.
Η μεγαλύτερη κατάρα της ανθρώπινης σκέψης , είναι ότι έχουμε διαφορετικές αισθήσεις για λέξεις και νοήματα που τα χρησιμοποιούμε κατά κόρον στις μεταξύ μας επαφές του λόγου.
Τις περισσότερες φορές έχουμε μπερδεμένη μέσα μας την ταυτότητα ενός νοήματος γιατί η έδρα των αισθήσεων του μέσα μας, βρίσκεται βαθειά στο ασυνείδητο , ενώ η λογική μας χρησιμοποιεί κατά το δοκούν τις έννοιες που την βολεύουν στην κάθε επαφή της με άλλους ανθρώπους.
Έτσι , θα παρατηρήσουμε μέσα από τους άλλους και τις πληροφορίες που εισπράττουμε τον ίδιο τον εαυτό μας και τις ταξινομήσεις που έχει κάνει για αυτή την σημειολογική ημέρα που έχει διαδρομή χιλιάδων χρόνων …
«Πιάνουμε» τον Μάη
Ποιος δεν έχει έστω μια φορά στην εμπειρία του που βρέθηκε στους αγρούς να μαζεύει λουλούδια, προσπαθώντας επιτυχώς η ανεπιτυχώς να τα πλέξει σε στεφάνι , με στόχο να τα κρεμάσει κάπου στο σπίτι του.
Αυτές οι λειτουργίες έχουν ένα χαρακτήρα που δεν υπάρχει λογική εξήγηση στην ανάγκη που η πληροφορία είναι καταγεγραμμένη μέσα μας.
Συνήθως ακούς την έκφραση «και του χρόνου» που υποδηλοί μια επανάληψη για ένα καλό που επιζητούμε χωρίς να θέλουμε να το ερμηνεύσουμε.
Τι να ξέρουμε τώρα … για την Εαρινή Ισημερία και το Θερινό Ηλιοστάσιο στην εποχή που το ηλεκτρικό φως μας έχει δώσει την δέουσα αποξένωση από τις λειτουργίες της φύσης…
Ας πούμε ότι η «παράδοση» είναι ένα νεκρικό σύμβολο που μας ακολουθεί χωρίς να ξέρουμε γιατί, νομίζοντας ότι μας πάει και μας κάνει πιο όμορφους…
Εργατική Πρωτομαγιά
Μέσα από τη διαδρομή εκατοντάδων χρόνων εορτασμών της Πρωτομαγιάς, ήρθε και η ώρα που υπήρχε ανάγκη να δοθεί και μια άλλη σημασία σε αυτήν.
Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά , μια και η Ανάσταση που έχει ως σημειολογία μέσα της αυτή η γιορτή , υιοθετήθηκε από το παγκόσμιο εργατικό κίνημα που άρχισε να δημιουργείται συνειδητά από τα τέλη του 18 ου αιώνα με την αλλαγή των δομών στην παγκόσμια παραγωγή μέσα από την βιομηχανική επανάσταση.
Τον Οκτώβριο του 1886, ενώ γίνονταν τα εγκαίνια του Αγάλματος της Ελευθερίας στην Νέα Υόρκη, το καζάνι των εργατών έβραζε σε ολόκληρη την Αμερική.
Η νέα τάξη πραγμάτων είχε ως προμετωπίδα την ελευθερία και την «ευκαιρία» για την χώρα του μύθου που έπλαθε… αλλά κάτω από το χαλί η εκμετάλλευση ήταν στυγνή στο εργατικό δυναμικό της … όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα στην διευρυμένη αμερικάνικη πραγματικότητα σε όλο τον πλανήτη.
Μην ψάξετε την «αμερικανιά» σε τίποτε άλλο , παρά μέσα στο μυαλό μας και την ευκαιρία που νοιώθουμε ότι μας περιμένει στην επόμενη γωνία … με το κέρδισμα του λαχείου, ή το βόλεμα σε καλύτερα στρώματα κατανάλωσης της ζωής μας…
Έτσι λοιπόν στο Σικάγο που στήριζε την Αμερικάνικη βιομηχανία , χύθηκε το αίμα των εργατών (Πρωτομαγιά του 1886) ζητώντας το οκτάωρο εργασίας για να ζουν πέρα από το καθεστώς που είχαν να εργάζονται σε συνθήκες τραγικά απάνθρωπες.
Σήμερα
Στον παρόντα χρόνο σε αυτή τη μικρή γωνιά που λέγεται Ελλάδα, η Πρωτομαγιά έχει πολλές αναφορές στις προσωπικές επιδιώξεις των ανθρώπων που την εορτάζουν.
Έτσι , ο επαγγελματικός κλάδος των εκπροσώπων του θεού, θα τελέσει τον καθιερωμένο αγιασμό προς διαφύλαξη της επιρροής του στο «ποίμνιο» και της διασφάλισης των θησαυρών του Κυρίου, που τους άφησε διαχειριστές του.
Οι πολιτικοί , ανεξαρτήτως κομμάτων, θα θυμηθούν την εργατική διάσταση της Πρωτομαγιάς , ώστε να γοητεύσουν την «ελπίδα» των ρακένδυτων ψυχικά υποτελών τους…
Οι ερωτευμένοι, θα ψάξουν να συνδεθούν λίγο με τη φύση μέσα από μια μικρή έξοδο, αφήνοντας τις λογικές του φόβου του μυαλού τους να πάνε πίσω για να νοιώσουν ότι ακόμα δεν έχει καταφέρει να ισοπεδώσει ο επικυρίαρχος που τους παρακολουθεί και σχεδιάζει την ζωή τους.
Τα παιδιά θα τρέξουν μέσα στην φαντασία τους και θα γελάσουν για ότι όμορφο αισθάνονται για τη φύση γύρω τους, απολαμβάνοντας στιγμές μνήμης … πριν την αλλοίωση τους από την κοινωνική παιδεία που με τέχνη θα την εξασκήσουν επάνω τους οι κρατούντες , βάζοντας τον φόβο του Εγώ και την ανάγκη ξεχωριστότητας από τη φύση…
Ως κατακλείδα … της σκέψης… βρίσκω περισσότερο ταυτισμένους με την γιορτή της Πρωτομαγιάς , τους σκύλους που τεντώνουν ράθυμα τα πόδια τους κάνοντας αυτό το γεμάτο ηδονή χασμουρητό … κάτω από τις ζεστές ακτίνες του ζωοδότη Ήλιου.
Οι τελετές … δεν αναλύονται … παρά μόνο βιώνονται … και κανείς δεν ξέρει μήπως ο ράθυμος σκυλάκος του χωριού ή της γειτονιάς … είναι μύστης που απλά εμείς δεν μπορούμε να τον κατανοήσουμε
Εύχομαι καλό μήνα…
Υ.Γ.
(Για να είμαστε σοβαροί ... με ότι επιτρέπουμε να μας συμβαίνει κοινωνικά .. η ευχή για "καλό μήνα" έχει τη χρήση ανεκδότου…)
Η μεγαλύτερη κατάρα της ανθρώπινης σκέψης , είναι ότι έχουμε διαφορετικές αισθήσεις για λέξεις και νοήματα που τα χρησιμοποιούμε κατά κόρον στις μεταξύ μας επαφές του λόγου.
Τις περισσότερες φορές έχουμε μπερδεμένη μέσα μας την ταυτότητα ενός νοήματος γιατί η έδρα των αισθήσεων του μέσα μας, βρίσκεται βαθειά στο ασυνείδητο , ενώ η λογική μας χρησιμοποιεί κατά το δοκούν τις έννοιες που την βολεύουν στην κάθε επαφή της με άλλους ανθρώπους.
Έτσι , θα παρατηρήσουμε μέσα από τους άλλους και τις πληροφορίες που εισπράττουμε τον ίδιο τον εαυτό μας και τις ταξινομήσεις που έχει κάνει για αυτή την σημειολογική ημέρα που έχει διαδρομή χιλιάδων χρόνων …
«Πιάνουμε» τον Μάη
Ποιος δεν έχει έστω μια φορά στην εμπειρία του που βρέθηκε στους αγρούς να μαζεύει λουλούδια, προσπαθώντας επιτυχώς η ανεπιτυχώς να τα πλέξει σε στεφάνι , με στόχο να τα κρεμάσει κάπου στο σπίτι του.
Αυτές οι λειτουργίες έχουν ένα χαρακτήρα που δεν υπάρχει λογική εξήγηση στην ανάγκη που η πληροφορία είναι καταγεγραμμένη μέσα μας.
Συνήθως ακούς την έκφραση «και του χρόνου» που υποδηλοί μια επανάληψη για ένα καλό που επιζητούμε χωρίς να θέλουμε να το ερμηνεύσουμε.
Τι να ξέρουμε τώρα … για την Εαρινή Ισημερία και το Θερινό Ηλιοστάσιο στην εποχή που το ηλεκτρικό φως μας έχει δώσει την δέουσα αποξένωση από τις λειτουργίες της φύσης…
Ας πούμε ότι η «παράδοση» είναι ένα νεκρικό σύμβολο που μας ακολουθεί χωρίς να ξέρουμε γιατί, νομίζοντας ότι μας πάει και μας κάνει πιο όμορφους…
Εργατική Πρωτομαγιά
Μέσα από τη διαδρομή εκατοντάδων χρόνων εορτασμών της Πρωτομαγιάς, ήρθε και η ώρα που υπήρχε ανάγκη να δοθεί και μια άλλη σημασία σε αυτήν.
Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά , μια και η Ανάσταση που έχει ως σημειολογία μέσα της αυτή η γιορτή , υιοθετήθηκε από το παγκόσμιο εργατικό κίνημα που άρχισε να δημιουργείται συνειδητά από τα τέλη του 18 ου αιώνα με την αλλαγή των δομών στην παγκόσμια παραγωγή μέσα από την βιομηχανική επανάσταση.
Τον Οκτώβριο του 1886, ενώ γίνονταν τα εγκαίνια του Αγάλματος της Ελευθερίας στην Νέα Υόρκη, το καζάνι των εργατών έβραζε σε ολόκληρη την Αμερική.
Η νέα τάξη πραγμάτων είχε ως προμετωπίδα την ελευθερία και την «ευκαιρία» για την χώρα του μύθου που έπλαθε… αλλά κάτω από το χαλί η εκμετάλλευση ήταν στυγνή στο εργατικό δυναμικό της … όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα στην διευρυμένη αμερικάνικη πραγματικότητα σε όλο τον πλανήτη.
Μην ψάξετε την «αμερικανιά» σε τίποτε άλλο , παρά μέσα στο μυαλό μας και την ευκαιρία που νοιώθουμε ότι μας περιμένει στην επόμενη γωνία … με το κέρδισμα του λαχείου, ή το βόλεμα σε καλύτερα στρώματα κατανάλωσης της ζωής μας…
Έτσι λοιπόν στο Σικάγο που στήριζε την Αμερικάνικη βιομηχανία , χύθηκε το αίμα των εργατών (Πρωτομαγιά του 1886) ζητώντας το οκτάωρο εργασίας για να ζουν πέρα από το καθεστώς που είχαν να εργάζονται σε συνθήκες τραγικά απάνθρωπες.
Σήμερα
Στον παρόντα χρόνο σε αυτή τη μικρή γωνιά που λέγεται Ελλάδα, η Πρωτομαγιά έχει πολλές αναφορές στις προσωπικές επιδιώξεις των ανθρώπων που την εορτάζουν.Έτσι , ο επαγγελματικός κλάδος των εκπροσώπων του θεού, θα τελέσει τον καθιερωμένο αγιασμό προς διαφύλαξη της επιρροής του στο «ποίμνιο» και της διασφάλισης των θησαυρών του Κυρίου, που τους άφησε διαχειριστές του.
Οι πολιτικοί , ανεξαρτήτως κομμάτων, θα θυμηθούν την εργατική διάσταση της Πρωτομαγιάς , ώστε να γοητεύσουν την «ελπίδα» των ρακένδυτων ψυχικά υποτελών τους…
Οι ερωτευμένοι, θα ψάξουν να συνδεθούν λίγο με τη φύση μέσα από μια μικρή έξοδο, αφήνοντας τις λογικές του φόβου του μυαλού τους να πάνε πίσω για να νοιώσουν ότι ακόμα δεν έχει καταφέρει να ισοπεδώσει ο επικυρίαρχος που τους παρακολουθεί και σχεδιάζει την ζωή τους.Τα παιδιά θα τρέξουν μέσα στην φαντασία τους και θα γελάσουν για ότι όμορφο αισθάνονται για τη φύση γύρω τους, απολαμβάνοντας στιγμές μνήμης … πριν την αλλοίωση τους από την κοινωνική παιδεία που με τέχνη θα την εξασκήσουν επάνω τους οι κρατούντες , βάζοντας τον φόβο του Εγώ και την ανάγκη ξεχωριστότητας από τη φύση…
Ως κατακλείδα … της σκέψης… βρίσκω περισσότερο ταυτισμένους με την γιορτή της Πρωτομαγιάς , τους σκύλους που τεντώνουν ράθυμα τα πόδια τους κάνοντας αυτό το γεμάτο ηδονή χασμουρητό … κάτω από τις ζεστές ακτίνες του ζωοδότη Ήλιου.
Οι τελετές … δεν αναλύονται … παρά μόνο βιώνονται … και κανείς δεν ξέρει μήπως ο ράθυμος σκυλάκος του χωριού ή της γειτονιάς … είναι μύστης που απλά εμείς δεν μπορούμε να τον κατανοήσουμε
Εύχομαι καλό μήνα…
Υ.Γ.
(Για να είμαστε σοβαροί ... με ότι επιτρέπουμε να μας συμβαίνει κοινωνικά .. η ευχή για "καλό μήνα" έχει τη χρήση ανεκδότου…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.