.
Η επικαιρότητα πέρα από το ενδιαφέρον της πληροφοριακής διάστασης της, έχει και μια αποστροφή της ματιάς μας που συμβαίνει τις περισσότερες φορές ασυνείδητα. Η αρνητική είδηση κυριαρχεί στα μέσα ενημέρωσης, σε αντίθεση με τις θετικές πληροφορίες που ελλείπουν και έτσι ο φόβος του πλησιάσματος της βίας στο "σπίτι" μας ενεργοποιεί τον στρουθοκαμηλισμό μας στην περεταίρω κατανόηση του.
Πέρα όμως από αυτό, στην βία ψάχνουμε πάντα ασυνείδητα τον νικητή και θέλουμε να τασσόμαστε μαζί του για να εξασφαλίζουμε το μερίδιο της δόξας που αυτόκλητα αποφασίζουμε ότι μας ανήκει.
Αυτή η διαδικασία λειτουργίας του νου βρίσκεται στην καθημερινότητα μας με πολλές εφαρμογές που την αποκαλύπτουν. Έτσι οι περισσότεροι οπαδοί αντιστοιχούν σε μεγάλους συλλόγους πρωταθλητών ή τα μεγάλα κόμματα πάντα συγκεντρώνουν την νικηφόρα ελπίδα των ψηφοφόρων. Πίσω από αυτές τις επιλογές του ασυνείδητου των ανθρώπων συνήθως δεν κρύβεται ιδεολογία (έστω και αν την προφασίζονται) αλλά μια συμπεριφορά που λειτουργεί με ίδιο ακριβώς τρόπο όπως τα ζώα διάγουν βίο αγέλης και υποτάσσονται στα κυρίαρχα αρσενικά.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η διπλωματία είναι μια τακτική ροής πληροφοριών που ανταλλάσσονται από τα Κράτη προς τις εμφανώς αντίπαλες δυνάμεις της επικαιρότητας. Οι εμπλεκόμενοι πάντα υπολογίζουν την δύναμη της διπλωματίας μια και ενέχει θέση μιας ηθικής νομιμοποίησης της δράσης τους.
Στην ουσία με την διπλωματία διακινείται μια υπόσχεση χωρίς τίποτε περισσότερο και λαμβάνεται υπόψη ως μερίδιο δύναμης για συνέχιση της πολιτικής βούλησης του κάθε αντιμαχόμενου βρισκόμενη (ως υπόσχεση) στην ίδια ακριβώς λογική με αυτή της χρηματιστηριακής αγοράς.
Θεωρητικά πέρα από την παθολογία της κερδοσκοπίας των χρηματιστηρίων η φιλοσοφική (;) προσέγγιση της ανόδου σε αξία των μετοχών, αφορά μια υπόσχεση για την ανάπτυξη της επιχείρησης που εκτίθεται σε αξιολόγηση.
Η παραπλανητική πληροφορία (ως αντίληψη) γίνεται εμφανής σαν γυρίσουμε λίγο πίσω και δούμε την λειτουργία της στα πεδία των μαχών. Τα τεχνάσματα του πολέμου στόχευαν στην παραπλάνηση του αντιπάλου. Αρκετές φορές η διπλωματία χρησιμοποιήθηκε επίσης παραπλανητικά ως μια πρόσκαιρη συστράτευση ενός πληθυσμού- Κράτους απέναντι στην Πρωτεύουσα δύναμη.
Ο Δούρειος ίππος της Τροίας, ή τα φέσια στα διάσπαρτα ορθοστημένα όπλα που χρησιμοποιούσαν οι εξεγερμένοι Έλληνες κατά την απελευθέρωση τους από την Τουρκική κατοχή, ήταν πλάγιες σκέψεις παραπληροφόρησης , ενώ οι συνθηκολογήσεις κρατών με σκοπό την αποφυγή εμπόλεμης αντιπαράθεσης αφορούσαν την διπλωματία προσέγγισης της κυρίαρχης δύναμης για αντιστροφή της ήττας σε συμμετοχική νίκη.
Τώρα διαβάζοντας θα αναρωτηθεί κάποιος τι μας τα λες όλα τούτα σαν να μην τα ξέρουμε και σαφώς δεν αποτελούν την ανακάλυψη της πυρίτιδας. Όμως αυτές τις πληροφορίες ο γράφων τις θεωρεί σημαντικές στην εγκεφαλική διανοητική επεξεργασία της εποπτείας μιας κατάστασης, για να μπορέσει να δώσει περεταίρω την προαγωγή της σκέψης.
Σκοπός ετούτης της ανάλυσης δεν είναι να περάσει στο ειδικό μέρος της επικαιρότητας και να πάρει θέση για την σημερινή κατάσταση, μια και η άποψη του γράφοντος είναι πως απαιτεί πολύ μεγάλη γνώση (της εγκεφαλικής διαστροφής των ανθρώπων) για να ταχθεί κάποιος με πλήρη αντίληψη στο μοίρασμα (του διακαίου;) της κρίσης.Θα έλεγα ότι μεταξύ των δύο που επιλέγει πάντα η δυαδική μας σκέψη υπάρχουν και άπειρες παράλληλες λύσεις που δεν μπορούμε να τις φανταστούμε.
Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η προηγούμενη παράγραφος θα αναφέρω ότι εκτός από την πολιτική του «καφενείου» με τις θυμικές προσεγγίσεις, αλλά και την επίδειξη του «Εγώ» των θαμώνων, είναι πολύ δύσκολο να απαντήσει κάποιος στο γιατί δεν πήρε θέση ψηφοφορίας στο πρόσφατο παγκόσμιο συμβούλιο του Νάτο η Γερμανία, επάνω στο ζήτημα αντιμετώπισης της κρίσης στη Λιβύη.
Ακόμη το «γιατί» πήραν θέση ενάντια στην στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ η Ρωσία και η Ινδία είναι ένας δύσκολος διπλωματικός γρίφος που κρύβει μέσα του τεράστιες πληροφορίες για τις επόμενες (πενήντα;) κινήσεις της διπλωματίας στο «σκάκι» της.
Ο πολιτισμός μας έχει στοιχηθεί πίσω από την πλάγια σκέψη και τον δόλο της πληροφορίας σε κάθε λειτουργία του. Από τα ερωτικά διηγήματα του παρελθόντος φτάνουμε στην πολύτιμη επιχειρηματική πληροφορία, ακόμη λειτουργούμε το δόλο στην κοινωνική παραπλάνηση μέσω του μάρκετινγκ και φτάνουμε έως και την Κρατική διπλωματία για την επίτευξη εθνικών στοχεύσεων. Αυτό θα σπεύσουν ορισμένοι να δηλώσουν ότι είναι ίδιον του ανθρώπου και το μεταφέρουμε γονιδιακά από γενιά σε γενιά. Όμως απέναντι σε αυτό και με βάση την ίδια την εξέλιξη της επιστήμης θα ήθελα απλώς να ακουμπήσω δίπλα στην σκέψη μας ένα μόνο ερώτημα που λέει «Είναι όμως αλήθεια αυτό;»
Αν θελήσουμε να εξελίξουμε ένα κόσμο που ομολογουμένως δεν μας αρέσει από τα αποτελέσματα του, θα πρέπει να ψάξουμε για αιτίες που βρίσκονται ακριβώς μέσα στο κεφάλι μας έστω και αν νομίζουμε ότι εμείς (προσωπικά) δεν οδηγούμε τις εξελίξεις των πραγμάτων ως αδύναμοι απέναντι στους μηχανισμούς εξουσίας.
Η σκέψη της κάθε εξουσίας, βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την δική μας και αλληλο-τροφοδοτούνται με ένα εκπληκτικό τρόπο.
Εδώ δεν ισχύει το ρητό (που ανήκει στην φιλοσοφία παραγωγής χαμηλής νόησης) και λέει: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι». Για να αντικαταστήσουμε την ήδη υπάρχουσα φιλοσοφία σε προσωπικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, θα πρέπει να λειτουργήσουμε τα ίδια εργαλεία της πλάγιας σκέψης (ως διερεύνηση λύσεων) όμως με διαφορετική φιλοσοφική προσέγγιση.
Θα έλεγα ότι προς δυστυχία όσων πιστεύουν ότι οι επαναστάσεις στηρίζονται στην αντιπαλότητα μέσω βίας, τα πράγματα μπορεί να μην είναι έτσι. Η αληθινή έδραση της επανάστασης μπορεί να βρίσκεται μέσα στην μετεξέλιξη της φιλοσοφίας του πρωτεύοντος και κυρίαρχου οργανισμού που δεν είναι άλλος από την ίδια την ατομική και συλλογική Νόηση.
Η πεποίθηση πως «κάθε επανάσταση έχει χαμένο και κερδισμένο» είναι σωστή ως ανάγνωση της ιστορίας μέχρι τώρα ανά τους αιώνες , αλλά θα πρέπει μαζί με πολλές άλλες αντιλήψεις να επαναδιαπραγματευθούμε την ισχύ της.
Γνωρίζω ότι τα ερωτήματα που πλησιάζουν τις προσωπικές μας βεβαιότητες έχουμε μια τάση να τα ονομάζουμε φαιδρά και να τα κατατάσσουμε σε χαμηλότερη αξία από την δική μας οργάνωση των αντιλήψεων μέσα από πεποιθήσεις. Όπως όμως η επιστήμη δεν έχει δόγματα αξεπέραστα, έτσι και η φιλοσοφία δεν έχει τίποτε σταθερό στους συλλογισμούς της.
Θα έλεγα ότι η σταθερότητα είναι ο θάνατος της σκέψης μας και αυτόν πληρώνουμε αιώνες τώρα εν αγνοία μας.
