ΤΟ ΜΗ ΣΟΒΑΡΟ ΕΝΙΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ

.

Γενικώς στην ζωή μου αποφεύγω να σκέφτομαι με σοβαρό τρόπο για μεγάλα χρονικά διαστήματα , γιατί φοβάμαι πάρα πολύ την έκθεση της αυτοεικόνας μου στη «ραδιενέργεια» που έχει η αλαζονεία του Εγώ μας.

Οι ασθενείς συμπολίτες μας, βρίσκονται στο φυσικό τους χώρο (δίπλα μας) και έχουν ένα περίεργο βίτσιο να θέλουν να μεταδώσουν την αρρώστια τους ως απόλυτη αλήθεια και αναγκαία συνθήκη να βελτιώσουν αυτό τον κόσμο…

Πάντα υποστήριζα ότι ο ανόητος έχει ένα ακαταμάχητο στυλ… και τα βασικά μαθήματα τα πήρα σε πρόβες αυτογνωσίας μπροστά στον καθρέφτη μου.

Με αγάπη , θα ήθελα να αφιερώσω ένα παλιό τραγουδάκι σε κουρασμένα μυαλά που έχουν την δυνατότητα να κάνουν διάλλειμα από τον αγώνα της προσωπικής τους ορειβασίας…
Ας πούμε σε αυτούς που δεν ντρέπονται να πουν και καμιά ανοησία όπως τότε που ήσαν παιδιά …

Οι «τέλειοι» εξαιρούνται της αφιέρωσης … γιατί έτσι και αλλιώς παρακάμπτουν τα ανούσια …



Συμπληρωματικά αφιερώνω … και κάτι από την "τέχνη" των τηλεοπτικών θεαμάτων που επιβάλλουν οι «τέλειοι» προπομποί της σκέψης στους λαούς… μια τελείως σοβαρή εκδοχή του κόσμου που επιζητούν να διαμορφώσουν…

Δεν υπάρχουν σχόλια: