.
Η βία μέσα στον όμηρο που περιγράφει την ύβρη που συντελέστηκε στο νεκρό σώμα του Έκτορα , είναι μια ομολογημένη διαπίστωση της βίας που κρύβουμε μέσα μας ως κληρονόμοι των κατώτερων ενστίκτων που σε εκείνο το πολιτισμικό γίγνεσθαι , δεν φοβόταν να την ονοματίσουν και να την καταδείξουν.
Σήμερα η βία είναι περισσότερο ταιριαστή με γυναικωτές συμπεριφορές δήθεν αντρειωμένων που κρύβονται πίσω από ηθικοπλαστικές συμπεριφορές παγκόσμιας ειρήνης ενάντια στο όνομα υποτιθέμενων εχθρών…όπως ο πρώην πλανητάρχης Μπούς με ότι με ψέμα υποστήριζε για λογαριασμό των αφεντικών του, που είχε στην τήρηση της παγκόσμιας τάξης…
Τα ζωτικά ψεύδη που μάθαμε για την αναγκαιότητα των πολέμων, ήσαν το άλλοθι για να κοιμίζουν τις συνειδήσεις μας και να μας κάνουν συμβατούς με το καμίνι της εξουσίας που θυσιάζει για καύσιμο ύλη σάρκες και σκέψεις ανθρώπινες.
Εύκολα αναπτύσσουμε τη σκέψη μας σε λογικές ομάδας και κυριαρχίας επάνω σε αντιλήψεις , λαούς και φιλοσοφίες…συντασσόμενοι πίσω από νοοτροπίες βίας…
Όμως όταν η βία έρθει να χτυπήσει την δική μας ύπαρξη , μηδενίζοντας την αξία που νομίζουμε ότι έχουμε , κάνοντας μας μετανάστες και πονεμένους φυγάδες της ζωής, τότε ζητάμε τον οίκτο και την Ειρήνη στη ζωή μας.
Πόσο ανόητα είναι τα ένστικτα αυτού του «πολιτισμού» που θέλουμε να λέμε ότι έχουμε…
Η διάκριση και η υποκειμενική αξία ισχυρών ομάδων έναντι άλλων κοινωνικών τάξεων και εθνών , δεν γίνεται πλέον μέσα από την πολιτιστική υπεροχή, αλλά μέσα από την βία του πολέμου ή την οικονομική εξαθλίωση του τραπεζικού συστήματος σε βάρος κοινωνιών.
Δεν υπάρχει ποιοτική διάκριση , αλλά επιβολή δύναμης και καθαρή εκμετάλλευση που για να ζαλίσει και να υποτάξει τον καταπιεζόμενο , γίνεται μέσα από μια λογική κρύου και ζεστού ντους προσφέροντας κατανάλωση με πίεση αδυναμίας της αγοραστικής του αξίας.
Το χειρότερο είναι ότι τον πείθουν πως αυτός φταίει για την ανέχεια που υφίσταται κατά καιρούς μέσα από την κακή διαχείριση των παροχών που του προσφέρουν.
Τρως πολύ και έτσι δεν έχουμε … του λένε … κάνοντας τον μέσα από ένα ενοχικό σύστημα πνευματικής δουλείας να νοιώθει ενοχές και να ψάχνει την αυτοτιμωρία του λησμονώντας συστηματικά να βλέπει την αρένα που έχουν φτιάξει για να καταναλώνει τη ζωή του στο σύγχρονο Κολοσσαίο της δράσης του.
Δημιουργούν ηγέτες, δικτάτορες, διαπιστευμένους δήθεν δημοκρατικά εκλεγμένους , με στόχο να υπάρχουν χειροκροτητές και αντιμαχόμενοι σε πρόσωπα … ώστε να μην στρέφουν την προσοχή τους τα «πρόβατα» στον πραγματικό ενορχηστρωτή της μοίρας τους…
Οι λαοί θέλουν να αντιμάχονται μεταξύ τους για τον καλό και τον κακό ηγέτη που τους παρουσιάζουν … και ποτέ δεν θα καταλάβουν ότι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Απέτυχε ο μπαμπάς Παπανδρέου και ο ψεύτικος τεχνοκράτης Σημίτης , για να έρθει ο ανιψιός Κωστάκης Καραμανλής που δεν μπόρεσε … και να σώσει την Ελλάδα τελικά ο γιός Παπανδρέου… της Μαργαρίτας…
Οι χειροκροτητές πάντα μέσα από την «παιδεία» της «ελπίδας» θα βρίσκονται στα προβλέψιμα όρια που ορίζουν τα αφεντικά των κυβερνητών του … και αυτό είναι απόλυτα τραγικό !
