.
Αύγουστος… μήνας χαλαρότητας …
Μήνας που οι «διανοητ
ές» φεύγουν για ξεκούραση από τον άμβωνα της ματαιοδοξίας τους και οι «επαναστάτες» ενισχύουν την αυτό-εικόνα τους για νέες μάχες του «κενού» τους.
Υπερθερμαίνονται τα πάντα από το πλησίασμα του ζωοδότη Ήλιου, και μέσα στη ραθυμία της αναπνοής γεννιούνται οι επιθυμίες για τον δροσάτο Έρωτα.
Μεγάλο ποσοστό από κυρίες, με (κοινωνικά δηλωμένη) συναισθηματική συμπόρευση ή και χωρίς αυτήν, έχουν στο μυαλό τους την δροσερή ποιοτική διαφοροποίηση του επόμενου Γανυμήδη, ενώ η πλειοψηφία των σερνικών , κάτω από τον Διονυσιασμό της επιθυμίας τους , σκέφτονται την υπέροχη Εταίρα που θα τους παινέψει την λειψή τους φύση … που την κουβαλούν από τα τότε που τους έκοψε στα δυο ο Δίας.
Ο «διανοητής» με την αυλή των υποτελών, θα σκεφτεί την γυμνή του φύση … και θα την κάνει «Ποίημα» διαπίστωσης (με απεύθυνση) και μοναδικό στόχο να τον θαυμάσουν… ενώ ο «επαναστάτης» του W.C της κατανάλωσης του… θα σκεφτεί κάπως χαλαρά το ρητό «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης..» συμπληρώνοντας την ανόητη σκέψη στη συνέχεια … «Το κατάλαβα»
Τι όμορφος κόσμος!
Λαμπερός υποταγμένος στην «Νόρμα» της επανάληψης μιας φύσης που βρίσκεται μέσα στην αντίληψη της «ανάγκης»…
Η ανάγκη δεν μπορεί να είναι «ακίνητη» μια και πάντα ζητά την πλήρωση της έλλειψης της…
Το «Παν» ας το πάρουμε απόφαση δεν μπορούν να το δουν (αυτά) τα μάτια μας και δεν θα κατανοήσουμε ποτέ με (αυτές) τις αισθήσεις…
Ας κατηγορήσουμε επιτέλους αυτό τον αγύρτη τον Προμηθέα… που έδωσε αυτή την ξεφτιλισμένη τη φλόγα… μισακά και μίζερα σε ένα είδος που κατά τα άλλα το άφησε να εξαρτάται από την περιστροφή ενός διακεκαυμένου Ήλιου.
Αυτός ευθύνεται για όλα τα δεινά που έχουμε σήμερα, ακόμα και για την τηλεόραση… που μας δείχνει σε ντοκυμαντέρ πως πηδιέται η Σαλαμάνδρα και πως τρώει… αποδεικνύοντας με πανηγυρικό τρόπο την αναίδεια μας απέναντι στην κυρίαρχη φιλοσοφία αυτού του ζώου (όπως και των άλλων), που δεν ενδιαφέρονται για τους δικούς μας οργασμούς και τις διατροφικές μας ιδιαιτερότητες…
Ας με συγχωρέσουν οι κάμπιες που ως φάση μεταμόρφωσης των λεπιδόπτερων, τις χρησιμοποιώ στην παρομοίωση του συγκεκριμένου άρθρου …
Φωνάζει λοιπόν η «φιλόσοφος» κάμπια για την αξία του συγχρονισμού του βαδίσματος και η «επαναστάτρια» που βρίσκεται στην ογδοηκοστή ένατη θέση του καραβανιού που σέρνεται στα χόρτα … αμφισβητεί την «αποτελεσματική πορεία» του «κορδονιού» της επιθυμίας να επαναλάβουν τον κύκλο της ζωής τους…
Τα πάντα κρίνονται μέσα από την κυρίαρχη και αδιαπραγμάτευτη «Επιθυμία» μια και η «Πειθώ» παίρνει τα ελάχιστα όρια που μπορεί να κουλουριαστεί για να χωρέσει μέσα στην επιθυμία των ορίων της κάμπιας…
Τι όμορφος κόσμος!
Γεμάτος με στερήσεις που θα ανταποδοθούν σε μια κατοπινή γένεση… σκέψεις και πιστεύω …που αφορούν μια ολόκληρη εκτροφή πολιτισμών και χειραγώγησης της επιθυμίας τους… αιώνες τώρα.
Τι όμορφος κόσμος!
Πόσο διακριτικός είναι ο άνθρωπος…συμπεριφερόμενος με τελετουργική προσέγγιση στην υλοποίηση της επιθυμίας του…
Σφίγγεται (ο φλογολήπτης του Προμηθέα ) να αποτρέψει την πορδή ή το ρέψιμο μετά την τελευταία ανάσα του οργασμού … μια και όλα μπορεί να τα κάνει σαν δεν μοιράζεται κοινωνικά τον εαυτό του…
Τι όμορφος κόσμος!
