.
Ενημερωνόμουν από το Internet επάνω στα γραφόμενα , όταν σταμάτησα στην ανάρτηση μιας διαδικτυακής φίλης και εξαίρετου συγγραφέως της Μαρίας Κωνσταντούρου στο facebook.
Έβαλε ένα ηχητικό αρχείο, που αφορά στην εκπομπή "Καλημέρα σας παιδιά" με την θεία Λένα... του τότε ΕΙΡ (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας) που σίγουρα την θυμούνται όσοι έχουν ήδη στο ενεργητικό τους μισό αιώνα ζωής.
Μέσα μου δημιουργήθηκαν αστραπιαία πολλές εικόνες, πέρα από αυτές που συνήθως αναπαράγει ο «φόβος» του «Εγώ» μας … και κάνει την συνηθισμένη σκέψη φουσκώνοντας σαν διάνος … «Τι καλά που ήταν τότε…»
Όχι δεν ένοιωσα την ανάγκη να κρατηθώ συναισθηματικά από το παρελθόν, φέρνοντας ως επαΐων, την άγνοια του βιώματος σε αυτιά που αποδέχονται ως σημαντικό ότι δεν βίωσαν…
Όμως το παρελθόν , είναι δίπλα μας αυτή τη στιγμή … στο παρόν μας.
Έχετε σκεφτεί, να αποσχηματίσετε την εικόνα στα μάτια σας, για κάθε ενήλικα που επιλέγετε να εξετάσετε και να τον δείτε σαν παιδί;
Γερνάμε αγαπητοί αναγνώστες, κουβαλώντας την βασική εκπαίδευση που πήραμε ως νήπια στη ζωή μας….
Η έννοια της ιδιοκτησίας, η αντίληψη της συντροφικότητας, η αποδοχή στον εαυτό μας, η οικολογική μας ευαισθησία, η σεξιστική μας αντίληψη και ότι μπορείτε να φανταστείτε ότι υπάρχει ως ζήτημα γύρω μας… έχουν την εκπαίδευση μας σε κείνα τα λίγα χρόνια του μεγάλου πανεπιστημίου.
«Άσε το παιδί… θα τα μάθει αργότερα» … θα πει μια μη εκπαιδευμένη μάνα την ώρα που φτιάχνει τα νύχια της και ξεφυλλίζει το περιοδικό «κοινωνικής ενημέρωσης»… για να εκπαιδεύσει εν αγνοία της την επόμενη ή τον επόμενο πορνό- σταρ της σκέψης σε μια κοινωνία της «ανυπόστατης» επιθυμίας.
Φωνάζουμε για την ευμάρεια μας … και διεκδικούμε … ως υποτιθέμενοι ενήλικες μια ζωή που δεν γνωρίζουμε …
Διαχειρίζονται οι «εκλεγμένοι» ηγέτες την συνοχή μιας κοινωνίας με παιδικές εμπειρίες στην φιλοσοφία του ζειν .. τόσο στον εαυτό τους όσο και στην επιβολή της ιδεοληψίας τους….
Ζούμε σε μια κοινωνία που δόθηκαν όπλα σε κακομαθημένα και άφρονα παιδιά… τα αποτελέσματα είναι αίμα και πόνος….
Ίσως χρειάζεται σιωπή από πλευρά μας σε όποια παιδιά έρχονται στη ζωή σήμερα… και να τα αφήσουμε να γνωρίσουν μέσα από λιγότερη αρρωστημένη παρέμβαση τη ζωή που ανακαλύπτουν αγνά μέσα από το βίωμα….
Αν αφήναμε το κάθε μικρό παιδί … μακριά από τα θέλω του Εγώ μας … και απλά το παρατηρούσαμε για να μάθουμε μέσα από αυτό, ότι δεν βρήκαμε ως πληροφορία στην δική μας νηπιακή εποχή… πως λέτε να ήταν η ζωή;
Θέλει πολύ πόνο ψυχής, να μην εκ φέρουμε την σκέψη «Παιδί μου» και να την αντικαταστήσουμε από την λέξη «Παιδί».
Αυτό το «Μου» είναι η τρύπα που οδηγεί στον «κάτω κόσμο των συναισθημάτων» … δηλαδή στην ζωή που έχουμε φτιάξει και λειτουργούμε ασυνείδητα μέσα της…
Έχει μερίδιο και η Θεία Λένα …ως εκφραστής μιας ολόκληρης εποχής .. που το μόνο πιο αγνό ήταν ότι χρησιμοποιούσε την προπαγάνδα … απέναντι στον πιο εξελιγμένο πόλεμο (απέναντι στη σκέψη) που σήμερα βιώνουμε και ονομάζεται Marketing…
Λοιπόν … Καλημέρα σας παιδιά …
Ενημερωνόμουν από το Internet επάνω στα γραφόμενα , όταν σταμάτησα στην ανάρτηση μιας διαδικτυακής φίλης και εξαίρετου συγγραφέως της Μαρίας Κωνσταντούρου στο facebook.
