν το συναίσθημα το οποίο οι ώρες αυτές μου είχαν δημιουργήσει, ένα συναίσθημα έντονης ανησυχίας μέχρι παγωνιάς. Στο νου μου εμφανίστηκε η εικόνα ενός Ασιάτη ηγέτη μιας προφητείας του Νοστράδαμου που έλεγε ότι θα αιματοκυλήσει τον κόσμο, ξεκινώντας ένα μεγάλο πόλεμο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ο οποίος, άσχετα αν στο τέλος νικηθεί, θα έχει επιφέρει μια μεγάλη πηγή δεινών στην ανθρωπότητα. Δεν πιστεύω στις προφητείες, μια που ο καθείς μπορεί να τις ταιριάξει σε πλήθος περιπτώσεις των γεγονότων της ιστορίας, η μορφή όμως αυτή του Ασιάτη ηγέτη με προβλημάτισε. Δεν ήταν πάντως του Μπιν Λάντεν.
Τις επόμενες ημέρες, άρχισα να ψάχνω. Αυτά που διαπίστωσα και σε εκείνα που κατέληξα, θεώρησα χρέος μου να σας τα μεταφέρω, ευχόμενος να κάνω λάθος. Εάν όμως ένα μεγάλο μέρος από αυτά ισχύει, ο από μηχανής θεός μάλλον θα μας σώσει ή ο επαναπροσδιορισμός της πορείας μας μαζί με τον προσδιορισμό της απροσδιοριστίας.


Η αρχή


Όπως θυμάστε, όταν στην Τουρκία βγήκε πρωθυπουργός ο Ερντογάν, στις μεγάλες δυνάμεις επήλθε ανησυχία (κρατήστε το αυτό). Οι θέσεις του ήταν πολύ θρησκευτικές και εθνικιστικές. Πριν προχωρήσουμε, όμως, πιστεύω ότι είναι χρήσιμο να εξετάσουμε μερικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του.


Ποιος είναι

Ο Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογ(κ)άν γεννήθηκε το 1954 στην πόλη Rize (αρχαία Ριζά ή Ρίζες - Ριζούπολη) πλησίον της Τrabron (Tραπεζούντα) και έζησε στο χωριό Potamya (δεν χρειάζεται πιστεύω μετάφραση). Στην καταγωγή του θεωρείται πως είναι Λαζός ή Κόλχος σύμφωνα τους αρχαίους Έλληνες (βλ. Ιάσωνας, Κολχίδα, Μήδεια, κ.λπ), δηλαδή Πόντο-Καυκάσιος, φυλή συγγενής με τους Αρμενιο-Γεωργιανούς. Είναι φαίνεται στη μοίρα των Ελλήνων οι σημαντικοί Τούρκοι ηγέτες να έχουν στενή σχέση μαζί τους. Οι Λαζοί, που κατασφάχτηκαν μεταξύ τους ως Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι (όπου οι περισσότεροι μουσουλμάνοι επικράτησαν), παρότι δεν είναι Τουρκική (Τουρανική - Αλταϊκή) μογγολική φυλή, αποτελούν έναν από τους πιο σκληρούς πυρήνες της συνοχής του μωσαϊκού των λαών που συνθέτουν την πάλαι ποτέ Οθωμανική αυτοκρατορία, δηλαδή, τη σημερινή Τουρκία. Γενικώς στη λαογραφία ισχύει το «αν θες να εξετάσεις ένα λαό, δες τον στους χορούς του». Ο χορός των Λαζών είναι πυρρίχιος, μικρές κινήσεις και σφιχτές, όλοι μαζί κοντά και κάποτε κρεσέντο. Και φυσικά, στη ζώνη το μαχαίρι. Γενικώς, θεωρούνται εχθροί του Ελληνισμού (αποτελεί προσβολή για ένα Πόντιο να τον πούνε Λαζό και ένα Λαζό, Πόντιο) και «αγύριστα μυαλά».
Ο Ταγίπ, μικρός πήγε στην Κωνσταντινούπολη, έβγαλε θρησκευτικό σχολείο, πουλώντας πορτοκαλάδες και κουλούρια για να ζήσει. Έχοντας κλίση στη μπάλα έγινε ποδοσφαιριστής, σε ομάδα που βρίσκεται στην Α΄ εθνική κατηγορία (και έχει τώρα το όνομά του), ενώ παράλληλα σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων. Παντρεύτηκε σε ηλικία 24 χρόνων την κατά 1 χρόνο μικρότερή του Εμινέ, η οποία από την ηλικία των 15 χρονών έχει ασπαστεί με πάθος τη μαντίλα. Ζουν ανελλιπώς μαζί και έχουν 4 παιδιά και 1 εγγόνι.
Eκλέχθηκε δήμαρχος Κωνσταντινούπολης (1994) με το κόμμα της Ευημερίας του Ερμπακάν το οποίο απαγορεύτηκε ως ακραία ισλαμιστικό. Ως εκ τούτου παραιτήθηκε του αξιώματός του, μεταπηδώντας στο συναφές κόμμα της Αρετής, όπου και σε αυτό συνέβη το ίδιο. Μετά έφτιαξε δικό του συγγενέ κόμμα, της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΤΡ) με το οποίο κέρδισε τις εκλογές το 2002.
Η είσοδός του στη βουλή καθυστέρησε 1 χρόνο, διότι είχε φυλακιστεί το 1997 για ένα ποίημά του που υποκινούσε το θρησκευτικό μίσος και ως εκ τούτου η θέση του βρισκόταν εκτός συνταγματικών διατάξεων. Ο πρωθυπουργός του και σημερινός πρόεδρος τη Τουρκικής «Δημοκρατίας», Αμπντουλάχ Γκιούλ ανέλαβε προσωρινά, και τακτοποιώντας το θέμα, μετα από τις επαναληπτικές εκλογές στην επαρχία Σίιρτ, όπου ο Ερντογάν εκλέχθηκε, του παρέδωσε την εξουσία στις 14 Μαρτίου 2003. Επανεξελέγη με ενισχυμένα ποσοστά το 2007 (46%) ενώ οι επόμενες εκλογές είναι για να γίνουν το 2011.
Οι οπαδοί του υποστηρίζουν ότι έχει στόφα πραγματικού ηγέτη, ενώ οι αντίπαλοί του τον θεωρούν άξεστο και αυταρχικό. Κάποιοι τον χαρακτήρισαν «μουσουλμάνο καλβινιστή», προσωπικά προτιμώ το δισυπόστατο χαρακτηρισμό του «ισλαμικού κεμαλιστή», μια που τον βλέπω ότι προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ Κεμαλισμού και Ισλαμισμού, ανοίγοντας για την Τουρκία ένα τρίτο «πολιτικο-θρησκευτικό» δρόμο.
Στη φιλοσοφική του υποδομή θα τον λέγαμε «θιασώτη του οράματος», καθόσον θεωρεί ότι χωρίς το όραμα δεν μπορεί να επιβιώσει ένας λαός. πράγμα που ισχύει ιδιαίτερα για την Τουρκία η οποία είναι μια πανσπερμία φυλών με χαμηλή γνώση της πραγματικής τους ιστορίας. Φαίνεται επίσης να κατέχεται ευμενώς προς ένα ιδιαίτερο ισλαμικό κίνημα διαφωτισμού που εκπτύσσεται στο σώμα της Δύσης, του διανοητή ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν. Εφιστούμε την προσοχή του αναγνώστη μας πάνω στο κίνημα αυτό (1).


