ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΕΣ ή ΤΑΥΡΟΚΑΘΑΡΨΙΑ; (ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ)

.

ΟΛΕ !

Αυτό είναι ένα επιφώνημα που θα το ακούγαμε στην αρένα των Ισπανικών ταυρομαχιών κατά την ώρα που ο κομψός ταυρομάχος  καρφώνει τα στολισμένα λεπίδια στην ράχη του ταύρου.
Κάθε κάρφωμα και περισσότερη ταραχή στο ζώο που επιτίθεται μέσα από την «λογική» της φύσης  του σε ένα οργανωμένο σύστημα θεάματος.  Το αίμα θα κορυφώσει τον θυμό του ζώου που σε κάποια στιγμή θα δεχθεί το τελευταίο σπαθί (από τον επιδειξιομανή ταυρομάχο) στον αυχένα του για να εξαντλήσει το θυμό του παραδομένο στην παράλυση, καταλήγοντας σε μια σειρά από αδύναμες αναπνοές που θα το οδηγήσουν στο θάνατο.  Τότε η γιορτή τελειώνει μέσα από τη σημειολογία της επιβολής της ανθρώπινης δύναμης μέσα από την πονηριά και σαφώς την «λογική» της επάνω στην φύση!

Αν πάρουμε το όχημα της σκέψης του χρόνου και σταματήσουμε στην Μινωική Κρήτη, θα βλέπαμε μερικούς νέους και νέες να είναι μαζεμένοι γύρω από ένα ταύρο και προκαλώντας τον να τους δείξει την δύναμη της φύσης του, κάποιος νέος πηδούσε επάνω στην πλάτη του εκτελώντας ακροβατικές κινήσεις. 

Η ανάγκη να υπερβεί τις δυνατότητες του ο άνθρωπος απέναντι στη φύση είχε μια ιεροτελεστία γυμναστικού χορού που στο πίσω μέρος κρυβόταν ο σεβασμός σε ότι του έδινε την αφορμή της πρόκρισης χωρίς να το απαξιώνει με πονηριά και να το θανατώνει. Αυτές οι γιορτές ονομάζονταν ταυροκαθάρψια.

Μεταξύ των ταυρομαχιών της σκέψης του δυτικού πολιτισμού που ζούμε και της πρόκλησης μιας ατομικής διάκρισης μέσα στη φύση με σεβασμό βρίσκεται και η τεράστια διαφορά φιλοσοφίας που οφείλουμε να την κατανοήσουμε ως παθογένεια της εποχής μας.

Αν νομίζουμε ότι η αναφορά αυτής της νοητικής διαφοροποίησης του ατόμου επάνω στα έθιμα που προανέφερα σταματά στα παραδείγματα και δεν έχει εφαρμογή στην σημερινή μας καθημερινότητα  είμαστε γελασμένοι.  Η βασικότερη αδυναμία μας είναι να κατανοήσουμε την έδραση της ουσίας των  συμπεριφορών και αντιδράσεων μας.

Η διαφορά της αντίληψης μεταξύ της βίας ως συνδιαλλαγή με τη φύση άρα και μεταξύ των ανθρώπων υφίσταται και βασιλεύει στην ισχύουσα νόρμα της κοινωνικής μας φιλοσοφίας.  Είναι δε τόσο πεπεισμένος ο πολιτισμός μας (για την αναγκαιότητα της βίας)  που την έχει τοποθετήσει στις θεμελιώδης συμπεριφορές της φύσης του ανθρώπου. Η «συν- ύπαρξη» λοιπόν είναι μια καταδικασμένη πρακτικά έννοια και έχει αντικατασταθεί από την «επι-κυριαρχία» της μιας ομάδας στην άλλη.

Η συντριπτική πλειοψηφία του συνόλου των ανθρώπων της Ελλάδας σήμερα (15/6/11) είχε τα μάτια της στραμμένα τις παρεκτροπές των διαδηλώσεων πολιτών που έγιναν στο κέντρο της Αθήνας περιμένοντας τις αντιδράσεις των πολιτικών καθώς και τις εξελίξεις που δρομολογούνται από την αίσθηση της ακυβερνησίας που εμφανίζεται στο μοντέλο της πολιτειακής συγκρότησης.
Μία αρένα ήταν όλο το κέντρο της πρωτεύουσας που πολύ μεθοδικά ο "ταύρος" στη σκέψη των εξαγριωμένων πολιτών έκανε τον αναμενόμενο «γύρο» κόπωσης του.

Όπως οι τεχνικοί και «γνώστες» που ασκούν κριτική επάνω στις δεξιότητες των ταυρομάχων  και αντίστοιχα στις αντοχές των ταλαίπωρων ζώων είναι αναμενόμενες και επιθυμητές από τους θεατές των ταυρομαχιών, με ένα αντίστοιχο τρόπο προβεβλημένα πολιτικά και δημοσιογραφικά άτομα έκαναν τις εκτιμήσεις τους και ανέπτυσσαν με σοβαρότητα τη σκέψη τους για τα τεκταινόμενα της επικαιρότητας.

