.
Θα ήθελα να ευχηθώ το Άστρο της Αγάπης να ευλογήσει της καρδιές μας και να νοιώσουμε την ευτυχία να πλημμυρίζει τις όμορφες οικογενειακές μας στιγμές.
Η Χάρις του Θεού να δώσει τη Φώτιση που χρειαζόμαστε για ένα καλύτερο κόσμο μέσα στην Ψυχή μας με Ειρήνη και Αγάπη για το Νέο Έτος.
Αυτή είναι μια Αληθινή Ευχή μιας ευγενικής σκέψης !
Το ότι κάθε χρόνο βρίσκονται εκατομμύρια άνθρωποι (στην υφήλιο) που κάνουν μια ανάλογη ευχή και τίποτε δεν έχει διορθωθεί για χιλιάδες χρόνια σε αυτό τον πλανήτη, είναι κάτι που η σκέψη των "ευχών" δεν μπορεί να το αντιληφθεί.
Μάλλον φταίνε οι (υπόλοιπες) σκέψεις που δεν έχουν μέσα τους τον Θεό … αλλά τον Διάβολο.
Βέβαια ορισμένοι άλλοι ευημερούντες και "πνευματικώς μορφωμένοι" γνωρίζουν ότι έχουν επιλέξει (οι δυστυχισμένοι) αυτή την κατάσταση που ζουν, για να περάσουν τις δοκιμασίες της (εδώ) ζωής, που κουβαλούν (ως χρέος) από προηγούμενες ψυχικές τους ενσαρκώσεις.
Έτσι μέσα από την Νομοτέλεια του υπερβατικού, υπάρχουν και σκέψεις στον Πλανήτη που δεν είναι ευγενικές, αλλά Αληθινά Πεινασμένες !
Κατανοούμε την δυστυχία των πεινασμένων και η σύσπαση στο πρόσωπο μας την κάνει πρόδηλη μέσα από την ευαισθησία μας. Τόσο πολύ δεν αντέχουμε (στον πόνο) που ψάχνουμε να διώξουμε τη σκέψη τούτη από το μυαλό μας μια και είμαστε τόσο μικροί για να πάρουμε την "αμαρτία" του κόσμου στην δική μας πλάτη.
Αυτό που μπορούμε και κάνουμε όμως, είναι να βελτιώσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό κάνοντας τον καλύτερο πλησιάζοντας στην εσωτερική μας αυτοκυριαρχία… Τότε με ένα μαγικό τρόπο το Σύμπαν δίνει σε εμάς τα ποθούμενα αγαθά και η ζωή μας γίνεται άξια και καλή.
Την περίπτωση να δουλεύουν οι πεινασμένοι για να φτιάξουν προϊόντα (μέχρι τα στολίδια των γιορτών μας) μέσα από άθλιες συνθήκες πείνας, δεν την σκεφτόμαστε γιατί δεν είμαστε σίγουροι ότι συμβαίνει...Αφού άλλωστε δεν το δείχνει η τηλεόραση πως να το φανταστούμε...
Η ευμάρεια μέσω τροφής και χρηστικών αντικειμένων που απολαμβάνουμε , έρχεται από τον Θεό ή από την καλή μας σχέση με το "Εσωτερικό" Σύμπαν που μας τα παρέχει.
Θα πρότεινα να μη πατήσουμε αυτό το «κλικ» στην "απαγορευμένη" εικόνα με ένα βίντεο ντροπής για τη συνέχεια… μια και έχουμε τόσα πολλά να κάνουμε επάνω στην εξέλιξη του εαυτού μας και την φροντίδα των αγαπημένων μας... Αλλά ακόμα και στις προετοιμασίες για το γιορτινό μας τραπέζι, που θα το χαρούμε με τους αγαπημένους μας...
Θα ήθελα να ευχηθώ το Άστρο της Αγάπης να ευλογήσει της καρδιές μας και να νοιώσουμε την ευτυχία να πλημμυρίζει τις όμορφες οικογενειακές μας στιγμές.
Η Χάρις του Θεού να δώσει τη Φώτιση που χρειαζόμαστε για ένα καλύτερο κόσμο μέσα στην Ψυχή μας με Ειρήνη και Αγάπη για το Νέο Έτος.
Αυτή είναι μια Αληθινή Ευχή μιας ευγενικής σκέψης !
Το ότι κάθε χρόνο βρίσκονται εκατομμύρια άνθρωποι (στην υφήλιο) που κάνουν μια ανάλογη ευχή και τίποτε δεν έχει διορθωθεί για χιλιάδες χρόνια σε αυτό τον πλανήτη, είναι κάτι που η σκέψη των "ευχών" δεν μπορεί να το αντιληφθεί.
Μάλλον φταίνε οι (υπόλοιπες) σκέψεις που δεν έχουν μέσα τους τον Θεό … αλλά τον Διάβολο.
