.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ζωή είναι παρατήρηση και δράση. Το συχνότερο όμως είναι ότι μένουμε στην κρίση της παρατήρησης και έτσι γεμίζουμε το μυαλό μας με πληροφορίες αλλά στην ουσία μας λείπει η διαδραστική ζωή. Το διαδίκτυο είναι μια αφορμή (όπως τα πάντα στη ζωή) που μπορεί να μα προκαλέσει μεγαλύτερο αγκύλωμα των φόβων που μας κρύβουν πίσω από μια οθόνη.
Όλα τούτα θα ήταν θεωρίες αν δεν αφορούσαν την ίδια τη ζωή για την οποία αρέσκομαι να μιλώ και φυσικά να γεύομαι μέσα από τις χαρές , τις πίκρες και τα αδιέξοδα της. Ένα λοιπόν από τα ποιοτικά μου (θέλω να πιστεύω) «κουσούρια» είναι η ενασχόληση με το θέατρο και η αγάπη που έχω για αυτή την τέχνη των τεχνών που το αποκλειστικό όργανο λειτουργίας της είναι ο ίδιος ο άνθρωπος μέσα από την έκθεση και το μοίρασμα «Λόγου» ζωής στο κοινό μας παρόν.
Παρακολουθώ λοιπόν μεταξύ άλλων και ένα χώρο στο διαδίκτυο που έχει δημιουργηθεί με αφορμή μια παράσταση που συνεχίζει την πορεία της από πέρυσι και ονομάζεται «Ανοιχτό Ζευγάρι» στο θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα στον Πειραιά.
Εντύπωση σε αυτό το θεατρικό ηλεκτρονικό χώρο μου έκαναν οι επαναλαμβανόμενες δημοσιεύσεις ενός ανθρώπου με πληροφορίες που είχαν θέματα συνδέσμων πέρα και έξω από το θεατρικό αντικείμενο συζήτησης .
Για κακή τύχη δεν άνοιγαν οι σύνδεσμοι που αναρτούσε ο χρήστης, δηλώνοντας η υψηλή ασφάλεια του υπολογιστή μου ότι δεν μου το συνιστά.
Είχα δύο επιλογές που η συνηθέστερη και σαφώς πρώτη ήταν η σιωπή μέσα από τη λειτουργία αυτού που λέμε «πάμε πάρα κάτω». Κάτι όμως μέσα μου ήθελε να επικοινωνήσει και ακολουθώντας την δεύτερη που επιλέγει την ζωή στο φως ,έγραψα ένα ευγενικό μεν αλλά σαφές σχόλιο για την μέχρι στιγμής θεωρούμενη ενοχλητική λειτουργία των αναρτήσεων.
Η απάντηση του ίδιου με εξέπληξε γιατί διάβασα το λόγο ενός ανθρώπου που είχε μέτρο, σεμνότητα, κατανόηση και κυρίως ομολογία αγάπης για την δράση του να κοινοποιεί τους συνδέσμους.
Το χρονικό της αλληλογραφίας του ηλεκτρονικού χώρου (εδώ)
Τελικά επέλεξα να επιτρέψω το άνοιγμα των συνδέσμων του κυρίου Μπαλτά που αφορούσαν μια κίνηση για την αυτοδιαχείριση των φυσικών πόρων σε συνθήκες πόλης που δίνουν μια αίσθηση ανεξαρτησίας του ατόμου σε ένα βασικό επίπεδο.
Πρόκειται για κινήσεις φιλοσοφικού περιεχομένου ομάδων ανθρώπων παγκοσμίως που βλέπουν μέσα από ένα διαφορετικό τρόπο την ίδια τη ζωή και την άμετρη κατανάλωση τελικά της ίδιας της ζωής μας.
Έκρινα ότι έχει αρκετό ενδιαφέρον ως γνώση η δράση ετούτη η πρόταση και αξίζει να αφιερώσω περισσότερο χρόνο ζωής να γνωρίσω και να επεξεργαστώ τα δεδομένα ης φιλοσοφίας της.
Ο έλεγχος των κοινωνιών μέσω της τροφής και του νερού είναι ένας στίβος που θα κληθούμε να τον αντιμετωπίσουμε στην ίδια μας τη ζωή. Δεν είναι καθόλου τυχαία η υβριδοποίηση των τροφών καθώς και η υπέρ-συγκέντρωση τους μέσα από μια ελεγχόμενη παγκόσμια εμπορία με τιμές που δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματική αξία αλλά εμπεριέχουν ένα ληστρικό κέρδος των διακινητών τους.
Διαπίστωσα λοιπόν (για ακόμη μια φορά) ότι δεν υπάρχει καλό ή κακό στη δράση μας στη ζωή , αλλά ευκαιρίες να υπάρχουμε μέσα από τις θέσεις μας που με ένα μαγικό τρόπο παύουν να είναι απόλυτες σαν τις κοινωνούμε με διάθεση να ακούσουμε.
Θα έλεγα ότι η ζωή που "δρα" δημιουργεί γνώση απέναντι στην άγνοια που μας κρατά ο φόβος της προσωπικής μας έκθεσης που προστατεύει μια φανταστική υπεροπτική αξία μας.
Στην εικόνα που επισυνάπτω με την αφίσα των σεμιναρίων που οργανώνουν οι σχετικά ασχολούμενοι , ενσωματώνω στην λεζάντα την ηλεκτρονική διεύθυνση που περιλαμβάνει περισσότερα στοιχεία.
Αν θα ήθελα με τρεις λέξεις να ξεκολλήσω τις αγκυλώσεις από το μυαλό μας που διαθέτουμε ως άτομα σε προσωπικά αλλά και ευρύτερα ζητήματα που μας καταδικάζουν σε αυτισμό της σκέψης μέσα από επιλογές ομάδων με εμμονή στην ομοιότητα, θα ήταν το Κοινωνώ, Γνωρίζω και φυσικά Αλλάζω…
Πρόσθετες πληροφορίες άρθρου:
1. Παιδικές φοβίες που μας ακολουθούν και ως ενήλικες στοιχεία (εδώ)
2. Το φιλοσοφικό πλαίσιο που καλύπτει τη δράση της αυτοδιαχείρισης της καθημερινής ζωής (εδώ)
Όλα τούτα θα ήταν θεωρίες αν δεν αφορούσαν την ίδια τη ζωή για την οποία αρέσκομαι να μιλώ και φυσικά να γεύομαι μέσα από τις χαρές , τις πίκρες και τα αδιέξοδα της. Ένα λοιπόν από τα ποιοτικά μου (θέλω να πιστεύω) «κουσούρια» είναι η ενασχόληση με το θέατρο και η αγάπη που έχω για αυτή την τέχνη των τεχνών που το αποκλειστικό όργανο λειτουργίας της είναι ο ίδιος ο άνθρωπος μέσα από την έκθεση και το μοίρασμα «Λόγου» ζωής στο κοινό μας παρόν.
Παρακολουθώ λοιπόν μεταξύ άλλων και ένα χώρο στο διαδίκτυο που έχει δημιουργηθεί με αφορμή μια παράσταση που συνεχίζει την πορεία της από πέρυσι και ονομάζεται «Ανοιχτό Ζευγάρι» στο θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα στον Πειραιά.
Εντύπωση σε αυτό το θεατρικό ηλεκτρονικό χώρο μου έκαναν οι επαναλαμβανόμενες δημοσιεύσεις ενός ανθρώπου με πληροφορίες που είχαν θέματα συνδέσμων πέρα και έξω από το θεατρικό αντικείμενο συζήτησης .
Για κακή τύχη δεν άνοιγαν οι σύνδεσμοι που αναρτούσε ο χρήστης, δηλώνοντας η υψηλή ασφάλεια του υπολογιστή μου ότι δεν μου το συνιστά.