Μια φιέστα που δίνει την αίσθηση στους συμμετέχοντες ότι η ζωή ολόκληρη ερμηνεύεται μέσα από την αντίληψη της αρένας που βρίσκονται.   
Το σύνολο των κρίσεων αφορούσαν σε τεχνικά ζητήματα της διαχείρισης του χρέους, των συγκυριών λόγω της διεθνούς κατάστασης των χρηματιστηρίων, και των προσωπικών δυνατοτήτων που έχουν συγκεκριμένα άτομα να αναλάβουν την συγκρότηση μιας κυβέρνησης ήταν η περιοριστική τεχνοκρατική λογική που βρίσκεται απέναντι σε μια φιλοσοφική περιγραφή ενός διαφορετικού τρόπου που αξίζει σε μια πολιτεία με στόχευση το «Ευ ζειν» των πολιτών της.
Τα πάντα δηλαδή ήσαν γύρω από τα τεχνικά ζητήματα της αρένας μιας ταυρομαχίας που είναι η μόνη οπτική που έχουν όλοι ανεξαρτήτως για τη ζωή τους.

Στην «πώληση» κάποτε είχα μάθει ότι υπάρχει  μια μέθοδος που εξυπηρετεί στην χειραγώγηση του καταναλωτή να αγοράσει ότι του προσφέρουν. Αυτή η μέθοδος λέγεται  «του ή» που σημαίνει ότι παρουσιάζουν δύο λύσεις (προτάσεις) στον υποψήφιο αγοραστή και του ζητούν να επιλέξει. Αν παρουσιάσει αντίσταση στην επιλογή του απλώς αποσύρουν την μία εναλλακτική και του προσφέρουν μια καινούργια δεύτερη μαζί με την πρώτη.  Η επιστήμη της χειραγώγησης της σκέψης υποστηρίζει ότι μέσα σε δύο ή τρεις τέτοιες κινήσεις ο άνθρωπος υποκύπτει στις προτάσεις ενώ έχει άπειρες άλλες δυνατότητες να επιλέξει στη ζωή του που απλά (ως τυφλός) τις αγνοεί.

Αυτό ακριβώς λειτουργεί και η πολιτική χειραγώγηση που επιχειρείται στους πολίτες μιας χώρας. 
Αν υπήρχαν τα ταυροκαθάρψια ως αντίληψη σκέψης, θα ενισχύονταν η προσωπική κρίση του ατόμου και σίγουρα θα ήταν εκπαιδευμένος ο πολίτης στην  τεράστια δυνατότητα που έχει ο ίδιος να υπερβαίνει εμπόδια μέσα από την εποπτεία της ζωής του.

Αντίθετα στην αρένα  της ταυρομαχίας περιμένει να λειτουργήσει αντί αυτού ο ταυρομάχος δίνοντας την νίκη με την οποία ταυτίζεται επάνω στη φύση του ταύρου.

Αυτό μήπως μας θυμίζει την αντιπροσωπευτική Δημοκρατία μαζί με τις ελπίδες που εναποθέτει ο «θεατής» λαός στους τεχνοκράτες βιρτουόζους πολιτικούς με τις κεντημένες προσωπίδες του γνώση;

Αγωνιούν σήμερα στην θλιβερή Ελλάδα με την «μάζα» της σκέψης που διακινείται σε προβεβλημένα και μη πρόσωπα αν θα υπάρξει πολιτική λύση διεξόδου από την κρίση.  Έχουν βέβαια δώσει ταυτότητα στην κρίση και την έχουν τοποθετήσει στην αδυναμία αποπληρωμής των τόκων των δανείων που έχει καταναλώσει ο ράθυμος θεατής λαός της αρένας.
Κανένας δεν έχει σκεφτεί ότι το όλο σύστημα είναι μια απλή αρένα που σαν βγούμε από την πόρτα της υπάρχει μια τεράστια γη μπροστά μας που δεν διέπεται από τους νόμους των ιδιοκτητών - μετόχων της αρένας. (Μιλώ για την λογική αντιμετώπισης και οργάνωσης της προόδου μιας εθνικής ζωής και όχι την ανήθικη αποφυγή πληρωμής των δίκαια οφειλόμενων ποσών που καταναλώσαμε ως λαός)

Αυτά τα πρόσωπα που περιμένουν να ακούσουν οι πολίτες  και εναποθέτουν την τύχη τους στις πρωτοβουλίες τους,  έχουν ιστορία, όνομα και επίθετο και ανήκουν στην πολιτική σκηνή που επί δεκαετίες υπηρέτησαν  το όραμα του «Ολε!» που προσκυνά το πλήθος.
Μπροστά στο δίλημμα  «χρεοκοπία ή  έξοδος από την κρίση» θα σταθούν σαν ηλίθιοι οι αγοραστές της χειραγώγησης μέσω του μάρκετινγκ δηλαδή ένας ολόκληρος λαός που θα αφήσει τις φευγαλέες σκέψεις για μια διαφορετική συγκρότηση της πολιτείας  και σαφώς θα συνεχίσει να φωνάζει με επευφημίες μέσα στην αρένα.

Οι μακιγιαρισμένοι αμόρφωτοι φιλοσοφικά τηλε-δημοσιογράφοι θα λειτουργήσουν το life style της πνευματικής καθοδήγησης του κόσμου αμειβόμενοι καλά για αυτή την εξυπηρέτηση πιστοί στο σύστημα που τους αξιοποιεί.