Τα πρώτα στοιχεία αλλαγών

Μέσα σε λίγο χρόνο απο την άνοδό του στην εξουσία, οι κλασικές φυσιογνωμίες που διαγωνιζόντουσαν για τα Δημόσια έργα της Τουρκίας άρχισαν να αλλάζουν σε ντόπιες, εις βάρος κυρίως των Εβραϊκών, που αποτελούσαν τους πιο στενούς σύμμαχους και συνεργάτες της Τουρκίας, αλλά αυτό εξισορροπούνταν από την πίτα που μεγάλωνε. Μέσα σε αυτή κυριαρχούσε η επαναφορά της υλοποίησης ενός παλαιότερου σχεδίου της Τουρκίας, της κατασκευής ενός πυρηνικού σταθμού, ιδιαίτερου πολιτικού και στρατιωτικού ενδιαφέροντος. Ο Ερντογάν επαναφέρει το θέμα, επεκτείνοντάς το, αλλά αυτό ανησυχεί τη Δύση και ειδικότερα την πλανητάρχουσα Αμερική. Οι προδιαγραφές του πρώτου αντιδραστήρα ήταν τέτοιες που επιλέγεται από τη χώρα μόνο αν υπάρχει για αυτήν, πέραν της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, απόκρυφη πρόσθετη ανάγκη εμπλουτισμού ουρανίου, στοιχείου απαραίτητου για την κατασκευή ατομικής βόμβας (2).


Οικονομικά

Με την έναρξη των καθηκόντων του ως πρωθυπουργού, η Τουρκία βρίσκεται ήδη ενταγμένη στο ΔΝΤ. Ένας ικανός Τούρκος οικονομολόγος χειρίζεται τα πράγματα κατά τέτοιο τρόπο ώστε μετά από μια περίοδο συνεχών υποτιμήσεων του νομίσματος και σκληρής εισοδηματικής πολιτικής, εμφανίζεται οικονομική ανάρρωση. Η χώρα απομπλέκεται από το ΔΝΤ χωρίς να βιάζεται (2007), παίρνοντας άριστα, παρουσιάζοντας μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης των προσδοκωμένων. Μπαίνει στους G20 και φθάνει σύντομα στη θέση 17, αρχίζοντας να διανύει εποχή παχιών αγελάδων. Καθώς έχει απελευθερωθεί η αγορά και αυξάνεται παράλληλα η κατανάλωση, επέρχεται στην οικονομία ένας νέος ορισμός, «οικονομία αλλά Τούρκα». Η Τουρκία μπαίνει γερά στον καπιταλισμό, δημιουργούνται νεα τζάκια και η Κωνσταντινούπολη μετατρέπεται σε πόλη εκατομμυριούχων, καταλαμβάνοντας σήμερα την 4η θέση διεθνώς.