Βέβαια ορισμένοι άλλοι ευημερούντες και "πνευματικώς μορφωμένοι" γνωρίζουν ότι έχουν επιλέξει (οι δυστυχισμένοι) αυτή την κατάσταση που ζουν, για να περάσουν τις δοκιμασίες της (εδώ) ζωής, που κουβαλούν (ως χρέος) από προηγούμενες ψυχικές τους ενσαρκώσεις.
Έτσι μέσα από την Νομοτέλεια του υπερβατικού, υπάρχουν και σκέψεις στον Πλανήτη που δεν είναι ευγενικές, αλλά Αληθινά Πεινασμένες !
Κατανοούμε την δυστυχία των πεινασμένων και η σύσπαση στο πρόσωπο μας την κάνει πρόδηλη μέσα από την ευαισθησία μας. Τόσο πολύ δεν αντέχουμε (στον πόνο) που ψάχνουμε να διώξουμε τη σκέψη τούτη από το μυαλό μας μια και είμαστε τόσο μικροί για να πάρουμε την "αμαρτία" του κόσμου στην δική μας πλάτη.
Αυτό που μπορούμε και κάνουμε όμως, είναι να βελτιώσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό κάνοντας τον καλύτερο πλησιάζοντας στην εσωτερική μας αυτοκυριαρχία… Τότε με ένα μαγικό τρόπο το Σύμπαν δίνει σε εμάς τα ποθούμενα αγαθά και η ζωή μας γίνεται άξια και καλή.
Την περίπτωση να δουλεύουν οι πεινασμένοι για να φτιάξουν προϊόντα (μέχρι τα στολίδια των γιορτών μας) μέσα από άθλιες συνθήκες πείνας, δεν την σκεφτόμαστε γιατί δεν είμαστε σίγουροι ότι συμβαίνει...Αφού άλλωστε δεν το δείχνει η τηλεόραση πως να το φανταστούμε...
Η ευμάρεια μέσω τροφής και χρηστικών αντικειμένων που απολαμβάνουμε , έρχεται από τον Θεό ή από την καλή μας σχέση με το "Εσωτερικό" Σύμπαν που μας τα παρέχει.
Θα πρότεινα να μη πατήσουμε αυτό το «κλικ» στην "απαγορευμένη" εικόνα με ένα βίντεο ντροπής για τη συνέχεια… μια και έχουμε τόσα πολλά να κάνουμε επάνω στην εξέλιξη του εαυτού μας και την φροντίδα των αγαπημένων μας... Αλλά ακόμα και στις προετοιμασίες για το γιορτινό μας τραπέζι, που θα το χαρούμε με τους αγαπημένους μας...
Ευχές για Χρόνια Πολλά
και προπαντός Συνειδητά
(έστω και αν επιλέξει κάποιος να είναι Εκμεταλλευτής, τουλάχιστον δεν είναι Ανόητος)
Κωστή μου Υποκλίνομαι ... Κεντάς αγόρι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το προηγούμενο θέμα ήταν μπούνια στο στομάχι, και δεν πρόλαβα να σου γράψω, αλλά και το σημερινό μια χαρά τα πάει. Μήπως ...λεω.. Μήπως να τα μαζέψεις για έκδοση. Είναι βαθειά συναισθηματικά και φιλοσοφικά μαζί.
Αναστασια
Να γράφεις Αναστασία μου και στα παλαιότερα… η σκέψη δεν χαλάει (χε χε) άλλωστε διαβάζουν σταθερά τα παλιά άρθρα όπως βλέπω από τα στατιστικά του μπλοκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την συγγραφή… είναι πολύ μεγάλη υπόθεση που την έχουμε αναγάγει σε προϊόν… Διανοούμενος για προσκύνημα δεν είμαι (χε χε) και το χώμα θα σκεπάσει εύκολα την ασθενή μνήμη του περπατήματος μου στη γη. Προτιμώ την ζωή γύρω μου … αλλά και αυτή είναι φοβισμένη. Δεν έχεις προσέξει ότι δύσκολα γράφουν οι άνθρωποι μέσα από τη διάθεση επικοινωνίας τους;
Κάτι σε λαθραναγνώστες ξένης ζωής φέρνουν μέσα από το «Βλέπε, άκου, σιώπα» που μας δίδαξε η φοβική κουλτούρα του ψευτο- πολιτισμού μας.
Α! να μην ξεχάσω να σου δώσω και προσωπικά συγχαρητήρια για την μεγάλη νίκη των κατοίκων της Ακαδημίας που επιτέλους ακυρώθηκε αυτό το έκτρωμα του Μπόμπολα δίπλα στον Ναό του Ακάδημου…. Μπράβο σας …. Αυτό είναι ζωή και όχι τα διαβάσματα σε μπλοκ χωρίς να έχουμε προσωπική συμμετοχή με την ευθεία γνώμη μας.
Για την Νίκη σας χαίρομαι λίγο και εγώ μια και περπάτησα στο πλάι σας μαζί με το γιο μου. Αυτά μας ενώνουν … τα υπόλοιπα μας κάνουν «κουραμπιέδες» με άποψη και πόζα πίσω από το φόβο μας….
Φιλιά