.
Πέρσι τον Δεκαπενταύγουστο, αν δεν με απατά η μνήμη μου, πήγα σε ένα όμορφο διπλανό χωριό με το δικό μας που ονομάζεται Ζώνη, για να συνευρεθούμε με αγαπημένους χωριανούς σε ένα τοπικό γλέντι με τα καθιερωμένα όργανα.
Κάποια στιγμή ήρθε και κάθισε στο γλέντι και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου με μια ολιγομελή παρέα τιμώντας την περιοχή από όπου κατάγεται.
Δεν είχαν γίνει ακόμη εκλογές και σίγουρα δεν είχε αναλάβει τα δύσκολα καθήκοντα του υπουργού Οικονομικών στην κυβέρνηση του συνονόματου του Παπανδρέου.
Θυμήθηκα το γεγονός , όταν διάβασα για κάποιες κατηγορίες που του εκτόξευσαν στις πολιτικές στήλες οι blogers για συμμετοχή του ως επίτιμος καλεσμένος σε σύνοδο της Λέσχης Bilderberg στο ξενοδοχείο Dolce στην Ισπανία που έγινε από 3έως 6 του παρόντος Ιουνίου.
Διάβασα και το βιογραφικό του.. που δεν δηλώνει την ιδιαίτερη καταγωγή του … και έκανα κάποιους συνειρμούς …για την διαχείριση της υψηλής πολιτικής…
Στο σημερινό Ελλαδιστάν, εκτός από τις λίγες πόλεις με κυρίαρχη την Αθήνα, που συγκεντρώνουν την αποσύνθεση του Ελληνικού "Ευ ζειν" … υπάρχουν και εκατοντάδες χωριά που είναι σαν και αυτό που είχε έρθει ο Κος Παπακωνσταντίνου να τιμήσει τους απλούς ανθρώπους.
Αυτές οι γωνιές γης...από βράχια, φαράγγια, λιμανάκια, λιμνούλες , και χαμόγελα απλών χωρικών... κρατάνε μέσα τους τον αντίποδα της σκέψης του εκπεσμού του "Ευ ζειν"
Δεν είμαι αδαής, ούτε θυμωμένος αόριστα… για να εξαπολύω λίβελους σε ανθρώπους που διαχειρίζονται την όζουσα πολιτική πραγματικότητα και ισορροπούν τα συμφέροντα στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Γνωρίζω την προσωπική μας «λεκάνη» καθώς και τον συλλογικό «λάκκο» που ανακυκλώνουμε τα απορρίμματα της ανάγκης μας … και τα καταναλώνουμε εκ νέου ως βιολογικά καθαρισμένο προϊόν… (Αυτός είναι ο πολιτισμός μας δυστυχώς)
Δεν αγνοώ το ρόλο και τις επιδιώξεις της κάθε ορατής ή αόρατης στα ΜΜΕ λέσχης Bilderberg … κραδαίνοντας την αναίδεια μου ως αφιονισμένος λαϊκός δικαστής των πάντων…
Παράλληλα , δεν συμφωνώ με την διαχειριστική λογική των αναγκών μιας μάζας καταναλωτών που θέλουν να βρίσκονται βολεμένοι πίσω από έννοιες όπως αυτή του Έθνους και απλά να ζητούν την συνέχιση της ίδιας καταστροφικής λογικής τους…
Οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε μεγάλες εκφράσεις … για τελείως ιδιοτελή συμφέροντα… χωρίς να νοιώθουμε ότι είμαστε Ηλίθιοι… και αυτό είναι τραγικό.
Λίγο αν μπορέσουμε να αντιληφθούμε την δομή της διεθνούς πολιτικής … θα καταλάβουμε «τι» επιθυμούν και «Ποιοι» … Παγκοσμίως.
Λίγο αν μπορέσουμε να αντιληφθούμε το «Πως» εξυπηρετούν τις Λέσχες των Παγκόσμιων εξουσιαστών, οι τοπικοί άρχοντες (οικονομικοί και πολιτικοί) της κεντρικής εξουσίας των χωρών , θα καταλαβαίναμε και την παθολογία της Ηδονικής Ομηρίας που αισθάνονται ως εντολοδόχοι αυτών των επιδιώξεων…
Αυτό που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε όλοι… είναι ότι πίσω από την διαχείριση αυτού του τύπου … δεν υπάρχει όραμα δικό μας ... αλλά όραμα μόνο των Επικυρίαρχων.
