ΟΤΑΝ ΤΑ BLOGS … ΜΙΛΑΝΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ

.

Υποσχέθηκα (μέσα από ένα σχόλιο) αυτού του blog , να απαντήσω τεκμηριωμένα (σύμφωνα με τα δικά μου όρια της σκέψης) στον αγαπητό άγνωστο με το όνομα «Δάσκαλος».
Αφορμή ήταν ένα μήνυμα που έλαβα στην περιοχή των σχολίων ενός άρθρου και αφορούσε την γνωστοποίηση ενός χώρου διαδικτυακού που αναρτά τις σκέψεις των blogers χωρίς να τις λογοκρίνει και στόχο έχει κατά την δήλωση του αποστολέα, να ενισχύσει την ελεύθερη έκφραση της γνώμης των Ελλήνων για ότι τους απασχολούν.

Αφετηρία της σκέψης μου , πάντα είναι η θετική κρίση χωρίς να αμφισβητώ την καλή πρόθεση κάθε ενεργούντα ανθρώπου.
Έτσι λοιπόν περιηγήθηκα το χώρο που μου συνέστησε ο αγαπητός «Δάσκαλος».
Τα θέματα που αναπήδησαν μέσα στη σκέψη μου ήσαν δύο.

Το πρώτο θέμα που μου γεννήθηκε , αφορούσε το ερώτημα αν η άκριτη συσσώρευση πληροφοριών βοηθά στην ανάπτυξη κρίσης και αποτελεσματικότητας στο στόχο να ζήσουμε μια όμορφη, συνειδητή και άξια ζωή.


Το δεύτερο θέμα που με απασχόλησε , ήταν η δήλωση του αγαπητού «Δασκάλου» ότι στο χώρο του blog μπορούν να γράφουν ανώνυμα και επώνυμα οι Έλληνες για ότι τους απασχολεί.

Θα προσπαθήσω να είμαι περιεκτικός και λιτός στην ανάλυση των δύο θεμάτων υπηρετώντας την οικονομία του κειμένου με στόχο την σαφήνεια και τον σεβασμό προς τον κάθε αναγνώστη.


Πατήστε στην εικόνα για σύνδεση με το blog

Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ

Αν παρακολουθήσουμε ένα δελτίο ειδήσεων της φλύαρης τηλεοπτικής πραγματικότητας, που απευθύνεται στην υποτιθέμενη «μάζα» των τηλεθεατών, θα δούμε ότι είναι γεμάτο από ετερόκλητες και άχρηστες πληροφορίες για το άτομο.

Το αποτέλεσμα στον τηλεθεατή , είναι να αποθαρρύνεται από την κριτική σκέψη … και να δέχεται μια παθητική στάση βομβαρδισμένος από τις πληροφορίες.

Προσωπική μου θεώρηση είναι ότι οι πληροφορίες αν δεν ζητηθούν από τον αποδέκτη μέσω της παιδείας του και της κριτικής του σκέψης , είναι ένα εργαλείο φανατισμού ή αντίστοιχα φοβίας στη ζωή του.
Αυτό οδηγεί το συναίσθημα του προσλαμβάνοντα να νοιώσει θύμα ή έτοιμος θύτης των κακώς κειμένων που του ορίζει η πληροφορία.
Συνταγή δηλαδή που παράγει κακομοίρηδες ή ιεροεξεταστές στην κοινωνία της βίας.

Αυτό που εγώ έχω ανάγκη, είναι αναλύσεις υπεύθυνες χωρίς κορώνες και αφορισμούς από σκεπτόμενους ανθρώπους που αποτελούν προπομπούς .

Το ότι σύμφωνα με τις μέχρι τώρα περιορισμένες αποκαλύψεις , έχουμε γίνει μάρτυρες ενός τελείως διεφθαρμένου κράτους σε πολιτικό και εκτελεστικό επίπεδο, δεν μου λέει τίποτε παραπάνω αν το αναμασώ συνέχεια.
Κάποια στιγμή τα λόγια σταματούν και ο καθένας ανάλογα με την αντίληψη που έχει για την ατομική του αντίσταση αναλαμβάνει ρόλο ενεργό στον εκπεσμό της ζωής του.
Θα αρκούσε μια ιδέα που χωρίς κομματικά «κανάλια» επιρροής θα μπορούσε να λειτουργήσει ατομικά στον καθένα και έτσι να εκπαραθυρωθεί το βρώμικο σύστημα που μας κατατρύχει…
Όμως η δυσκολία του εγχειρήματος , έγκειται στο ότι η «βρώμα» υπάρχει ακόμη και μέσα στον διαμαρτυρόμενο (ως νόρμα συμπεριφοράς) … μια και όλη η ζωή του ήταν μια απλά χαμηλότερης αξίας λοβιτούρα σε σχέση με τους επίορκους προβεβλημένους.
Θα έλεγα ότι κάθε λαός έχει την εξουσία που του αξίζει …

Αν η πληροφορία δεν στοχεύει στην άνδρωση της κρίσης μας με μέτρο και αξία … νομίζω ότι απλά είναι όργανο διαχείρισης στα χέρια των τσοπάνηδων μας.
Τα blogs θεωρώ ότι οφείλουν να έχουν μια ποιοτική προσέγγιση και ανάπτυξη θεμάτων , ώστε να είναι απέναντι στο αποσπασματικό και πληθωρικό του καταιγισμού των ηλεκτρονικών ΜΜΕ.
Ας πούμε η εφημερίδα της ατομικής ευθύνης του εμφανούς Πολίτη.