Κανένας δεν θα σκεφτεί ότι το πρόβλημα σε μια οικονομία ενός εξαχρειωμένου κράτους βρίσκεται αρχικά στην Παιδεία του που καθορίζει την αντίληψη των ανθρώπων σε όλο το εύρος των γενεών του πληθυσμού της επάνω στις έννοιες των απαρεμφάτων «παράγειν» και «καταναλώνειν».

Με μια εντελώς διαφορετική (της μόδας των καιρών) πολιτική συνείδηση θα σας παραθέσω ένα κείμενο που βρήκα να διακινείται στο διαδίκτυο και αφορά μια επικοινωνία ενός Φινλανδού μαθητή προς ένα φίλο του Έλληνα. Δεν γνωρίζω την προέλευση αυτού του κειμένου, εννοώντας αν είναι γνήσιο ή κατασκεύασμα κάποιου όμως στέκομαι στην ουσία των που αποτελούν την πραγματικότητα αυτής της μικρής χώρας.

Το σίγουρο είναι ότι αυτός ο μαθητής (το σύστημα παιδείας δηλαδή) κάπου βαθιά μέσω της κουλτούρας των γονιών του λειτουργεί την ανδρεία από τα κοινωνικά ταυροκαθάρψια , ενώ εδώ στην Ελλάδα των πολιτικών και πολιτών της παρακμής και της άκριτης βίας, ζούμε την κουλτούρα της αρένας που φωνάζει «Όλε!» στο τίποτα της ζωής που διάγουμε.

Αντίστοιχα "αλίευσα" μια απάντηση κάποιων "Ελλήνων" (στην ταυτότητα) επάνω στο γράμμα ετούτο του μαθητή που την επισυνάπτω στην συνέχεια του δικού του. Ο λόγος της επισύναψης είναι για να αποδελτιώσει ο καθένας το Ελληναράδικο πνεύμα που κυριαρχεί στην άγνοια της φιλοσοφίας των υποτιθέμενων προγόνων μας και το πως μέσα από μια υπεροπτική άγνοια οδηγείται ένας λαός στην εξαφάνιση της σκέψης του συγκρινόμενος επιθετικά με ότι υπάρχει γύρω του ενώ ο ίδιος είναι ένας τενεκές ξεγάνωτος και επαίτης μιας τζάμπα ευζωίας.
Μάλλον καλά είχε τραγουδήσει ο Σαββόπουλος τους Κωλοέλληνες ...

Το ζήτημα επικεντρώνεται στο ότι δεν είναι όλοι οι Έλληνες σε ένα τσουβάλι και καλό είναι κάποια στιγμή να διαχωριστεί η σκέψη που ορίζει την ζωή κάποιων να είναι το "σιτάρι" ή η "ήρα" της κοινωνίας μας ...

Αγαπητέ Σωκράτη,
μαθαίνω αρχαία ελληνικά και επειδή χθες διαβάζαμε μια επιστολή του Επίκουρου προς το φίλο μου Μένοικο... μου άρεσε η προσφώνηση της επιστολής του και προσπάθησα να τη μιμηθώ.

Λοιπόν, όπως μου γράφεις, άκουσες ότι εμείς εδώ στη Φιλανδία βγήκαμε πρώτοι στον κόσμο στην Παιδεία, ενώ εσείς δεν τα πήγατε και τόσο καλά και θέλεις να μάθεις το γιατί. Θα προσπαθήσω, όσο γίνεται απλά, να σου περιγράψω το εκπαιδευτικό μας σύστημα και πως περνάω μια ολόκληρη μέρα.

Το σύστημά μας
Κατ' αρχάς, θα πρέπει να σου πω ότι εμείς εδώ στη Φινλανδία, από την 1η μέχρι και την 9η τάξη πηγαίνουμε στο ίδιο ενιαίο ολοήμερο σχολείο. Αφού προετοιμαστούμε κατάλληλα στην ηλικία των 6-7 ετών σε μια προκαταρκτική τάξη, μόλις συμπληρώσουμε τα 7 αρχίζει το σχολείο. Από την 1η μέχρι την 6η τάξη το σχολείο λέγεται «Alaaste» και από την 7η μέχρι την 9η τάξη «Yia-ste». Μετά, όσοι θέλουν μπορούν να πάνε στο «Lyseo» ή στο επαγγελματικό σχολείο.
Όσοι τελειώνουν το Λύκειο μπορούν να συνεχίσουν, με εξετάσεις φυσικά στα 20 πανεπιστήμια που έχουμε, ακολουθώντας ακαδημαϊκές σπουδές. Αυτοί που θα τελειώσουν το επαγγελματικό σχολείο θα συνεχίσουν στις 29 πολυτεχνικές σχολές μας, οι οποίες είναι περισσότερο προσανατολισμένες στην αγορά εργασίας.
Εκεί μπορούν να γίνουν από φυσικοθεραπευτές, νοσοκόμοι μέχρι και μηχανικοί. Επιλέγουμε μαθήματα Εγώ προετοιμάζομαι του χρόνου να πάω στο Lyseo - Λύκειο.
Εκεί η σχολική περίοδος χωρίζεται σε 5 περιόδους και η κάθε μια διαρκεί 6 εβδομάδες και τελειώνει με μια εβδομάδα εξετάσεων, όπου χορηγούνται και πιστοποιητικά επιδόσεων. Σε κάθε περίοδο οι μαθητές έχουν το δικαίωμα, μέσα από τα προσφερόμενα μαθήματα, να κάνουν τη δική τους επιλογή και να δημιουργήσουν το δικό τους πρόγραμμα μαθημάτων. Υπάρχουν κάποια μαθήματα που είναι υποχρεωτικά, όμως η χρονική κατανομή είναι δουλειά του μαθητή. Για να το καταλάβεις, αυτό που θα πρέπει να σου πω είναι ότι παρότι είσαι π.χ. στη δεύτερη τάξη, μπορείς, αν θέλεις, να παρακολουθήσεις κάποια μαθήματα της πρώτης ή και της τρίτης τάξης.
Η επιλογή είναι δική σου υπόθεση και εξαρτάται από τη διάθεση, την όρεξη και τις προθέσεις σου. Αν σε κάποιο μάθημα δεν περάσεις τις εξετάσεις μπορείς να το επαναλάβεις κάποια στιγμή της χρονιάς που θα νιώθεις έτοιμος.
Για τις γλώσσες και τα μαθηματικά υπάρχουν τα λεγόμενα «βραχύχρονα» και τα «μακρόχρονα» εντατικά τμήματα.