Κάποτε , με ρώτησε ένας φίλος που άρχισε να αντιλαμβάνεται την ομηρία της σκέψης του από τους επικυρίαρχους της ζωής του : « Δεν θέλω να ξέρω …. Φοβάμαι … τι να κάνω;» για να του απαντήσω … «Τον ίδιο φόβο έχω και εγώ … το μόνο που χαίρομαι είναι η διαδικασία να σκέφτομαι … το τι θα γίνει θα το δείξει η συλλογική σκέψη μας και η διάθεση να ζήσουν τα παιδιά μας…»
Είναι αφιονισμένοι οι επικυρίαρχοι μέσα στην ηδονή της εξουσίας τους και καταστρέφουν ακόμη και το ίδιο το μέλλον των δικών τους παιδιών … αλλά αυτή είναι η αρρώστια που κατοικεί σε αυτό τον πλανήτη, και δεν είναι άλλο από τους πρόσκαιρους ενοικιαστές ζωτικού χώρου για το είδος τους …. Δηλαδή οι άνθρωποι !
Πιστεύουν οι άφρονες άνθρωποι , ότι θα νικήσουν το ίδιο το σύμπαν … γιατί απλά έχουν περάσει στην εποχή της Ύβρης…
Κάθε Ύβρη … έχει ως επίλογο την ίδια την Νέμεση … με ή χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση…
Όλα αυτά όμως μπορεί να είναι και μια λάθος εκτίμηση και καταγραφή σκέψης, σε ένα κόσμο που έχει μια άλλη εξήγηση και φιλοσοφία από την προηγούμενη ανάλυση της σκέψης….
Μπορείς να ορίσεις μια άλλη εκδοχή;
Ο καθένας στον εαυτό του θα ορίσει την εκδοχή που είναι ικανός να αναλύσει … αν είναι τίμιος στον καθρέφτη του … εκτός και αν είναι απλός «Ιδιώτης» που όπως του αξίζει η ζωή που επιλέγει …θα περάσει κάποια στιγμή από το σφαγείο που προορίζει το αφεντικό στην εκτροφή του…
Η βία μέσα στον όμηρο που περιγράφει την ύβρη που συντελέστηκε στο νεκρό σώμα του Έκτορα , είναι μια ομολογημένη διαπίστωση της βίας που κρύβουμε μέσα μας ως κληρονόμοι των κατώτερων ενστίκτων που σε εκείνο το πολιτισμικό γίγνεσθαι , δεν φοβόταν να την ονοματίσουν και να την καταδείξουν.
Σήμερα η βία είναι περισσότερο ταιριαστή με γυναικωτές συμπεριφορές δήθεν αντρειωμένων που κρύβονται πίσω από ηθικοπλαστικές συμπεριφορές παγκόσμιας ειρήνης ενάντια στο όνομα υποτιθέμενων εχθρών…όπως ο πρώην πλανητάρχης Μπούς με ότι με ψέμα υποστήριζε για λογαριασμό των αφεντικών του, που είχε στην τήρηση της παγκόσμιας τάξης…
Τα ζωτικά ψεύδη που μάθαμε για την αναγκαιότητα των πολέμων, ήσαν το άλλοθι για να κοιμίζουν τις συνειδήσεις μας και να μας κάνουν συμβατούς με το καμίνι της εξουσίας που θυσιάζει για καύσιμο ύλη σάρκες και σκέψεις ανθρώπινες.
Εύκολα αναπτύσσουμε τη σκέψη μας σε λογικές ομάδας και κυριαρχίας επάνω σε αντιλήψεις , λαούς και φιλοσοφίες…συντασσόμενοι πίσω από νοοτροπίες βίας…
Όμως όταν η βία έρθει να χτυπήσει την δική μας ύπαρξη , μηδενίζοντας την αξία που νομίζουμε ότι έχουμε , κάνοντας μας μετανάστες και πονεμένους φυγάδες της ζωής, τότε ζητάμε τον οίκτο και την Ειρήνη στη ζωή μας.
Πόσο ανόητα είναι τα ένστικτα αυτού του «πολιτισμού» που θέλουμε να λέμε ότι έχουμε…
Η διάκριση και η υποκειμενική αξία ισχυρών ομάδων έναντι άλλων κοινωνικών τάξεων και εθνών , δεν γίνεται πλέον μέσα από την πολιτιστική υπεροχή, αλλά μέσα από την βία του πολέμου ή την οικονομική εξαθλίωση του τραπεζικού συστήματος σε βάρος κοινωνιών.
Δεν υπάρχει ποιοτική διάκριση , αλλά επιβολή δύναμης και καθαρή εκμετάλλευση που για να ζαλίσει και να υποτάξει τον καταπιεζόμενο , γίνεται μέσα από μια λογική κρύου και ζεστού ντους προσφέροντας κατανάλωση με πίεση αδυναμίας της αγοραστικής του αξίας.
Το χειρότερο είναι ότι τον πείθουν πως αυτός φταίει για την ανέχεια που υφίσταται κατά καιρούς μέσα από την κακή διαχείριση των παροχών που του προσφέρουν.
Τρως πολύ και έτσι δεν έχουμε … του λένε … κάνοντας τον μέσα από ένα ενοχικό σύστημα πνευματικής δουλείας να νοιώθει ενοχές και να ψάχνει την αυτοτιμωρία του λησμονώντας συστηματικά να βλέπει την αρένα που έχουν φτιάξει για να καταναλώνει τη ζωή του στο σύγχρονο Κολοσσαίο της δράσης του.
Δημιουργούν ηγέτες, δικτάτορες, διαπιστευμένους δήθεν δημοκρατικά εκλεγμένους , με στόχο να υπάρχουν χειροκροτητές και αντιμαχόμενοι σε πρόσωπα … ώστε να μην στρέφουν την προσοχή τους τα «πρόβατα» στον πραγματικό ενορχηστρωτή της μοίρας τους…
Οι λαοί θέλουν να αντιμάχονται μεταξύ τους για τον καλό και τον κακό ηγέτη που τους παρουσιάζουν … και ποτέ δεν θα καταλάβουν ότι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Απέτυχε ο μπαμπάς Παπανδρέου και ο ψεύτικος τεχνοκράτης Σημίτης , για να έρθει ο ανιψιός Κωστάκης Καραμανλής που δεν μπόρεσε … και να σώσει την Ελλάδα τελικά ο γιός Παπανδρέου… της Μαργαρίτας…
Οι χειροκροτητές πάντα μέσα από την «παιδεία» της «ελπίδας» θα βρίσκονται στα προβλέψιμα όρια που ορίζουν τα αφεντικά των κυβερνητών του … και αυτό είναι απόλυτα τραγικό !
Κάποτε , με ρώτησε ένας φίλος που άρχισε να αντιλαμβάνεται την ομηρία της σκέψης του από τους επικυρίαρχους της ζωής του : « Δεν θέλω να ξέρω …. Φοβάμαι … τι να κάνω;» για να του απαντήσω … «Τον ίδιο φόβο έχω και εγώ … το μόνο που χαίρομαι είναι η διαδικασία να σκέφτομαι … το τι θα γίνει θα το δείξει η συλλογική σκέψη μας και η διάθεση να ζήσουν τα παιδιά μας…»
Είναι αφιονισμένοι οι επικυρίαρχοι μέσα στην ηδονή της εξουσίας τους και καταστρέφουν ακόμη και το ίδιο το μέλλον των δικών τους παιδιών … αλλά αυτή είναι η αρρώστια που κατοικεί σε αυτό τον πλανήτη, και δεν είναι άλλο από τους πρόσκαιρους ενοικιαστές ζωτικού χώρου για το είδος τους …. Δηλαδή οι άνθρωποι !
Πιστεύουν οι άφρονες άνθρωποι , ότι θα νικήσουν το ίδιο το σύμπαν … γιατί απλά έχουν περάσει στην εποχή της Ύβρης…
Κάθε Ύβρη … έχει ως επίλογο την ίδια την Νέμεση … με ή χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση…
Όλα αυτά όμως μπορεί να είναι και μια λάθος εκτίμηση και καταγραφή σκέψης, σε ένα κόσμο που έχει μια άλλη εξήγηση και φιλοσοφία από την προηγούμενη ανάλυση της σκέψης….
Μπορείς να ορίσεις μια άλλη εκδοχή;
Ο καθένας στον εαυτό του θα ορίσει την εκδοχή που είναι ικανός να αναλύσει … αν είναι τίμιος στον καθρέφτη του … εκτός και αν είναι απλός «Ιδιώτης» που όπως του αξίζει η ζωή που επιλέγει …θα περάσει κάποια στιγμή από το σφαγείο που προορίζει το αφεντικό στην εκτροφή του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.