Πολιτική

Παράλληλα με τα οικονομικά, ο Ερντογάν εφαρμόζει μια πολιτική που βασίζεται στο Γκιουλενικής τοποθέτησης δόγμα του υπουργού εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες». Αποκαθιστά τις σχέσεις του με τους παραδοσιακούς εχθρούς του, τη Συρία και το Ιράν, ενώ παράλληλα τείνει κλάδο Ελαίας προς την Ελλάδα. Αναβαθμίζει τη σχέση του με τους υποβαθμισμένους στην Τουρκική πολιτική Άραβες, γινόμενος προστάτης των Παλαιστινίων. Πρωτοστατεί ως εκ τούτου στη βελτίωση των σχέσεων του Ισραήλ με τους γείτονές του, το οποίο όμως δεν τον βλέπει με καλό μάτι. Θα έλεγε, κάποιος, ότι ο Ερντογάν, εάν στο ξεκίνημά του αν ήταν κάπως πιο προσεκτικός, θα μπορούσε να έχει προταθεί για το Νόμπελ της Ειρήνης


Στρατιωτικές προετοιμασίες

Ένα μη ειλικρινές πρόσωπο όμως αρχίζει να δημιουργείται, από τη συμπεριφορά του προς τους Κούρδους αλλά και από τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς του. Οι Κούρδοι, άλλη μια φορά γελασμένοι από υποσχέσεις του, όπως από τον εκάστοτε πολιτικό της Τουρκίας που τους τάζει για να εκλεγεί, εξεγείρονται. Ο Ερντογάν, παρότι έχει αυτοχρηστεί προστάτης των μειονοτήτων, μιλάει εδώ με άλλη γλώσσα: «Η Τουρκία είναι ένα έθνος, ένας λαός, μια σημαία. Όποιος διαφωνεί να φύγει». Οι Κούρδοι, μια παλιά φυλή, που αποτελούσε ιστορικά τη σπονδυλική στήλη του στρατού των Μήδων, αντιτίθενται. «Από πού να φύγουμε, από την πατρίδα μας»; Οι σχέσεις Τουρκίας, Κούρδων αλλά και του Ιράκ δεν φαίνεται να φτιάξουν εάν δεν δημιουργήσουν οι Κούρδοι δικό τους κράτος. Αυτό, θα συνεχίσει να αποτελεί το μεγάλο αγκάθι δίπλα στα νεφρά της Τουρκίας. Λαός που δεν ξεχνά την ιστορία του είναι ενεργός, και αυτό για την Τουρκία αποτελεί απειλή απόσχισης που μπορεί να εξελιχθεί σε ντόμινο.
Ως εκ τούτου, ο Ερντογάν προσπαθεί να ισορροπήσει στο δρόμο του ισλαμικού οράματος, προσδοκώντας η Τουρκία να μείνει αρραγής και να εξελιχθεί σε ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου αλλά και στην παγκόσμια σκακιέρα. Ρίχνει, όπως είναι αναμενόμενο, βάρος στα εξοπλιστικά προγράμματα, διότι δεν υπάρχει όραμα χωρίς στρατιωτική αυτάρκεια.
Οι ξένοι οίκοι του την προσφέρουν αφειδώς όπως και τεχνογνωσία, με το αζημίωτο φυσικά, προσδοκώντας να μην είναι έξω απο την πίτα. Με την κλασική Τουρκική πολιτική «δίνω το οικόπεδο - βάζετε το εργοστάσιο - μετέχω με ποσοστό - απορροφώ τη μεγαλύτερη παραγωγή - μου μένουν στο τέλος οι εγκαταστάσεις» κατασκευάζει δικά του όπλα (3), κορβέτες stealth (4), εναέρια συστήματα εντοπισμού και προσβολής στόχου (5), πυραύλους μέσης απόστασης (6), νεα τανκ (7), επιθετικά ελικόπτερα και μετέχει σε κονσόρτσιουμ αεροπλάνων 5ης γενιάς F35 τύπου stelth, οριζόντιας και καθέτου απογείωσης - προσγείωσης (8) ενώ βάζει μπροστά την κατασκευή στρατιωτικού δορυφόρου, κατασκοπευτικού και στοχοποίησης (9). Η Τουρκία μεταμορφώνεται σε πολεμική μηχανή που παράγει και αρχίζει να εξάγει, όπου καλύτερος πελάτης του γίνονται φυσικά οι μουσουλμανικές χώρες και αυτές του τρίτου κόσμου.

Τα πυρηνικά


Οι πρώτοι που διέβλεψαν τον κίνδυνο της Τουρκίας να έχει πυρηνικά υπήρξαν οι Αμερικάνοι. Ο βουλευτής και πρώην αστροναύτης, Τζων Γκλεν, είχε καταφέρει να σταματήσει μια αναδυόμενη φάση του Τουρκικού προγράμματος και σε συνέχεια ο πρόεδρος Μπους είχε ταχθεί έντονα κατά αυτού. Οι λόγοι όμως του Μπους δεν πρέπει να ήταν μόνο ασφάλειας, στρατιωτικοί. Το γεγονός αυτό της πιθανότητας θα εμφανιστεί κατόπιν.
Όμως η Τουρκία προχωράει, συμπράττοντας συνεργασία με όμορες χώρες που ενδιαφέρονται και αυτές να τα αποκτήσουν, όπως με το Ιραν, το Πακιστάν και την Αργεντινή που έχει προβλήματα με τη Βραζιλία. Όταν όμως διορίζεται νέος αρχηγός της ΜΙΤ ένας ισλαμιστής, με ειδίκευση στα πυρηνικά, οι Εβραίοι αρχίζουν να ανησυχούν πλέον έντονα για την «αόρατη απειλή» που εξελίσσεται σε ορατή, και μετά αυτή σε Αρμαγεδδώνα.


Ο γκρίζος λύκος αρχίζει να τσακώνεται με το φοβισμένο φίδι.

Τούρκοι και Εβραίοι, παραδοσιακοί φίλοι και συνεργάτες, διαταράσσουν φανερά τις σχέσεις τους. Ο Ερντογάν συντασσόμενος με το λαϊκό αίσθημα, λόγω των βομβαρδισμών της Γάζας, τους κατακρίνει και τους κάνει πέρα. Κοινά γυμνάσια σταματούν, Μοσάν-ΜΙΤ παύουν να ακούνε με το κοινό αυτί και το Τουρκο-Ισραηλινό λόμπυ παύει να μιλάει με το ίδιο στόμα. Η κατάσταση αυτή εκτραχύνεται σε σημείο που ο ένας ηγέτης αρχίζει να μην ανέχεται μειώνοντας τον άλλο.
Μια μεγάλη κρίση στη σχέσης τους εμφανίζεται όταν Ερντογάν και Πέρες ανταλλάσσουν δημόσια πρωτοφανείς υβριστικές φράσεις στο Νταβός, κατηγορώντας ο ένας τον άλλον «σφαγέα». Τη νίκη φαίνεται να την παίρνει ο Ερντογάν, γινόμενος στην επιστροφή του λαϊκός ηγέτης, ενώ ο Πέρες προσπαθεί μάταια να τα μπαλώσει. Εντός ολίγου, ακολουθεί η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τη Σουηδία, επιδεικτικά, καθόσον το Ισραήλ εκεί έχει αδύναμο λόμπυ, η οποία επεκτείνεται προς την Αμερική. Ο Ερντογάν οργίζεται, θεωρώντας το Ισραήλ «φίδι». Οι Τουρκο - Ισραηλινές σχέσεις φτάνουν σε κάκιστο σημείο. Η Αμερική, που είχε κάνει βήματα να αποστασιοποιηθεί απο τον εγκλωβισμό της από την Ισραηλινή πολιτική, βρίσκεται, θέλοντας και μη, ταγμένη ξανά μαζί της. Ο Ερντογάν ξέρει πως με αντίθετή του την Αμερική δεν θα τα βγάλει πέρα, παραταύτα προσθέτει στον υποψήφιο πυρηνικό του άξονα τη Βραζιλία, σπάζοντας τους δεσμούς του με την Αργεντινή, διότι «δεν έστησε άγαλμα του Ατατούρκ». Πάμε για παντουρκισμό; Έτσι φαίνεται. Και φθάσαμε, αφήνοντας πολλά, όπως το περιτύλιγμα του κινήματος Εργκένεγκον, στην εποχή που βρίσκονται στο δρόμο τους τα πλοία προς τη Γάζα.