Η αδυναμία επεξεργασίας από τους ανθρώπους των συλλογικών ζητημάτων κάτω από ένα διαφορετικό πνεύμα αξιολόγησης των δεδομένων … έχει την τάση να οδηγεί σε περισσότερο πόνο παγκόσμια μέχρι να φτάσουμε σε σημείο που η αναθεώρηση εξ ολοκλήρου του πολιτισμού θα είναι μονόδρομος. Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή της πλήρους αυτό-καταστροφής μια και ο Αϊνστάιν έχει μιλήσει για το άπειρο της βλακώδους σκέψης. Αυτό που λείπει στον άνθρωπο - ομάδα - κοινωνία, είναι μια δύσκολα προσεγγίσιμη μικρή λέξη που είναι το «γιατί», που ξεχνά να την έχει στο κέντρο της ζωής του.
Αυτό που ίσως κατορθώσει να φέρνει σε αρμονία τα «γιατί» της ατομικής ή συλλογικής σκέψης είναι η κρίση μέσα από την φιλοσοφία που θέλει να παρατηρεί την ίδια μας τη σκέψη. Για κάποιους στο μέλλον τα καινούργια πράγματα (όπως και στην Αναγέννηση) θα υπάρξουν μέσα από το παρελθόν.
Νομίζουμε (νοιώθοντας ασφαλείς) ότι η τρέλα είναι κλεισμένη σε ιδρύματα που φρουρούν τους ασθενείς για να μην βλάψουν την κοινωνία… Θα ανατριχιάζαμε αν νοιώθαμε ότι περισσότερο βλαμμένη είναι η λογική της κάθε αφιλοσόφητης εξειδικευμένης επιστήμης (μέσα από πλανημένους λειτουργούς) και σαφώς το όλον οικοδόμημα της κοινωνίας με τους αξιωματούχους εκφραστές της.
Την όποια απόρριψη της λογικής μας την δεχόμαστε ως κατάργηση της ίδιας μας της υπόστασης (άρα θάνατο) και ως αποτέλεσμα τούτου είναι η βία απέναντι σε κάθε τι που ακυρώνει την ίδια την λογική μας υπόσταση. Αν βλέπαμε ως ευτυχία την νέα θέαση θα είχαμε ένα καλύτερο κόσμο και σίγουρα πολύ διαφορετικό εξηγώντας με άλλο φιλοσοφικό πνεύμα την λέξη «συμφέρον» μια και ο Παρμενίδης που ήξερε να βουτά στην άβυσσο της γλώσσας και να γεύεται τη φιλοσοφία θα μας έλεγε ότι αυτή η λέξη είναι σύνθετη και έχει τελείως διαφορετική ερμηνεία ως κώδικα λειτουργίας της ζωής. Το μέχρι σήμερα λανθασμένα ερμηνευμένο νόημα της έχει αφήσει τα αχνάρια του στην ιστορία που αδυνατούμε να τα καταλάβουμε, έστω και αν οι ανόητοι πολιτικοί (και όχι φιλόσοφοι) λένε συχνά την παροιμιώδη έκφραση «λάβαμε το μήνυμα».
Η γη μπορεί να αντέξει την ραδιενέργεια στο βάθος του χρόνου ως διαδικασία καθαρισμού της από ένα ολέθριο γεγονός. Όμως οι δύστυχοι ανόητοι άνθρωποι δεν έχουν μαζί με τα σύγχρονα τους είδη την πολυτέλεια να επιβιώσουν μέσα σε τέτοιες συνθήκες. Οι επίσης ανόητοι οικονομικά ισχυροί έχουν τα προσωπικά τους καταφύγια και τα συλλογικά τους κέντρα διαβίωσης για ακραίες καταστάσεις απειλής της ζωής τους. Όμως αν νομίζουν ότι ζωή είναι μόνο η αναπνοή και όχι το λουλούδι που θα προσφέρουν στον έρωτα τους, έχουν βαθειά νυχτώσει μέσα από την εγκεφαλική τους βλάβη. Δεν συζητώ βέβαια ότι το περιορισμένο της γνώσης του ανθρώπου πάντα το ξεπερνά η Κραταιά Πάνσοφη Φύση και εισπράττουμε τον όλεθρο όπως πρόσφατα βίωσαν οι δύσμοιροι κάτοικοι της Ιαπωνίας.
Θα έλεγα ότι όλοι οι πόλεμοι που έγιναν στο παρελθόν και συνεχίζονται σήμερα, έχουν αφετηρία το ίδιο μας το κεφάλι και την διαδρομή των σκέψεων που επιλέγουμε να υπηρετούμε.
Αυτοκαταστροφικό είδος ο άνθρωπος !!!
Η μεγαλύτερη αυτό-καταστροφή του είναι η πληροφορία σκέψης του «Αυξάνεσθε και πληθύνεστε» με μια υπέρτατη ύβρη που περιέχει στην συνέχεια της αυτή η εγκεφαλική βλάβη και λέει «…και κατακυριεύσατε την γη»
Η φύση δεν αντιστρατεύεται τη βία μέσα στους Νόμους της, αλλά τιμωρεί πάντα την τάση για επικυριαρχία με ένα απίθανα αναπάντεχο τρόπο κάθε φορά που δεν μπορούν να προβλέψουν τα μυαλά του αφιλοσόφητου ανθρώπου.
Κακόμοιρε Πολιτισμέ μας…δεν τα βλέπεις καλά ..
Άλλα τα μάτια του λαγού, κι άλλα της κουκουβάγιας !
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.