ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ … ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΜΕ !

.

Ο Γιάννης Κούρος, είναι ένας Έλληνας που γεννήθηκε το 1956 σε ένα ξεχασμένο χωριό της Πελοποννήσου, την Βλαχοκερασιά Τριπόλεως.
Δεν τον γνώριζε κανείς έως το 1983 , όταν στα εγκαίνια του Σπάρταθλου δρόμου, από την Αθήνα δηλαδή στην Σπάρτη, σε ένα μήκος 250 χιλιομέτρων, έφτασε πρώτος με μια περίεργη διαφορά πέντε ωρών από ότι είχαν υπολογίσει οι ειδικοί και ακριβώς τρεις ώρες νωρίτερα από τον δεύτερο αθλητή.
Έκτοτε , μέσα σε δύο δεκαετίες, κατόρθωσε να καταρρίψει όλα τα ρεκόρ στους υπερμαθαθωνίους δρόμους σε όλο τον κόσμο, βελτιώνοντας παράλληλα τα δικά του ρεκόρ.
Όπως συνηθίζεται με την μετανάστευση των περισσότερων αξιών από την Ελλάδα, έτσι και ο Γιάννης Κούρος, από το 1990 έγινε μετανάστης στην Αυστραλία.
Τον κάλεσαν μαζί με κάτι τιμές που συνηθίζουν να περνούν στα ψιλά … και του έδωσαν την δάδα στους Ολυμπιακούς αγώνες (της Ελληνικής μίζας) να την οδηγήσει μέσα από το χωριό του Κολοκοτρώνη.

Το καλό και το αγαθό, πάντα είναι μοναχικό και βρίσκεται στον αντίποδα της υποκρισίας των δήθεν σημαντικών ανθρώπων.
Φυσικό και αναμενόμενο είναι να μην υπάρχει καμία ουσιαστική και παιδευτική προς τους νεώτερους αναφορά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για το σθένος ψυχής που κουβαλά αυτός ο άνθρωπος γιατί δεν πουλά όσο πρέπει στην εγκεφαλικά ανάπηρη πελατεία τους.

Τα τηλεπαιχνίδια με ανώμαλους στην ψυχή ανθρώπους είναι προτιμότερα στο σχεδιασμό τους, γιατί δημιουργούν ίδιες στρατιές νέων, που γαλουχούνται να πιστεύουν ότι το απόλυτο τίποτα … είναι σπουδαίο όταν αποκτήσει τηλεθέαση.

Παραθέτω μια δήλωση του σεβαστού αυτού Έλληνα που ξεχωρίζει μέσα στην απλότητα του μεγαλείου του.

«Τρέχω υπερβατικά, ενάντια στη φύση και στις κακουχίες. Η προσπάθεια ενός υπερμαραθωνοδρόμου είναι εγκεφαλική. Ο αγώνας του όπως τόνισε είναι μια υπέρβαση του σώματος και ολοκληρώνεται ενεργοποιώντας τα βιώματα από τις πνευματικές του δυνάμεις. Το μυστικό της επιτυχίας μου οφείλεται και στην κράση μου να ξεπερνώ τα όρια.
Η φιλοσοφία του αγωνίσματος έγκειται στην ιδιοσυγκρασία του υπερδρομέα να ξεπερνά τον πόνο και την κούραση με πνευματική διαύγεια, εγρήγορση και μετουσίωση. Ο αγώνας αυτός θα προβάλει στη νεολαία τις αξίες της προσπάθειας, της καρτερίας, της επιμονής και του αγωνιστικού πνεύματος, ενάντια στις αντιξοότητες της ζωής και ότι η θέληση είναι νικήτρια όταν επιστρατεύονται όλες οι σωματικές και πνευματικές δυνάμεις»

Το βίντεο που επισυνάπτω, αποκαλύπτει την μοναξιά της αξίας , απέναντι στις παρελάσεις των ανθρώπων που κουβαλούν το «τίποτα» τους στα κανάλια της αποχαύνωσης …

Θα τολμούσατε να μην έχετε τηλεόραση στο σπίτι σας;
Εμείς τολμήσαμε να πετάξουμε τρεις … και δεν το έχουμε μετανιώσει…
(Τις επιλεγμένες ταινίες τις βλέπουμε σε οθόνες που δεν συνδέονται με την βρωμερή μυρωδιά των φερέφωνων της αποχαύνωσης)

Πηγές πληροφόρησης :

http://www.inout.gr/archive/index.php/t-13995.html
http://www.smokovo.gr/?p=2045
http://greekrider.blogspot.com/2008/08/blog-post_09.html