ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΓΑΜΟ

.

Τα βήματα μου με οδηγούσαν σε μια εκκλησία, για να παραβρεθώ στο γάμο του παιδιού ενός αγαπημένου φίλου που έχουμε κοινές όμορφες εμπειρίες από το παρελθόν.
Το «σχήμα» δεν με ελκύει πλέον και κάθε φορά κάνω τις εσωτερικές μου αξιολογήσεις για να βρω την ουσία που επιλέγω να υπάρχει κάτω από κάθε ενέργεια.

Ήταν ένα σύντομο «σχολείο» η επαφή μου εκ νέου με τον παγιδευμένο προγραμματισμό του νου που γίνεται μέσα από τις πεποιθήσεις και τα έθιμα του «σχήματος» και θα ήθελα να ανεβάσω ένα μικρό απόσπασμα από τον μοναδικό Χαλίλ Γκιμπράν , που αναφέρεται στο Γάμο.

Για να δώσουμε το τοπίο της εποχής του Χαλίλ, και να συνδέσουμε ο καθένας μας στην φαντασία του ένα τοπίο συνειρμών … σημειώνω τα ακόλουθα.

Αυτή η προσωπικότητα, γεννήθηκε στις αρχές του Γενάρη το 1883 στο Λίβανο , ενώ περίπου δύο μήνες μετά… έφευγε από τη ζωή ο Κάρλ Μάρξ.
Την ίδια χρονιά γεννήθηκε ένα επίσης παιδί που ονομάστηκε Μπενίτο Μουσολίνι.
Το καλοκαίρι της χρονιάς του, ήρθε στον κόσμο ο Τσέχος εβραϊκής καταγωγής Κάφκα
Τα χρόνια εκείνα … ήταν μια εποχή που όπως πάντα ..αρκετοί διαφορετικοί άνθρωποι υπήρχαν, έφευγαν αλλά και γεννιόνταν.

Σπουδαίοι άνθρωποι και σήμερα υπάρχουν, όμως τότε αν και υπήρχε περισσότερη σωματική (άμεση) βία, δεν υπήρχε η πνευματική βία της αυτο - αποχαύνωσης των δημιουργών.

Η ζωή του ενδιαφέρουσα όπως και τα ταλέντα του… που για την οικονομία της γραφής σας παραπέμπω σε ένα δικτυακό τόπο για όσους ενδιαφέρονται. (ΕΔΩ)

Έγραψε λοιπόν για τον Γάμο … έξω από το «σχήμα» και την ροή της υποτέλειας του νου στον προγραμματισμό της συνήθειας…




Τότε η Αλτμίρα μίλησε πάλι και είπε
και για το γάμο, κύριε;
Και αυτός απάντησε λέγοντας:





Γεννηθήκατε μαζί και μαζί θα είστε για πάντα.
μαζί θα είστε όταν οι λευκές φτερούγες του θανάτου
σκορπίσουν τις ημέρες σας.
Ναι, θα είστε μαζί ακόμα και στη σιωπηλή θύμηση του Κυρίου
αφήστε όμως χώρο ανάμεσά σας.
Κι αφήστε τους ανέμους των ουρανών να χορέψουν εκεί.

Αγαπήστε ο ένας τον άλλον αλλά μην κάνετε
την αγάπη αλυσίδα να σας δένει:
Αφήστε την καλύτερα να σαλεύει σαν θάλασσα
ανάμεσα στα ακρογιάλια των ψυχών σας.
Γεμίστε ο ένας το ποτήρι του άλλου
όμως μην πίνετε από το ίδιο ποτήρι.
Δώστε ψωμί ο ένας στον άλλον
όμως μην τρώτε από το ίδιο καρβέλι.
Τραγουδήστε, χορέψτε μαζί, χαρείτε, αφήστε
όμως τους εαυτούς σας να είναι ο καθένας μόνος του.
Οι χορδές του λαούτου είναι μόνες
και όμως πάλλονται στην ίδια μελωδία.

Δώστε τις καρδιές σας, χωρίς όμως να γίνει
φύλακας ο ένας στην καρδιά του άλλου.
Γιατί μόνο το χέρι της Ζωής μπορεί να τις φυλάξει.
Και σταθείτε πλάι ο ένας στον άλλον
αλλά όχι πολύ κοντά:
Γιατί και οι κολόνες του ναού
στέκουν ξέμακρα η μια απ’ την άλλη.
Κι η δρυς και το κυπαρίσσι
δε μεγαλώνουν το ένα στη σκιά του άλλου.