Οι Παλαιστίνιοι ως μέσον και σκοπός


Η άρση του αποκλεισμού της Γάζας έχει για τους Τούρκους διπλή σημασία, ανθρωπιστική και πολιτική. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Επιδεικτική, πάλι, επίθεση των Ισραηλιτών στα διεθνή ύδατα και φόνοι Τούρκων στο πλοίο Ναβί Μαρμαρά το οποίο προηγείτο. Ο Ερντογάν επιστρέφει έξαλλος από τη Χιλή και Τούρκοι με Ισραηλινούς αλληλοκατηγορούνται ως σφαγείς και τρομοκράτες. Η Αμερική, παρά τη διεθνή κατακραυγή, τηρεί θέση Πόντιοι Πιλάτου παραπέμποντας το θέμα στις καλένδες του ΟΗΕ, ενώ η Ρωσία αναμένει…
Την επόμενη (31/5/2010) οργανώνονται μεγάλες αντιεβραϊκές διαδηλώσεις στην Τουρκία με τη φήμη ότι θα ηγηθεί νέας αποστολής ο ίδιος ο Ερντογάν. Κάποιες Κουρδικές ρουκέτες που πέφτουν την ίδια ημέρα σε βάση του Τουρκικού ναυτικού στον κόλπο της Μυρσίνας, κοντά Ακουγιού, τόπο στησίματος του πυρηνικού εργοστάσιου της Τουρκίας και σκοτώνουν Τούρκους στρατιώτες, πέρασαν στα ψιλά στον τύπο. Ο δεύτερος γύρος της αντιπαράθεσης του Ισραήλ - Τουρκίας φαίνεται να έγειρε με πύρρεια νίκη υπέρ του νέου και πιο σκληρού πρωθυπουργού του Ισραήλ, Ντετανιάχου, στις πλάτες των φτωχών έγκλειστων της Γάζας, βαμμένος, σαφώς, και με αθώων αίμα.
Ο Ερντογάν διαψεύδει ότι θα ηγηθεί νέας αποστολής ενώ ακυρώνουν παράλληλα και οι Ισραηλινοί μια αντίστοιχη σπασίματος αποκλεισμού σε κατεχόμενο από τους Τούρκους λιμάνι της Κύπρου. Παραμένει όμως στους Κύπριους ενεργής μια κοινή συμφωνία συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων πετρελαίου με τους Ισραηλίτες επί ενός εφαπτόμενου μεταξύ τους υποθαλάσσιου οικοπέδου. Το γεγονός αυτό ανησυχεί ιδιαίτερα τον Ερντογάν καθόσον Κύπρος και Ισραήλ τα έχουν βρει μεταξύ τους, επεκτείνοντας τα χωρικά τους ύδατα στα 12 ν. μίλια, αποδεχόμενοι την ΑΟΖ, επί της οποίας εφιστούμε επίσης την προσοχή στους αναγνώστες (10).


Αιγαίο, πρόκειται για το στρατηγικό ορυχείο των ορυκτών της γης;


Σε όλη αυτή τη διένεξη αναδύεται όλο και περισσότερο το θέμα του Αιγαίου. Από την εποχή της εξώριξης του πετρελαίου της Θάσου μέχρι το κοίτασμα «Λεβιάθαν» που ανακάλυψε στα παράλιά του πρόσφατα το Ισραήλ και πανηγύρισε, θέτοντάς του ένα όνομα που σημαίνει «ύλη, μορφή, εξουσία μιας εκκλησιαστικο-λαϊκής εποχής» (Χόμπς) ή σε κάτι τερατώδες κατά τον κοινό νου, προκύπτει ότι το Αιγαίο, από την τη Θράκη έως το Σινά αποτελεί ίσως το πιο ενδιαφέρον και στρατηγικής φύσεως κοίτασμα ορυκτού πλούτου της γης (11).
Η περιοχή αυτή, πριν πλημμυρίσει από το Γιβραλτάρ, ήταν μια δασώδης πεδιάδα η οποία όταν γέμισε νερά, τα δάση έγιναν υδρογονάνθρακες, πετρέλαιο και φυσικά αέρια. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, η περιοχή αυτή αποτελεί μια από τις πιο σεισμογενείς του πλανήτη, καθώς συγκρούονται εκεί η Ευρασιατική και Αφρικανική πλάκα, με πλήθος ρήγματα και μεταπτώσεις, όπου η κάθε συμπίεση και εφελκυσμός αποδίδουν σπάνια μέταλλα. Χρυσός και ουράνιο στη Μακεδονία, αλλά τα σπάνια ορυκτά, το πολύ «χρυσάφι», είναι το όσμιο και ο ερυθρός υδράργυρος που χρησιμοποιούνται σε πυραύλους και στρατηγικές εφαρμογές. Για παράδειγμα, 1 κιλό όσμιο στοιχίζει όσο 5 τόνοι χρυσού και 1 κιλό κόκκινου υδράργυρου αξίζει όσο 1 τόνος. Όσμιο έχει η Τουρκία όπως και ερυθρό υδράργυρο, αλλά οι ενδείξεις είναι ότι τα κύρια αποθέματα βρίσκονται στο Αιγαίο, του όσμιου περί το κεντρικό και του κόκκινου υδραργύρου κοντά στα Ίμια. Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε «βυθίστε το Χόρα», το οποίο έγινε Σισμίκ, κάτι πρέπει να ήξερε, όπως επίσης περισσότερα πρέπει να ξέρουν και άλλοι. Ο μόνος που δεν πρέπει να ξέρει είναι ο Ελληνικός λαός, διότι αν μάθει πού κοιμάται, θα χάσει τον ύπνο του, τόσο από τα όνειρα όσο και από τον εφιάλτη για αυτά που μπορεί να πάθει. Διότι είναι πολλές οι μέθοδοι που θα του εφαρμόσουν για την πάρτη τους οι χρυσοθήρες ενός νέου Ελ Ντοράντο (οποιαδήποτε συνάφεια της λέξης Ντόρα και της στενής σχέσης Μητσοτάκη - Μπους, ας μην παρεξηγηθεί).


Προς σύναξη των «ζώων»


Η αντιπαράθεση του γκρίζου λύκου Ερντογάν με το Ισραήλ που συμπεριφέρεται σαν αγριεμένο φίδι, συνεχίζεται με την εισδοχή στα πράγματα της Ρωσικής αρκούδας, που καλείται να κατέλθει απο τα στενά ως συνεργάτης της Τουρκίας. Ο Αμερικάνικος βούβαλος, ο οποίος διατηρεί εκεί πυρηνικά, αρχίζει πια να ρουθουνίζει. Σε όλη αυτή τη «σύναξη των ζώων», πάντα μεταφορικά, η Αίγα της μεσόγειου που τρώει φύλα και πεινά, δεν ξέρει τι να κάνει.
Το πυρηνικό εργοστάσιο της Τουρκίας το έχει πάρει «τσάμπα οικόπεδο» η Ρωσία, έχοντας αυτό μεταφερθεί από τη Σινώπη (Εύξεινος πόντος) στο Ακουγιού, (ΝΑ Αιγαίο) που βρίσκεται απέναντι της Κύπρου, κοντά στον κόλπο της Μυρσίνας. Η επιλογή της θέσης αυτής έγινε με καθαρά στρατιωτικά κριτήρια, διότι κανείς δεν θα μπορέσει να το βομβαρδίσει. Πίσω του είναι η οροσειρά του Ταύρου, φυσική φραγή για την κεντρική Τουρκία σε μια υποτιθέμενη διαρροή όπου το νέφος (και τα απόβλητα) από τον αέρα και τα ρεύματα θα κατευθυνθεί προς την ΝΑ Ελλάδα – Κύπρο – Συρία – Ιορδανία – Ισραήλ έως τα παράλια της Αιγύπτου. Το πρόβλημα είναι ότι η περιοχή αυτή είναι έντονα σεισμογενής, βρίσκεται πλησίον του ρήγματος Εcemit που έχει δώσει σεισμούς στο πρόσφατο παρελθόν της κλίμακος των 6,7 Ρίχτερ. Το στήσιμο του πυρηνικού εργοστάσιου εκεί, αποτελεί από την Τουρκία μια καθαρά τρομοκρατική και εγκληματική πράξη. Η πράσινη ανάπτυξη στο Αιγαίο καταντάει ανέκδοτο.
Το Ισραήλ προσεταιρίζεται πλέον καθαρά την Ελλάδα η οποία οικονομικά έχει εξαρθρωθεί (άραγε, η υποβάθμισή της από τους πιστοληπτικούς οργανισμούς ξεκίνησε τυχαία;). Μια λέξη να πουν οι Εβραϊκοί παράγοντες για την οικονομία ενός κράτους που κλονίζεται, το ανορθώνουν ή το καταρρίπτουν. Τα κοινά αεροπορικά γυμνάσια Ελλάδας - Ισραήλ, με σενάριο το χτύπημα πυρηνικού σταθμού, που είχαν διακοπεί με τα γεγονότα του Ναβί Μαραμαρά, ξαναρχίζουν.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός κάτω από την αφίσα του ίδιου πλοίου, υπογράφει μια τεράστια οικονομικής φύσεως συνεργασία φυσικού αερίου με τους εταίρους του, τη Ρωσία, το Ιράν και την Ιταλία, η οποία ήδη από χρόνια έχει κατέλθει ως επιχειρηματίας υπέρ της Τουρκίας στο παιχνίδι, υποστηρίζοντας σκανδαλωδώς την είσοδό της στην ΕΕ. Ο Πάπας από την άλλη μεριά, με το κόκκινο εβραϊκής καταβολής σκουφάκι του, θα προσπαθήσει να τα συμμαζέψει επισκεπτόμενος επίσημα την Κύπρο (4 Ιουνίου 2010), κάνοντας μια ομιλία με πολιτική χροιά
Η επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα, κάτω από το πρόσχημα της οικονομικής βοήθειας, είναι σουλτανική, καταλήγοντας στο ότι έδωσε λιγότερα από όσα πήρε, αποκτώντας επίπλασμα ειρηνιστή, καθώς παράλληλα της σφίγγει τον κλοιό. Οι Τούρκοι έχουν αναβαθμίσει τη στρατιωτική τους παρουσία στην Αλβανία (12) και κάνουν έργα στρατιωτικής υποδομής στην Ίμβρο κάτω από πολιτικό μανδύα (13).
Ο Ερντογάν όμως κάνει το σφάλμα να μιλάει και να συμπεριφέρεται ως ποδοσφαιριστής με τρίπλες και όχι σαν πολιτικός, που πρέπει να δείχνει πως δεν ξέρει τρίπλες. Αυτό είναι το μεγάλο σφάλμα του μουσουλμανιστή ηγέτη, ότι υποβάθμισε το Δυτικό νου, παίζοντας πολιτική μπάλα άτσαλα. Ως εκ τούτου, η θέση του Ομπάμα και του Παπανδρέου να φορέσουν το Ισραηλινό σκουφάκι προκύπτει αναμενόμενη, όπως και ο συμβολισμός της πρώτης επίσκεψης και των δυο στην αρχή της θητείας τους, στην Τουρκία. Στρατιωτικό σκέλος της Δύσης είναι η Αμερική, οικονομικό της οι Εβραίοι, και αν μια κατσίκα είχε να διαλέξει με ποιόν θα προτιμούσε να ζήσει, υποχρεωτικά, μεταξύ του λύκου και του φιδιού, σαφώς θα διάλεγε το φίδι.


