.
«να πάψει το εκπαιδευτικό πρόβλημα να γίνεται ποδόσφαιρο ανάμεσα στα κόμματα και τις κενοδοξίες ανίδεων ανθρώπων που διευθύνουν το υπουργείο της Παιδείας»
Θα μπορο
ύσαν αυτά τα λόγια να είχαν λεχθεί από ένα σύγχρονο άνθρωπο της σκέψης που βλέπει την παιδεία ως τον κορυφαίο θεσμό για την κάθε κοινωνία.
Η αλήθεια είναι όμως ότι αυτή την προτροπή έκανε ένας εξήντα εξάχρονος δάσκαλος σε μια ομιλία του το 1946.
Ο λόγος για τον άγνωστο πλέον στην τηλεοπτική πραγματικότητα της ζωής μας , τον Αλέξανδρο Δελμούζο.
Ένας ωραίος άνθρωπος που όπως ήταν φυσικό ταλαιπωρήθηκε από τις κοινωνικές ομάδες εξουσίας , ως ανατροπέας των ήρεμων νερών της καθεστηκυίας αντίληψης.
Θα σκεφτεί ένα μέρος του μυαλού μας : « Ωραία και επειδή ταλαιπωρήθηκε ; Σήμερα έχει να μου πει τίποτε; Εδώ έχουμε κρίση και προβλήματα που χρειάζονται σκέψη … ο Δελμούζος μου έλειπε;»
Αυτός είναι ο ρόλος αυτού του μέρους του μυαλού μας και πολύ καλά κάνει και βάζει αυτή την σκέψη που προανέφερα.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά που και αυτή εκφράζεται και λέει!
« Βρε κακομοίρη , αν δεν δεις ιστορικά ότι οι ίδιες αντιλήψεις χειραγωγούσαν τον παππού σου και εσένα ακόμη σήμερα …( και είναι οι ίδιες ομάδες) … πως θα ξεφύγεις την πλάνη που σου γεμίζει τα μάτια με τσίμπλα;»
Εδώ αγαπητέ αναγνώστη, είναι ένα κρίσιμο σημείο στο οποίο οφείλουμε να πάρουμε θέση. Δεν γίνεται να θέλουμε και το ψωμί άθικτο και το σκύλο χορτάτο.
Υποχρεούμεθα να διαλέξουμε μια πλευρά από το μυαλό μας !
Συνήθως ανοίγουμε την τηλεόραση να πληροφορηθούμε τα νέα μέτρα και ξεφυσάμε σαν τραίνο σε ανηφόρα , αντί να καταλάβουμε γιατί μας βάζουν τα μέτρα και ότι δεν είμαστε τραίνο αλλά μας έχουν πείσει ότι είμαστε…
Αν κατά λάθος κάποιος σκεφτεί λίγο διαφορετικά, αρχίζει να μην είναι πρόβατο που τρέχει στο κάθε σφύριγμα του τσοπάνη του… το κακό όμως είναι ότι είναι μόνος και αυτό δεν υποφέρεται εύκολα.
Τα καλύτερα πρόβατα , είναι οι βολεμένοι «μορφωμένοι» που δεν κουνάνε από τους τίτλους που έχουν ορίσει οι συντεχνίες για την ζωή τους.
Είναι αυτοί που έχουν τεκμηριωμένες απόψεις (ο αντίποδας της διαλεκτικής δηλαδή) και με το θράσος του επαΐοντα κραδαίνουν το χέρι σε ότι κρίνουν ως κακώς κείμενο.
Θα δείτε πολλούς μεταρρυθμιστές (στα λόγια) να είναι κρατικοδίαιτοι και βολεμένοι πίσω από την άνεση της προσωπικής τους φυλακής.
«Δελμούζοι» πάντως δεν είναι σίγουρα … το παραιτούμαι θέλει «κάκαλα»
Τα περισσότερα για τον όμορφο αυτό δάσκαλο ας τα ψάξετε μόνοι σας … δίνοντας απλά εγώ μια αρχή … ας πούμε από (ΕΔΩ)
«να πάψει το εκπαιδευτικό πρόβλημα να γίνεται ποδόσφαιρο ανάμεσα στα κόμματα και τις κενοδοξίες ανίδεων ανθρώπων που διευθύνουν το υπουργείο της Παιδείας»
Θα μπορο
ύσαν αυτά τα λόγια να είχαν λεχθεί από ένα σύγχρονο άνθρωπο της σκέψης που βλέπει την παιδεία ως τον κορυφαίο θεσμό για την κάθε κοινωνία.Η αλήθεια είναι όμως ότι αυτή την προτροπή έκανε ένας εξήντα εξάχρονος δάσκαλος σε μια ομιλία του το 1946.
Ο λόγος για τον άγνωστο πλέον στην τηλεοπτική πραγματικότητα της ζωής μας , τον Αλέξανδρο Δελμούζο.
Ένας ωραίος άνθρωπος που όπως ήταν φυσικό ταλαιπωρήθηκε από τις κοινωνικές ομάδες εξουσίας , ως ανατροπέας των ήρεμων νερών της καθεστηκυίας αντίληψης.
Θα σκεφτεί ένα μέρος του μυαλού μας : « Ωραία και επειδή ταλαιπωρήθηκε ; Σήμερα έχει να μου πει τίποτε; Εδώ έχουμε κρίση και προβλήματα που χρειάζονται σκέψη … ο Δελμούζος μου έλειπε;»
Αυτός είναι ο ρόλος αυτού του μέρους του μυαλού μας και πολύ καλά κάνει και βάζει αυτή την σκέψη που προανέφερα.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά που και αυτή εκφράζεται και λέει!
« Βρε κακομοίρη , αν δεν δεις ιστορικά ότι οι ίδιες αντιλήψεις χειραγωγούσαν τον παππού σου και εσένα ακόμη σήμερα …( και είναι οι ίδιες ομάδες) … πως θα ξεφύγεις την πλάνη που σου γεμίζει τα μάτια με τσίμπλα;»
Εδώ αγαπητέ αναγνώστη, είναι ένα κρίσιμο σημείο στο οποίο οφείλουμε να πάρουμε θέση. Δεν γίνεται να θέλουμε και το ψωμί άθικτο και το σκύλο χορτάτο.
Υποχρεούμεθα να διαλέξουμε μια πλευρά από το μυαλό μας !
Συνήθως ανοίγουμε την τηλεόραση να πληροφορηθούμε τα νέα μέτρα και ξεφυσάμε σαν τραίνο σε ανηφόρα , αντί να καταλάβουμε γιατί μας βάζουν τα μέτρα και ότι δεν είμαστε τραίνο αλλά μας έχουν πείσει ότι είμαστε…
Αν κατά λάθος κάποιος σκεφτεί λίγο διαφορετικά, αρχίζει να μην είναι πρόβατο που τρέχει στο κάθε σφύριγμα του τσοπάνη του… το κακό όμως είναι ότι είναι μόνος και αυτό δεν υποφέρεται εύκολα.
Τα καλύτερα πρόβατα , είναι οι βολεμένοι «μορφωμένοι» που δεν κουνάνε από τους τίτλους που έχουν ορίσει οι συντεχνίες για την ζωή τους.
Είναι αυτοί που έχουν τεκμηριωμένες απόψεις (ο αντίποδας της διαλεκτικής δηλαδή) και με το θράσος του επαΐοντα κραδαίνουν το χέρι σε ότι κρίνουν ως κακώς κείμενο.
Θα δείτε πολλούς μεταρρυθμιστές (στα λόγια) να είναι κρατικοδίαιτοι και βολεμένοι πίσω από την άνεση της προσωπικής τους φυλακής.
«Δελμούζοι» πάντως δεν είναι σίγουρα … το παραιτούμαι θέλει «κάκαλα»
Τα περισσότερα για τον όμορφο αυτό δάσκαλο ας τα ψάξετε μόνοι σας … δίνοντας απλά εγώ μια αρχή … ας πούμε από (ΕΔΩ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.