.
Σε αυτό το άρθρο η πρόθεση του γράφοντος, δεν είναι να μεταφέρει απλά μια πληροφορία ή όπως συνηθίζεται να την λέμε λανθασμένα τη «γνώση».
Ως γνώση καλό είναι να αντιλαμβανόμαστε τις επιλογές δράσης μας στη ζωή.
Η γνώση για όσα χρ
ειαζόμαστε στην απλή ζωή μας , υποκειμενικά για τον καθένα είναι αρκετή… το πρόβλημα εντοπίζεται στην θυμική αντίδραση μας επάνω σε «ζωτικές» πληροφορίες που αφορούν στο χώρο των ιδεών της σκέψης μας.
Κάθε φορά που νοιώθουμε ότι μια «ζωτική» μας αντίληψη κλονίζεται από μια πληροφορία, ένας συναισθηματικός συναγερμός συμβαίνει μέσα μας αισθανόμενοι ταυτόχρονα ότι απειλείται η ζωή μας.
Έτσι , εμφανίζουμε θυμό και έκρηξη αυτόματα της βίας, όταν μας θίγουν τα ιερά και τα όσια, μέσα από μια πληροφορία που αποδομεί την μέχρι τώρα βεβαιότητα μας.
Αυτά όλα (από μια άποψη της επιστήμης), ονομάζονται «ζωτικά ψεύδη» και οφείλουμε να τα σεβόμαστε χωρίς να προσπαθούμε να τα αποδομήσουμε ως διαπαιδαγώγηση προς το άτομο. Η συλλογική εξέλιξη ενός πολιτισμού , έχει ως προϋπόθεση την ΑΥΤΟΘΕΛΗΤΗ εξέλιξη του ανθρώπου σε επίπεδο μονάδας.
Όλα αυτά βεβαίως (τα ζωτικά ψεύδη), συναρτούν σχέσεις, αντιλήψεις και νόρμες συμπεριφοράς στις κοινωνίες…που λίγο ή πολύ όλοι τα λειτουργούμε και έτσι λειτουργούμε τις κοινωνικές μας σχέσεις και τις αντιλήψεις μας γι’ αυτές.
Γνωρίζοντας σχετικά καλά τα ζωτικά ψεύδη που υπάρχουν γύρω μας, διάλεξα ως υλικό για το πείραμα σε αυτό το άρθρο , πληροφορίες που άπτονται του χώρου της ακαδημαϊκής σκέψης και λίγο παλιότερης εποχής.
Δεν διάλεξα το «πείραμα» να έχει κλονισμό σημερινών ζωτικών ψευδών των ανθρώπων γιατί είναι άδικο να κλονίζεις τα πιστεύω κάποιου όταν δεν έχει την μέθοδο να τα επεξεργαστεί.
Όμως θεωρώ ότι οι αναγνώστες αυτού του χώρου , συγκεντρώνουν τις προϋποθέσεις της αναβαθμισμένης σκέψης και γι αυτό χαίρομαι.
Το πείραμα αρχίζει ….
Τι εικόνες θα κάνατε αν έγραφα το όνομα Άγγελος Σικελιανός;
Σίγουρα μιλάμε για ένα βραβευμένο άτομο από την ακαδημαϊκή κοινότητα που ασχολήθηκε με την εξάπλωση του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος με την προσπάθεια του να ενώσει τις αντιθέσεις των λαών μέσω της «Δελφικής ιδέας»
Στα μέσα της γερμανικής κατοχής, είχε το σθένος να απαγγείλει ως επικήδειο για τον Κωστή Παλαμά το ποίημα που έγραψε και θα το ακούσετε αμέσως μετά.
Αυτός ο άνθρωπος έφτασε να προταθεί μέχρι και για Νόμπελ , συναρτώντας το όνομα του μετά τον θάνατο του το 1951 με το πάνθεον των μεγάλων Ελλήνων που μας κάνουν περήφανους για τις σκέψεις και την δράση τους.
Παρακολουθήστε το ποίημα που διάβασε κατά την κηδεία του Κωστή Παλαμά το 1943 , μεταγενέστερα ηχογραφημένο από την φωνή του ίδιου του Άγγελου Σικελιανού.
Ακριβώς όμως από κάτω, θα σας επισυνάψω ένα βίντεο , που αφορά στις σκέψεις ενός άλλου φιλοσόφου πιο σύγχρονου μας (του Λιαντίνη) και μιλά μέσα από ένα κώδικα ανάλυσης της σκέψης των θεωρουμένων «Μεγάλων» της ακαδημαϊκής κοινότητας και κατ επέκταση της αντίληψης που έχει ο λαός για ότι γνωρίζει από πληροφορίες για την πνευματική του εξουσία.
Δεν θα σταθούμε στην απόδειξη των δεύτερων πληροφοριών , μα ούτε θα τις υιοθετήσουμε (για το πείραμα) ως αληθείς, μια και ο δηλώνων αυτές δεν μπορεί όπως και ο Σικελιανός να σταθούν μπροστά μας πλέον.
Θα έλεγα ότι η «Αλήθεια» στο προκείμενο ζήτημα, δεν μας αφορά . Αυτό που μας αφορά είναι ο μηχανισμός κλυδωνισμού της υφιστάμενης «Αλήθειας» μέσα μας.
Το ζητούμενο είναι να παρατηρήσουμε τη σκέψη μας , τι δηλαδή γίνεται αν μια ήδη υπάρχουσα αξία της προσωπικής μας παραδοχής , αποδομηθεί βίαια …τι δηλαδή αισθανόμαστε και πως αντιδρούμε.
Το πείραμα αυτό που το έκανα και εγώ στον εαυτό μου, μου έδωσε μόνο ερωτήματα , τα οποία μπορώ να τα μοιραστώ μαζί σας.
1. Πόσο δέσμιος είναι ο νους μου , όταν αναγορεύω πρόσωπα ή ιδέες σε θέσφατα;
2. Πως μπορεί να διαχειριστεί την ανισορροπία του θυμού μου κάποιος , σαν εκμεταλλευτεί προβοκατόρικα την αδυναμία μου αυτή;
3. Πως θα ήταν η ζωή γύρω μας , αν δεν ετεροκαθορίζαμε την αξία μας από την προβολή μας μέσω ινδαλμάτων που αποδεχόμαστε;
4. Ποια η συμβολή αυτής της ιδιότητας της ανθρώπινης σκέψης στην συντήρηση των πολέμων και της βίας γύρω μας;
Νομίζω ότι είναι αρκετά είπα στον εαυτό μου και σταμάτησα να βάζω ερωτήματα…
Αλλά μπορείτε να βάλετε και άλλα περισσότερα εσείς ... μια και όπως είπαμε σε προγενέστερη ανάρτηση , το «συν» είναι το κλειδί της άλλης ερμηνείας της ζωής.
Σημείωση
Τη φωτογραφία του τρόμου, την δανείστηκα βρίσκοντας την στο ιστολόγιο http://tasosmilonas.blogspot.com/2010_05_01_archive.html
Το επικήδειο ποίημα που εκφώνησε ο Σικελιανός έχει πηγή το youtube
Ενώ το αρχικό ερέθισμα του πειράματος αυτού προήλθε από ανάρτηση του ηχητικού ντοκουμέντου του Δασκάλου από τον ιστοχώρο liantinis.org .
Σε αυτό το άρθρο η πρόθεση του γράφοντος, δεν είναι να μεταφέρει απλά μια πληροφορία ή όπως συνηθίζεται να την λέμε λανθασμένα τη «γνώση».
Ως γνώση καλό είναι να αντιλαμβανόμαστε τις επιλογές δράσης μας στη ζωή.
Η γνώση για όσα χρ
ειαζόμαστε στην απλή ζωή μας , υποκειμενικά για τον καθένα είναι αρκετή… το πρόβλημα εντοπίζεται στην θυμική αντίδραση μας επάνω σε «ζωτικές» πληροφορίες που αφορούν στο χώρο των ιδεών της σκέψης μας.Κάθε φορά που νοιώθουμε ότι μια «ζωτική» μας αντίληψη κλονίζεται από μια πληροφορία, ένας συναισθηματικός συναγερμός συμβαίνει μέσα μας αισθανόμενοι ταυτόχρονα ότι απειλείται η ζωή μας.
Έτσι , εμφανίζουμε θυμό και έκρηξη αυτόματα της βίας, όταν μας θίγουν τα ιερά και τα όσια, μέσα από μια πληροφορία που αποδομεί την μέχρι τώρα βεβαιότητα μας.
Αυτά όλα (από μια άποψη της επιστήμης), ονομάζονται «ζωτικά ψεύδη» και οφείλουμε να τα σεβόμαστε χωρίς να προσπαθούμε να τα αποδομήσουμε ως διαπαιδαγώγηση προς το άτομο. Η συλλογική εξέλιξη ενός πολιτισμού , έχει ως προϋπόθεση την ΑΥΤΟΘΕΛΗΤΗ εξέλιξη του ανθρώπου σε επίπεδο μονάδας.
Όλα αυτά βεβαίως (τα ζωτικά ψεύδη), συναρτούν σχέσεις, αντιλήψεις και νόρμες συμπεριφοράς στις κοινωνίες…που λίγο ή πολύ όλοι τα λειτουργούμε και έτσι λειτουργούμε τις κοινωνικές μας σχέσεις και τις αντιλήψεις μας γι’ αυτές.
Γνωρίζοντας σχετικά καλά τα ζωτικά ψεύδη που υπάρχουν γύρω μας, διάλεξα ως υλικό για το πείραμα σε αυτό το άρθρο , πληροφορίες που άπτονται του χώρου της ακαδημαϊκής σκέψης και λίγο παλιότερης εποχής.