Πανέμορφοι και λαμπεροί οι πάντες … που καταλαβαίνουν κάθε αρνητική σκέψη και την κωδικοποιούν χρεώνοντας την, στις ομάδες των «άλλων»… εκτός από τον εαυτό τους.
Μα η ομορφιά αφορά και για αυτούς που έχουν πεισθεί ότι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους και νοιώθουν ως «εκλεκτοί» που κρατούν την αλήθεια του πνευματικού δρόμου των άλλων στη σκέψη τους…
Έτσι ζωγραφίσαμε τα τσάκρας, και μπλέκουμε χέρια και πόδια για να δηλώνουμε τη νιρβάνα μιας επιθυμίας που δεν διαφέρει καθόλου από την Αυγουστιάτικη επιθυμία των ομάδων από κάμπιες που σέρνονται (μη διαλογιζόμενες) στα χορτάρια.
Όταν οι ομάδες καθοδηγούμενες από την «Ανάγκη» χωρίς περιεχόμενο πιέζουν ασφυκτικά η μία την άλλη, δημιουργούν τους Ήρωες και τα έπη … οι σερνόμενες κάμπιες… που ονόμασαν "ανάγκη" την αλαζονική επιθυμία...
Σαν πέσει τροφή πιότερη από τον Ήλιο, χαριεντίζονται στα σημεία ηδονής που επιλέγει ο καθένας για να δηλώνει την ξεχωριστότητα του… άλλος στα γενετήσια σημεία του και άλλος στις δονήσεις των τσάκρας μέσα του …
Όλα «επιθυμία» είναι …και ποτέ η επιθυμία δεν αφορά το ένα σύνολο… πάντα θα αποσκοπεί σε μέρος αυτού… άλλωστε τη λέμε και «στόχο»
Τι όμορφος ο Αύγουστος !
Αυτοκράτωρ μιας καυτής πληροφορίας για την ζωή που την δίνει ως μοναδική του αλήθεια … καθώς πλησιάζει τις κάμπιες περιοδικά μέσα από το παρατηρούμενο (από αυτές) ταξίδι του…
Εύχομαι καλές επιθυμίες σε όλους μας…. Όσο προλαβαίνουμε ακόμα τον ζωοδότη Αύγουστο!
Παραθέτω ένα βίντεο με τον Παπάζογλου στο τραγούδι Αύγουστος, μαζί με όλους «εμάς» που βρισκόμαστε πάντα «εκεί» προσποιούμενοι ότι «καταλαβαίνουμε» …
Αύγουστος… μήνας χαλαρότητας …
Μήνας που οι «διανοητ
ές» φεύγουν για ξεκούραση από τον άμβωνα της ματαιοδοξίας τους και οι «επαναστάτες» ενισχύουν την αυτό-εικόνα τους για νέες μάχες του «κενού» τους.Υπερθερμαίνονται τα πάντα από το πλησίασμα του ζωοδότη Ήλιου, και μέσα στη ραθυμία της αναπνοής γεννιούνται οι επιθυμίες για τον δροσάτο Έρωτα.
Μεγάλο ποσοστό από κυρίες, με (κοινωνικά δηλωμένη) συναισθηματική συμπόρευση ή και χωρίς αυτήν, έχουν στο μυαλό τους την δροσερή ποιοτική διαφοροποίηση του επόμενου Γανυμήδη, ενώ η πλειοψηφία των σερνικών , κάτω από τον Διονυσιασμό της επιθυμίας τους , σκέφτονται την υπέροχη Εταίρα που θα τους παινέψει την λειψή τους φύση … που την κουβαλούν από τα τότε που τους έκοψε στα δυο ο Δίας.
Ο «διανοητής» με την αυλή των υποτελών, θα σκεφτεί την γυμνή του φύση … και θα την κάνει «Ποίημα» διαπίστωσης (με απεύθυνση) και μοναδικό στόχο να τον θαυμάσουν… ενώ ο «επαναστάτης» του W.C της κατανάλωσης του… θα σκεφτεί κάπως χαλαρά το ρητό «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης..» συμπληρώνοντας την ανόητη σκέψη στη συνέχεια … «Το κατάλαβα»
Τι όμορφος κόσμος!
Λαμπερός υποταγμένος στην «Νόρμα» της επανάληψης μιας φύσης που βρίσκεται μέσα στην αντίληψη της «ανάγκης»…
Η ανάγκη δεν μπορεί να είναι «ακίνητη» μια και πάντα ζητά την πλήρωση της έλλειψης της…
Το «Παν» ας το πάρουμε απόφαση δεν μπορούν να το δουν (αυτά) τα μάτια μας και δεν θα κατανοήσουμε ποτέ με (αυτές) τις αισθήσεις…
Ας κατηγορήσουμε επιτέλους αυτό τον αγύρτη τον Προμηθέα… που έδωσε αυτή την ξεφτιλισμένη τη φλόγα… μισακά και μίζερα σε ένα είδος που κατά τα άλλα το άφησε να εξαρτάται από την περιστροφή ενός διακεκαυμένου Ήλιου.