Το χειρότερο … είναι ότι αν δεν υπάρχει όραμα δικό μας… κανένας τοπικός διαχειριστής τους δεν θα έχει θέσει σε αυτή τη ζωή … η Νέμεσις είναι η Ηθική της Πτώσης…
Για πολλά χρόνια η λοβοτομημένη πολιτική σκέψη των απλών ανθρώπων … περίμενε το Θαύμα, να του το χαρίσουν οι διαχειριστές της τοπικής κρατικής Εξουσίας…
Ποτέ δεν έμαθε από τα παθήματα του… γιατί ποτέ δεν ανέπτυξε την κρίση και την Παιδεία του … από μόνος του, αφού του την στερούν συστηματικά οι ενδιαφερόμενοι για την ύπνωση του.
Ακόμη τ
ο περιμένει το Θαύμα ο λαός … και συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως θυμωμένος και εκλιπαρών ταυτόχρονα να του δώσουν …. Απλά να του δώσουν…επειδή του έκλεψαν … αυτά που ήθελε να κλέψει ο ίδιος…
(Για τους γνώστες της οικονομικής Ηθικής αυτό είναι το χρηματιστήριο ή αν θέλετε ο κοινωνικός καπιταλισμός…)
Βλέπω τις αγορεύσεις των αντιπροσώπων της Βουλής … σαν ένα κακομαθημένο σωματείο υπαλλήλων να ζητά συνέχεια από τον κάθε «Χαλίφη» που παίζει το «παιχνίδι» της διαχείρισης της Εξουσίας…και όταν έρθει η ώρα να μπει άλλος στη θέση του «Χαλίφη» κάνει ακριβώς τα ίδια πράγματα …
Στα χωριά μας , αν δεν είχε κουτάλι ο Τσομπάνης (με κεφαλαίο Τ ) δεν περίμενε να του δώσουν … αλλά το έφτιαχνε !
Γνωρίζω , ότι άνθρωποι που δεν κατοικούν πλέον στα χωριά μας , έχουν μια σημαντική (σιωπηλή) σκέψη και αγωνίζεται ο καθένας στη ζωή του, διεσπαρμένοι στην επικράτεια της χώρας , αλλά και έξω από αυτήν.
Γνωρίζω ακόμη ότι κάποιοι λίγοι επιμένουν να μένουν ως ακρίτες στην επαρχία και να ζουν θυμωμένοι για την ουσιαστική εγκατάλειψη της ζωής τους από την πολιτεία.
Κάνω ένα ερώτημα που την απάντηση του την έχει μόνο στη δράση ως βίωμα.
Θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε θετικά την ανάπτυξη θυλάκων μιας Οικονομικής Ηθικής…της επαρχίας μέσα από οργανωμένες κοινότητες τοπικής βάσης ;
Θα μπορούσαμε να δείξουμε στους πολιτικούς την ουσία… που δεν τολμούν να την δουν …μέσα στην σύγχυση των πιέσεων του κεφαλαίου και των ατομικών τους συμφερόντων ;
Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το σύστημα πολιτικού λόγου και σκέψης ως «Λήξαν» και να σκεφτούμε την αναγέννηση νέων λειτουργιών δομής του;
Μέσα σε όλα αυτά … θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε την Εντιμότητα ως Αξία μιας ορατής συλλογικότητας που αποδίδει όφελος στα μέλη της;
Δεν μιλώ για τους γνωστούς συνεταιρισμούς της παλαιότερης κοπής … γιατί να με συγχωρέσουν όσοι τους λειτούργησαν ως πολιτεία ή ως εκλεγμένοι συνεταιριστές … αλλά η Ανηθικότητα θριάμβευσε ως πλειοψηφία σε αυτή την κοινωνική - οραματική απάτη στη χώρα μας…
Ούτε μιλώ για τα «όπλα» της «τίμιας» επανάστασης των Μπολσεβίκων…
Δεν μιλώ γενικά για το κλασικό όραμα να γίνει κάποιος Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη …αλλά για να αλλάξει τη σκέψη μέσα μας … που είναι η ίδια με του κάθε Χαλίφη …
Το βάζω το ερώτημα ρητορικά … χωρίς προσδοκία … επιτίμησης από «γεμάτα» μυαλά… τα άδεια ψάχνω... που μπορούν να δεχτούν τις νέες ιδέες και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν.
Το «Τι» , «Ποιος» , «Που» , «Πότε» και «Πως» …. Είναι μια ολόκληρη κουβέντα που γίνεται στη ζωή και όχι σε άρθρα … ειδικά από ένα μόνο άνθρωπο..
Απλά … επειδή τα πάντα γίνονται από Ανθρώπους για τους Ανθρώπους… σκέφτηκα μήπως υπάρξει ενδιαφέρον σε αυτή τη σκέψη…
Όποιος μπορεί να δει τον εαυτό του να χαίρεται και να λειτουργεί επ’ ωφελεία του μέσα σε κοινότητα και όχι ως μονομάχος γυρολόγος … είμαι σίγουρος ότι θα κάνει δήλωση συμμετοχής στη σκέψη αρχικά Μέσα του… χωρίς στερεότυπα και ιδεοληψίες…
Η Αξία και η Εντιμότητα … είναι Επιλογή ζωής και όχι κληρονομικό χάρισμα…
Ο Φόβος … λέει …
«σσσς κάτσε πιδίμ… τι τα θελς τώρα τούτα… δεν ινι για μας…»
Ο Φόβος … οδηγεί την κρίση μας να θεωρούμε χαζό και
ανέφικτο … ότι τον απειλεί κρυμμένος πίσω από το γνωστικό υπόβαθρο του Εγώ μας…
Δεν είναι αμελητέος ο Φόβος … και πάντα βγάζει ήχο φοβιστικό … πάντα με λόγια φοβίζει το μυαλό… γιατί αν είχε «εικόνα» ο Φόβος … θα βλέπαμε που οδηγεί τη ζωή μας και θα τον χειραγωγούσαμε στις λειτουργίες που του αναλογούν σε απλά πράγματα ….της σοφής ύπαρξης του μέσα στη σκέψη μας.
Αν όμως, όλα στη ζωή μας αρέσουν …τότε δεν υπάρχει ανάγκη να αλλάξουμε τίποτα…
Πέρσι τον Δεκαπενταύγουστο, αν δεν με απατά η μνήμη μου, πήγα σε ένα όμορφο διπλανό χωριό με το δικό μας που ονομάζεται Ζώνη, για να συνευρεθούμε με αγαπημένους χωριανούς σε ένα τοπικό γλέντι με τα καθιερωμένα όργανα.
Κάποια στιγμή ήρθε και κάθισε στο γλέντι και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου με μια ολιγομελή παρέα τιμώντας την περιοχή από όπου κατάγεται.
Δεν είχαν γίνει ακόμη εκλογές και σίγουρα δεν είχε αναλάβει τα δύσκολα καθήκοντα του υπουργού Οικονομικών στην κυβέρνηση του συνονόματου του Παπανδρέου.
Θυμήθηκα το γεγονός , όταν διάβασα για κάποιες κατηγορίες που του εκτόξευσαν στις πολιτικές στήλες οι blogers για συμμετοχή του ως επίτιμος καλεσμένος σε σύνοδο της Λέσχης Bilderberg στο ξενοδοχείο Dolce στην Ισπανία που έγινε από 3έως 6 του παρόντος Ιουνίου.
Διάβασα και το βιογραφικό του.. που δεν δηλώνει την ιδιαίτερη καταγωγή του … και έκανα κάποιους συνειρμούς …για την διαχείριση της υψηλής πολιτικής…
Στο σημερινό Ελλαδιστάν, εκτός από τις λίγες πόλεις με κυρίαρχη την Αθήνα, που συγκεντρώνουν την αποσύνθεση του Ελληνικού "Ευ ζειν" … υπάρχουν και εκατοντάδες χωριά που είναι σαν και αυτό που είχε έρθει ο Κος Παπακωνσταντίνου να τιμήσει τους απλούς ανθρώπους.
Αυτές οι γωνιές γης...από βράχια, φαράγγια, λιμανάκια, λιμνούλες , και χαμόγελα απλών χωρικών... κρατάνε μέσα τους τον αντίποδα της σκέψης του εκπεσμού του "Ευ ζειν"
Δεν είμαι αδαής, ούτε θυμωμένος αόριστα… για να εξαπολύω λίβελους σε ανθρώπους που διαχειρίζονται την όζουσα πολιτική πραγματικότητα και ισορροπούν τα συμφέροντα στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Γνωρίζω την προσωπική μας «λεκάνη» καθώς και τον συλλογικό «λάκκο» που ανακυκλώνουμε τα απορρίμματα της ανάγκης μας … και τα καταναλώνουμε εκ νέου ως βιολογικά καθαρισμένο προϊόν… (Αυτός είναι ο πολιτισμός μας δυστυχώς)
Δεν αγνοώ το ρόλο και τις επιδιώξεις της κάθε ορατής ή αόρατης στα ΜΜΕ λέσχης Bilderberg … κραδαίνοντας την αναίδεια μου ως αφιονισμένος λαϊκός δικαστής των πάντων…
Παράλληλα , δεν συμφωνώ με την διαχειριστική λογική των αναγκών μιας μάζας καταναλωτών που θέλουν να βρίσκονται βολεμένοι πίσω από έννοιες όπως αυτή του Έθνους και απλά να ζητούν την συνέχιση της ίδιας καταστροφικής λογικής τους…
Οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε μεγάλες εκφράσεις … για τελείως ιδιοτελή συμφέροντα… χωρίς να νοιώθουμε ότι είμαστε Ηλίθιοι… και αυτό είναι τραγικό.
Λίγο αν μπορέσουμε να αντιληφθούμε την δομή της διεθνούς πολιτικής … θα καταλάβουμε «τι» επιθυμούν και «Ποιοι» … Παγκοσμίως.
Λίγο αν μπορέσουμε να αντιληφθούμε το «Πως» εξυπηρετούν τις Λέσχες των Παγκόσμιων εξουσιαστών, οι τοπικοί άρχοντες (οικονομικοί και πολιτικοί) της κεντρικής εξουσίας των χωρών , θα καταλαβαίναμε και την παθολογία της Ηδονικής Ομηρίας που αισθάνονται ως εντολοδόχοι αυτών των επιδιώξεων…
Αυτό που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε όλοι… είναι ότι πίσω από την διαχείριση αυτού του τύπου … δεν υπάρχει όραμα δικό μας ... αλλά όραμα μόνο των Επικυρίαρχων.
Το χειρότερο … είναι ότι αν δεν υπάρχει όραμα δικό μας… κανένας τοπικός διαχειριστής τους δεν θα έχει θέσει σε αυτή τη ζωή … η Νέμεσις είναι η Ηθική της Πτώσης…
Για πολλά χρόνια η λοβοτομημένη πολιτική σκέψη των απλών ανθρώπων … περίμενε το Θαύμα, να του το χαρίσουν οι διαχειριστές της τοπικής κρατικής Εξουσίας…
Ποτέ δεν έμαθε από τα παθήματα του… γιατί ποτέ δεν ανέπτυξε την κρίση και την Παιδεία του … από μόνος του, αφού του την στερούν συστηματικά οι ενδιαφερόμενοι για την ύπνωση του.
Ακόμη τ
ο περιμένει το Θαύμα ο λαός … και συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως θυμωμένος και εκλιπαρών ταυτόχρονα να του δώσουν …. Απλά να του δώσουν…επειδή του έκλεψαν … αυτά που ήθελε να κλέψει ο ίδιος…(Για τους γνώστες της οικονομικής Ηθικής αυτό είναι το χρηματιστήριο ή αν θέλετε ο κοινωνικός καπιταλισμός…)
Βλέπω τις αγορεύσεις των αντιπροσώπων της Βουλής … σαν ένα κακομαθημένο σωματείο υπαλλήλων να ζητά συνέχεια από τον κάθε «Χαλίφη» που παίζει το «παιχνίδι» της διαχείρισης της Εξουσίας…και όταν έρθει η ώρα να μπει άλλος στη θέση του «Χαλίφη» κάνει ακριβώς τα ίδια πράγματα …
Στα χωριά μας , αν δεν είχε κουτάλι ο Τσομπάνης (με κεφαλαίο Τ ) δεν περίμενε να του δώσουν … αλλά το έφτιαχνε !
