.
Γεννήθηκε Ιούλιο μήνα και μετά τριάντα επτά χρόνια ζωής τον Απρίλη του 1930 έδωσε τέλος στη ζωή του.
Ο λόγος για τον ιδιοφυή ποιητή Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι.
Το βλέμμα της ποιητικής του ενόρασης ήταν μπροστά από την εποχή που πήρε και έδωσε χαρά και αηδία από τη ζωή του.
Η ποίησ
η υπήρξε, υπάρχει και θα συνεχίζει να υπάρχει … σαν τον αγέρα που δεν τον βλέπουμε αλλά αισθανόμαστε το άγγιγμα του σαν βγούμε από τα αποπνικτικά λαγούμια που μας έθαψαν για να γλυτώσουμε τον θάνατο.
Θάνατος είναι η έλλειψη της αίσθησης ζωής… αλλά αυτό το ξέρουν μόνο λίγοι από όσους δίνουν εντολές… οι υπόλοιποι απλά σταυροκοπιούνται ελπίζοντας στο θάμα.
Έτσι και ο Μαγιακόφσκι, έζησε έντονα τη ζωή του και αποφάσισε να τερματίσει τη σύμβαση του με τη φθορά για δικούς του λόγους.
Μια ωραία και σε βάθος μελετημένη παράσταση αυτές τις μέρες έχει ανέβει στο Θέατρο Επί Κολωνώ. (Στοιχεία Εδώ)
Παραθέτω το γράμμα που άφησε λίγο πριν κάνει την έξοδο του από τη ζωή, μαζί με ένα ωραίο ποίημα (από το youTube) που έστω και αν γράφτηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, είναι επίκαιρο μέχρι σήμερα …
Δεν θυμάμαι … ποιος ήταν αυτός ο πολιτικός που πρόσφατα αποκάλεσε τους ποιητές «λαπάδες»… η τιμωρία του είναι η λήθη της ασημαντότητας του στο βραχύ χρόνο που έχει μεσολαβήσει από την εκφορά της άδειας σκέψης του…
«Σε όλους.
Μην κατηγορήσετε κανέναν για το θάνατο μου και παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά. Ο Μακαρίτης τα απεχθανόταν φοβερά.
Μαμά, αδελφές, και σύντροφοι, σχωρέστε με – αυτός δεν είναι τρόπος (δεν τον συμβουλεύω σε κανένα), μα εγώ δεν έχω διέξοδο.
Λιλλή αγάπα με.
Συντρόφισσα κυβέρνηση, η οικογένεια μου είναι η Λιλλή Μπρίκ, η μαμά, οι αδελφές και η Βερόνικα Βιτόλνταβνα Πολόνσκαγια. Αν τους εξασφαλίσεις μια ανεκτή ζωή, σ’ ευχαριστώ. Τα αρχινισμένα ποιήματα δώστε τα στους Μπρικ, αυτοί θα τα καθαρογράψουν
Όπως λένε
«Το επεισόδιο έληξε»
η βάρκα του ερωτά
συντρίφτηκε πάνω στην καθημερινότητα
Έχω ξοφλήσει τους λογαριασμούς μου με τη ζωή προς τι λοιπόν η απαρίθμηση των αμοιβαίων πόνων των συμφορών και των προσβολών;
Νάστε ευτυχισμένοι»
Γεννήθηκε Ιούλιο μήνα και μετά τριάντα επτά χρόνια ζωής τον Απρίλη του 1930 έδωσε τέλος στη ζωή του.
Ο λόγος για τον ιδιοφυή ποιητή Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι.
Το βλέμμα της ποιητικής του ενόρασης ήταν μπροστά από την εποχή που πήρε και έδωσε χαρά και αηδία από τη ζωή του.
Η ποίησ
η υπήρξε, υπάρχει και θα συνεχίζει να υπάρχει … σαν τον αγέρα που δεν τον βλέπουμε αλλά αισθανόμαστε το άγγιγμα του σαν βγούμε από τα αποπνικτικά λαγούμια που μας έθαψαν για να γλυτώσουμε τον θάνατο.Θάνατος είναι η έλλειψη της αίσθησης ζωής… αλλά αυτό το ξέρουν μόνο λίγοι από όσους δίνουν εντολές… οι υπόλοιποι απλά σταυροκοπιούνται ελπίζοντας στο θάμα.
Έτσι και ο Μαγιακόφσκι, έζησε έντονα τη ζωή του και αποφάσισε να τερματίσει τη σύμβαση του με τη φθορά για δικούς του λόγους.
Μια ωραία και σε βάθος μελετημένη παράσταση αυτές τις μέρες έχει ανέβει στο Θέατρο Επί Κολωνώ. (Στοιχεία Εδώ)
Παραθέτω το γράμμα που άφησε λίγο πριν κάνει την έξοδο του από τη ζωή, μαζί με ένα ωραίο ποίημα (από το youTube) που έστω και αν γράφτηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, είναι επίκαιρο μέχρι σήμερα …
Δεν θυμάμαι … ποιος ήταν αυτός ο πολιτικός που πρόσφατα αποκάλεσε τους ποιητές «λαπάδες»… η τιμωρία του είναι η λήθη της ασημαντότητας του στο βραχύ χρόνο που έχει μεσολαβήσει από την εκφορά της άδειας σκέψης του…
«Σε όλους.
Μην κατηγορήσετε κανέναν για το θάνατο μου και παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά. Ο Μακαρίτης τα απεχθανόταν φοβερά.
Μαμά, αδελφές, και σύντροφοι, σχωρέστε με – αυτός δεν είναι τρόπος (δεν τον συμβουλεύω σε κανένα), μα εγώ δεν έχω διέξοδο.
Λιλλή αγάπα με.
Συντρόφισσα κυβέρνηση, η οικογένεια μου είναι η Λιλλή Μπρίκ, η μαμά, οι αδελφές και η Βερόνικα Βιτόλνταβνα Πολόνσκαγια. Αν τους εξασφαλίσεις μια ανεκτή ζωή, σ’ ευχαριστώ. Τα αρχινισμένα ποιήματα δώστε τα στους Μπρικ, αυτοί θα τα καθαρογράψουν
Όπως λένε
«Το επεισόδιο έληξε»
η βάρκα του ερωτά
συντρίφτηκε πάνω στην καθημερινότητα
Έχω ξοφλήσει τους λογαριασμούς μου με τη ζωή προς τι λοιπόν η απαρίθμηση των αμοιβαίων πόνων των συμφορών και των προσβολών;
Νάστε ευτυχισμένοι»
Άγγελος της ποίησης και θύμα της ζωής του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ Φαίδωνα. Μιλούσα για καμία ώρα περίπου μετά την παράσταση με τον παλιό Δάσκαλο μου δάσκαλο και σκηνοθέτη του έργου για τις πτυχές των εσωτερικών του συγκρούσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα … η ποίηση δεν είναι σύγκρουση νοημάτων μέσα από την συμπύκνωση τους και νέο γέννημα από την όσμωση της πάλης τους;