Αυτός ευθύνεται για όλα τα δεινά που έχουμε σήμερα, ακόμα και για την τηλεόραση… που μας δείχνει σε ντοκυμαντέρ πως πηδιέται η Σαλαμάνδρα και πως τρώει… αποδεικνύοντας με πανηγυρικό τρόπο την αναίδεια μας απέναντι στην κυρίαρχη φιλοσοφία αυτού του ζώου (όπως και των άλλων), που δεν ενδιαφέρονται για τους δικούς μας οργασμούς και τις διατροφικές μας ιδιαιτερότητες…
Ας με συγχωρέσουν οι κάμπιες που ως φάση μεταμόρφωσης των λεπιδόπτερων, τις χρησιμοποιώ στην παρομοίωση του συγκεκριμένου άρθρου …
Φωνάζει λοιπόν η «φιλόσοφος» κάμπια για την αξία του συγχρονισμού του βαδίσματος και η «επαναστάτρια» που βρίσκεται στην ογδοηκοστή ένατη θέση του καραβανιού που σέρνεται στα χόρτα … αμφισβητεί την «αποτελεσματική πορεία» του «κορδονιού» της επιθυμίας να επαναλάβουν τον κύκλο της ζωής τους…
Τα πάντα κρίνονται μέσα από την κυρίαρχη και αδιαπραγμάτευτη «Επιθυμία» μια και η «Πειθώ» παίρνει τα ελάχιστα όρια που μπορεί να κουλουριαστεί για να χωρέσει μέσα στην επιθυμία των ορίων της κάμπιας…
Τι όμορφος κόσμος!
Γεμάτος με στερήσεις που θα ανταποδοθούν σε μια κατοπινή γένεση… σκέψεις και πιστεύω …που αφορούν μια ολόκληρη εκτροφή πολιτισμών και χειραγώγησης της επιθυμίας τους… αιώνες τώρα.
Τι όμορφος κόσμος!
Πόσο διακριτικός είναι ο άνθρωπος…συμπεριφερόμενος με τελετουργική προσέγγιση στην υλοποίηση της επιθυμίας του…
Σφίγγεται (ο φλογολήπτης του Προμηθέα ) να αποτρέψει την πορδή ή το ρέψιμο μετά την τελευταία ανάσα του οργασμού … μια και όλα μπορεί να τα κάνει σαν δεν μοιράζεται κοινωνικά τον εαυτό του…
Τι όμορφος κόσμος!
Πανέμορφοι και λαμπεροί οι πάντες … που καταλαβαίνουν κάθε αρνητική σκέψη και την κωδικοποιούν χρεώνοντας την, στις ομάδες των «άλλων»… εκτός από τον εαυτό τους.
Μα η ομορφιά αφορά και για αυτούς που έχουν πεισθεί ότι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους και νοιώθουν ως «εκλεκτοί» που κρατούν την αλήθεια του πνευματικού δρόμου των άλλων στη σκέψη τους…
Έτσι ζωγραφίσαμε τα τσάκρας, και μπλέκουμε χέρια και πόδια για να δηλώνουμε τη νιρβάνα μιας επιθυμίας που δεν διαφέρει καθόλου από την Αυγουστιάτικη επιθυμία των ομάδων από κάμπιες που σέρνονται (μη διαλογιζόμενες) στα χορτάρια.
Όταν οι ομάδες καθοδηγούμενες από την «Ανάγκη» χωρίς περιεχόμενο πιέζουν ασφυκτικά η μία την άλλη, δημιουργούν τους Ήρωες και τα έπη … οι σερνόμενες κάμπιες… που ονόμασαν "ανάγκη" την αλαζονική επιθυμία...
Σαν πέσει τροφή πιότερη από τον Ήλιο, χαριεντίζονται στα σημεία ηδονής που επιλέγει ο καθένας για να δηλώνει την ξεχωριστότητα του… άλλος στα γενετήσια σημεία του και άλλος στις δονήσεις των τσάκρας μέσα του …
Όλα «επιθυμία» είναι …και ποτέ η επιθυμία δεν αφορά το ένα σύνολο… πάντα θα αποσκοπεί σε μέρος αυτού… άλλωστε τη λέμε και «στόχο»
Τι όμορφος ο Αύγουστος !
Αυτοκράτωρ μιας καυτής πληροφορίας για την ζωή που την δίνει ως μοναδική του αλήθεια … καθώς πλησιάζει τις κάμπιες περιοδικά μέσα από το παρατηρούμενο (από αυτές) ταξίδι του…
Εύχομαι καλές επιθυμίες σε όλους μας…. Όσο προλαβαίνουμε ακόμα τον ζωοδότη Αύγουστο!
Παραθέτω ένα βίντεο με τον Παπάζογλου στο τραγούδι Αύγουστος, μαζί με όλους «εμάς» που βρισκόμαστε πάντα «εκεί» προσποιούμενοι ότι «καταλαβαίνουμε» …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.