Είμαστε όλοι ίσοι

Δεν έχουμε καθόλου ιδιωτικά σχολεία, ούτε ειδικά ή ελίτ σχολεία υπεροχής. Στο ίδιο σχολείο μ' εμένα πηγαίνει και η κόρη του πρωθυπουργού μας, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού μας, και πολλά άλλα παιδιά με αναπηρίες, καθώς και τα παιδιά μεταναστών.
Εμείς, όπως λέει και ο πρωθυπουργός μας, «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε ένα παιδί, διότι κοινωνικοί αποκλεισμοί, διακρίσεις και γκετοποιήσεις δεν έχουν θέση στη μάθηση. Θεωρούμε ότι ενσωμάτωση, κοινωνικοποίηση και μάθηση πάνε μαζί». Σε όλα τα σχολεία μας τα πρότυπα είναι οι καλύτεροι, αλλά όπως είναι δομημένο το σύστημά μας, μη νομίσεις ότι όσοι δεν είναι πρώτοι υποφέρουν και νιώθουν μειονεκτικά.
Το αντίθετο μάλιστα, οι καλύτεροι παρακινούν τους υπόλοιπους προς τα πάνω και ο καθένας, με τη βοήθεια φυσικά των δασκάλων μας, προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του, αντί να απογοητευτεί και να πέσει στην αδράνεια. Μετά το βασικό μάθημα, οι πιο αδύναμοι έχουν ενισχυτική διδασκαλία και ψυχολογική στήριξη, γι' αυτό και οι πρώτοι μαθητές κάθε τόσο εναλλάσσονται.
Με αυτόν τον τρόπο δίνουμε ίσες ευκαιρίες σε όλους και παράλληλα διατηρούμε την κοινωνική συνοχή μας, σαν μαθητές αλλά και σαν κοινωνία, νομίζω. Η παιδεία είναι εντελώς δωρεάν μέχρι και την αποφοίτηση από το Πανεπιστήμιο ή το Πολυτεχνείο. Πρόσφατα ήρθαν στο σχολείο μας δάσκαλοι από άλλες χώρες για να μελετήσουν το σύστημά μας και μας είπαν πως έμειναν έκπληκτοι, γιατί δεν είδαν κανένα γκράφιτι στο σχολείο μας.
Λένε μάλιστα πως στα σχολεία μας στη Φινλανδία η σχολική βία είναι ανύπαρκτη, σε βαθμό. ανησυχητικό.
Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι τόσο κακό, ίσως όμως αυτό να εξηγεί γιατί είμαστε σε διακοπές στη Ρόδο, «ξεσαλώνουμε» λίγο, όπως είδα το καλοκαίρι, και «τα τσούζουμε» ακόμη περισσότερο. Το ότι είμαστε στο ίδιο σχολείο παιδιά από τόσο διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, νομίζω πως μας βοηθάει στο να μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να εκτιμάμε ο ένας τον άλλον ανεξάρτητα από το πόσα λεφτά έχει ο μπαμπάς, ανεξάρτητα από τις πνευματικές και σωματικές αναπηρίες ή από το τι χρώμα έχει η επιδερμίδα μας.
Αγαπάμε ό,τι κάνουμε Αυτό μας βοηθάει πολύ και στην επιλογή του επαγγέλματος.Σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, «οι περισσότεροι δεκάχρονοι συμμαθητές μου πιστεύουν ότι το καλύτερο επάγγελμα, είναι αυτό που τους αρέσει, που το κάνουν με το κέφι και όρεξη, όπου μπορούν να γνωρίσουν ενδιαφέροντες ανθρώπους και να έχουν τη δυνατότητα να πάνε διακοπές όπου τους αρέσει. Το πόσα λεφτά θα βγάζουν είναι σημαντικό αλλά όχι το σημαντικότερο κίνητρο». Αυτό μπορεί να εξηγεί και το ότι, αν ακούσεις, η Φινλανδία είναι η χώρα με το χαμηλότερο δείκτη διαφθοράς στον κόσμο.
Οι δάσκαλοί μας παίρνουν πολύ λιγότερα λεφτά από τους Γερμανούς και τους Γάλλους, δεν έχουν το καλύτερο αυτοκίνητο, αλλά όμως αυτό δεν τους εμποδίζει να αγαπούν αυτό που κάνουν. Νομίζω πως η κακή παιδεία και διαφθορά πάνε χέρι- χέρι.