Γνωρίζω , ότι άνθρωποι που δεν κατοικούν πλέον στα χωριά μας , έχουν μια σημαντική (σιωπηλή) σκέψη και αγωνίζεται ο καθένας στη ζωή του, διεσπαρμένοι στην επικράτεια της χώρας , αλλά και έξω από αυτήν.
Γνωρίζω ακόμη ότι κάποιοι λίγοι επιμένουν να μένουν ως ακρίτες στην επαρχία και να ζουν θυμωμένοι για την ουσιαστική εγκατάλειψη της ζωής τους από την πολιτεία.
Κάνω ένα ερώτημα που την απάντηση του την έχει μόνο στη δράση ως βίωμα.
Θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε θετικά την ανάπτυξη θυλάκων μιας Οικονομικής Ηθικής…της επαρχίας μέσα από οργανωμένες κοινότητες τοπικής βάσης ;
Θα μπορούσαμε να δείξουμε στους πολιτικούς την ουσία… που δεν τολμούν να την δουν …μέσα στην σύγχυση των πιέσεων του κεφαλαίου και των ατομικών τους συμφερόντων ;
Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το σύστημα πολιτικού λόγου και σκέψης ως «Λήξαν» και να σκεφτούμε την αναγέννηση νέων λειτουργιών δομής του;
Μέσα σε όλα αυτά … θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε την Εντιμότητα ως Αξία μιας ορατής συλλογικότητας που αποδίδει όφελος στα μέλη της;
Δεν μιλώ για τους γνωστούς συνεταιρισμούς της παλαιότερης κοπής … γιατί να με συγχωρέσουν όσοι τους λειτούργησαν ως πολιτεία ή ως εκλεγμένοι συνεταιριστές … αλλά η Ανηθικότητα θριάμβευσε ως πλειοψηφία σε αυτή την κοινωνική - οραματική απάτη στη χώρα μας…
Ούτε μιλώ για τα «όπλα» της «τίμιας» επανάστασης των Μπολσεβίκων…
Δεν μιλώ γενικά για το κλασικό όραμα να γίνει κάποιος Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη …αλλά για να αλλάξει τη σκέψη μέσα μας … που είναι η ίδια με του κάθε Χαλίφη …
Το βάζω το ερώτημα ρητορικά … χωρίς προσδοκία … επιτίμησης από «γεμάτα» μυαλά… τα άδεια ψάχνω... που μπορούν να δεχτούν τις νέες ιδέες και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν.
Το «Τι» , «Ποιος» , «Που» , «Πότε» και «Πως» …. Είναι μια ολόκληρη κουβέντα που γίνεται στη ζωή και όχι σε άρθρα … ειδικά από ένα μόνο άνθρωπο..
Απλά … επειδή τα πάντα γίνονται από Ανθρώπους για τους Ανθρώπους… σκέφτηκα μήπως υπάρξει ενδιαφέρον σε αυτή τη σκέψη…
Όποιος μπορεί να δει τον εαυτό του να χαίρεται και να λειτουργεί επ’ ωφελεία του μέσα σε κοινότητα και όχι ως μονομάχος γυρολόγος … είμαι σίγουρος ότι θα κάνει δήλωση συμμετοχής στη σκέψη αρχικά Μέσα του… χωρίς στερεότυπα και ιδεοληψίες…
Η Αξία και η Εντιμότητα … είναι Επιλογή ζωής και όχι κληρονομικό χάρισμα…
Ο Φόβος … λέει …
«σσσς κάτσε πιδίμ… τι τα θελς τώρα τούτα… δεν ινι για μας…»
Ο Φόβος … οδηγεί την κρίση μας να θεωρούμε χαζό και
ανέφικτο … ότι τον απειλεί κρυμμένος πίσω από το γνωστικό υπόβαθρο του Εγώ μας…Δεν είναι αμελητέος ο Φόβος … και πάντα βγάζει ήχο φοβιστικό … πάντα με λόγια φοβίζει το μυαλό… γιατί αν είχε «εικόνα» ο Φόβος … θα βλέπαμε που οδηγεί τη ζωή μας και θα τον χειραγωγούσαμε στις λειτουργίες που του αναλογούν σε απλά πράγματα ….της σοφής ύπαρξης του μέσα στη σκέψη μας.
Αν όμως, όλα στη ζωή μας αρέσουν …τότε δεν υπάρχει ανάγκη να αλλάξουμε τίποτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.