Έβαλε ένα ηχητικό αρχείο, που αφορά στην εκπομπή "Καλημέρα σας παιδιά" με την θεία Λένα... του τότε ΕΙΡ (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας) που σίγουρα την θυμούνται όσοι έχουν ήδη στο ενεργητικό τους μισό αιώνα ζωής.
Μέσα μου δημιουργήθηκαν αστραπιαία πολλές εικόνες, πέρα από αυτές που συνήθως αναπαράγει ο «φόβος» του «Εγώ» μας … και κάνει την συνηθισμένη σκέψη φουσκώνοντας σαν διάνος … «Τι καλά που ήταν τότε…»
Όχι δεν ένοιωσα την ανάγκη να κρατηθώ συναισθηματικά από το παρελθόν, φέρνοντας ως επαΐων, την άγνοια του βιώματος σε αυτιά που αποδέχονται ως σημαντικό ότι δεν βίωσαν…
Όμως το παρελθόν , είναι δίπλα μας αυτή τη στιγμή … στο παρόν μας.
Έχετε σκεφτεί, να αποσχηματίσετε την εικόνα στα μάτια σας, για κάθε ενήλικα που επιλέγετε να εξετάσετε και να τον δείτε σαν παιδί;
Γερνάμε αγαπητοί αναγνώστες, κουβαλώντας την βασική εκπαίδευση που πήραμε ως νήπια στη ζωή μας….
Η έννοια της ιδιοκτησίας, η αντίληψη της συντροφικότητας, η αποδοχή στον εαυτό μας, η οικολογική μας ευαισθησία, η σεξιστική μας αντίληψη και ότι μπορείτε να φανταστείτε ότι υπάρχει ως ζήτημα γύρω μας… έχουν την εκπαίδευση μας σε κείνα τα λίγα χρόνια του μεγάλου πανεπιστημίου.
«Άσε το παιδί… θα τα μάθει αργότερα» … θα πει μια μη εκπαιδευμένη μάνα την ώρα που φτιάχνει τα νύχια της και ξεφυλλίζει το περιοδικό «κοινωνικής ενημέρωσης»… για να εκπαιδεύσει εν αγνοία της την επόμενη ή τον επόμενο πορνό- σταρ της σκέψης σε μια κοινωνία της «ανυπόστατης» επιθυμίας.
Φωνάζουμε για την ευμάρεια μας … και διεκδικούμε … ως υποτιθέμενοι ενήλικες μια ζωή που δεν γνωρίζουμε …
Διαχειρίζονται οι «εκλεγμένοι» ηγέτες την συνοχή μιας κοινωνίας με παιδικές εμπειρίες στην φιλοσοφία του ζειν .. τόσο στον εαυτό τους όσο και στην επιβολή της ιδεοληψίας τους….
Ζούμε σε μια κοινωνία που δόθηκαν όπλα σε κακομαθημένα και άφρονα παιδιά… τα αποτελέσματα είναι αίμα και πόνος….
Ίσως χρειάζεται σιωπή από πλευρά μας σε όποια παιδιά έρχονται στη ζωή σήμερα… και να τα αφήσουμε να γνωρίσουν μέσα από λιγότερη αρρωστημένη παρέμβαση τη ζωή που ανακαλύπτουν αγνά μέσα από το βίωμα….
Αν αφήναμε το κάθε μικρό παιδί … μακριά από τα θέλω του Εγώ μας … και απλά το παρατηρούσαμε για να μάθουμε μέσα από αυτό, ότι δεν βρήκαμε ως πληροφορία στην δική μας νηπιακή εποχή… πως λέτε να ήταν η ζωή;
Θέλει πολύ πόνο ψυχής, να μην εκ φέρουμε την σκέψη «Παιδί μου» και να την αντικαταστήσουμε από την λέξη «Παιδί».
Αυτό το «Μου» είναι η τρύπα που οδηγεί στον «κάτω κόσμο των συναισθημάτων» … δηλαδή στην ζωή που έχουμε φτιάξει και λειτουργούμε ασυνείδητα μέσα της…
Έχει μερίδιο και η Θεία Λένα …ως εκφραστής μιας ολόκληρης εποχής .. που το μόνο πιο αγνό ήταν ότι χρησιμοποιούσε την προπαγάνδα … απέναντι στον πιο εξελιγμένο πόλεμο (απέναντι στη σκέψη) που σήμερα βιώνουμε και ονομάζεται Marketing…
Λοιπόν … Καλημέρα σας παιδιά …
Κωστή καλησπέρα, μια και μοναδικη φορά ειχα ακουσει σαν παιδι αυτή την εκπομπή και δεν μου αρεσε χωρις να ξέρω το γιατι, ισως επειδη ήταν απόμακρη η γλώσσα που μιλούσε ή ίσως γιατί εμοιαζε η φωνή της με μια θεία μου που ήταν αυστηρή πολύ....ειναι βεβαια σπάνιο αρχείο αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγουρα καλέ μου το παιδί μέσα μας πρεπει να το βρούμε και να μιλήσουμε αρκετά μαζί του, γιατι το εχουμε περισσότερη ανάγκη όσο μεγαλώνουμε.
Αναστασια