Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΤΥΝΗΣΙΑ

.

Σε όποιο ύψωμα και να σταθούμε χρειάζεται να έχουμε «μάτι» στη σκέψη μας για να αγναντέψουμε τον κόσμο και να οσμιστούμε τι γίνεται πιο πέρα από το δροσερό αεράκι που νοιώθουμε στο πρόσωπο. Χωρίς «περπατησιά» στο μυαλό θα αρκεστούμε σε μια καταναλωτική φυσιολατρία που συνηθίζει να έχει ο απολιτικός άνθρωπος.
Έβαλα το μυαλό μου λοιπόν να «σταθεί» στη Δραγασιώτικη κορυφή που είναι το ίδιο όμορφη με όλες της κορυφές του κόσμου και σκέφτηκα να κοιτάξω κατά το νότο και να σας πω τα ψέματα που γοητεύουν μαζί με την αλήθεια που πονά.
Λέω να κοιτάξουμε κατά την Τυνησία που αποτελεί ένα ενδιαφέροντα τουριστικό προορισμό. Ευγενικοί κύριοι των ταξιδιωτικών γραφείων θα σας δώσουν πληροφορίες για την περισσότερο «απελευθερωμένη» αραβική χώρα και θα σας τονίσουν τον πλούτο των αξιοθέατων που έχει μαζί με μια ονειρεμένη παραμονή στο ταξίδι που θα σας προσφέρουν. Θα σας εξάψουν την φαντασία λέγοντας ότι η χώρα αυτή κατοικήθηκε από τους Φοίνικες τρεις χιλιάδες χρόνια πριν και ότι η Καρχηδόνα είναι ξακουστή ως η πατρίδα του Αννίβα που τόλμησε να απειλήσει τη Ρώμη. Επειδή όμως τουρισμός μόνο με ιστορικές πληροφορίες συνήθως καταντά ανιαρός… θα σας προτείνουν να επισκεφτείτε τα παζάρια της με τα φθηνά χειροποίητα είδη και μέσα σε ένα γαλλόφωνο φιλικό περιβάλλον,  θα γυρίσετε φορτωμένοι με επικερδείς αγορές που θα τις επιδεικνύετε  με θαυμασμό στους φίλους σας.
Τα τουριστικά γραφεία στις υπηρεσίες τους δεν περιλαμβάνουν αναλύσεις για το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων του σήμερα, μα ούτε ασχολούνται με τα προβλήματα των ανθρώπων που υπάρχουν πίσω από την βιτρίνα του τουριστικού ντεκόρ για την ευχαρίστηση του επισκέπτη.  Μην φανταστείτε ότι στην δική μας χώρα όταν έρχονται οι τουρίστες από τα οργανωμένα συγκροτήματα κάνουν καμία διαφορετική προσέγγιση… Το τραγικό είναι ότι υπάρχουν γραφεία που συνεργάζονται με τους τουριστικούς πράκτορες και παίζουν παιχνίδια τύπου «κρυμμένου θησαυρού» με ψαξίματα σε σουβλάκια και τζατζίκια κάτω από την Ακρόπολη. Το γελοίο των πωλητών ενός πολιτισμού μέσω τουρισμού με το ηλίθιο βαθμό σκέψης των ξένων αγοραστών μιας εκδρομής, βρίσκονται σε μια τέλεια αρμονία παγκοσμίως.

