.
Πρόσφατα, συζητούσα με μια αξιόλογη επιστήμονα για την μεταμοντέρνα εποχή που ζούμε και για τα χαρακτηριστικά της , ότι δηλαδή η γνώμη του ατόμου εκφέρεται άναρχα και προβάλλεται ως η προσωπική του αλήθεια σε ένα αγώνα τρελής υπέρ πληροφόρησης που είναι τιτάνιος χωρίς αποδελτιοποίηση της ποιότητας και των κριτηρίων της ατομικής σκέψης.
Οι σκέψεις, που καταγρά
φονται εδώ, αφορούν στην ατομική αντίληψη του γράφοντος και χαρακτηρίζονται από το γνωστό πλέον «τόσα ξέρω τόσα σκέφτομαι» που ισχύει βέβαια για όλους , έστω και αν μερικοί νομίζουν ότι έχουν ξάδερφο το Θεό.
Ένα παράδειγμα προς κατανόηση της μεταμοντέρνας εποχής μας, είναι να βάλουμε ένα άνθρωπο μέσα σε ένα χώρο που θα λαμβάνει χιλιάδες ακουστικά ερεθίσματα, από κλασική μουσική έως κακόφωνες πορνό ντίβες και από λόγους φιλοσόφων έως τους λόγους μειωμένης αντίληψης ατόμων που τους εκμεταλλεύεται για πρόσκαιρη τηλεθέαση η μερίδα της τηλεοπτικής αλητείας.
Βέβαια υπάρχουν και κατά φαντασία σημαντικοί άνθρωποι που η κοινωνική τους διαστρωμάτωση επιτρέπει την προβολή της ανικανότητας τους ως άποψη.
Αυτό σκέφτομαι ότι σίγουρα εξελίσσει την αυτοπροστασία του ατόμου και το κάνει να στρέφεται προς τη δική του σκέψη – φωνή, δημιουργώντας μια προστατευτική κώφωση στα πάντα.
Δεν είναι τυχαίο το ότι δεν μπορεί να πεισθούν οι άνθρωποι για αξίες που ίσως θα τους έλυναν τα προβλήματα της κοινωνικής τους συγκρότησης… Η λαϊκή θυμοσοφία λέει μια έκφραση «Μπενάκης και Βγαινάκης» για την προσοχή που δίνει ο άνθρωπος στις σκέψεις των άλλων που δέχεται.
Μια σκέψη ακόμα είναι ότι αυτή η μεταμοντέρνα αντίληψη βοηθά στον εξανδραποδισμό του ατόμου και δημιουργεί τα «πρόβατα» που ακούμε πολύ συχνά ως χαρακτηρισμό από διάφορες σκέψεις (εις μάτην) για την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Θεωρώ τα αποτελέσματα αυτής της φοβικής αυτιστικής συμπεριφοράς του ατόμου έχουν πέρα από το αρνητικό πρόσημο για την ατομική εξέλιξη και κάποια οφέλη προς όσους γνωρίζουν τις μεθόδους χειραγώγησης του φόβου των λαών.
Τίποτε δεν γίνεται χωρίς να έχει λόγο «σχέσης» στην εξέλιξη της ζωής αυτής.
Η πτώση ενός οργανισμού σε παρακμή , σίγουρα θα ωφελήσει την ανάπτυξη ενός άλλου που επωφελείται της αποδόμησης του και τρέφεται από τα υλικά της ζωής του.
Η διαφορετικότητα , δεν βρίσκεται μόνο στο χώρο της διάκρισης των ειδών του πλανήτη... ή αν θέλετε ακόμα μεταξύ των εξελικτικών διαφορών σε φυλετικά χαρακτηριστικά μεταξύ των ανθρώπων.
Η διαφορετικότητα ως προσέγγιση μιας δαρβινικής πάλης προς επιβίωση, βρίσκεται και στις ιδέες που είναι περισσότερο ζωντανές από τα σώματα που τις κουβαλούν.
Αυτές οι ιδέες που έχουν την ρίζα τους στην ατομικότητα της αντίληψης, γίνονται ένας εικονικός κολοσσός που νομίζει το άτομο ότι είναι πιο πραγματικός από την ίδια τη ζωή του.
Έτσι δημιουργούνται οι αντιλήψεις για Πατρίδες, Θρησκείες, Οικογένειες, Ιδανικά, και ότι άλλο μπορεί να χωρέσει στον ορίζοντα φαντασίας του κάθε ανθρώπου.
Μέχρι και το «Θρύλε Θεέ μου» , χωράει σε ορισμένα πνεύματα που ζουν μέσα από τις νόρμες που επιβάλει αυτή η ιδέα στη ζωή τους.
Κλείνοντας αυτές τις λίγες σκέψεις, θα ήθελα να πω ότι τα πράγματα δεν είναι καλά ή κακά. Η ποιοτική διαβάθμιση σε καλό και κακό , ανήκει στην θέση που βρίσκεται ο παρατηρητής των γεγονότων… δηλαδή από τους χαμένους ή από τους νικητές της πάλης των συμπεριφορών που έλκουν την δράση τους από τις ΙΔΕΕΣ.
Η λύση μέσα από την υπέρβαση … έρχεται όταν μπορέσει να πει κάποιος χωρίς συναισθηματική φόρτιση … τα πράγματα είναι ΑΥΤΑ !
