ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΛΟΓΙΑ

.

Δύο έννοιες έπαιζαν από χθες μέσα στο μυαλό μου που δεν τολμούμε να τις αγγίξουμε γιατί διαλύουν την υφιστάμενη συγκρότηση μας και ξεβολεύουν τα ιδεολογήματα κατανάλωσης της ζωής μας.
Αυτές είναι η «Έξοδος» και το «Κενό».
Βέβαια φροντίσαμε να τις μικρύνουμε δίνοντας τους μια εικόνα που τις ορίζει ως αναγνωρίσιμες, αλλά επί της ουσίας αν τις στρέψουμε να αφορούν τον εαυτό μας, τότε καίνε σαν λάβα και φυσικά κανένας δεν επιθυμεί να καεί σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνει στην "καύση" ο φόβος μας.
Το πως τις στρέφουμε (προς τον εαυτό μας) δεν είναι της παρούσης μια και δεν θα αναλυθεί το θέμα.  Το αστείο όμως είναι ότι αυτά που δεν «βλέπουμε» υφίστανται και λειτουργούν πέρα από εμάς και φυσικά περιλαμβάνοντας και εμάς.
Ο λόγος που σκέφτηκα να μην αναλυθεί το θέμα είναι ότι  ορισμένες σκέψεις είναι τόσο στενάχωρες, που η πρόσληψη τους από τον αποδέκτη τις κατατάσσει στην κατηγορία  των φαιδρών σκέψεων που δεν μας αφορούν και τις λοιδορούμε ως ανεφάρμοστες στην πραγματικότητα μας.
Βέβαια ισχύει αυτό που έλεγε ο Βάρναλης πως «Η κοροϊδία είναι η άλλη όψη της Αλήθειας» αλλά δεν είναι τώρα καιρός για τέτοιες προσεγγίσεις.

Αντί αυτών των σκέψεων προτίμησα (μέρες που είναι) να αναρτήσω τρία τραγούδια από ένα αξιόλογο ερμηνευτή τον Παντελή Θαλασσινό.
Θα έλεγα ότι η ερμηνεία του φέρει μια μελαγχολία θέασης σαν και αυτή που προσφέρουν οι Δυτικές συνοικίες στο Λεκανοπέδιο της Αθήνας. Είναι μια αίσθηση που την έχει βιωματικά ο Παντελής και αφορά την λειτουργία ανθρώπων που βλέπουν πέρα από το σχήμα…
Οι επιλογές τραγουδιών  αναφέρονται στον Έρωτα, αλλά η ουσία αυτής της νοηματοδότησης, προς έκπληξη ορισμένων δεν βρίσκεται στην ανάγκη κάλυψης (του όποιου) ερωτικού ποθούμενου. Η ζωή σαν την παρατηρείς χωρίς να έχεις τεντωμένο το χέρι σε μια επαιτεία της προσωπικής ανάγκης, γίνεται Ποίηση που ως έννοια είναι χαμένη σήμερα.  Να παραπέμψω για την απόδειξη της ένδειας στα λόγια Περί Έρωτος από το (γνωστό;) Συμπόσιον.

Ο Έρωτας είναι η μεγαλύτερη επαναστατική πράξη στη Φύση και καλό είναι να μην βιαστούμε να της δώσουμε το μέτρο που (αδίκως) αναλογεί στο μπόι μας…
Η επιλογή των ακουσμάτων έχει να κάνει με μια παλιά συνταγή της Τραγωδιακής προσέγγισης που ήξεραν τα «Μαστόρια Λόγου» του παρελθόντος και αφορά στην «Επιθυμία που φέρουμε» στο «Βίωμα που ζούμε» και στον «Οικτιρμό της νομοτέλειας Εξόδου με το ανάλογο Κενό»
Νομίζω όμως, ότι είναι προτιμότερο έστω χωρίς εμβάθυνση πέρα από τις ανάγκες μας, να ακούσουμε αυτά τα όμορφα τραγούδια αντί του να αναλύσουμε την σπουδαία «Έξοδο» και το απροσδιόριστο «Κενό»
Δηλαδή καλύτερα μουσική αντί για λόγια και ότι «πιάσει» ο καθένας καλό είναι.




Ποτέ μου δεν μιλώ γι αυτήν
http://www.youtube.com/watch?v=TtNaxZwyjNo&feature=player_embedded


Τυφλές Ελπίδες
http://www.youtube.com/watch?v=zMonkjavkkU&feature=player_embedded


Ανάθεμα σε
http://www.youtube.com/watch?v=IuGfQmDYfIA&feature=player_embedded

.

Δεν υπάρχουν σχόλια: