.
Με αφορμή τις δηλώσεις που έκανε πρόσφατα στο δελτίο ειδήσεων της Ιταλικού τηλεοπτικού σταθμού RAI 1 ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ας αναπτύξουμε λίγο την κριτική μας σκέψη και την μελαγχολία μας … για ότι έρχεται... και δεν το βλέπουμε ακριβώς ακριβώς όπως οι αμνοί οδεύουν προς την σφαγή τους …
Δήλωσε λοιπόν ο κύριος Παπανδρέου :
«Τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου δεν αντιστοιχούν σε “junk” και πρέπει να προσέξουμε τις εταιρείες αξιολόγησης που δρουν σε καθεστώς σύγκρουσης συμφερόντων, επιβραβεύοντας ή απορρίπτοντας τράπεζες και δημόσια ομόλογα, ανάλογα με την τάση της κάθε στιγμής»
Κύριε Παπανδρέου,
Αν αντιπαρέλθω την Αμερικάνικη σκέψη σας με την χρήση του όρου «junk» και σας θυμίσω ότι στην Ελλάδα τα λέμε σκουπίδια… θα σας πω ότι όντως είναι σκουπίδια τα ομόλογα της χώρας που φτιάξατε.
Χρόνια τώρα εσείς , ο μπαμπάς σας, οι "τιμημένοι" σύντροφοι και οι (κρυφοί) φίλοι σας της αντιπολίτευσης, φροντίσατε να μην υπάρχει τίποτε στην Ελληνική πραγματικότητα που να μπορεί να δώσει πλούτο από τον πρωτογενή η τον δευτερογενή τομέα παραγωγής.. φέρνοντας συνάλλαγμα από την συμμετοχή μας ως χώρα στην παγκόσμια αγορά…
Φτιάξατε μια χώρα χρηματιστηρίου, καζίνο και εύκολου δανεισμού.
Φροντίσατε να φτιάξετε και υπαλλήλους θλιβερούς και ανεύθυνους με κομματικές ταυτότητες , που στόχο είχαν να ζουν σε βάρος του δημοσίου κάνοντας και τις ευκαιριακές τους αρπαχτές ο καθένας ανάλογα με το πόστο που του δώσατε ως τοπική αράχνη στον ιστό της εξουσίας σας…
Όλοι στη μάσα ενωμένοι … φώναζαν από μέσα τους όσοι μετείχαν στο υπέροχο όραμα που υλοποιήσατε φέρνοντας του Ολυμπιακούς αγώνες στην Ελλάδα…χρεώνοντας ολόκληρες γενιές από κλοπές και μίζες τη φιέστα με τα πυροτεχνήματα…
Δεν πιστεύω να υπάρχει καμία αμφιβολία στη σκέψη σας αγαπητέ μου Πρωθυπουργέ ότι υπήρξαν επίορκοι και αποθησαυριστές ξένου μαύρου χρήματος στην εξουσία …
Δεν πιστεύω επίσης να μην έχει περάσει από το μυαλό σας, ότι κάποιοι υπουργοί δικοί σας πρωτίστως και σίγουρα από το άλλο «υπέροχο» κόμμα της εξουσίας , κάνουν τώρα τον χορτάτο κοριό κρυβόμενοι… αφού απομύζησαν κλεμμένα χρήματα από τον κρατικό κορβανά…
Δεν ντρέπεστε που δεν έχετε το πολιτικό σθένος να φέρετε έστω ένα επίορκο υπουργό σας στην δικαιοσύνη και να του δημεύσετε την περιουσία ;
Αντιθέτως υποστηρίζεται ότι τα ομόλογα δεν είναι «junk» … που σημαίνει ότι ποντάρετε στις θυσίες και τις στερήσεις των ηλιθίων ψηφοφόρων .
Λυπάμαι αγαπητέ μου αλλά αναλογιστήκατε μήπως είναι θλιβερές οι σκέψεις σας ;
Θα σας αντιπαραβάλω ένα μικρό κείμενο από την Γκέμμα του μεγάλου δασκάλου Λιαντίνη που επισκιάζει ως πνεύμα , εσάς, τους συμβούλους σας, όλους εμάς τους ανόητους θυμικούς ψηφοφόρους και τα μικροσυμφέροντα των ψευτο- διανοουμένων που σας στηρίζουν ή σας εναντιώνονται με σκέψεις που βλέπουν μέσα από τη διαχειριστική μηχανή του «κιμά» που συνθλίβει την Ελλάδα των παιδιών μας…
Η υπέρβαση δεν έρχεται από διαχειριστές της εξουσίας … αλλά από φιλοσόφους της εξουσίας… και δεν βλέπω κανένα κοντά στα Ηλύσια πεδία της αυτοκρατορίας σας...
