Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ

.

Ο Σεπτέμβριος έχει μια διφορούμενη στάση μέσα στους μήνες του χρόνου.
Αν και είναι ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου, κρατά μέσα στις μέρες του την γεύση των χυμών του καλοκαιριού.
Είναι ο μήνας της αρχής μιας πληρότητας που φθείρεται… της αναγκαίας και ικανής συνθήκης για την επόμενη γέννηση.

Μάθαμε να γιορτάζουμε τη γέννηση και να παραβλέπουμε την ώριμη φθορά που γίνεται απώλεια… θα έλεγα ότι μάθαμε να ζούμε μισή ζωή στη σκέψη μας…
Αναρτώ ένα μέρος από το συμφωνικό έργο του Vivaldi που αναφέρεται στις φθίνουσες οπώρες … δηλαδή στο τελείωμα των φρούτων … που γευθήκαμε …
Αυτή η μουσική γιορτή που γεννήθηκε από την μπαγκέτα της ψυχής του Vivaldi, συνοδεύεται από μια ιδιόμορφη τέχνη που μας παρουσιάζει μια εικονογράφηση με άμμο να εξελίσσεται επάνω σε μια φωτεινή πλάκα μόνο με τα χέρια του δημιουργού.

Καλή απόλαυση