ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΕ BLOGGER

 .

Στα πλαίσια της υπέρβασης των συνηθειών της ζωής μας, φιλοξενείται μια ιδιόμορφη συνέντευξη από ένα blogger τον κύριο Κώστα που δέχτηκε να υποβληθεί σε μια ακτινοσκόπηση των προθέσεων αλλά και των σκέψεων που τον οδηγούν να βρίσκεται παρών στις ηλεκτρονικές διαδικτυακές σελίδες.

- θεωρώντας ότι έχετε γνώση της σημειολογίας της εικόνας θα ήθελα να μου πείτε γιατί μου δώσατε αυτή τη φωτογραφία για ανάρτηση που κρατώ στα χέρια μου και σας παρουσιάζει να μιλάτε σαν να είστε σε αγόρευση;

Τα φαινόμενα απατούν δεν αγορεύω, αλλά συμμετέχω σε μια όμορφη παρέα τραγουδώντας ένα παλιό τραγουδάκι που λέει …(μάτια γνώρισα πολλά … όμορφα ναι ντροπαλά…) Μου άρεσε η φωτογραφία γιατί αναδεικνύει την πλάνη της ζωής γι αυτό σας την έδωσα. Συνήθως άλλα κάνουμε και άλλα εκλαμβάνουν οι άλλοι ότι κάνουμε … έτσι είναι και στα blogs … ο καθένας γράφει μέσα από μια βαθειά του πρόθεση και διαφορετικά πράγματα καταλαβαίνουν οι αναγνώστες… ο κάθε ένας βλέπει την ανάγκη του.

- Θέλετε να πείτε ότι τα blogs στο διαδίκτυο είναι ένας μονόλογος;

Μα η ίδια η ζωή μας δεν είναι μονόλογος; Κάποτε ένας φίλος είχε πει σαν περπατούσαμε σε ένα πεζοδρόμιο … «Ξέρεις γιατί ρε μονολογούνε ή είναι με περίεργες εκφράσεις όλοι στο δρόμο;» για να μου καλύψει την απορία αμέσως συμπληρώνοντας « Ηθοποιοί είναι και λένε το ρόλο τους».
Κοίτα, σαν φτάσουμε σε μια εποχή που θα έχουμε αναπτύξει οι άνθρωποι τη συναίσθηση, δεν θα χρειάζεται τόση φλυαρία για να καταλάβει ο ένας τον άλλο… ίσως και η τέχνη να αλλάξει που για μένα είναι μια προσπάθεια να κοινωνήσουμε ο ένας στον άλλο το συναίσθημα του προσωπικού μας βιώματος.
Για τα blogs τώρα, ο κάθε ένας προσφέρει την εικόνα που «ξέρει» για τον κόσμο που φαντάζεται και την κοινωνεί αφήνοντας την ως αποτύπωμα της ύπαρξης του , σαν σφραγίδα δηλαδή…έτσι για να διασκεδάσει το φόβο της ανυπαρξίας του.

- Κρατώ και θα ήθελα να εμβαθύνετε λίγο στις λέξεις «αποτύπωμα» και «σφραγίδα» που νομίζω ότι τις εννοούσατε ως περιεχόμενο σκέψης.

Καλά έκανες και τις κράτησες γιατί και μένα με είχαν απασχολήσει παλιότερα. Όμως για να σου πω για το διαδίκτυο θα πρέπει να σε πάω λίγο πιο μακριά και έξω από αυτό για να το καταλάβουμε. Κάποτε παρατηρούσα τους σκύλους που δεν άφηναν κολόνα για κολόνα που να μην την κατουράνε. Με τα χρόνια έμαθα ότι αφήνουν τη μυρωδιά τους και σημαδεύουν τον τόπο θέλοντας να πούνε στη γλώσσα τους ότι εδώ είμαι και υπάρχω ο καθένας για τον εαυτό του. Την ίδια σκέψη έκανα και για (εμάς) τους πιτσιρικάδες που τότε γράφαμε το όνομα μας σε τοίχους ή το γνωστό (I love) με μια καρδούλα σαν αποτύπωμα της βούλησης και της ύπαρξης μας. Το ίδιο κάνουν και οι πιτσιρικάδες σήμερα που τρελαίνουν τους φρεσκοβαμμένους τοίχους με τα γκράφιτι.
Γιατί πρέπει να είναι το διαδίκτυο κάτι διαφορετικό από τις αρχετυπικές μας ανάγκες… γιατί θα πρέπει είναι διαφορετικό από το σκυλίσιο κατούρημα;
Ο καθένας αφήνει το δικό του αποτύπωμα της προσωπικής του έλλειψης που την παρουσιάζει σαν θέση και γνώση… γιατί αν δεν μιλήσει θα σκάσει … Πιο παλιά την γλύτωνε ο άνθρωπος στις παρέες και στις ανθρώπινες επαφές. Τώρα που ο τρόπος ζωής έγινε μοναχικός αν δεν τα πει κάπου είναι σίγουρο ότι θα γίνει αιμοδότης των καταστημάτων εξωραϊσμού της κοινωνικής του συμπεριφοράς και σκέψης … εγώ τα λέω διαφορετικά και ψυχομάγαζα.

- Συμφωνείτε ότι τα blogs είναι μια εναλλακτική πύλη διάδοσης πολιτικής σκέψης;

Τώρα μάλιστα ! Βαρύ ερώτημα αγαπητέ μου αυτό… και δεν έχει εμφανή χερούλια να το πιάσω να σερβίρω την απάντηση… Αλλά θα την βρούμε την άκρη.
Αρχικά ότι και να κάνουμε σε αυτή τη ζωή είναι πολιτική πράξη … εντάξει;
Από τον τρόπο που ερωτευόμαστε μέχρι την ώρα που επιλέγουμε να συμμετέχουμε σαν ψηφοφόροι ή διαδηλωτές των δικών μας αναγκών. Η πολιτική είναι μια χαοτική αντιπαλότητα ή και σύγκλιση των ατομικών αναγκών που τις βολεύουμε πίσω από αφηρημένες έννοιες και τις δηλώνουμε ως ιδεολογίες ή πεποιθήσεις ομάδων ή ακόμη και Εθνών.
Με αυτή την έννοια –ναι- είναι μια διαφορετική (ως μέσο) έκφραση αυτών των ατομικών πολιτικών εκφράσεων στους ανθρώπους.
Αλλά σαν κάνουμε το λάθος και ορίσουμε ως υψηλής αξίας έννοια την λέξη "Πολιτική" και να την βάλουμε δίπλα στην ξαδέρφη της που την λέμε αλλιώς και «Διαλεκτική» τότε δεν θα με βρεις σύμφωνο ότι τα Blogs παράγουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία πολιτική σκέψη.
Η αλήθεια είναι ότι έχω διαβάσει σαν αναγνώστης ελάχιστες προσωπικές σκέψεις που έχουν μέσα τους σε μεγαλύτερο ποσοστό την γνώση και την ανάλυση που χρειάζεται η τεκμηρίωση της πολιτικής γραφής ή η καθαρότητα της προσωπικής άποψης.
Να στο πω διαφορετικά ο κάθε ένας γράφει για τον εαυτό του και δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της προσωπικής ερμηνείας αλλά το παρουσιάζει ως μοναδική αλήθεια.
Αγαπητέ μου, συνήθως κραυγές είναι η αρθογραφία στα blogs πότε σιγανές και πότε θορυβώδεις… που δίνουν και την ατομική εικόνα κάθε ανθρώπου.

- Τι γνώμη έχετε για την επωνυμία των bloggers , είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί και απασχολεί την ηθική δεοντολογία του χώρου.

Αρχικά να σου πω ότι έχω ένα προβληματάκι με την πρόθεση «επί». Αγριεύομαι όταν ακούω ότι ο τάδε ή ο δείνα είναι επώνυμος. Γιατί ρωτάω αμέσως τον εαυτό μου «επάνω σε ποιόν ρε πατάει για να σηκώσει το όνομα του;» Η Ελληνική ξεχασμένη γλώσσα έχει και το «Φερώνυμος» μια που όλοι φέρουν μαζί τους την ταυτότητα των προσωπικών τους δεδομένων.
Τώρα, τι να σου πω … κοίτα, υπάρχουν άτομα που νοιώθουν καλύτερα σε μια παρουσία τους πίσω από ένα ψευδώνυμο γιατί αυτό τους απελευθερώνει να εκφραστούν με ασφάλεια … ο κάθε ένας έχει τον βαθμό ωριμότητας της συνείδησης του και δεν θα τον κρίνω εγώ κακολογώντας τον.
Πολλές φορές μπορεί να γράψει ένας ψευδώς υπογράφων σπουδαία πράγματα αλλά και κάποιες άλλες απλά είναι ένας σκύλος που γαυγίζει χωρίς ταυτότητα στο λαιμό του. Άμα πας σε μια δημόσια υπηρεσία και ρωτήσεις ποιος είναι υπεύθυνος για κάτι που έχει γίνει … θα βρεις εύκολα ένα παράστημα να σου πει εγώ; Όχι ! Ε …η ανευθυνότητα δεν βρίσκεται μόνο στο διαδίκτυο αλλά είναι προβολή της ίδιας της ζωής μας επάνω σε αυτό.
Προσωπικά επιλέγω να γράφω τις σκέψεις μου (που σίγουρα έχουν ανεπάρκειες) με το όνομα μου μια και για κάθε λάθος αντίληψη μου σαν την μαθαίνω νοιώθω πιο πλούσιος στη γνώση.
Αυτό με βοηθά να έχω και μέτρο (σαν αυτοέλεγχο) στην κακή μου φύση που θα ήθελε κάποιες φορές να υπερβεί το όριο της ευπρέπειας και να μιλά με ύβρεις.
Ο χριστός πολίτης ή ο ρουφιάνος είχα διαβάσει κάποτε (αν θυμάμαι καλά) στην αρχαία Αθήνα, μπορούσαν να πάνε στο δικαστήριο και να «δώσουν» τον όποιο επίορκο λειτουργό ή παρανομούντα πολίτη για δίκη… όριζαν κι όλα οι καταγγέλλοντες το πρόστιμο της ποινής του. Μα σαν ήταν προϊόν εμπάθειας ή ανοησίας πλήρωναν μετά τη αθώωση - αυτοί - το διπλάσιο της ποινής που όριζαν.
Ξέρεις σήμερα κανένας να πληρώνει για τους λίβελους που εξαπολύει πιο συχνά από την αναπνοή του; Όλοι είναι «δικαστές» κρυμμένοι πίσω από την ανευθυνότητα τους. Ξέρεις πόσους εισαγγελείς έχει το διαδίκτυο;
Μα και αυτή η ανοησία της συμπεριφοράς είναι μέρος της πορείας μιας συλλογικής μάθησης της κοινωνίας…κανένας δεν είναι τέλειος και αυτό που χρειάζεται είναι ανοχή έστω και στην λάθος έκφραση.
Καλύτερα να υπάρχουν ανόητες εκφράσεις , παρά φίμωση της άποψης… Αυτό που θα ήθελα ήταν να υπήρχε κάποιο κόστος για τον ανόητο …
Όχι πρόστιμα και εκφοβισμός από την εκτελεστική εξουσία… μακριά από μας αυτά, αλλά κάτι σαν τις Ζήνες που έβαζαν στην Ολυμπία με αναφορά στο όνομα του μπαγάσα.
Τώρα αν κανένας γεννήθηκε τέλειος…να μας το πει να του δώσουν το Νόμπελ της γενετικής μετάλλαξης και να τον βάλουνε στη γυάλα.

- Θα ήθελα να σας κάνω μια προσωπική ερώτηση σχετικά με το αν έχετε κάποιο όραμα μέσα από την συμμετοχή σας ως blogger.

Αγαπητέ μου μη με παρεξηγήσεις αλλά θα ήθελα να φτύσω τον κόρφο μου πριν σου απαντήσω. Όταν ακούς οι άνθρωποι να έχουν οράματα , να περιμένεις και τον πόνο να πλησιάσει στην εξώπορτα σου. Όλη η ιστορία είναι χτισμένη πίσω από οράματα που στην ουσία κρύβουν τις ανάγκες ατόμων και ομάδων που σου έλεγα πιο πριν.
Αυτό που ακούω καμιά φορά και λένε «Παλεύω από το μετερίζι μου για ένα κόσμο καλύτερο» είναι μια μπαλαφάρα χωρίς περιεχόμενο. Αν κάτι δεν είναι μετρήσιμο είναι μια ανοησία του μυαλού μας όπως η έκφραση «θέλω να γίνω καλός άνθρωπος».
Καλοί ήταν και οι ιεροεξεταστές του μεσαίωνα, καλοί και οι αποικιοκράτες της Ευρώπης στον τρίτο κόσμο… όλοι καλοί … ξέρεις κανένα να έκανε έγκλημα πολιτικό και να μην είχε καλές προθέσεις;
Κοίτα, αντί να παίζω ένα κομπολόι ή να ρουφώ καφέ σε ένα παρακμιακό καφενείο γράφω κάθε φορά τη σκέψη που μου έρχεται μέσα από τον πολιτικό μου ερεθισμό.
Λέω ξανά ότι για μένα πολιτική δεν είναι τα κομματικά μαλλιοτραβήγματα ή το ξεκατίνιασμα ατόμων που μας είναι αντιπαθητικά ως πολιτική δράση…

(σιωπή για λίγο)

Πάντως σαν καταλαβαίνουμε το γιατί γίνεται κάθε κοινωνική ενέργεια και σε ποιο κομμάτι μέσα στο μυαλό μας βρίσκει στόχο να ενεργοποιεί τον πολιτικό φόβο… τότε είμαστε σε καλό δρόμο.

- Κλείνοντας θα ήθελα να μου πείτε αν σας προσφέρει ευχαρίστηση αυτή η ενασχόληση -ο τρόπος ζωής- με την αρθρογραφία στα blogs

Εσύ θα μπορούσες να μου απαντήσεις αν σου φέρνει ευχαρίστηση –ο τρόπος ζωής- να παίρνεις συνεντεύξεις και να κάνεις ερωτήσεις ;
Αλλά να μην αλλάξουμε την δεοντολογία της συνέντευξης … άστο καλύτερα.
Κοίτα στον κάθε άνθρωπο καλύπτει και μια διαφορετική ανάγκη η ενασχόληση αυτή.
Άλλος εκτονώνει τον θυμό του (δηλαδή το φόβο του) , άλλος εξαργυρώνει τη μοναξιά του, άλλος αφήνει παρακαταθήκη τις σκέψεις του σε άτομα … και δεν υπάρχει τέλος στις προθέσεις…ενός που γράφει  μέχρι και επαγγελματικοί λόγοι πλάγιας προβολής ισχύουν πέρα από το μεράκι κάποιων...
Όμως ευχαρίστηση από τη ζωή δεν παίρνουμε μέσα από μονολόγους… αλλά από άλλα πράγματα που έχουν να κάνουν με τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Αρκετές φορές το blogging έχει ένα ενισχυτικό χαρακτήρα στις ανθρώπινες ζωντανές σχέσεις και δίνει στοιχεία για συγκλίσεις και αντιπαραθέσεις μέσα από τη ζωή.
Αλλά η ζωή …σίγουρα είναι αλλού !
Ζωή με τα κενά της, με τους πόνους της και τις χαρές της…
Δεν πιστεύω να παίρνεις μόνο συνεντεύξεις; Ε;
Αφού γελάς σημαίνει ότι ζεις…

Ευχαριστώντας τον κύριο Κώστα για τις απαντήσεις που έδωσε με τη δική του αλήθεια, θα ήθελα να πω ότι η πρωτοτυπία σε αυτή την συνέντευξη ήταν ότι κατορθώσαμε να διαχωρίσουμε τον άνθρωπο στα δύο και πετύχαμε να κάνουμε τον ένα Εαυτό να ρωτά τον άλλο σε ένα διάλογο για ζητήματα και σκέψεις που σίγουρα έχουν απασχολήσει τους αναγνώστες.

Το πείραμα του διαχωρισμού ενός προσώπου έγινε μέσα από την πεποίθηση ότι σαν μπορέσουμε να χωρίσουμε τη σκέψη μας βάζοντας την να κάνει εσωτερικό διάλογο… τότε υπάρχει μια ελπίδα να ενωθούμε και να γίνουμε  "Ένας" υπό συγκρότηση  …και ενδεχομένως αργότερα να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε το συλλογικό "Όλοι μαζί ".

Δηλώνουμε επίσης ότι το πείραμα έγινε με νηφαλιότητα και ότι ουδεμία ψυχική διαταραχή περιλαμβάνει αυτό το εγχείρημα… Η δήλωση αυτή κρίνεται αναγκαία για την αποφυγή παρέμβασης της ορθολογικής σκέψης που ψάχνει για διαταραχές και παρεκκλίσεις από το «φυσιολογικό» που σαν έννοια το ορίζει σε περίοπτη θέση του ορθολογισμού της , ως μια φυλακή με όρια για το καλό μας....