.
Πίσω από κάθε τι που υπάρχει γύρω μας, υπάρχει ένα «γιατί».
Οι άνθρωποι που μπορούν να απαντήσουν σε διαδοχικά «γιατί» αποτελούν την ευλογία του ανθρώπινου γένους που μέσα από τα λάθη του εξελίσσεται.
Αν η απάντηση στο ερώτημα «γιατί» … είναι η λέξη «έτσι» … τότε αυτό αποτελεί την κατάντια του εκπεσμού της ανθρώπινης συνειδητότητας.
Ανεξάρτητα αν υπάρ
χει συμφωνία ή διαφωνία με τις σκέψεις του αρχιτέκτονα Κώστα Παπαθεοδώρου, που ευθύνεται για την ύπαρξη του ναού της Αγίας Φωτεινής στην Μαντινεία, το «γιατί του» έχει ενδιαφέρον και αξίζει να το προσέξουμε.
Αυτή η ανάρτηση, είναι χαρισμένη στον γιό μου και στην κουβέντα που κάναμε πρόσφατα για τη σχέση της φιλοσοφίας με την πρακτική της ζωής μας και την σκέψη της Δημιουργίας στο παρόν μας.
Η Ελληνική σκέψη, δεν δηλώνεται σαν ταυτότητα, αλλά κατακτάται μόνο μέσα από τον τρόπο που χειρίζεται ο νους τα «γιατί» του…
Σεμνά και επίμονα λοιπόν αγαπητέ Ηλία … κοιτάμε προς την αρχαία γραμματεία… που μπορεί να εμφυσήσει την δυνατότητα να ερμηνεύσουμε τα «γιατί» του τώρα μας…
Μια κατάθεση ψυχής από τον Αρχιτέκτονα Κύριο Παπαθεοδώρου :
«Η Αγία Φωτεινή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μικρό λιθαράκι, το οποίο κύλησε απ’ τα έλατα του διπλανού Μαινάλου. Ήθελε άραγε να βρει τον Θεό; Μήπως έτσι είναι και ο άνθρωπος μέσα στη διαρκή κίνηση του για να επανεύρει τον εαυτόν του και σιγά σιγά και τον Θεό;
Θέω (στα αρχαία ελληνικά) σημαίνει «τρέχω» και η λέξις Θεός προέρχεται από αυτό το υπέροχο ρήμα.
Την επανεύρεση αυτή την κατακτά ο άνθρωπος με σκληρή θυσία της προσωπικής του ζωής.
Αυτή τη θυσία ονειρευόμουνα κι εγώ απ’ τα εφηβικά μου χρόνια και το βλέμμα μου το είχα στραμμένο πάντοτε πίσω στην αρχαιότητα, στο κτίσιμο της Ευρώπης.
Έτσι, όταν ο «Σύνδεσμος» μου ανέθεσε τη μελέτη του ναού, έτρεξα αμέσως να ιδώ την αρχαία πόλη της Διοτίμας, που ήξερα απ’ το «Συμπόσιον» του Πλάτωνος και του μεταγενέστερου Αντινόου, που το άγαλμά του θαύμαζα στο μουσείο της Χαλκίδας.
Ήμουν τότε 32 ετών (το 1969) και άρχισα να ζω για το έργο αυτό…
Περισσότερα στον σύνδεσμο (ΕΔΩ)
Πίσω από κάθε τι που υπάρχει γύρω μας, υπάρχει ένα «γιατί».
Οι άνθρωποι που μπορούν να απαντήσουν σε διαδοχικά «γιατί» αποτελούν την ευλογία του ανθρώπινου γένους που μέσα από τα λάθη του εξελίσσεται.
Αν η απάντηση στο ερώτημα «γιατί» … είναι η λέξη «έτσι» … τότε αυτό αποτελεί την κατάντια του εκπεσμού της ανθρώπινης συνειδητότητας.
Ανεξάρτητα αν υπάρ
χει συμφωνία ή διαφωνία με τις σκέψεις του αρχιτέκτονα Κώστα Παπαθεοδώρου, που ευθύνεται για την ύπαρξη του ναού της Αγίας Φωτεινής στην Μαντινεία, το «γιατί του» έχει ενδιαφέρον και αξίζει να το προσέξουμε.Αυτή η ανάρτηση, είναι χαρισμένη στον γιό μου και στην κουβέντα που κάναμε πρόσφατα για τη σχέση της φιλοσοφίας με την πρακτική της ζωής μας και την σκέψη της Δημιουργίας στο παρόν μας.
Η Ελληνική σκέψη, δεν δηλώνεται σαν ταυτότητα, αλλά κατακτάται μόνο μέσα από τον τρόπο που χειρίζεται ο νους τα «γιατί» του…
Σεμνά και επίμονα λοιπόν αγαπητέ Ηλία … κοιτάμε προς την αρχαία γραμματεία… που μπορεί να εμφυσήσει την δυνατότητα να ερμηνεύσουμε τα «γιατί» του τώρα μας…
Μια κατάθεση ψυχής από τον Αρχιτέκτονα Κύριο Παπαθεοδώρου :
«Η Αγία Φωτεινή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μικρό λιθαράκι, το οποίο κύλησε απ’ τα έλατα του διπλανού Μαινάλου. Ήθελε άραγε να βρει τον Θεό; Μήπως έτσι είναι και ο άνθρωπος μέσα στη διαρκή κίνηση του για να επανεύρει τον εαυτόν του και σιγά σιγά και τον Θεό;
Θέω (στα αρχαία ελληνικά) σημαίνει «τρέχω» και η λέξις Θεός προέρχεται από αυτό το υπέροχο ρήμα.
Την επανεύρεση αυτή την κατακτά ο άνθρωπος με σκληρή θυσία της προσωπικής του ζωής.
Αυτή τη θυσία ονειρευόμουνα κι εγώ απ’ τα εφηβικά μου χρόνια και το βλέμμα μου το είχα στραμμένο πάντοτε πίσω στην αρχαιότητα, στο κτίσιμο της Ευρώπης.
Έτσι, όταν ο «Σύνδεσμος» μου ανέθεσε τη μελέτη του ναού, έτρεξα αμέσως να ιδώ την αρχαία πόλη της Διοτίμας, που ήξερα απ’ το «Συμπόσιον» του Πλάτωνος και του μεταγενέστερου Αντινόου, που το άγαλμά του θαύμαζα στο μουσείο της Χαλκίδας.
Ήμουν τότε 32 ετών (το 1969) και άρχισα να ζω για το έργο αυτό…
Περισσότερα στον σύνδεσμο (ΕΔΩ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.