ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟΝ ΠΡΟΝΑΟ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

.

Κάθε φορά που οι πιστοί πηγαίνουν σε μια εκκλησία, υπάρχει ένας πρόναος που σχηματικά έχει πάρει την έννοια του «χολ» στην παρακμιακή συγκρότηση της αντίληψης των ανθρώπων.
Ο πρόναος δεν είναι ένας χώρος συγκεκριμένος αλλά η προετοιμασία που οφείλουμε να κάνουμε για κάθε συνειδητή μας συμμετοχή σε μια τελετή που αφορά στη γνώση.
Αυτή η τελετή προσαρμογής των αισθητηρίων μας, δηλαδή την παρουσία των αισθήσεων μας μαζί με το νου στο παρόν, είναι η κορυφαία πληροφορία μιας τεχνικής που κληροδότησε ένας παλιός πολιτισμός σε όλους εμάς σήμερα.
Το πρόβλημα όλων των εποχών της ιστορίας του ανθρώπου, ήταν και είναι ότι η «επανάληψη» μας δημιουργεί μια βεβαιότητα πως κατέχουμε τη «γνώση» και αυτή η παραδοχή, μας στερεί την προσοχή από την εκάστοτε παρατήρηση που προκύπτει στη ζωή μας ως ερέθισμα.
Είναι το γνωστό «κατάλαβα» ή «ξέρω» που θα ακούσουμε από ανόητους με χαμηλό ή υψηλό γνωστικό επίπεδο. Είμαστε δηλαδή όλοι εμείς που μετατρέψαμε την έννοια του πρόναου σε ένα απλό χολ στη ζωή μας… δηλαδή δώσαμε την έκπτωση που εισπράττουμε (τώρα) ως άνθρωποι – πολιτισμός στην διαδικασία του «αξίως βιώνειν».

Μια είσοδος αρχαιολογικού πάρκου της Ακαδημίας
(Ευτυχώς επιτρέπεται η είσοδος ακόμα στη σκέψη)


Τώρα θα μου πείτε πως μου ήρθε και σας αραδιάζω όλα τούτα.
Κάθε σκέψη είναι δεμένη πάνω στον ιστό (ιστορία) της μικρής προσωπικής μας ζωής.
Έτσι λοιπόν σήμερα το απόγευμα θα επισκεφτώ την παρηκμασμένη περιοχή –αυτή-της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Θα βρεθώ μεταξύ νέων που θα ακούσουμε μια ομιλία από τον φίλο Σωτήρη για να ταξιδέψουμε στο βάθος της γλώσσας που δεν είναι τίποτε άλλο από την προβολή της σκέψης μας.
Την περιοχή της Ακαδημίας, την έχω συνδέσει περισσότερο στο μυαλό μου με τον Οιδίποδα που τον δίδαξε ο Σοφοκλής παρά με την εξίσου σπουδαία διαδικασία εκπαίδευσης που γινόταν από τις παρόχθιες σχολές των αρχαίων κατοίκων της.
Σε αυτήν την τότε ευωδιαστή περιοχή με το δάσος, διάλεξε ο Σοφοκλής να τοποθετήσει το τέλος του Οιδίποδα. Μια περιοχή που ένωνε με το φυσικό της κάλος και συνεχίζει να ενώνει σημειολογικά την ιερή Πεντέλη με την θάλασσα της δράσης των ανθρώπων.
Ο Οιδίποδας, είναι το τραγικότερο πρόσωπο της παγκόσμιας ιστορίας που συγκεντρώνει επάνω του όλες τις ανθρώπινες δοκιμασίες και την πορεία στον επίπονο δαίδαλο της γνώσης που τον κατακτούμε μέσα από την περιπέτεια του ιστού (ιστορίας) της ίδιας της ζωής μας ως άτομα, ομάδες, γένη, έθνη και ανθρώπινη μοίρα ανά τους αιώνες. «Ξεχνάμε» όμως οι άνθρωποι .. και λειτουργούμε την προσδοκία ζωής μας από το τρύπιο πιθάρι των Δαναΐδων.
Ο μόνος τρόπος να μην «ξεχνάμε» είναι η Παιδεία (και όχι η σημερινή εκπαίδευση) μια και σε αυτήν βρίσκεται το μεγαλύτερο όπλο τελείωσης ή εξόντωσης του ανθρώπινου πνεύματος ανά τους αιώνες.

Διάλεξα λοιπόν ως ένα μικρό οδοιπορικό στον πρόναο της σκέψης μου για αυτή την επίσκεψη μου, να ακούσω την δόνηση της φωνής του Μάνου Κατράκη από την ερμηνεία του στο έργο του Σοφοκλή.

Στην ζωή μας δεν χρειάζεται να τα εκλογικεύουμε όλα… μπορούμε να αφήνουμε τις αισθήσεις μας να εκπαιδεύονται χωρίς να τις ελέγχουμε. Η παιδεία δεν είναι ζήτημα λογικής συγκρότησης των πληροφοριών… αλλά η δυνατότητα συσχετισμού τους.
Σήμερα έχουμε μάθει να λέμε το «ποίημα» αποστήθισης των πιστεύω μας … και δεν διανοούμαστε να συσχετίσουμε τις πληροφορίες για να αλλάξουμε το μοντέλο της σκέψης μας… Κατά μία έννοια είμαστε -αιώνες τώρα- φυλακισμένοι στη γνώση μας.

Δεν με ενδιαφέρει να κατανοήσω τις ακριβείς πληροφορίες της ομιλίας… αλλά να αφήσω χώρο να δημιουργηθούν σκέψεις ανάλογες και άξιες με την μικρή συγκρότηση της προσωπικής μου αντίληψης για το παρόν . Ένα παρόν προσωπικό , ανθρώπινων ομάδων, μεγέθους πόλης, Εθνικό και αυτό της πανανθρώπινης μοίρας ανά τους αιώνες.
Ότι κάνουμε ή σκεφτόμαστε την κάθε στιγμή είναι μια πολιτική πράξη.
Η διαφοροποίηση (ταλάντωση) της σκέψης ως αξία μεταξύ των επιθέτων «ευτελής» ή «αγαθή» δίνει και την ταυτότητα του κάθε ενός μας … και σίγουρα αυτή (η διαδρομή από το ευτελές στο αγαθό) μας χρειάζεται στον τελευταίο μας απολογισμό όπως αυτόν του Οιδίποδα στο δάσος του Κολωνού.

Κάντε και σεις τα δικά σας οδοιπορικά στον πρόναο των επιλεγμένων συνειδητά δράσεων σας, σε ότι και αν αφορούν. Από την ερωτική σας συνεύρεση μέχρι την επίσκεψη προσφοράς σε ένα κρεβάτι του πόνου. Τα πάντα θα έχουν τελείως διαφορετικές αναγνώσεις από τον εαυτό σας… και αυτή είναι η κρυφή μαγεία του απαρεμφάτου «ζειν».

Υ.Γ
Υπάρχει ένα ενδεχόμενο να δημοσιευτεί το περιεχόμενο της ομιλίας από αυτό το χώρο αφού πρώτα τελεστεί ...ως οφείλει πάντα η πραγματική ζωή να κάνει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: