.
Ο Αργεντινός Quino, με την δική του γλώσσα esperanto στο χιούμορ, πάντα επίκαιρος θα έχει το δικό του «ρόδο με αγκάθι» για να μας το προσφέρει με αγάπη, στο τρύπιο βάζο της ζωής μας.
Μόνο σε "τέλειους" δεν έχει να πει (εκτός για τους άλλους, προσωπικά σε αυτούς) τίποτα ο λόγος του σκίτσου του … και είναι αρκετοί αυτοί που πιστεύουν ότι η φύση τους έχει προικίσει με μια τελειότητα που αξίζει να την μνημονεύουν οι γενιές και να τους προσκυνούν ως μνήμη…
Άλλωστε ο Δημιουργός το μόνο που μοίρασε ίσα σε όλους τους ανθρώπους και μάλιστα πολύ είναι το μυαλό… και απόδειξη αυτού είναι ότι κανένας μας δεν παραπονιέται ποτέ ότι έχει λίγο…
Στην ρήση ότι «ο μαλάκας είναι ανίκητος», υποπτεύομαι ότι θα υποστήριζε το αντίθετο, μια και η τέχνη του είναι καθαρά διαπαιδαγωγική έχει κέντρο την αγάπη στον άνθρωπο … ως την πλέον τραγική μορφή ζωής.
Έτσι λοιπόν ο δάσκαλος Quino, μας μαθαίνει την άλλη εκδοχή της αλαζονείας όταν αυτή προσγειώνεται …
Ακόμη μας αποκαλύπτει την αντίληψη που έχουμε για τον ενεργό πολίτη , όμηρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης…
Και το βασικότερο … να προσέχουμε τις κινήσεις μας … γιατί το "μάτι" που προσέχει την εύρυθμη λειτουργία του «κοπαδιού» έχει (κατά καιρούς) μια αισθητική που οφείλουμε να μην την προσβάλουμε…
Ο Αργεντινός Quino, με την δική του γλώσσα esperanto στο χιούμορ, πάντα επίκαιρος θα έχει το δικό του «ρόδο με αγκάθι» για να μας το προσφέρει με αγάπη, στο τρύπιο βάζο της ζωής μας.
Μόνο σε "τέλειους" δεν έχει να πει (εκτός για τους άλλους, προσωπικά σε αυτούς) τίποτα ο λόγος του σκίτσου του … και είναι αρκετοί αυτοί που πιστεύουν ότι η φύση τους έχει προικίσει με μια τελειότητα που αξίζει να την μνημονεύουν οι γενιές και να τους προσκυνούν ως μνήμη…
Άλλωστε ο Δημιουργός το μόνο που μοίρασε ίσα σε όλους τους ανθρώπους και μάλιστα πολύ είναι το μυαλό… και απόδειξη αυτού είναι ότι κανένας μας δεν παραπονιέται ποτέ ότι έχει λίγο…
Στην ρήση ότι «ο μαλάκας είναι ανίκητος», υποπτεύομαι ότι θα υποστήριζε το αντίθετο, μια και η τέχνη του είναι καθαρά διαπαιδαγωγική έχει κέντρο την αγάπη στον άνθρωπο … ως την πλέον τραγική μορφή ζωής.
Έτσι λοιπόν ο δάσκαλος Quino, μας μαθαίνει την άλλη εκδοχή της αλαζονείας όταν αυτή προσγειώνεται …
Ακόμη μας αποκαλύπτει την αντίληψη που έχουμε για τον ενεργό πολίτη , όμηρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης…
Και το βασικότερο … να προσέχουμε τις κινήσεις μας … γιατί το "μάτι" που προσέχει την εύρυθμη λειτουργία του «κοπαδιού» έχει (κατά καιρούς) μια αισθητική που οφείλουμε να μην την προσβάλουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.