.
Τελευταία, έχω μια διάθεση να πιάνω φαινομενικά ετερόκλητα θέματα , και να τα ακουμπώ σκουντώντας τα σαν το παιχνίδι της γάτας με το πόδι σε ότι αντιλαμβάνεται ως ενδιαφέρον γύρω της. Αφορμή είναι ένας «Λόγος» που βρίσκεται ασχημάτιστος μέσα μου και ψάχνει να βρει θετικά σημεία που μπορεί να «πατήσει» για να με εξελιχθεί σε ένα όραμα.
Αν θέλετε ανιχνεύω και βιώνω την προσωπική μου απαισιοδοξία για την κατάντια που κουβαλά η σκέψη μας σε όλα τα επίπεδά της.
Πριν από κάμποσα χρόνια είχα παρακολουθήσει στο θέατρο Ριάλτο την παράσταση του Νίκου Καλογερόπουλου «Οι Κυνικοί ξανάρχονται» που είχε γράψει ο ίδιος παρακινούμενος από την αναζήτηση του να πλησιάσει το Λόγο της αρχαίας φιλοσοφίας στο σήμερα, κυρίως των Κυνικών φιλοσόφων με προεξάρχοντα αυτών τον Διογένη.
(Εδώ συνέντευξη του)
Θα μου πείτε … εδώ ο κόσμος καίγεται … (ας μην γράψω τι χτενίζεται).
Θα σας πω ότι ενδεχομένως να λανθάνετε … αν πιστεύεται στο ανωτέρω γνωμικό.
Ο Καλογερόπουλος σίγουρα είναι ένας άνθρωπος που ζει την δική του αλήθεια με συνέπεια στη ζωή του. Παρόλο ότι οι γνώστες του θεάτρου του αναγνωρίζουν ένα μεγάλο ταλέντο υποκριτικής , δεν βρίσκεται μέσα στις show biz λόγω των προσωπικών του απόψεων για την τέχνη και την απέχθεια (που έχει) στην υποκρισία που αντιλαμβάνεται από την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτή.
Είναι ο καλλιτέχνης που δεν διστάζει να δουλέψει στην οικοδομή αντί να ερμηνεύσει κάτι ανούσιο για τα χρήματα… (δύσκολα παιχνίδια για βολεμένους…)
Η ξεφτίλα βρίσκεται, από τους ρόλους των Υπουργών , μέχρι τους ρόλους των Πνευματικών … από τους Συνδικαλιστές μέχρι τους Εργοδότες… από τους Ζητιάνους μέχρι τους Ελεήμονες… και από το Σ’ αγαπώ μέχρι το Άι χάσου. Αυτό που λείπει από την σκέψη όλων των εμπλεκομένων σε αυτή τη βρώμικη σούπα που λέγεται Κοινωνία του Σήμερα, είναι η Εντιμότητα και η καθαρή σχέση μας με το Καλό και Αγαθό… Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που το Αγαθό το έχουμε παρερμηνεύσει ως «Ηλίθιο». Το λέμε καθαρά ως αξία της εποχής μας… « Ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κώλος μας…» Αυτό ισχύει από οικονομικά αλισβερίσια, μέχρι τις υποσχέσεις των εραστών.
Ανακάλυψα ένα μικρό απόσπασμα , από μια συνέντευξη του Νίκου Καλογερόπουλου και γέλασα (με λύπη) γιατί σκέφτηκα αμέσως τα πικρόχολα σχόλια που μπορούσαν να κάνουν οι βολεμένοι στους ρόλους τους… (η συνέντευξη στο τέλος του κειμένου)
Ας πούμε , ο βολεμένος κουραδο-μπουχέσας «Πνευματικός συγγραφεύς» που τρέχει γλοιώδης από εκδοτική παρουσίαση σε παρουσίαση και σε τηλεοπτικές εκπομπές για να καταναλώσει την ανάγκη της αυταρέσκειάς του… θα έλεγε .. «Μα τι λέει αυτός ο αδαής ονειροπόλος … που ζει !»
