.
Κάθε Αθηναίος που θεραπευόταν , έστελνε ένα κόκορα ως δώρο στο ιερό του Ασκληπιού για να τον ευχαριστήσει για αυτή την θεραπευτική του παρέμβαση.
Έτσι και ο Σωκράτης , είπε πριν πιεί το κώνειο την τελευταία φράση του: «χρωστάμε στον Ασκληπιό ένα κόκορα μη το αμελήσεις» που σημαίνει «πάω να πιω το φαρμάκι μου να γίνω καλά, γλυτώνοντας από το απέραντο της ζήσης μου φρενοκομείο». (Πηγή)
Ένας κόσμος παρωχ
ημένης καταγγελίας με διαθέσεις κανιβαλισμού … ήταν και εκείνη η "Θεϊκή" Δημοκρατία που μέσα από τα ζωτικά τους ψεύδη, την θεωρούν ( ακόμη και σήμερα) ως μια μεταφυσική εκδοχή της ανθρώπινης διάνοιας … όσοι φορούν πλαστικές στολές αρχαίων και περικεφαλαίες αποκριάτικες πιστεύοντας ότι πλησιάζουν το αρχαίο πνεύμα.
Κάποια χρόνια αργότερα ο Κικέρων είπε το διαχρονικό O temporas o mores που μεταφράζεται Ω καιροί ω ήθη.
Η πληροφορία, είναι εργαλείο που εύκολα καταντά φονικό όπλο στα χέρια όποιου δεν έχει ανεπτυγμένη την συναισθηματική νοημοσύνη του και δεν έχει εποπτεία στο παρατηρούμενο.
Τρέχουν μέχρι σήμερα πανικόβλητοι οι σωτήρες της λεγόμενης κάθαρσης και μέσα από την διάνοια του όχλου που διαθέτουν , καταγγέλλουν πολιτικούς και φυσικά πρόσωπα ζητώντας την κεφαλή τους να την δουν ηδονικά στον πάγκο του χασάπη.
Όταν ηττήθηκε η Αθήνα στο τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, οι πολύπαθοι σύμμαχοι , ζήτησαν να γκρεμιστούν τα πάντα ακόμη και ο Παρθενώνας και να μετατρέψουν τη γη των Αθηνών σε άγονο τόπο.
Το δωρικό πνεύμα των Σπαρτιατών δήλωσε ως νικητής , ότι αυτό δεν θα το επιτρέψει δίνοντας ένα πνευματικό (λησμονημένο) μήνυμα αυτοκυριαρχίας και πολιτισμού στον κάθε νικητή ανά τους αιώνες.
Πριν λίγα χρόνια είχα παρακολουθήσει τον απαγχονισμό του Σαντάμ σε ένα φρικιαστικό βίντεο που τον έδειχνε να κοιτά πριν τον απαγχονισμό του τον όχλο που του φώναζε … “πήγαινε στο διάβολο”. Όταν ανοίγει η καταπακτή και ο Σαντάμ είναι νεκρός ακούγεται η φωνή ενός μέσα από τον όχλο… “Ο τύραννος έπεσε, να είναι καταραμένος”…
Έχετε παρακολουθήσει ποτέ τα ανώνυμα σχόλια σε αναρτήσεις των bloggers που καταγγέλλουν πρόσωπα για ότι κρίνουν ότι αφορά την αλήθεια τους;
Αν έχετε στοιχειώδη παρατήρηση , θα τρομάξετε με το τέρας που κρύβουμε μέσα μας.
Είμαστε όλοι κανίβαλοι που τροφοδοτούμε αυτή την ανθρωποφάγα συμπεριφορά μας από το σκοτάδι της ανωνυμίας μας … και την επιθετική ανάλυση της ελλιπούς μας πληροφορίας.
Άλλο ο αγώνας που υπεύθυνα και με παρρησία διεξάγεται από τον μαχόμενο άνθρωπο … και άλλο ο λιθοβολισμός του πλήθους που αφρίζει το στόμα του.
Το περίεργο είναι ότι η σκέψη μας δεν πρέπει να συνεχίσει να ενδιαφέρεται και να αγαπά τον άνθρωπο … έστω και αν κατά συνθήκη βρίσκεται μέσα στον όχλο.
Αγαπώ τον άνθρωπο …σημαίνει ότι κατανοώ πως όλοι μας έχουμε κάποια στιγμή μπει μέσα στην εύκολη και προστατευτική διαδικασία της σκέψης του όχλου…
Άλλωστε όπως είπε και ο Κάλβος … “θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία” … και αξίζει να ρωτήσουμε (αν μας το επιτρέπει στα ίσια - μάγκικα) τον εαυτό μας … χωρίς αρετή και προσωπική τόλμη … θα είμαστε ποτέ Ελεύθεροι;
Κάθε Αθηναίος που θεραπευόταν , έστελνε ένα κόκορα ως δώρο στο ιερό του Ασκληπιού για να τον ευχαριστήσει για αυτή την θεραπευτική του παρέμβαση.
Έτσι και ο Σωκράτης , είπε πριν πιεί το κώνειο την τελευταία φράση του: «χρωστάμε στον Ασκληπιό ένα κόκορα μη το αμελήσεις» που σημαίνει «πάω να πιω το φαρμάκι μου να γίνω καλά, γλυτώνοντας από το απέραντο της ζήσης μου φρενοκομείο». (Πηγή)
Ένας κόσμος παρωχ
ημένης καταγγελίας με διαθέσεις κανιβαλισμού … ήταν και εκείνη η "Θεϊκή" Δημοκρατία που μέσα από τα ζωτικά τους ψεύδη, την θεωρούν ( ακόμη και σήμερα) ως μια μεταφυσική εκδοχή της ανθρώπινης διάνοιας … όσοι φορούν πλαστικές στολές αρχαίων και περικεφαλαίες αποκριάτικες πιστεύοντας ότι πλησιάζουν το αρχαίο πνεύμα.Κάποια χρόνια αργότερα ο Κικέρων είπε το διαχρονικό O temporas o mores που μεταφράζεται Ω καιροί ω ήθη.
Η πληροφορία, είναι εργαλείο που εύκολα καταντά φονικό όπλο στα χέρια όποιου δεν έχει ανεπτυγμένη την συναισθηματική νοημοσύνη του και δεν έχει εποπτεία στο παρατηρούμενο.
Τρέχουν μέχρι σήμερα πανικόβλητοι οι σωτήρες της λεγόμενης κάθαρσης και μέσα από την διάνοια του όχλου που διαθέτουν , καταγγέλλουν πολιτικούς και φυσικά πρόσωπα ζητώντας την κεφαλή τους να την δουν ηδονικά στον πάγκο του χασάπη.
Όταν ηττήθηκε η Αθήνα στο τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, οι πολύπαθοι σύμμαχοι , ζήτησαν να γκρεμιστούν τα πάντα ακόμη και ο Παρθενώνας και να μετατρέψουν τη γη των Αθηνών σε άγονο τόπο.
Το δωρικό πνεύμα των Σπαρτιατών δήλωσε ως νικητής , ότι αυτό δεν θα το επιτρέψει δίνοντας ένα πνευματικό (λησμονημένο) μήνυμα αυτοκυριαρχίας και πολιτισμού στον κάθε νικητή ανά τους αιώνες.
Πριν λίγα χρόνια είχα παρακολουθήσει τον απαγχονισμό του Σαντάμ σε ένα φρικιαστικό βίντεο που τον έδειχνε να κοιτά πριν τον απαγχονισμό του τον όχλο που του φώναζε … “πήγαινε στο διάβολο”. Όταν ανοίγει η καταπακτή και ο Σαντάμ είναι νεκρός ακούγεται η φωνή ενός μέσα από τον όχλο… “Ο τύραννος έπεσε, να είναι καταραμένος”…
Έχετε παρακολουθήσει ποτέ τα ανώνυμα σχόλια σε αναρτήσεις των bloggers που καταγγέλλουν πρόσωπα για ότι κρίνουν ότι αφορά την αλήθεια τους;
Αν έχετε στοιχειώδη παρατήρηση , θα τρομάξετε με το τέρας που κρύβουμε μέσα μας.
Είμαστε όλοι κανίβαλοι που τροφοδοτούμε αυτή την ανθρωποφάγα συμπεριφορά μας από το σκοτάδι της ανωνυμίας μας … και την επιθετική ανάλυση της ελλιπούς μας πληροφορίας.
Άλλο ο αγώνας που υπεύθυνα και με παρρησία διεξάγεται από τον μαχόμενο άνθρωπο … και άλλο ο λιθοβολισμός του πλήθους που αφρίζει το στόμα του.
Το περίεργο είναι ότι η σκέψη μας δεν πρέπει να συνεχίσει να ενδιαφέρεται και να αγαπά τον άνθρωπο … έστω και αν κατά συνθήκη βρίσκεται μέσα στον όχλο.
Αγαπώ τον άνθρωπο …σημαίνει ότι κατανοώ πως όλοι μας έχουμε κάποια στιγμή μπει μέσα στην εύκολη και προστατευτική διαδικασία της σκέψης του όχλου…
Άλλωστε όπως είπε και ο Κάλβος … “θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία” … και αξίζει να ρωτήσουμε (αν μας το επιτρέπει στα ίσια - μάγκικα) τον εαυτό μας … χωρίς αρετή και προσωπική τόλμη … θα είμαστε ποτέ Ελεύθεροι;