Εύχομαι να είμαι ανόητος και ανίκανος να αναπτύξω πολιτική σκέψη … γιατί αυτό θα ωφελούσε τα παιδιά μας και το μέλλον που με τόση ευκολία αναφέρετε ότι προσπαθείτε να το εξασφαλίσετε….
Αν όμως δεν είμαι ανόητος και έχουν βάση οι σκέψεις που τριγυρίζουν στο μυαλό μου καθώς και στο μυαλό άλλων ανθρώπων που βλέπω γύρω μου… τότε όλοι εσείς που χειρίζεστε την τύχη των αφελών που σας ψήφισαν , είστε Εθνικοί μειοδότες.
Την μεγαλύτερη όμως ευθύνη , δεν την φέρετε εσείς …
Την φέρει ο κατάπτυστος (και όχι τιμημένος) λαός που μέσα από την ραθυμία της παιδείας του και την ανικανότητα να είναι έντιμος … επιλέγει ομοίους του … ευελπιστώντας να αδράξει ένα κοκαλάκι από το πανηγύρι της εξουσίας ως ενοχλητικός σκύλος …στα πόδια σας…
Έγραφε λοιπόν ο Φιλόσοφος …
Πικρά λόγια για την Ελλάδα
Όλα καλά και περίκαλα τά ’χουμε με την πατρίδα. Με το έθνος, την ιστορία μας, και τούς «αρχαίους ημών πρόγονοι».
Μόνο που ξεχάσαμε ένα. Πως εμείς οι νέοι με τους αρχαίους έλληνες έχουμε τόσα κοινά, όσα ο χασαποσφαγέας με τις κορδέλες, και η μοδίστρα με τα κριάρια.
Κι από την άλλη φουσκώνουμε και κορδώνουμε, και τουρτουφίζουμε για «τσι γεναίοι πρόγονοι» σαν τι; Όπως εκείνος ο τράγος του Σικελιανού, που εσήκωνε το απανωχείλι του, εβέλαζε μαρκαλιστικά, και οσφραινότανε όλο το δείλι την αρμύρα στη θάλασσα της Κινέττας.
Αλλίμονο. Η δάφνη κατεμαράνθη. Έτσι δεν εψιθύριζε ο Σολωμός στο Διάλογο κλαίγοντας; Η δάφνη κατεμαράνθη.
Όταν είσαι μέσα στό μάτι του κυκλώνα, είναι δύσκολο νά ’χεις εικόνα για τα γύρω σου. Και ζώντας μέσα στη χώρα δεν έχουμε εικόνα για τη σημερινή Ελλάδα.
Αρχές του 1993 έγινε μια εκδήλωση στο Παρίσι από έλληνες καλλιτέχνες για την ασβολερή Κύπρο. Εκείνο το θαλασσοφίλητο νησί.
Εκεί, ένας δημοσιογράφος ερώτησε τρεις τέσσερες έγκριτους έλληνες που ζουν μόνιμα στη Γαλλία μια ερώτηση καίρια.
Για ειπέτε μου, τους είπε, εσείς που όντας μακρυά από την Ελλάδα βλέπετε με άλλο μάτι, το αληθινό του νοσταλγού και του πάσχοντα. Με το μάτι του Οδυσσέα. Τι γνώμη έχει το παγκόσμιο κοινό για τη σύγχρονη Ελλάδα; Τη βλέπει τάχατες και τη νομίζει όπως εμείς εκεί κάτου στο Κακοσάλεσι και στην Αθήνα;
Η απόκριση που μου δώσανε και οι τέσσερες ξαναζωντάνεψε, τίμιε αναγνώστη, τις σπαθιές που δίνανε οι ντελήδες του Κιουταχή στη μάχη του Ανάλατου. Όταν πια είχε πέσει ο τρανός Καραϊσκάκης.
-Ποιά Ελλάδα, μακάριε άνθρωπε, του είπανε. Μιλάς για ίσκιους στη συννεφιά. Και για σύννεφα στην αιθρία. Για τον έξω κόσμο Ελλάδα δεν υπάρχει. Κανείς δε την ξέρει, κανείς δεν τη μελετάει, κανείς δεν τη συλλογάται. Δεν άκουσες το παλιό μοιρολόϊ;
Κλάψε με, μάνα, κλάψε με,
Και πεθαμένο γράψε με.