Δεν μιλώ για το αδελφάτο (ψυχής) των πολιτικών (σε όλα τα έδρανα), που παίζουν κρυφτό απέναντι στην Πολιτική αξιοπρέπεια, και θεωρούν το φτύσιμο ως μια αύρα δροσιάς …που έρχεται … γενικώς… , γιατί αυτοί υπερασπιζόμενοι το «Σύστημα» που συντηρεί την ανεπάρκεια τους… βλέπουν γραφικές και «απολιτικές» τέτοιες απόψεις.
«Μα μην είσαι απόλυτος! Ντροπή … δεν μπαίνουν όλοι σε ένα τσουβάλι» θα πει ο δικολάβος της πολιτικής που έχει μάθει να ισορροπεί το σάλιο εκατέρωθεν…
«Όποιος είναι έντιμος… να αποχωρήσει !» θα πω και εγώ απέναντι στην σιωπηρή αποδοχή ενός συστήματος που βρωμά και ζέχνει … «η Βουλή έχει και Πεζοδρόμιο!»
Φτάνει πια να μαζεύονται όλοι οι "επαναστάτες" στο Μπουντουάρ της Μαντάμ Ορτάνς... αλλιώς το λέμε και Βουλή ... Παλικάρι δεν είναι όποιος κάθεται μέσα στον απόπατο με τα σκατά και τα βλέπει, αντέχοντας τη βρώμα… αλλά αυτός που σηκώνει τα μανίκια και τα καθαρίζει …
Ας απολαύσουμε όμως το πολύ μικρό απόσπασμα του Καλογερόπουλου σχετικά με όσα είπαμε…
Κρατήστε στο μυαλό … το πόδι της γάτας … που σκουντά ότι κρίνει πως έχει αξία για τα ενδιαφέροντα της… κάποια στιγμή θα Ορμήσει… με συγκροτημένο Λόγο και Εστίαση … εκτός και αν μεταλλαχθεί σε κουραδό-γατα του καναπέ μπροστά στην τηλεόραση… δηλαδή με μόνιμη Λοβοτομή !
Τελευταία, έχω μια διάθεση να πιάνω φαινομενικά ετερόκλητα θέματα , και να τα ακουμπώ σκουντώντας τα σαν το παιχνίδι της γάτας με το πόδι σε ότι αντιλαμβάνεται ως ενδιαφέρον γύρω της. Αφορμή είναι ένας «Λόγος» που βρίσκεται ασχημάτιστος μέσα μου και ψάχνει να βρει θετικά σημεία που μπορεί να «πατήσει» για να με εξελιχθεί σε ένα όραμα.
Αν θέλετε ανιχνεύω και βιώνω την προσωπική μου απαισιοδοξία για την κατάντια που κουβαλά η σκέψη μας σε όλα τα επίπεδά της.
Πριν από κάμποσα χρόνια είχα παρακολουθήσει στο θέατρο Ριάλτο την παράσταση του Νίκου Καλογερόπουλου «Οι Κυνικοί ξανάρχονται» που είχε γράψει ο ίδιος παρακινούμενος από την αναζήτηση του να πλησιάσει το Λόγο της αρχαίας φιλοσοφίας στο σήμερα, κυρίως των Κυνικών φιλοσόφων με προεξάρχοντα αυτών τον Διογένη.
(Εδώ συνέντευξη του)
Θα μου πείτε … εδώ ο κόσμος καίγεται … (ας μην γράψω τι χτενίζεται).
Θα σας πω ότι ενδεχομένως να λανθάνετε … αν πιστεύεται στο ανωτέρω γνωμικό.
Ο Καλογερόπουλος σίγουρα είναι ένας άνθρωπος που ζει την δική του αλήθεια με συνέπεια στη ζωή του. Παρόλο ότι οι γνώστες του θεάτρου του αναγνωρίζουν ένα μεγάλο ταλέντο υποκριτικής , δεν βρίσκεται μέσα στις show biz λόγω των προσωπικών του απόψεων για την τέχνη και την απέχθεια (που έχει) στην υποκρισία που αντιλαμβάνεται από την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτή.
Είναι ο καλλιτέχνης που δεν διστάζει να δουλέψει στην οικοδομή αντί να ερμηνεύσει κάτι ανούσιο για τα χρήματα… (δύσκολα παιχνίδια για βολεμένους…)
Η ξεφτίλα βρίσκεται, από τους ρόλους των Υπουργών , μέχρι τους ρόλους των Πνευματικών … από τους Συνδικαλιστές μέχρι τους Εργοδότες… από τους Ζητιάνους μέχρι τους Ελεήμονες… και από το Σ’ αγαπώ μέχρι το Άι χάσου. Αυτό που λείπει από την σκέψη όλων των εμπλεκομένων σε αυτή τη βρώμικη σούπα που λέγεται Κοινωνία του Σήμερα, είναι η Εντιμότητα και η καθαρή σχέση μας με το Καλό και Αγαθό… Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που το Αγαθό το έχουμε παρερμηνεύσει ως «Ηλίθιο». Το λέμε καθαρά ως αξία της εποχής μας… « Ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κώλος μας…» Αυτό ισχύει από οικονομικά αλισβερίσια, μέχρι τις υποσχέσεις των εραστών.
Ανακάλυψα ένα μικρό απόσπασμα , από μια συνέντευξη του Νίκου Καλογερόπουλου και γέλασα (με λύπη) γιατί σκέφτηκα αμέσως τα πικρόχολα σχόλια που μπορούσαν να κάνουν οι βολεμένοι στους ρόλους τους… (η συνέντευξη στο τέλος του κειμένου)
Ας πούμε , ο βολεμένος κουραδο-μπουχέσας «Πνευματικός συγγραφεύς» που τρέχει γλοιώδης από εκδοτική παρουσίαση σε παρουσίαση και σε τηλεοπτικές εκπομπές για να καταναλώσει την ανάγκη της αυταρέσκειάς του… θα έλεγε .. «Μα τι λέει αυτός ο αδαής ονειροπόλος … που ζει !»
Δεν μιλώ για το αδελφάτο (ψυχής) των πολιτικών (σε όλα τα έδρανα), που παίζουν κρυφτό απέναντι στην Πολιτική αξιοπρέπεια, και θεωρούν το φτύσιμο ως μια αύρα δροσιάς …που έρχεται … γενικώς… , γιατί αυτοί υπερασπιζόμενοι το «Σύστημα» που συντηρεί την ανεπάρκεια τους… βλέπουν γραφικές και «απολιτικές» τέτοιες απόψεις.
«Μα μην είσαι απόλυτος! Ντροπή … δεν μπαίνουν όλοι σε ένα τσουβάλι» θα πει ο δικολάβος της πολιτικής που έχει μάθει να ισορροπεί το σάλιο εκατέρωθεν…
«Όποιος είναι έντιμος… να αποχωρήσει !» θα πω και εγώ απέναντι στην σιωπηρή αποδοχή ενός συστήματος που βρωμά και ζέχνει … «η Βουλή έχει και Πεζοδρόμιο!»
Φτάνει πια να μαζεύονται όλοι οι "επαναστάτες" στο Μπουντουάρ της Μαντάμ Ορτάνς... αλλιώς το λέμε και Βουλή ... Παλικάρι δεν είναι όποιος κάθεται μέσα στον απόπατο με τα σκατά και τα βλέπει, αντέχοντας τη βρώμα… αλλά αυτός που σηκώνει τα μανίκια και τα καθαρίζει …
Ας απολαύσουμε όμως το πολύ μικρό απόσπασμα του Καλογερόπουλου σχετικά με όσα είπαμε…
Κρατήστε στο μυαλό … το πόδι της γάτας … που σκουντά ότι κρίνει πως έχει αξία για τα ενδιαφέροντα της… κάποια στιγμή θα Ορμήσει… με συγκροτημένο Λόγο και Εστίαση … εκτός και αν μεταλλαχθεί σε κουραδό-γατα του καναπέ μπροστά στην τηλεόραση… δηλαδή με μόνιμη Λοβοτομή !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.