Μερικές πικρές αλήθειες (και σε όποιον αρέσουν)


Έχω κάτι μέρες που ενημερώνομαι, σκέφτομαι, αφουγκράζομαι και αποφεύγω να πιάσουν τις εικόνες που βλέπουν γύρω μου τα δάκτυλα μου επάνω στον υπολογιστή. Κράτησα τις σκέψεις μου μαζί με τις εικόνες που κλείστηκαν στην φωτογραφική μηχανή μου από το Σύνταγμα και δεν ξέρω αν έχω όλο το υλικό μέσα μου να σκεφτώ και να μιλήσω υπεύθυνα πάντα μέσα από την περιορισμένη γνώση που έχω ως άνθρωπος.
Αποφεύγω να δηλώσω σκέψεις που χαϊδεύουν τα αφτιά όσων νοιώθουν ότι είναι η ζωή ποδοσφαιρικός αγώνας και θλίβομαι στο τοπίο που έχουν τα μάτια της σκέψης μου πέρα από αυτό που νομίζουμε ότι είναι το παρόν μας. Στις μέρες μας η κάθε άγνοια παρουσιάζεται ως το απόλυτο φιλοσοφικό δοκίμιο και οι άνθρωποι διαγκωνίζονται να πάρουν εξέχουσα θέση εκφραζόμενοι στα βάθρα της κοινωνικής αλαζονείας.
Έλαβα ένα e-mail από το φίλο του το Σωτήρη με την επισήμανση «αν θες βάλτο» και ήταν σαν να επικοινωνούσαν οι διαθέσεις μας αυτό το διάστημα που δεν έχουμε βρεθεί να μιλήσουμε για ότι κρίνουμε ότι είναι σημαντικό για τη ζωή γύρω μας. Αναρτώ στη συνέχεια το κείμενο του αγαπητού Γλυκοφρύδη νοιώθοντας μια κούραση στη σκέψη μου για όλη την κινητικότητα που βλέπω σε φοβισμένα βλέμματα μέσα από ασύντακτες και άμουσες φιλοσοφικά πορείες της ανθρώπινης ανάγκης. Το πρώτο πράγμα που έχω κατά νου είναι να αποδέχομαι την ασθένεια, ως μια παρέκκλιση της ζωής έξω από ότι συνηθίζεται … δηλαδή να την αποδέχομαι ως μια άλλη έκφραση της Υγείας. Θα έλεγα ότι και η «Υγεία» πονάει κάπως σαν την διαδικασία του τοκετού που δεν μας υπόσχεται κανένας αν θα αποδώσει νεκρό ή ζωντανό το τέκος της σκέψης μας.
Για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι πως η κάθε μολότοφ θα πρέπει να είναι προς την ίδια μας τη σκέψη και το ταρακούνημα των βεβαιοτήτων και της ραθυμίας που υπηρετούμε ως συνειδήσεις πολλά χρόνια πάππου προς πάππου...




Μερικές πικρές αλήθειες (και σε όποιον αρέσουν)


Του Σωτήρη Γλυκοφρύδη


Για την ΑΟΖ: Η αοζ είναι χορός για δυο – ταγκό, σε περίπτωση τριών γίνονται καντρίλιες, σε περισσότερους, τσάμικο. Αλλά για να χορέψεις τσάμικο πρέπει πρώτα να ξέρεις τον πυρρίχιο.


Βάση της ζωής είναι η επιβίωση, που σημαίνει ζωή πάνω στη ζωή. Τους πολέμους τους κερδίζουν οι έξυπνοι, οι ήρωες καταλήγουν ανδριάντες. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Τι το άφησε ο Όμηρος, αυτό, σαν υποθήκη;

Πάντα ο Αριστερισμός υπήρχε στην Ελλάδα ως Δημοκρατία και Ανθρωπισμός, μια έκφραση κατ’ ουσία Δαρβινική, καθόσον οι πολλοί είναι δεσμός ισχύος.

Τη στιγμή που παντρεμένοι με τη Δύση φλερτάραμε με τη Ρωσίδα, θα υποστούμε τις συνέπειες. Για την Ευρώπη είμαστε σώγαμπροι γαμίκουλες. «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάΡΤης». Αυτό είναι το σωστό, πολλές παρτίδες κοινών συμφερόντων κάνουν μια πατρίδα. Κοιτάξτε γύρω σας, όλοι για την πάρτη τους, κατ’ αρχήν, ανησυχούν.

Ο Αριστερισμός στην Ελλάδα που έγινε ανθρωπισμός και μετά Δημοκρατία, είναι το αφιόνι του φτωχού, ο χριστιανισμός του πλήθους. Πιστεύεις στο θεό; «Ναι». Πιστεύεις στο χριστό άνθρωπο; «Ναι». Πιστεύεις στον Μωάμεθ και τον Βούδα; Αν «όχι» είσαι ρατσιστής, αν «ναι» είσαι ηλίθιος, αν «ναι και όχι» είσαι άνθρωπος.

Ο άνθρωπος είναι το πιο διεστραμμένο ον που βρέθηκε στη γη. Είναι τόσο διεστραμμένο που δεν ξέρει τη διαστροφή του.

Η νεύρωση είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του σύγχρονου ανθρώπου, που μέσω αυτής φτιάχνει πύργους στον Ουρανό. Οι ψυχωτικοί ζούνε μέσα και οι έξυπνοι εισπράττουν το ενοίκιο και λέγονται ψυχίατροι. Ο κόσμος είναι ένα απέραντο φρενοκομείο.

Πολύ καλός ο μεγαλοϊδεατισμός στην παιδική ηλικία, πολύ κακός για την ώριμη αφού έχεις φάει μια μπουνιά στο μάτι.

Σκεφτείτε κάτι χωρίς παρτιδισμό: Πόση θάλασσα έχουμε στο Αιγαίο; Είμαστε σαν μικρά παιδιά. Δεν τιμάμε την υπογραφή μας.

Η δικαιοσύνη είναι το σασί της Δημοκρατίας και η δημοκρατία το έλκηθρο του Άη Βασίλη. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωφέλιμο από το να πληρώνεις τα λάθη σου.

Αγανακτισμένοι; Ποιοι αγανακτισμένοι; Ο αγανακτισμένος δεν πάει σε συγκέντρωση με νερό, πάει με μολότοφ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: