ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΜΕ … ΤΕΛΕΙΑ

.


Υπάρχουν , όμορφες και σαγηνευτικές εκφράσεις που δεν συνηθίζουμε να βάζουμε κόμμα στο τέλος τους, παρά μια τελεία που ορισμένες φορές γίνεται θαυμαστικό ανάλογα με την διάθεση.

Δεν υπάρχει καλό η κακό στην επιλογή της θέασης … με συνέπεια να είναι ατελέσφορη και η κρίση αυτών των εκφράσεων που δεν οδηγεί πουθενά όταν μοιράζεται μέσα από γνώμη…
Άλλωστε θα είχε αλλάξει ο κόσμος εκατοντάδες φορές αν τα λόγια και η λογική μπορούσε να δημιουργήσει βίωμα και ανάπτυξη της συνείδησης.

Το πόσο και πως θα αναπνεύσουμε σε μια όζουσα ή μια ευωδιαστή ατμόσφαιρα είναι υπόθεση υποκειμενική … όπως και η τέρψη της όσφρησης…
Στο τέλος της γραφής υπάρχει και η σεβαστή άποψη στον κάθε ένα να πει … «εμένα Έτσι μ’ αρέσει»

Ας καταγράψουμε μερικές από τις χιλιάδες μικρές προτάσεις – σκέψεις, που χτίζουν με όμορφες τελείες το υπέροχο δύσμορφο πεπερατό της αδυναμίας μας…
Μπορεί να υπάρχει και υπέροχο δύσμορφο … θα το διαπιστώσουμε ... αν επιλέξουμε να μη βάλουμε τελεία αλλά ερωτηματικό στην σκέψη «Τα Τέρατα είναι άσχημα»
Τότε μπορεί να ανακαλύψουμε και το δικό μας Τέρας στον καθρέφτη της γοητείας μας...

Έχουμε λοιπόν…

Το τελειότερο πολίτευμα είναι η Δημοκρατία.
Έχει ο Θεός.
Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη.
Τον Αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς.
Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια.
Όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη.
Λαός ενωμένος , ποτέ νικημένος.
Ο Θεός να σε συγχωρέσει.
Υπακοή στο Σύνταγμα.
Έχουμε Ελληνική ψυχή.
Ο Χρυσούς αιών του Περικλέους.
Οι θεσμοί εξυπηρετούν τον Πολίτη.
Άκου με , να σου πω που ξέρω.
Οι ξανθιές είναι χαζές.
Τα αγαθά , κόποις κτώνται.
Η μαλακία τυφλώνει.
Η Δικαιοσύνη είναι Τυφλή.
Το ΔΝΤ είναι μονόδρομος.
Μπάτσοι , γουρούνια, δολοφόνοι.
Οι αριστεροί είναι προοδευτικοί.
Οι χριστιανοί είναι καλοί.
Η γη θα καταστραφεί.
Το μεγάλο ψάρι , τρώει το μικρό.
Το χρήμα είναι Θεός.
Ζήτω το Έθνος.

………….
Γαμώ την ατυχία μας !

Αυτό το τελευταίο νομίζω ότι του πάει καλύτερα το θαυμαστικό. Άλλωστε το έλεγε μια γυναικάρα που απέφευγε την τελεία στη σκέψη της και στις επιλογές της ζωής της… Φυσικά μιλώ για την εκλιπούσα (κατά την έκφραση) Μαλβίνα , από μια ζωή που εκλείπουμε συνήθως Εμείς από το παρόν μας… αν και υποστηρίζουμε ότι είμαστε ζώντες…