Φιλοσοφική προσέγγιση


Η φιλοσοφία, σε μια από τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας της είπε ότι «άλλο το φαινόμενο και άλλο η ουσία». Το φαινόμενο παρουσιάζει κίνηση, δυναμική, η ερμηνεία του εξαρτάται από τη θέση του παρατηρητή και τη μεταβολή του χρόνου, ενώ το «είναι» παραμένει σταθερό για να βιώσει τον ρου της ιστορίας. Επομένως, τα πάντα είναι κίβδηλα, μια ιδεοληψία, όσο όμως κάποιος προχωρεί βαθύτερα τόσο εμφανίζεται η σταθερότητα που καταλήγει σε έναν αόρατο προφυσικό και μεταφυσικό πυρήνα, όπου ουδέν συμβαίνει και ένα μόνο είναι: Το φως, πριν ακόμα γίνει φως, τόπος - χρόνος, βούληση και λόγος, δηλαδή, πριν σκεδαστεί σε χρώματα και αποχρώσεις επιφέροντας τη φύση όλη. Όσον αφορά τον άνθρωπο, δεν μπορεί να ξεπεράσει τη μοίρα του χρώματος του φωτός στο οποίο ετάχθη. Μπορεί μόνο να την υπερβεί με το πνεύμα του, αλλά όχι να ξεφύγει (14).
Το φως της Τουρκίας αποδεικνύεται ότι δεν είναι τόσο λευκό, οι ενδείξεις είναι ότι ο γκρίζος λύκος έστω κι αν άλλαξε θωριά, παραμένει, μη υπερβαίνοντας τη δομική του βάση, πάντα ένας λύκος. Θαυμάσιες οι αναλύσεις του Νταβούτογλου, για τη γεωστρατηγική ανάλυση του Αιγαίου, η φράση του όμως ότι «η Τουρκία δεν θα επιτρέψει σε κανένα να κρίνει την ιστορία της» είναι μια τρύπα στην προβιά του.
Το ενδιαφέρον του Ερντογάν για την Ελλάδα εμφανίζεται ως μια μεταστροφή της ιστορίας πάνω στο φαινόμενο του Δούρειου ίππου, με χοντροκοπιά, που πιστεύω ότι δεν θα μπορεί να γκρεμίσει τη μεγάλη πύλη. Θα ανοίξουν βέβαια κάποιες κερκόπορτες, αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα.
Μια κατεξοχήν φαινόμενη έκφανση της ζωής είναι ο Δαρβινισμός, στα ανώτερα όντα εκφράζεται ως πολιτική, ένα είδος πολιτικής στον άνθρωπο είναι η θρησκεία. Η θρησκεία, υπό το πρίσμα της Δαρβινικής σκοπιάς, είναι μια πολιτική πράξη επιβίωσης, κατά την οποία κάποιος δείχνει στους άλλους τι πιστεύει για να του συμπεριφερθούν ανάλογα και να κάνει το αντίθετο για να επικρατήσει.
Πολιτική και θρησκεία υποκρύπτουν ένα ιδιαίτερο μείγμα, εκρηκτικό, ζωώδες και ανθρώπινο συγχρόνως, το οποίο ευθύνεται, πέραν από τις όποιες αναλαμπές, για πλήθος δεινών στην ιστορία.