Είχα δύο επιλογές που η συνηθέστερη και σαφώς πρώτη ήταν η σιωπή μέσα από τη λειτουργία αυτού που λέμε «πάμε πάρα κάτω». Κάτι όμως μέσα μου ήθελε να επικοινωνήσει και ακολουθώντας την δεύτερη που επιλέγει την ζωή στο φως ,έγραψα ένα ευγενικό μεν αλλά σαφές σχόλιο για την μέχρι στιγμής θεωρούμενη ενοχλητική λειτουργία των αναρτήσεων.
Η απάντηση του ίδιου με εξέπληξε γιατί διάβασα το λόγο ενός ανθρώπου που είχε μέτρο, σεμνότητα, κατανόηση και κυρίως ομολογία αγάπης για την δράση του να κοινοποιεί τους συνδέσμους.
Το χρονικό της αλληλογραφίας του ηλεκτρονικού χώρου (εδώ)
Τελικά επέλεξα να επιτρέψω το άνοιγμα των συνδέσμων του κυρίου Μπαλτά που αφορούσαν μια κίνηση για την αυτοδιαχείριση των φυσικών πόρων σε συνθήκες πόλης που δίνουν μια αίσθηση ανεξαρτησίας του ατόμου σε ένα βασικό επίπεδο.
Πρόκειται για κινήσεις φιλοσοφικού περιεχομένου ομάδων ανθρώπων παγκοσμίως που βλέπουν μέσα από ένα διαφορετικό τρόπο την ίδια τη ζωή και την άμετρη κατανάλωση τελικά της ίδιας της ζωής μας.
Έκρινα ότι έχει αρκετό ενδιαφέρον ως γνώση η δράση ετούτη η πρόταση και αξίζει να αφιερώσω περισσότερο χρόνο ζωής να γνωρίσω και να επεξεργαστώ τα δεδομένα ης φιλοσοφίας της.
Ο έλεγχος των κοινωνιών μέσω της τροφής και του νερού είναι ένας στίβος που θα κληθούμε να τον αντιμετωπίσουμε στην ίδια μας τη ζωή. Δεν είναι καθόλου τυχαία η υβριδοποίηση των τροφών καθώς και η υπέρ-συγκέντρωση τους μέσα από μια ελεγχόμενη παγκόσμια εμπορία με τιμές που δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματική αξία αλλά εμπεριέχουν ένα ληστρικό κέρδος των διακινητών τους.
 |
| http://www.iliohoros.gr/deltio/136.html |
Θα έλεγα ότι η ζωή που "δρα" δημιουργεί γνώση απέναντι στην άγνοια που μας κρατά ο φόβος της προσωπικής μας έκθεσης που προστατεύει μια φανταστική υπεροπτική αξία μας.
Στην εικόνα που επισυνάπτω με την αφίσα των σεμιναρίων που οργανώνουν οι σχετικά ασχολούμενοι , ενσωματώνω στην λεζάντα την ηλεκτρονική διεύθυνση που περιλαμβάνει περισσότερα στοιχεία.
Αν θα ήθελα με τρεις λέξεις να ξεκολλήσω τις αγκυλώσεις από το μυαλό μας που διαθέτουμε ως άτομα σε προσωπικά αλλά και ευρύτερα ζητήματα που μας καταδικάζουν σε αυτισμό της σκέψης μέσα από επιλογές ομάδων με εμμονή στην ομοιότητα, θα ήταν το Κοινωνώ, Γνωρίζω και φυσικά Αλλάζω…
Πρόσθετες πληροφορίες άρθρου:
1. Παιδικές φοβίες που μας ακολουθούν και ως ενήλικες στοιχεία (εδώ)
2. Το φιλοσοφικό πλαίσιο που καλύπτει τη δράση της αυτοδιαχείρισης της καθημερινής ζωής (εδώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.