Εδώ θα πρέπει να σου πω ότι το αγαπημένο σύνθημα του διευθυντή μας Βαατάινεν είναι: «Προτιμάω έναν ευτυχισμένο οδοκαθαριστή από έναν νευρωτικό ακαδημαϊκό»
Τον αγαπάμε πολύ γιατί δεν κάνει καμία διάκριση και είναι προστατευτικός και φιλικός σε όλους. Συνεχώς μας μιλάει για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη σας που έλεγαν πως: «η μάθηση καλλιεργείται καλύτερα εκεί όπου βρίσκει σταθερό συναισθηματικό έδαφος, διότι δεν είναι κάτι, που εισάγεται στον ανθρώπινο νου μόνο με την εξωτερική διαδικασία της διδασκαλίας (επανάληψη και μίμηση). Αλλά είναι μία εσωτερική διεργασία ίδιας και εμπειρικής ανακάλυψης, που χωρίς την αμοιβαία βούληση δε μεταδίδεται».

Μια ημέρα μου Τώρα θα σου περιγράψω πως περνάω την ημέρα μου. Στις 8 αρχίζει το σχολείο μέσα στην τάξη και χωρίς συγκεντρώσεις στο προαύλιο, όπου μέσω ηχείων ακούμε μια εισαγωγική ομιλία αν πρόκειται για κάποια επέτειο, αλλά συνήθως ακούμε μόνο λίγη μουσική για περισυλλογή και ψυχολογική προετοιμασία για το μάθημα. Κάθε μαθητής κάθεται σε ένα θρανίο - τραπεζάκι, που δεν είναι πάντα το ίδιο, επειδή σε εμάς δεν αλλάζουν αίθουσα οι δάσκαλοι αλλά οι μαθητές.

Κάθε δάσκαλος έχει τη δική του αίθουσα και νομίζω πως είναι σωστό, διότι εκεί μέσα έχει τα προσωπικά του αντικείμενα, βιβλία και ό,τι άλλο χρειάζεται για το μάθημά του.
Κάθε τάξη έχει επιδιασκόπιο, ραδιόφωνο, τηλεόραση, βίντεο και έναν Η/Υ συνδεδεμένο με το Διαδίκτυο. Ο δάσκαλος υποδέχεται τα παιδιά στην τάξη του σαν οικοδεσπότης. Όποιος θέλει μπορεί να ζητήσει ακουστικά και μάλιστα ο καθηγητής μου των λατινικών έχει στην τάξη του και έναν οικιακό κινηματογράφο. Για τις γλώσσες έχουμε ένα εργαστήριο γλωσσών, για τη βιολογία ένα ειδικό εργαστήριο κ.λπ. Στον δάσκαλο μιλάμε πάντοτε στον ενικό και αν έχουμε κάποιο πρόβλημα φωνάζουμε «hei ope» που σημαίνει «ε δάσκαλε» και έρχεται ο δάσκαλος να μας βοηθήσει.
Αν κάποιος δεν ξέρει κάτι ή δεν έχει λύσει κάποιο πρόβλημα, δε σημαίνει απολύτως τίποτα.
Η φιλοσοφία μας είναι πως κάθε μαθητής είναι υπεύθυνος για τη μάθηση του.
Ο δάσκαλος είναι υποχρεωμένος να του κάνει ενισχυτικά μαθήματα τις απογευματινές ώρες. Αν κάποιος μαθητής ήταν άρρωστος ή πήγε μερικές ημέρες με τους γονείς του διακοπές, ο δάσκαλος υποχρεούται να του αναπληρώσει τις ώρες με ενισχυτική διδασκαλία. Παρότι θεωρούμε ότι ο μαθητής μαθαίνει μόνο γιατί το επιθυμεί ο ίδιος, υπάρχουν κάπου - κάπου μικρά τεστ αλλά περισσότερο για κίνητρο υποκίνησης.
Κάθε μάθημα κρατάει 45 λεπτά και ακολουθεί ένα διάλειμμα ενός τετάρτου.
Στις 11.45 και για μισή ώρα υπάρχει φαγητό, στο εστιατόριο φυσικά και όχι μέσα στις τάξεις. Δευτέρα και Παρασκευή το σχολείο τελειώνει στις 14.00, εκτός κι αν κάποιος θέλει να κάνει κάτι δημιουργικό μέσα στο σχολείο, όπως π.χ. σπορ ή κάτι άλλο. Τις άλλες ημέρες το σχολείο τελειώνει στις 16.00. Στο Λύκειο, όπως σου έγραψα, μετά από 5 εβδομάδες σχολείο, υπάρχει μια εβδομάδα εξετάσεων σε έξι μαθήματα. Αν κάποιος δεν επέλεξε κάποιο μάθημα, την ημέρα εκείνη είναι ελεύθερος. Για τα τεστ δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος. Όποιος τελειώσει πάει στο σπίτι του.

Οι καθηγητές, συνήθως δεν επιτηρούν καθόλου αλλά κανείς μας δεν διανοείται να μιλήσει ή να αντιγράψει γιατί θεωρείται μεγάλη ντροπή. Αν κάποιος δεν είναι ευχαριστημένος με τη βαθμολογία μπορεί να ζητήσει να μη ληφθεί υπόψη και να την επαναλάβει μετά από μερικές εβδομάδες.
Μετά την εβδομάδα των τεστ παίρνουμε τα πιστοποιητικά επιδόσεων. Το τι κάναμε σε όλη τη διάρκεια των 5 εβδομάδων δεν είναι και τόσο σημαντικό.

Μετά το σχολείο πηγαίνω στο σπίτι, συνήθως χωρίς την τσάντα μου, αφού εκεί θα κάνω εντελώς διαφορετικά πράγματα από αυτά που έκανα στο σχολείο. Θα ασχοληθώ με άλλα πράγματα που μου αρέσουν επίσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα διαβάσω κάτι άλλο. Διαβάζουμε πάρα πολύ εξωσχολικά βιβλία, γι' αυτό και στην ανάγνωση βγήκαμε πρώτοι με απόσταση από το δεύτερο, ενώ εσείς όπως άκουσα πιάσατε «πάτο».

Υστερόγραφο

Όπως θα κατάλαβες, η επιτυχία μας είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων. Όπως μας λέει και ο δάσκαλος μας, ο Καουρισμάκι, «η εκπαίδευση δε γίνεται ποτέ μέσα σε ένα πολιτικό και- πολιτισμικό κενό.
Είναι συστατικό κομμάτι του συνόλου της κοινωνίας, όπου δάσκαλοι, γονείς, μαθητές και πολιτεία συμβάλουν κατά τον ίδιο βαθμό». Η δασκάλα μας μάλιστα, η Κεκόνεν, μας λέει ότι «συμμετοχή στην παιδεία μας έχουν η οικογένεια και η γειτονιά, το κοινωνικό περιβάλλον, δηλαδή η κοινωνία με τις αξίες και τα πρότυπα της, ο δεδομένος χώρος και χρόνος, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι νόμοι και τα ΜΜΕ με τις απόψεις και εικόνες που μεταδίδουν».
Γι' αυτό πιστεύω ότι είναι κάτι που δεν αντιγράφεται από κάποιους ειδικούς. Μάλλον θα πρέπει να ανοίξετε έναν πανεθνικό διάλογο, όπου θα συμμετέχουν όλοι και φυσικά κι εσείς τα παιδιά και όχι μόνο κάποιοι «ειδικοί». Το σημειώνω, γιατί άκουσα ότι θα έρθουν στο σχολείο μας κάποιοι «ειδικοί» από την Ελλάδα για να μελετήσουν το σύστημα μας.
Φοβάμαι ότι θα δουν ό,τι τους βολεύει. Χωρίς την κινητοποίηση και τη βούληση ολόκληρης της κοινωνίας σας, δεν νομίζω πως θα πετύχετε κάτι.
Νομίζω πως το σύστημα μας είναι πολύ απλό, τόσο απλό, που μόνο άνθρωποι δημιουργικοί ή παιδιά μπορούν ποτέ να το φανταστούν και να το εφαρμόσουν και όχι γραφειοκράτες που θα στείλετε να το μελετήσουν.
Πρόσφατα, μαζί με τους γονείς μου παρακολουθήσαμε μια μαγνητοφωνημένη Ομιλία στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας από ένα καθηγητή από το ΜΙΤ της Μασαχουσέτης, τον Symour Papert, ο οποίος μας είπε: «Όλα τα συστήματα είναι κουτά. Εμείς νομίζουμε ότι τα συστήματα είναι έξυπνα. Πολύ σπάνια όμως τα συστήματα μπορούν να δουν αυτό που συμβαίνει κάτω από τη μύτη τους. Ένα σύστημα, από τη στιγμή που μπαίνει στη λογική της συντήρησης, από τη στιγμή που εναντιώνεται στο άνοιγμα του μυαλού και στην ιδέα της αλλαγής, αρέσκεται να πιστεύει στην ίδια του την προπαγάνδα, στις ιστορίες που ουσιαστικά μόνο του δημιουργεί...

Μια κραταιά γραφειοκρατία μπορεί να έχει όλες τις πληροφορίες αλλά λόγω έλλειψης ευελιξίας και καθαρής σκέψης να μην μπορεί να αντιδράσει και να καθορίσει τα γεγονότα». Νομίζω πως θα συμφωνήσεις, γι' αυτό και στο σχολείο μας οι γονείς μας συμμετέχουν ενεργά στην αξιολόγηση πρόσληψης του διευθυντή αλλά και των καθηγητών. Αν δε συμμετέχουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι για να συναποφασίσουν για το ποιοι θα αναλάβουν το έργο εκπαίδευσης των παιδιών τους, ποιος θα το κάνει καλύτερα και χωρίς σκοπιμότητες;
Είμαι πολύ περίεργος να μάθω πως είναι το δικό σας σύστημα και πως περνάτε την ημέρα σας. Με ρώτησες πόσο έχει σ' εμάς το τελευταίο μοντέλο της NOKIA, και το Touareg της VW, ειλικρινά δεν ξέρω γιατί δεν έχω κινητό και ο μπαμπάς μου έχει ένα παλιό τζιπ, διότι εμείς στη Φινλανδία έχουμε χιλιάδες χιλιόμετρα χωματόδρομων. Πάντως, το καλοκαίρι που ήμουν στη Ρόδο, είδα πολλά πανάκριβα τζιπ και σκέφτηκα πως μάλλον θα τα χρειάζονται για να πηγαίνουν για σαφάρι στη Σαχάρα, διότι το νησί δεν έχει και τόσους πολλούς δρόμους. Λοιπόν φίλε μου, «Kiitos» (ευχαριστώ) για το σήμα του «Ολυμπιακού» που μου έστειλες, της αγαπημένης σου ομάδας όπως μου λες, δυστυχώς δεν την γνωρίζω.