Δεν διάλεξα το «πείραμα» να έχει κλονισμό σημερινών ζωτικών ψευδών των ανθρώπων γιατί είναι άδικο να κλονίζεις τα πιστεύω κάποιου όταν δεν έχει την μέθοδο να τα επεξεργαστεί.
Όμως θεωρώ ότι οι αναγνώστες αυτού του χώρου , συγκεντρώνουν τις προϋποθέσεις της αναβαθμισμένης σκέψης και γι αυτό χαίρομαι.
Το πείραμα αρχίζει ….
Τι εικόνες θα κάνατε αν έγραφα το όνομα Άγγελος Σικελιανός;
Σίγουρα μιλάμε για ένα βραβευμένο άτομο από την ακαδημαϊκή κοινότητα που ασχολήθηκε με την εξάπλωση του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος με την προσπάθεια του να ενώσει τις αντιθέσεις των λαών μέσω της «Δελφικής ιδέας»
Στα μέσα της γερμανικής κατοχής, είχε το σθένος να απαγγείλει ως επικήδειο για τον Κωστή Παλαμά το ποίημα που έγραψε και θα το ακούσετε αμέσως μετά.
Αυτός ο άνθρωπος έφτασε να προταθεί μέχρι και για Νόμπελ , συναρτώντας το όνομα του μετά τον θάνατο του το 1951 με το πάνθεον των μεγάλων Ελλήνων που μας κάνουν περήφανους για τις σκέψεις και την δράση τους.
Παρακολουθήστε το ποίημα που διάβασε κατά την κηδεία του Κωστή Παλαμά το 1943 , μεταγενέστερα ηχογραφημένο από την φωνή του ίδιου του Άγγελου Σικελιανού.
Ακριβώς όμως από κάτω, θα σας επισυνάψω ένα βίντεο , που αφορά στις σκέψεις ενός άλλου φιλοσόφου πιο σύγχρονου μας (του Λιαντίνη) και μιλά μέσα από ένα κώδικα ανάλυσης της σκέψης των θεωρουμένων «Μεγάλων» της ακαδημαϊκής κοινότητας και κατ επέκταση της αντίληψης που έχει ο λαός για ότι γνωρίζει από πληροφορίες για την πνευματική του εξουσία.
Δεν θα σταθούμε στην απόδειξη των δεύτερων πληροφοριών , μα ούτε θα τις υιοθετήσουμε (για το πείραμα) ως αληθείς, μια και ο δηλώνων αυτές δεν μπορεί όπως και ο Σικελιανός να σταθούν μπροστά μας πλέον.
Θα έλεγα ότι η «Αλήθεια» στο προκείμενο ζήτημα, δεν μας αφορά . Αυτό που μας αφορά είναι ο μηχανισμός κλυδωνισμού της υφιστάμενης «Αλήθειας» μέσα μας.
Το ζητούμενο είναι να παρατηρήσουμε τη σκέψη μας , τι δηλαδή γίνεται αν μια ήδη υπάρχουσα αξία της προσωπικής μας παραδοχής , αποδομηθεί βίαια …τι δηλαδή αισθανόμαστε και πως αντιδρούμε.
Το πείραμα αυτό που το έκανα και εγώ στον εαυτό μου, μου έδωσε μόνο ερωτήματα , τα οποία μπορώ να τα μοιραστώ μαζί σας.
1. Πόσο δέσμιος είναι ο νους μου , όταν αναγορεύω πρόσωπα ή ιδέες σε θέσφατα;
2. Πως μπορεί να διαχειριστεί την ανισορροπία του θυμού μου κάποιος , σαν εκμεταλλευτεί προβοκατόρικα την αδυναμία μου αυτή;
3. Πως θα ήταν η ζωή γύρω μας , αν δεν ετεροκαθορίζαμε την αξία μας από την προβολή μας μέσω ινδαλμάτων που αποδεχόμαστε;
4. Ποια η συμβολή αυτής της ιδιότητας της ανθρώπινης σκέψης στην συντήρηση των πολέμων και της βίας γύρω μας;
Νομίζω ότι είναι αρκετά είπα στον εαυτό μου και σταμάτησα να βάζω ερωτήματα…
Αλλά μπορείτε να βάλετε και άλλα περισσότερα εσείς ... μια και όπως είπαμε σε προγενέστερη ανάρτηση , το «συν» είναι το κλειδί της άλλης ερμηνείας της ζωής.
Σημείωση
Τη φωτογραφία του τρόμου, την δανείστηκα βρίσκοντας την στο ιστολόγιο http://tasosmilonas.blogspot.com/2010_05_01_archive.html
Το επικήδειο ποίημα που εκφώνησε ο Σικελιανός έχει πηγή το youtube
Ενώ το αρχικό ερέθισμα του πειράματος αυτού προήλθε από ανάρτηση του ηχητικού ντοκουμέντου του Δασκάλου από τον ιστοχώρο liantinis.org .
Καταπληκτικό κείμενο! Ομολογώ ότι σκέψη του Λιαντίνη σε απελευθερώνει από πολλά δεσμά.
ΑπάντησηΔιαγραφή