Σημείωση
Ο πίνακας είναι του Paul Gaugain "Don't listen to the liar , που ευρέθη σε ανάρτηση http://giorgossarris.blogspot.com/2010/05/troktiko.html
Πρόσφατα, συζητούσα με μια αξιόλογη επιστήμονα για την μεταμοντέρνα εποχή που ζούμε και για τα χαρακτηριστικά της , ότι δηλαδή η γνώμη του ατόμου εκφέρεται άναρχα και προβάλλεται ως η προσωπική του αλήθεια σε ένα αγώνα τρελής υπέρ πληροφόρησης που είναι τιτάνιος χωρίς αποδελτιοποίηση της ποιότητας και των κριτηρίων της ατομικής σκέψης.
Οι σκέψεις, που καταγρά
φονται εδώ, αφορούν στην ατομική αντίληψη του γράφοντος και χαρακτηρίζονται από το γνωστό πλέον «τόσα ξέρω τόσα σκέφτομαι» που ισχύει βέβαια για όλους , έστω και αν μερικοί νομίζουν ότι έχουν ξάδερφο το Θεό.Ένα παράδειγμα προς κατανόηση της μεταμοντέρνας εποχής μας, είναι να βάλουμε ένα άνθρωπο μέσα σε ένα χώρο που θα λαμβάνει χιλιάδες ακουστικά ερεθίσματα, από κλασική μουσική έως κακόφωνες πορνό ντίβες και από λόγους φιλοσόφων έως τους λόγους μειωμένης αντίληψης ατόμων που τους εκμεταλλεύεται για πρόσκαιρη τηλεθέαση η μερίδα της τηλεοπτικής αλητείας.
Βέβαια υπάρχουν και κατά φαντασία σημαντικοί άνθρωποι που η κοινωνική τους διαστρωμάτωση επιτρέπει την προβολή της ανικανότητας τους ως άποψη.
Αυτό σκέφτομαι ότι σίγουρα εξελίσσει την αυτοπροστασία του ατόμου και το κάνει να στρέφεται προς τη δική του σκέψη – φωνή, δημιουργώντας μια προστατευτική κώφωση στα πάντα.
Δεν είναι τυχαίο το ότι δεν μπορεί να πεισθούν οι άνθρωποι για αξίες που ίσως θα τους έλυναν τα προβλήματα της κοινωνικής τους συγκρότησης… Η λαϊκή θυμοσοφία λέει μια έκφραση «Μπενάκης και Βγαινάκης» για την προσοχή που δίνει ο άνθρωπος στις σκέψεις των άλλων που δέχεται.
Μια σκέψη ακόμα είναι ότι αυτή η μεταμοντέρνα αντίληψη βοηθά στον εξανδραποδισμό του ατόμου και δημιουργεί τα «πρόβατα» που ακούμε πολύ συχνά ως χαρακτηρισμό από διάφορες σκέψεις (εις μάτην) για την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Θεωρώ τα αποτελέσματα αυτής της φοβικής αυτιστικής συμπεριφοράς του ατόμου έχουν πέρα από το αρνητικό πρόσημο για την ατομική εξέλιξη και κάποια οφέλη προς όσους γνωρίζουν τις μεθόδους χειραγώγησης του φόβου των λαών.
Τίποτε δεν γίνεται χωρίς να έχει λόγο «σχέσης» στην εξέλιξη της ζωής αυτής.
Η πτώση ενός οργανισμού σε παρακμή , σίγουρα θα ωφελήσει την ανάπτυξη ενός άλλου που επωφελείται της αποδόμησης του και τρέφεται από τα υλικά της ζωής του.
Η διαφορετικότητα , δεν βρίσκεται μόνο στο χώρο της διάκρισης των ειδών του πλανήτη... ή αν θέλετε ακόμα μεταξύ των εξελικτικών διαφορών σε φυλετικά χαρακτηριστικά μεταξύ των ανθρώπων.
Η διαφορετικότητα ως προσέγγιση μιας δαρβινικής πάλης προς επιβίωση, βρίσκεται και στις ιδέες που είναι περισσότερο ζωντανές από τα σώματα που τις κουβαλούν.
Αυτές οι ιδέες που έχουν την ρίζα τους στην ατομικότητα της αντίληψης, γίνονται ένας εικονικός κολοσσός που νομίζει το άτομο ότι είναι πιο πραγματικός από την ίδια τη ζωή του.
Έτσι δημιουργούνται οι αντιλήψεις για Πατρίδες, Θρησκείες, Οικογένειες, Ιδανικά, και ότι άλλο μπορεί να χωρέσει στον ορίζοντα φαντασίας του κάθε ανθρώπου.
Μέχρι και το «Θρύλε Θεέ μου» , χωράει σε ορισμένα πνεύματα που ζουν μέσα από τις νόρμες που επιβάλει αυτή η ιδέα στη ζωή τους.
Κλείνοντας αυτές τις λίγες σκέψεις, θα ήθελα να πω ότι τα πράγματα δεν είναι καλά ή κακά. Η ποιοτική διαβάθμιση σε καλό και κακό , ανήκει στην θέση που βρίσκεται ο παρατηρητής των γεγονότων… δηλαδή από τους χαμένους ή από τους νικητές της πάλης των συμπεριφορών που έλκουν την δράση τους από τις ΙΔΕΕΣ.
Η λύση μέσα από την υπέρβαση … έρχεται όταν μπορέσει να πει κάποιος χωρίς συναισθηματική φόρτιση … τα πράγματα είναι ΑΥΤΑ !
Σημείωση
Ο πίνακας είναι του Paul Gaugain "Don't listen to the liar , που ευρέθη σε ανάρτηση http://giorgossarris.blogspot.com/2010/05/troktiko.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.