.
Όταν ακούω να αποκαλούν κάποιον «Πνευματικό άνθρωπο» μου έρχονται γέλια … μια και τον φαντάζομαι χωρίς σώμα…
Βέβαια υπάρχουν και χειρότερες εκδοχές ψωνίσματος …από άτομα που αυτό-αποκαλούνται «πνευματικά»…
Όποιος γράφει τρεις λέξεις που τις μπερδεύει ταιριαστά με το Εγώ του… φουσκώνει σαν διάνος και αυτό- προσδιορίζεται Ποιητής (με την ευρύτερη έννοια) και περιμένει να μαζευτούν οι κόλακες γύρω του να χαρεί την «πνευματικότητα» του.
Άσε που παίρνει και πόζα μελαγχολίας … κάποιες φορές για να δηλώσει το βάσανο που έχει μέσα του η «πνευματικότητα».
Με αφορμή τις αμέτρητες λέξεις που απλώθηκαν σε τυπωμένα χαρτιά και σε διαδικτυακό χώρο… με σκέψεις επάνω στην οικονομική κρίση από τους «λίγο» η «πολύ» αυτόκλητους πνευματικούς ανθρώπους .. θα ήθελα να χαρίσω ένα λαϊκό σκωπτικό τραγούδι των αδελφών Κατσιμίχα με τίτλο « Η συνέλευση των ποντικών»
Το χαρίζω και στον εαυτό μου … μια και μέσα μου κουβαλώ όλους τους αγαπημένους μαλάκες από γύρω μου…ως ον και εγώ που μετέχει της συλλογικής συνείδησης…
Στο χέρι μας είναι βέβαια να ξεπεράσουμε τα κουσούρια… μια και η αξία μας δεν αφορά στην σκέψη μας … αλλά στην δράση μας μέσα από αυτήν…
Καλά τα γράφουμε λοιπόν … έχουμε όμως σκέψη δράσης … εκτός από την ζητιανιά της επιβεβαίωσης…ενός καλό-βολεμένου παιδιού ;
Στην προτροπή Ιδού η Ρόδος... θα συμπλήρωνα ότι τη Ρόδο τη βλέπουμε … αλλά το «πήδημα» μάλλον αποφεύγουμε συστηματικά οι άνθρωποι.
Το «πήδημα» είναι οι θετικές προτάσεις και η στάση ζωής … σε αντίθεση με τις κραυγές επαιτείας … για να πέσει το «μάνα» εξ ουρανού…
Για τους αυτόκλητα «αποκλειστικά πνευματικούς» … δεν θα σχολιάσω τη στάση τους… μια και φτύνω τον κόρφο μου καταχαρούμενος που έχει όρια η δική μου μαλακία και δεν είναι άπειρη !
Όταν ακούω να αποκαλούν κάποιον «Πνευματικό άνθρωπο» μου έρχονται γέλια … μια και τον φαντάζομαι χωρίς σώμα…
Βέβαια υπάρχουν και χειρότερες εκδοχές ψωνίσματος …από άτομα που αυτό-αποκαλούνται «πνευματικά»…
Όποιος γράφει τρεις λέξεις που τις μπερδεύει ταιριαστά με το Εγώ του… φουσκώνει σαν διάνος και αυτό- προσδιορίζεται Ποιητής (με την ευρύτερη έννοια) και περιμένει να μαζευτούν οι κόλακες γύρω του να χαρεί την «πνευματικότητα» του.
Άσε που παίρνει και πόζα μελαγχολίας … κάποιες φορές για να δηλώσει το βάσανο που έχει μέσα του η «πνευματικότητα».
Με αφορμή τις αμέτρητες λέξεις που απλώθηκαν σε τυπωμένα χαρτιά και σε διαδικτυακό χώρο… με σκέψεις επάνω στην οικονομική κρίση από τους «λίγο» η «πολύ» αυτόκλητους πνευματικούς ανθρώπους .. θα ήθελα να χαρίσω ένα λαϊκό σκωπτικό τραγούδι των αδελφών Κατσιμίχα με τίτλο « Η συνέλευση των ποντικών»
Το χαρίζω και στον εαυτό μου … μια και μέσα μου κουβαλώ όλους τους αγαπημένους μαλάκες από γύρω μου…ως ον και εγώ που μετέχει της συλλογικής συνείδησης…
Στο χέρι μας είναι βέβαια να ξεπεράσουμε τα κουσούρια… μια και η αξία μας δεν αφορά στην σκέψη μας … αλλά στην δράση μας μέσα από αυτήν…
Καλά τα γράφουμε λοιπόν … έχουμε όμως σκέψη δράσης … εκτός από την ζητιανιά της επιβεβαίωσης…ενός καλό-βολεμένου παιδιού ;
Στην προτροπή Ιδού η Ρόδος... θα συμπλήρωνα ότι τη Ρόδο τη βλέπουμε … αλλά το «πήδημα» μάλλον αποφεύγουμε συστηματικά οι άνθρωποι.
Το «πήδημα» είναι οι θετικές προτάσεις και η στάση ζωής … σε αντίθεση με τις κραυγές επαιτείας … για να πέσει το «μάνα» εξ ουρανού…
Για τους αυτόκλητα «αποκλειστικά πνευματικούς» … δεν θα σχολιάσω τη στάση τους… μια και φτύνω τον κόρφο μου καταχαρούμενος που έχει όρια η δική μου μαλακία και δεν είναι άπειρη !
Αγαπητέ ,η (δυστυχώς) ανώνυμε…
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα μια αμφιβολία αν μπορούσα να φιλοξενήσω (επιτρέποντας) την ανάρτηση με την αγωνία σου για την ηφαιστειακή διέγερση στον πλανήτη, λόγω του μη συμβατού (ως σχόλιο) με το θέμα που αφορά την ανάρτηση.
Όμως η ανάγκη σου να κοινωνήσεις την δική σου αλήθεια νομίζω ότι έχει πάντα χώρο σε κάθε σελίδα και έτσι επιτρέπω την ύπαρξη της …χωρίς να κατανοώ την βαθύτερη ανάγκη της επικοινωνίας σου εκτός από τον «φόβο» που αποπνέει το βίντεο που επισυνάπτεις…
Αν με τον ίδιο ζήλο προσεγγίζαμε και τη σκέψη μας με τις διαδρομές της … θεωρώ ότι ο κόσμος θα είχε καλύτερη πορεία … και λιγότερες «απειλές»