Έτσι λοιπόν έχω μια μικρή αμφιβολία για το πώς θα λειτουργήσει αυτή η καθ’ όλα θετική προσπάθεια των δημιουργών του , μια και κρίνω ότι η μεγαλύτερη επαναστατική πράξη είναι η ανάπτυξη της κρίσης μέσα από την παιδεία.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ

Σκεφτόμουν ότι σε περιόδους κρίσης, υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα που οργανώνει την ανωνυμία πίσω από ενέργειες στοχευμένες προς τις επιδιώξεις της κάθε ομάδας.
Σαν τέτοια θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν η αντίσταση κατά των κατακτητών σε όλες τις ιστορικές περιόδους.
Σήμερα, το “σύστημα” που προγραμματίζει τη θυμική δράση των ανθρώπων μέσα από την οικονομική τους καθοδήγηση, έχει προχωρήσει και έμαθε ότι η «ελευθερία» και η ανάδειξη άκριτα της κάθε γνώμης σε κορυφαία, έχει ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα χαοτικής σκέψης στα εκάστοτε πολιτικά «ποίμνια».

Ο ανώνυμος, έχει την δυνατότητα να εκτονωθεί μέσα από το σύστημα της διαδικτυακής κοινότητας και ως ένας θυμωμένος άνθρωπος είναι εύκολα χειραγωγήσιμος.
Προσωπικά αποφάσισα ότι η φερώνυμη ευθύνη των λεγομένων καθιστά τη άποψη περισσότερο αξιόπιστη , μια και υπόκεινται οι εκφράσεις ,σε ένα προσωπικό έλεγχο και μέτρο που απορρέει από την έκθεση του πραγματικού ατόμου.

Όλο και περισσότερο διαπιστώνω την ανάγκη υπεύθυνων ανθρώπων να προτάσσουν τις ιδέες τους μέσα από την φερωνυμία τους και αυτό τους κάνει στα μάτια μου, να φαντάζουν υπέροχοι.
Δεν μιλώ μόνο για τους αρθογράφους, αλλά πολύ περισσότερο για τους σχολιαστές των κειμένων του διαδικτύου.
Σήμερα , ο πόλεμος δεν βρίσκεται μεταξύ ενός κατακτητή και ημών των κατακτημένων.
Το «σύστημα» που αναφέρουμε , δεν είναι έξω από την δική μας σκέψη και ως εκ τούτου η φερωνυμία της σκέψης μας … ευελπιστώ να δώσει το μέτρο και την κρίση στην κάθε επιλογή μας στη ζωή ετούτη.

Οι ύβρεις του εκάστοτε κρυμμένου πίσω από την ανωνυμία του , κρίνω ότι είναι ο άλλος πόλος που εκφράζει τον φασισμό των αδυνάτων της σκέψης.
Το «τις βούλεται αγορεύειν» έχει όνομα και ταυτότητα… αν θέλουμε να μιλάμε με όρους αξίας.
Θεωρώ λοιπόν , ότι η πρόσκληση κάθε ατόμου να εκφράζει την άποψη του, κρυμμένος πίσω από την ανυπαρξία ατομικής φερώνυμης ευθύνης, είναι μια συντήρηση του «όχλου» στη σκέψη μας … γεγονός που δεν δημιουργεί εξέλιξη στην κοινωνία μας κατά την κρίση μου.

Κλείνοντας,
θα ήθελα να πω , ότι πέρα από τις σκέψεις που ανέφερα, θεωρώ ότι κάθε έκφραση (που δεν είναι χυδαία) είναι επιθυμητή και η λογοκρισία της δεν νομιμοποιείται ποτέ για κανένα.
Περισσότερο πιστεύω στην ατομική μας λογοκρισία και στην κριτική μας σκέψη παρά στην αυτόκλητη εξουσία κάποιων να φιμώνουν τους άλλους.

Τέλος θεωρώ ότι κάθε χώρος έχει τον λόγο του να υπάρχει και συσπειρώνει αντίστοιχα τους ανθρώπους που η δόνηση της σκέψης του μπορεί να αντέξει.

Λοιπόν θα γραφώ παρακολουθητής των θεμάτων του blog που κόμισες την πληροφορία αγαπητέ «Δάσκαλε», παρά την διαφορά της κρίσης μου , μια και αυτό που μένει ως αξία για μένα είναι η αποδοχή του διαφορετικού … αρκεί να μην είναι αισχρό και ενάντια στον άνθρωπο.
Επειδή σκέφτομαι με ευθύ τρόπο και χωρίς (δεύτερες) μειωτικές σκέψεις θα ήθελα να μην παρεξηγήσεις την ακόλουθη αίσθηση που αποκόμισα από τον τίτλο του blog.

Ένοιωσα (σκεφτόμενος ανθρωποκεντρικά) ότι επικοινωνιακά ο υπότιτλος ήθελα να έχει ένα μέτρο που σέβεται τους ανθρώπους που σκέφτονται, αλλά δεν έτυχε να υπάρχουν κάτω από αυτό το χώρο.
Μιλώ για την αναφορά ότι ο χώρος αυτός είναι … “Το πρώτο Ελεύθερο και Δημοκρατικό blog της Χώρας”

Εύχομαι καλή επιτυχία στους αγαπητούς διαχειριστές του χώρου.

Με εκτίμηση
Κώστας Ζωγραφόπουλος