Αισώπειο επιμύθιο


Μια μέρα, ο λύκος και το φίδι άρχισαν να τσακώνονται στο χώρο της κατσίκας. Στη σύναξη των ζώων που επακολούθησε, άλλοι τάχθηκαν με το μέρος του λύκου, άλλοι με το φίδι. Μόνο κάποιο μυρμήγκι βροντοφώναξε:
–Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και οι βράχοι στις κατσίκες.

Έτσι πιστεύω ότι θα άρχιζε ο Αίσωπος, αν ζούσε, μεταφέροντας την επικαιρότητα σε ένα παραμύθι. Και ως Τειρεσίας, μάλλον θα συνέχιζε:

Έγινε αχός πολύς, άλλοι είπαν τον μέρμηγκα αναρχικό, άλλοι αυτονομημένο, ώσπου ένας ταύρος, μαύρος και λιγνός, είπε ήπια - γλυκά, κοιτώντας την κατσίκα, η οποία απο την πείνα της έτρωγε κλαδιά.
- Όλοι μας πρέπει να ζήσουμε, αλλά για να μη μαλώνουμε, λέω να κάνουμε την κατσίκα πρόεδρο στο συμβούλιο των ζώων.

Η πρόταση αυτή δημιούργησε αίσθηση μεγάλη.

-Δεν έχω να χάσω τίποτα, αρκεί η μοιρασιά να είναι δίκαιη, είπε η αρκούδα.
-Μα τη Νιρβάνα, συμφωνώ, ακούστηκε απο έναν ελέφαντα που ερχόταν απο μακριά, ενώ συγκαταβατικά φαινόταν να κουνούσε το κεφάλι της μια πιο απόμακρη τεράστια χελώνα.
-Το αποδέχομαι, είπε ο γκρίζος λύκος, αρκεί να με θεωρείτε πλέον σκύλο.
-Κι εμένα να με θεωρείτε σύμβολο σοφίας, είπε το φίδι σιγανά, κοιτώντας προς τα επάνω.

Και αφού όλοι συμφωνήσανε, είπανε να κάνουνε γιορτή στο χώρο της κατσίκας.

- Σύρτε και φέρτε την, είπε ο μπούφαλος, αξίζει να αρχίσει εκείνη πρώτη το χορό…

Κι ενώ τη φέρνανε, ένα πουλί, σοφό πουλί, που ανοίγει τα φτερά του βράδυ,
πήρε την κιθάρα του και άρχισε να τραγουδάει ένα τραγούδι της αγάπης. Ήταν, όπως φαντάζεστε ζειμπέκικο, ρυθμός 9/8, ασίκικο, αγνό, ακούστε το, αξίζει:


LOVE SONG (Pirogue)


Παραπομπές

1. kathimerini.gr | Το διεθνές «κίνημα» Φετουλάχ Γκιουλέν
Ας μιλήσουμε επιτέλους!: Φετουλάχ Γκιουλέν: ο ιμάμης που έχτισε ...

2. Οι πυρηνικές φιλοδοξίες της Τουρκίας | Π.Σ. ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ
ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΣΥΝΤΟΜΑ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ...
[PDF] ΑΚΟΥΓΙΟΥ - Greenpeace | Greenpeace USA

3. New Guns of Turkish Army
TURKiSH ARMY MADE IN TURKEY(Türk yapımı

4. YouTube - Milgem- Denize İndirilis- Turkish Corvette
TURKiSH ARMY MADE IN TURKEY(Aselsan izci

5. TIHA UAV made by Turkish Aerospace Industries (TAI)
TAI Turna TEI-TP-1X Turkish Turbo Prop

6. Kasirga TR-300 Rocket 2 (Made in Turkey)
Turkish Army - Video

7. YouTube - Turkish Main Battle Tank - Altay
TURKiSH ARMY MADE IN TURKEY (Otokar Cobra ...
Military Vehicles [Turkey]: Otokar Kobra "Cobra" ARV ...
8.Lockheed Martin F-35 Lightning II - Wikipedia, the free encyclopedia
Türk Hava Kuvvetlerinin Yeni savaş uçağı | F-35 Lightning
YouTube - Turkish Attack Helicopter T-129 Atak

9. Turkish Army Satellite - Göktürk Uydusu

10. Αντίβαρο - Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) λύνει τα ...
Exclusive Economic Zone - Wikipedia, the free encyclopedia

11. ΙΓΜΕ « ΕΛΛΑΣ
ΕΘΝΙΚΟ FORUM: "Στρατηγικά ορυκτά" στην Ελλάδα. Ουράνιο, Χρυσός ...

12. ΚΑΛΑΜΙ e-Newspaper | Τουρκία, Ιόνιο-τουρκοαλβανική συνεργασία
Albania and Turkey brother Allies #1.

13. Αεροπορική βάση στην Ίμβρο “σφήνα” στο βόρειο Αιγαίο κατασκευάζει ...


14. ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗ - IANOS Αλυσίδα Πολιτισμού