Με αφορμή τις δηλώσεις που έκανε πρόσφατα στο δελτίο ειδήσεων της Ιταλικού τηλεοπτικού σταθμού RAI 1 ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ας αναπτύξουμε λίγο την κριτική μας σκέψη και την μελαγχολία μας … για ότι έρχεται... και δεν το βλέπουμε ακριβώς ακριβώς όπως οι αμνοί οδεύουν προς την σφαγή τους …
Δήλωσε λοιπόν ο κύριος Παπανδρέου :
«Τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου δεν αντιστοιχούν σε “junk” και πρέπει να προσέξουμε τις εταιρείες αξιολόγησης που δρουν σε καθεστώς σύγκρουσης συμφερόντων, επιβραβεύοντας ή απορρίπτοντας τράπεζες και δημόσια ομόλογα, ανάλογα με την τάση της κάθε στιγμής»
Κύριε Παπανδρέου,
Αν αντιπαρέλθω την Αμερικάνικη σκέψη σας με την χρήση του όρου «junk» και σας θυμίσω ότι στην Ελλάδα τα λέμε σκουπίδια… θα σας πω ότι όντως είναι σκουπίδια τα ομόλογα της χώρας που φτιάξατε.
Χρόνια τώρα εσείς , ο μπαμπάς σας, οι "τιμημένοι" σύντροφοι και οι (κρυφοί) φίλοι σας της αντιπολίτευσης, φροντίσατε να μην υπάρχει τίποτε στην Ελληνική πραγματικότητα που να μπορεί να δώσει πλούτο από τον πρωτογενή η τον δευτερογενή τομέα παραγωγής.. φέρνοντας συνάλλαγμα από την συμμετοχή μας ως χώρα στην παγκόσμια αγορά…
Φτιάξατε μια χώρα χρηματιστηρίου, καζίνο και εύκολου δανεισμού.
Φροντίσατε να φτιάξετε και υπαλλήλους θλιβερούς και ανεύθυνους με κομματικές ταυτότητες , που στόχο είχαν να ζουν σε βάρος του δημοσίου κάνοντας και τις ευκαιριακές τους αρπαχτές ο καθένας ανάλογα με το πόστο που του δώσατε ως τοπική αράχνη στον ιστό της εξουσίας σας…
Όλοι στη μάσα ενωμένοι … φώναζαν από μέσα τους όσοι μετείχαν στο υπέροχο όραμα που υλοποιήσατε φέρνοντας του Ολυμπιακούς αγώνες στην Ελλάδα…χρεώνοντας ολόκληρες γενιές από κλοπές και μίζες τη φιέστα με τα πυροτεχνήματα…
Δεν πιστεύω να υπάρχει καμία αμφιβολία στη σκέψη σας αγαπητέ μου Πρωθυπουργέ ότι υπήρξαν επίορκοι και αποθησαυριστές ξένου μαύρου χρήματος στην εξουσία …
Δεν πιστεύω επίσης να μην έχει περάσει από το μυαλό σας, ότι κάποιοι υπουργοί δικοί σας πρωτίστως και σίγουρα από το άλλο «υπέροχο» κόμμα της εξουσίας , κάνουν τώρα τον χορτάτο κοριό κρυβόμενοι… αφού απομύζησαν κλεμμένα χρήματα από τον κρατικό κορβανά…
Δεν ντρέπεστε που δεν έχετε το πολιτικό σθένος να φέρετε έστω ένα επίορκο υπουργό σας στην δικαιοσύνη και να του δημεύσετε την περιουσία ;
Αντιθέτως υποστηρίζεται ότι τα ομόλογα δεν είναι «junk» … που σημαίνει ότι ποντάρετε στις θυσίες και τις στερήσεις των ηλιθίων ψηφοφόρων .
Λυπάμαι αγαπητέ μου αλλά αναλογιστήκατε μήπως είναι θλιβερές οι σκέψεις σας ;
Θα σας αντιπαραβάλω ένα μικρό κείμενο από την Γκέμμα του μεγάλου δασκάλου Λιαντίνη που επισκιάζει ως πνεύμα , εσάς, τους συμβούλους σας, όλους εμάς τους ανόητους θυμικούς ψηφοφόρους και τα μικροσυμφέροντα των ψευτο- διανοουμένων που σας στηρίζουν ή σας εναντιώνονται με σκέψεις που βλέπουν μέσα από τη διαχειριστική μηχανή του «κιμά» που συνθλίβει την Ελλάδα των παιδιών μας…
Η υπέρβαση δεν έρχεται από διαχειριστές της εξουσίας … αλλά από φιλοσόφους της εξουσίας… και δεν βλέπω κανένα κοντά στα Ηλύσια πεδία της αυτοκρατορίας σας...