 Όμως μια περίεργη δυσλειτουργία νομίζω ότι χαλά όλο το εκδρομικό πρόγραμμα των Ευρωπαίων (και όχι μόνο).  Ορισμένοι παρορμητικοί παρέσυραν κάποιους άλλους και τελικά το σύνολο κατοίκων μιας χώρας που αντιτάχθηκαν στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού που είχε θέσει ο προικισμένος με αποδεδειγμένες ηγετικές ικανότητες κος Μπεν Αλί.επί 23 συνεχή χρόνια. Ένας εξεγερμένος λαός ήρθε σε αντιπαράθεση με την έννομη τάξη της Τυνησίας και αφού άφησε τον υποχρεωτικό φόρο του αίματος του , κατάφερε να καταστήσει ακέφαλη την χώρα του και να φέρει στους Ευρωπαίους μαζί με την αδελφή Αμερικάνικη πολιτική ένα σωρό προβλήματα που τα ονομάζουν στην εσωτερική τους αλληλογραφία «διαχείριση κρίσης».
Βέβαια o εβδομήντατετράχρονος κύριος Αλί μαζί με όλα τα σωρευμένα πλούτη του σε καταθέσεις του εξωτερικού (όπως συνηθίζεται και στο δικό μας το κρατίδιο) πήγε για φιλοξενία στη Σαουδική Αραβία σε ένα ασφαλές περιβάλλον των Αμερικάνο-Ευρωπαίων φίλων του. Περιττό είναι βέβαια να σας αναφέρω ότι η Γαλλία μετά την εκπαραθύρωση του τέως αντιδημοκρατικού, Προέδρου  βρίσκεται με αγωνία στο πλευρό του ταλαιπωρημένου λαού… Ξέρετε εκτός από τις τέχνες το Παρίσι παράγει και μια διεθνή υποκρισία που εξυπηρετεί τις οικονομικές του στοχεύσεις.
Στην δική μας χώρα … κάποιοι θα μιλήσουν για δίκαιη εξέγερση ενός καταπιεσμένου λαού και κάποιοι άλλοι που έχουν το σφυροδρέπανο βαθιά μέσα στο κεφάλι τους θα δουν την παγκόσμια εξέγερση να αναθαρρεύει ετοιμάζοντας στο μυαλό τους τον Αρμαγεδδώνα επικράτησης του παγκόσμιου Σοσιαλισμού. Γενικά κάθε ένας βλέπει τον πόνο και το αίμα του άλλου, ανάλογα με το ελάττωμα που έχει σφηνωμένο στο κεφάλι του.
Το αστείο είναι ότι θα ακουστούν απόψεις που θα τροφοδοτήσουν με ελπίδες για την καλυτέρευση της ζωής ενός λαού όπως αυτών που τώρα (από τη θέαση του βουνού) τους βλέπουμε να μάχονται και θα σπεύσουν να δηλώσουν ως ταλαιπωρημένοι Ελληναδάδες άντε και στα δικά μας.
Τα νέα ως προϊόν «μαντικής» μέσα από πολιτική σκέψη που έχω για τους αγαπητούς ελπιδο-λάγνους των αναταραχών δεν είναι καλά.  Αυτοί που πούλαγαν τουριστικά θα συνεχίσουν να τα πουλούν  καθώς η επιρροή των ξένων δυνάμεων τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο θα συνεχίσει να είναι η ίδια. Το πρόσωπο του πρώην δικτάτορα θα ξεχαστεί και θα ζήσει αυτός καλά και οι άλλοι τα ίδια. Θα μου πείτε… μα τόσο ηλίθιος είναι ένας λαός που κάνει ένα τέτοιο αγώνα για να αφήσει πάλι το συναίσθημα του να εμπιστευτεί ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα που τον εκμεταλλευόταν;   Η απάντηση δεν μπορεί να είναι καμία άλλη από την ίδια τη ζωή μας και την πορεία της πολιτικής στο δικό μας σπίτι. Δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε ιστορία, μα αν είχαμε (έστω) μια κοντόφθαλμη οπτική μόλις τριάντα χρόνων … θα μπορούσαμε να δούμε αγαπητοί μου Τυνήσιοι- Έλληνες, πόσες φορές δίναμε λευκή επιταγή σε οικογένειες και παρέες πολιτικών που σίγουρα δεν είχαν δώσει (αποδεδειγμένα) τα καλύτερα δείγματα τιμιότητας σε οικονομικό αλλά και εθνικό επίπεδο.  Έχουν κουραστεί πολύ για να φτιάξουν μορφώματα φοβισμένων λαών χωρίς κρίση και νομίζω ότι δικαίως επιχαίρονται τις λαό-πλάνες πολιτικές τους.
Αλλά θα πρέπει να ξέρουμε , ότι ο οπαδός που στερείται γνώσης μέσα από μια παιδεία με φιλοσοφία θα είναι πάντα δούλος των καταστάσεων … έστω και αν σηκώνει το ανάστημα του σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και καμαρώνει για το αίμα που χύθηκε από τα αδέρφια του.

Τι λέτε, πάμε μια βόλτα εναλλακτικού τουρισμού, που να έχει ουσία; Δηλαδή πάμε στην δική μας "Τυνησία"... της σκέψης μας;