Ελπίζω με αυτό να μη σε στενοχώρησα, αλλά οφείλω να σου πω, πως με το ποδόσφαιρο δεν τα πάω και τόσο καλά. Στον ελεύθερο χρόνο μου προτιμάω να πάω στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου, να σερφάρω λίγο στο Ιντερνέτ, να πάω για σκι ή πατινάζ στον πάγο με τους φίλους μου και τις λίγες ώρες την εβδομάδα που βλέπω τηλεόραση, προτιμάω να δω κανένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία σας και άλλες μακρινές χώρες, που δεν έχω πάει.
Όπως άκουσα, σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, είμαστε η χώρα με τη χαμηλότερη τηλεθέαση στην Ευρώπη. Ξέχασα, δε, να σου πω ότι εκτός της σχολικής, σε κάθε γειτονιά μας υπάρχει μια δημόσια βιβλιοθήκη και δεν υπάρχει μαθητής που να μην έχει μια δανειστική ταυτότητα βιβλίων ή σύνδεση με το ιντερνέτ. Φίλε μου, σου εύχομαι καλή επιτυχία και κουράγιο. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μπορούσε να επιλέξει το τόπο γέννησης του.

Φιλικά, Markus Bootsarb


Επιστολή απάντησης της ισχύουσας κουλτούρας των Ελληναράδων 
(σε ανώνυμες πάντα δημοσιεύσεις ... αθέατες όπως και η μάταιη ζωή τους)

Φίλε μου Marcus,
Διάβασα ότι μαθαίνεις αρχαία ελληνικά, τη γλώσσα του πολιτισμού που ένωσε όλη την ανθρωπότητα - ίσως σε λίγα χρόνια τα παιδιά μου να μαθαίνουν φινλανδικά...τη γλώσσα του πολιτισμού που για να προοδεύσει απομόνωσε τους υπόλοιπους κατοίκους του πλανήτη με τα κινητά τηλεφωνα.
Διαβάζω επίσης οτι έχετε τεράστια ποικιλία επιλογών στην αναζήτηση εργασίας - κάποιο επάγγελμα που να μην λαμβάνεις διαταγές υπάρχει ετσι ώστε να διευρύνεις τους ορίζοντες σου?
Επίσης διαβάζω οτι το εκπαιδευτικό σας συστημα λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένη μηχανή - και τα εργοστάσια που έχουν απομείνει στη χώρα μου με τον ίδιο τρόπο δουλεύουν. Οι μηχανές τους δουλέυουν όπως οι μαθητές στη χώρα σου!
Το οτι είσαι συμμαθητής με την κόρη του πρωθυπουργού σου και το παιδί του ιδιοκτήτη της ΝΟΚΙΑ με κάνει να ανατριχιάζω! Εγώ είχα συμμαθητές παιδία που πλήρώνουν τα σπασμένα των γονιών των συμμαθητών σου λόγω των πάρε-δώσε που έχουν με τους πολιτικούς μου!
Χαίρομαι που διάβάζω οτι παρακινέιτε τους αδύναμους μαθητές! νομίζω οτι έχετε ξεχάσει ομως αυτή σας την αρετή και δεν έχετε κουράγιο να παρακινήσετε τις αδύναμες οικονομίες!
Μην ανυσηχείς που δεν υπάρχει ενδοσχολική βία στη χώρα σου - αν και τα δικά μας σχολεία αποτελούνταν απο καλοκουρδισμένα ρομπότ χώρις δίψα για ζωή και παιχνίδι, ουτε και εμείς θα είχαμε!
Τα λόγια του καθηγητή σου δε συμβαδίζουν με την εκπαίδευση που λαμβάνετε και για το λόγο αυτό σου μιλάει για τους προγόνους μου και τι είπαν πριν 2.500 χρόνια. Έχετε ακομα δρόμο...
Επέτρεψέ μου να σου περιγράψω τις δικές μας ημέρες...
Στις 8 και 15 κάναμε προσευχή στο προαύλιο όλοι μαζι και ευχαριστούσαμε το Θεο που ξυπνήσαμε και τον παρακαλούσαμε να μας πάει καλά η μέρα.- απ' ότι καταλαβαίνεις δεν είναι τόσο απρόσωπα τα πράγματα σε εμάς γιατι λέμε και μια καλημέρα πριν το μάθημα.
Οι τάξεις μας είναι παλιές αλλα δε μας πείραζε καθόλου διότι πηγαίναμε για να μορφωθούμε και όχι επίσκεψη! Μικροσκόπιο είδα πρώτη φορά στη ζωή μου όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο και είδα για πρωτη φορά ζωντανά αυτά που τόσα χρόνια σα παιδί φανταζόμουν - αλήθεια έχετε καθόλου φαντασία?
Φαγητό δεν τρώγαμε στο σχολείο διότι οι μαμάδες μας, παρα την κούραση τους, πάντα είχαν το πίατο με το ζεστό φαγητό να μας περιμένει μόλις τελειώσει το μάθημα!

Πιστεύεις οτι το να αντιγράφει κάποιος είναι μεγάλη ντροπή! - και εγώ το ίδιο πιστεύω γι αυτό σε παρακαλώ μην αντιγράφεις τους προγόνους μου, κάθε φορά που βλέπεις τα όμορφα κτήρια σας να ευχαριστείς τους αρχαίους Ελληνες, τους προγονους μου δηλαδη, που χαρη στις ιδέες τους κατάφερες να μένεις σε σπίτι και όχι σε ιγκλού!
Εμάς οι δάσκαλοι μας έλεγαν να ευχαριστούμε το Θεο που γεννηθήκαμε σε αυτή τη χώρα και όχι σε κάποια βορειοευρωπαΐκη ώστε να τελειώνουμε τη δουλεία και να πίνουμε μέχρι την επόμενη μερα. Αλήθεια πόσες φορές δεν άνοιγε η πόρτα του σπιτιού σου γιατι κάποιος μεθυσμένος κοιμόταν απο έξω? Πόσες φορές έτυχε να πάρεις το μετρό και να ξεράσει κάποιος μπροστά σου? - Οι πρόγονοι μου βασίστηκαν στην ευγένεια, την ομαδικότητα, το φιλότιμο και την αξιοπρέπεια. Γνωρίζεις κάποιο απο αυτά?
Γιατί δεν έχεις κινητό? έχεις φίλους να μιλήσεις? Ο μπαμπάς σου καλά κανει και έχει ένα παλιό τζίπ! και σε εμάς στα χωριά οι πιο πολλοί έχουν παλιά τζιπ γιατί έχει χωματόδρομους! Αλήθεια πως μπορείς και μιλάς για πολιτισμό όταν κυκλοφορείς σε χωματόδρομους?

Εμείς δε βλέπαμε τηλεόραση αλλα περνούσαμε πιό δημιουργικά για την ηλικία μας τις ώρες μας. Παίζαμε ομαδικά αθλήματα, ερχόμασταν σε επαφή με άλλα παιδιά!

Τον Ολυμπιακό δεν τον ξέρεις γιατί δεν ασχολείσαι με τον αθλητισμό. Αν σου μιλήσει κάποιος για ολυμπιάδα το πιό πιθανό είναι να σου έρθει στο μυαλό η ολυμπιάδα προγραμματιστών(δεν ξερω αν υπάρχει κάτι τέτοιο). Ισως ξέρεις τον Αρη Θεσσαλονικης όμως! Έπαιζε και ο Χάνο Μοτολα! Φινλανδός αλλα ήταν παίκτης ενός αθλήματος που λέγεται καλαθοσφαίρηση ή αλλιώς basketball και μάλλον δεν τον γνωρίζεις.
Αλήθεια εσύ έρχεσαι στη χώρα μου τα καλοκαίρια για να αρμέξεις ήλιο και να γευτείς τις θάλασσες μας! Γιατί όμως δε σέβεσαι τον όποιο πολιτισμό μου και μεθοκοπάς και με κάνεις να σε κατηγορώ αυτή τη στιγμή? Εγώ ήρθα ποτέ στη χώρα σου να σου ταράξω την ηρεμία σου? Πήγα στο Ροβαννιέμι να με γδάρουν οικονομικά και δεν είπα κουβέντα, σηκώθηκα να ξαπλώσει ο μεθυσμένος στο μετρο και να ξεράσει στα πόδια μου και δεν είπα τίποτα, γελούσα με τους συγγενείς μου σε μία πάμπ και με κοιτουσαν περίεργα και δεν είπα τίποτα!
Εν κατακλείδι φίλε μου Φινλανδε, δε μετανοιώνω σε καμία περίπτωση για τη χώρα πού γεννήθηκα! αμφιβάλλω εάν θα διαβάσεις την απάντηση μου διότι θα είσαι κλεισμένος σε ένα εργαστήριο και θα δαγκώνεις με αγωνία τη γλώσσα σου για να βρέις την κατάλληλη αναλυση στο μικροσκόπιο! Θέλω να σου πω ότι έχω βουτηγμένα τα πόδια μου στην άμμο, το αεράκι κουνάει απαλά τις τρίχες των ποδιών μου και πρέπει να τελειώσω αυτό το γράμμα γιατί το καλοκαίρι άρχισε στην χώρα μου και θα πάω να κάνω μία βουτιά στην πεντακάθαρη θάλασσα με την ησυχία μου γιατι σε σε λιγο καιρό θα έρθουν οι τουρίστες και θα γεμίσουν τις παραλίες με δείγματα των πολιτισμών τους!

Χαιρετίσματα Μαρια και Maurizio στο όμορφο Helsinki!! Σας περιμένουμε!!

Ανδρέας - Νατασα - Δέσποινα - Αχιλλέας - μπέμπης
AΝΑΓΝΩΣΤΗΣ