Εύχομαι να είμαι ανόητος και ανίκανος να αναπτύξω πολιτική σκέψη … γιατί αυτό θα ωφελούσε τα παιδιά μας και το μέλλον που με τόση ευκολία αναφέρετε ότι προσπαθείτε να το εξασφαλίσετε….
Αν όμως δεν είμαι ανόητος και έχουν βάση οι σκέψεις που τριγυρίζουν στο μυαλό μου καθώς και στο μυαλό άλλων ανθρώπων που βλέπω γύρω μου… τότε όλοι εσείς που χειρίζεστε την τύχη των αφελών που σας ψήφισαν , είστε Εθνικοί μειοδότες.
Την μεγαλύτερη όμως ευθύνη , δεν την φέρετε εσείς …
Την φέρει ο κατάπτυστος (και όχι τιμημένος) λαός που μέσα από την ραθυμία της παιδείας του και την ανικανότητα να είναι έντιμος … επιλέγει ομοίους του … ευελπιστώντας να αδράξει ένα κοκαλάκι από το πανηγύρι της εξουσίας ως ενοχλητικός σκύλος …στα πόδια σας…
Έγραφε λοιπόν ο Φιλόσοφος …
Πικρά λόγια για την Ελλάδα
Όλα καλά και περίκαλα τά ’χουμε με την πατρίδα. Με το έθνος, την ιστορία μας, και τούς «αρχαίους ημών πρόγονοι».
Μόνο που ξεχάσαμε ένα. Πως εμείς οι νέοι με τους αρχαίους έλληνες έχουμε τόσα κοινά, όσα ο χασαποσφαγέας με τις κορδέλες, και η μοδίστρα με τα κριάρια.
Κι από την άλλη φουσκώνουμε και κορδώνουμε, και τουρτουφίζουμε για «τσι γεναίοι πρόγονοι» σαν τι; Όπως εκείνος ο τράγος του Σικελιανού, που εσήκωνε το απανωχείλι του, εβέλαζε μαρκαλιστικά, και οσφραινότανε όλο το δείλι την αρμύρα στη θάλασσα της Κινέττας.
Αλλίμονο. Η δάφνη κατεμαράνθη. Έτσι δεν εψιθύριζε ο Σολωμός στο Διάλογο κλαίγοντας; Η δάφνη κατεμαράνθη.
Όταν είσαι μέσα στό μάτι του κυκλώνα, είναι δύσκολο νά ’χεις εικόνα για τα γύρω σου. Και ζώντας μέσα στη χώρα δεν έχουμε εικόνα για τη σημερινή Ελλάδα.
Αρχές του 1993 έγινε μια εκδήλωση στο Παρίσι από έλληνες καλλιτέχνες για την ασβολερή Κύπρο. Εκείνο το θαλασσοφίλητο νησί.
Εκεί, ένας δημοσιογράφος ερώτησε τρεις τέσσερες έγκριτους έλληνες που ζουν μόνιμα στη Γαλλία μια ερώτηση καίρια.
Για ειπέτε μου, τους είπε, εσείς που όντας μακρυά από την Ελλάδα βλέπετε με άλλο μάτι, το αληθινό του νοσταλγού και του πάσχοντα. Με το μάτι του Οδυσσέα. Τι γνώμη έχει το παγκόσμιο κοινό για τη σύγχρονη Ελλάδα; Τη βλέπει τάχατες και τη νομίζει όπως εμείς εκεί κάτου στο Κακοσάλεσι και στην Αθήνα;
Η απόκριση που μου δώσανε και οι τέσσερες ξαναζωντάνεψε, τίμιε αναγνώστη, τις σπαθιές που δίνανε οι ντελήδες του Κιουταχή στη μάχη του Ανάλατου. Όταν πια είχε πέσει ο τρανός Καραϊσκάκης.
-Ποιά Ελλάδα, μακάριε άνθρωπε, του είπανε. Μιλάς για ίσκιους στη συννεφιά. Και για σύννεφα στην αιθρία. Για τον έξω κόσμο Ελλάδα δεν υπάρχει. Κανείς δε την ξέρει, κανείς δεν τη μελετάει, κανείς δεν τη συλλογάται. Δεν άκουσες το παλιό μοιρολόϊ;
Κλάψε με, μάνα, κλάψε με,
Και πεθαμένο γράψε με.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου