.
Γνωρίζω ότι οι σοβαροί άνθρωποι με υπεύθυνο λόγο δεν κάνουν «καζούρα» και η σωφροσύνη είναι αρετή. Ο Μένανδρος είχε πει : « Η γλώσσα πολλούς εις όλεθρον ήγαγεν»
Όμως ένα Διονυσιακό κομμάτι που έχουμε μέσα μας και μια Αριστοφανική διάθεση κραξίματος σε ότι υποκειμενικά κρίνουμε ως φαιδρό, έρχεται να δώσει την εικόνα του πάζλ που θέλουμε να τον λέμε «πολιτισμό» της εποχής μας.
Από την μία έχουμε την αδικία, την βία, την έλλειψη προοπτικής στα νέα παιδιά μας ενώ από την άλλη έχουμε τον εκπεσμό της σκέψης και της αντίληψης των ανθρώπων.
Μπορεί να είμαι αδιαμόρφωτος και να μην κατανοώ τις εσωτερικές διαδρομές πίστης των ανθρώπων… αλλά ρε αδερφέ είναι πίστη και κάθε πίστη είναι ξεσπιτωμένη από τη γνώση… και σαφώς η υποτελής αδερφή της …
Έτσι λοιπόν έφτασε δυστυχώς στα μάτια μου, το βίντεο που σας παραθέτω με ένα αρχαιοελληνικό ύμνο προς την πολύπαθο Περσεφόνη σε μια γιορτή αρχαιοελληνιστών .
Κάτι ήξερε ο μεγάλος Γκάτσος που έδινε τους στίχους του ποιήματος να τους μελοποιήσει ο Μάνος Χατζηδάκης με τον τίτλο «Ο Εφιάλτης της Περσεφόνης»
Τώρα και τα δύο μελοποίηση είναι … η μυλόπετρα της άγνοιας τα ισοπεδώνει όλα.
Αυτή η ωραία παρέα ανάλαφρων νέων που κάνουν την μουσική τους επίκληση στην Περσεφόνη, θα μπορούσαν να είναι ακριβώς η ταυτότητα του νεοέλληνα που την άγνοια και την ένδεια την κάνει άποψη.
Αυτά τα μεγάλα ηχεία με την μονότονη μουσική των ηλεκτρονικών οργάνων, όχι μόνο αταίριαστη είναι με την αντίληψη του μέλους των ξένων από εμάς παλαιών Ελλήνων αλλά και υβριστική ως κακόηχη για τον πολιτισμό που πέρασε και δεν ακούμπησε από τα χνώτα των νεοελλήνων.
Γιαπωνέζοι - έλληνες με φωτογραφικές μηχανές και στεφανωμένοι χαρούμενοι θαμώνες σε στυλ απόκρεω περιφέρονται στον παράδεισο της χαλαρότητας των αοιδών με τα πολύχρωμα πανάκια που δηλώνουν το κιτς της εποχής που σαφώς το δημιούργησε η πολιτική αλητεία… της παιδείας μας.
Μα γίνεται να βρωμίσει το ψάρι και να αφήσει κανένα λέπι που δεν όζει;
Το μόνο που μας σώνει … είναι να αποδεχτώ ότι εγώ και μερικοί άλλοι δεν καταλαβαίνουμε και είμεθα ηλίθιοι … μήπως και σώσουμε τα ζωτικά ψεύδη ενός λαού που περιφέρεται ζήτουλας της ιστορίας των «ξένων» προγόνων του και των σημερινών ευρώ από αφεντικά που θα του εξασφαλίσουν την ράθυμη αντιπαραγωγικότητα του.
Πάντως για φολκλόρ δεν είμαστε κακοί… είναι μια μορφή σωματικής επιβίωσης και αυτό…
Για την πνευματική επιβίωση … δεν χρειάζεται να λέμε αισιόδοξες μαλακίες μεταξύ μας…
Μη ξεχάσω να σχολιάσω το λιβανάκι από το Άγιο Όρος … εκτός και αν έχει τίποτε καλό μέσα για να ταξιδέψει το μυαλό των ORTONTOX , πιστών στις παραδόσεις των Χριστιανικών γάμων και των βαφτισιών της ζωής τους, με αρχαιοελληνικές ανησυχίες…
Γνωρίζω ότι οι σοβαροί άνθρωποι με υπεύθυνο λόγο δεν κάνουν «καζούρα» και η σωφροσύνη είναι αρετή. Ο Μένανδρος είχε πει : « Η γλώσσα πολλούς εις όλεθρον ήγαγεν»
Όμως ένα Διονυσιακό κομμάτι που έχουμε μέσα μας και μια Αριστοφανική διάθεση κραξίματος σε ότι υποκειμενικά κρίνουμε ως φαιδρό, έρχεται να δώσει την εικόνα του πάζλ που θέλουμε να τον λέμε «πολιτισμό» της εποχής μας.
Από την μία έχουμε την αδικία, την βία, την έλλειψη προοπτικής στα νέα παιδιά μας ενώ από την άλλη έχουμε τον εκπεσμό της σκέψης και της αντίληψης των ανθρώπων.
Μπορεί να είμαι αδιαμόρφωτος και να μην κατανοώ τις εσωτερικές διαδρομές πίστης των ανθρώπων… αλλά ρε αδερφέ είναι πίστη και κάθε πίστη είναι ξεσπιτωμένη από τη γνώση… και σαφώς η υποτελής αδερφή της …
Έτσι λοιπόν έφτασε δυστυχώς στα μάτια μου, το βίντεο που σας παραθέτω με ένα αρχαιοελληνικό ύμνο προς την πολύπαθο Περσεφόνη σε μια γιορτή αρχαιοελληνιστών .
Κάτι ήξερε ο μεγάλος Γκάτσος που έδινε τους στίχους του ποιήματος να τους μελοποιήσει ο Μάνος Χατζηδάκης με τον τίτλο «Ο Εφιάλτης της Περσεφόνης»
Τώρα και τα δύο μελοποίηση είναι … η μυλόπετρα της άγνοιας τα ισοπεδώνει όλα.
Αυτή η ωραία παρέα ανάλαφρων νέων που κάνουν την μουσική τους επίκληση στην Περσεφόνη, θα μπορούσαν να είναι ακριβώς η ταυτότητα του νεοέλληνα που την άγνοια και την ένδεια την κάνει άποψη.
Αυτά τα μεγάλα ηχεία με την μονότονη μουσική των ηλεκτρονικών οργάνων, όχι μόνο αταίριαστη είναι με την αντίληψη του μέλους των ξένων από εμάς παλαιών Ελλήνων αλλά και υβριστική ως κακόηχη για τον πολιτισμό που πέρασε και δεν ακούμπησε από τα χνώτα των νεοελλήνων.
Γιαπωνέζοι - έλληνες με φωτογραφικές μηχανές και στεφανωμένοι χαρούμενοι θαμώνες σε στυλ απόκρεω περιφέρονται στον παράδεισο της χαλαρότητας των αοιδών με τα πολύχρωμα πανάκια που δηλώνουν το κιτς της εποχής που σαφώς το δημιούργησε η πολιτική αλητεία… της παιδείας μας.
Μα γίνεται να βρωμίσει το ψάρι και να αφήσει κανένα λέπι που δεν όζει;
Το μόνο που μας σώνει … είναι να αποδεχτώ ότι εγώ και μερικοί άλλοι δεν καταλαβαίνουμε και είμεθα ηλίθιοι … μήπως και σώσουμε τα ζωτικά ψεύδη ενός λαού που περιφέρεται ζήτουλας της ιστορίας των «ξένων» προγόνων του και των σημερινών ευρώ από αφεντικά που θα του εξασφαλίσουν την ράθυμη αντιπαραγωγικότητα του.
Πάντως για φολκλόρ δεν είμαστε κακοί… είναι μια μορφή σωματικής επιβίωσης και αυτό…
Για την πνευματική επιβίωση … δεν χρειάζεται να λέμε αισιόδοξες μαλακίες μεταξύ μας…
Μη ξεχάσω να σχολιάσω το λιβανάκι από το Άγιο Όρος … εκτός και αν έχει τίποτε καλό μέσα για να ταξιδέψει το μυαλό των ORTONTOX , πιστών στις παραδόσεις των Χριστιανικών γάμων και των βαφτισιών της ζωής τους, με αρχαιοελληνικές ανησυχίες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.