.
Κοίταζα μια φωτογραφία του παρελθόντος με τους γεννήτορες μου, που είναι ακουμπισμένη μαζί με άλλα ιδιαίτερα πρόσωπα της ζωής μου στον προσωπικό μου χώρο.
Παράλληλα πάτησα τυχαία μια λέξη σε αναζήτηση στον υπολογιστή μου όπως συνηθίζω όταν αφήνω τη σκέψη μου να «δει» πέρα από την λογική μου.
Ένα αφιέρωμα στον αγαπημένο μου Πειραιώτη Δημιουργό ,Δήμο Μούτση εμφανίστηκε απρόσμενα.
Ο Δήμος Μούτσης … ένα πρόσωπο που ξεκίνησε από το δημιουργικό χωνευτήρι των πολιτισμών του κόσμου…τον Πειραιά.
Μετέφερα στην ανάρτηση , τα λόγια που λέει ο Δημιουργός στο πρώτο από τα τρία μέρη του αφιερώματος παρουσιάζοντας τον εαυτό του.
«Κατά βάθος πιστεύω ότι … το να δημιουργείς … να φτιάχνεις πνευματικά πράγματα… όσο κι αν είναι μικρά … είναι μια λειτουργία που πρέπει περισσότερο να σ’ αγαπάει εκείνη απ’ ότι την αγαπάς εσύ… είναι μια βαρκούλα κάτω σε ένα λιμάνι , αυτή περιμένει , το πρόβλημα είναι να πας εσύ να την λύσεις , να μπεις μέσα … Θα σε ταξιδέψει η βαρκούλα…»
Το νόημα της σκέψης του Δήμου Μούτση, το χαρίζω στον έφηβο στην ψυχή καλλιτέχνη και συνοδοιπόρο των δημιουργιών , στην άγνοια του ταξιδιού της ζωής μας …Γιώργο Καλόξυλο.
Το αφιερώνω επίσης , στις βαθύτερες ανθρώπινες επιθυμίες μας, που δυσκολεύονται να λύσουν τον κόμπο που κρατά δεμένο το κάθε μικρό ή μεγάλο ταξίδι…
Αξίζει να παρακολουθήσουμε την συνέντευξη μιας προσωπικότητας όπως αυτή του Δήμου Μούτση, που έχει το μέτρο και την αίσθηση της σεμνότητας στην πορεία δημιουργία της.
http://www.youtube.com/watch?v=ISyjeAm91jg
Κοίταζα μια φωτογραφία του παρελθόντος με τους γεννήτορες μου, που είναι ακουμπισμένη μαζί με άλλα ιδιαίτερα πρόσωπα της ζωής μου στον προσωπικό μου χώρο.
Παράλληλα πάτησα τυχαία μια λέξη σε αναζήτηση στον υπολογιστή μου όπως συνηθίζω όταν αφήνω τη σκέψη μου να «δει» πέρα από την λογική μου.
Ένα αφιέρωμα στον αγαπημένο μου Πειραιώτη Δημιουργό ,Δήμο Μούτση εμφανίστηκε απρόσμενα.Ο Δήμος Μούτσης … ένα πρόσωπο που ξεκίνησε από το δημιουργικό χωνευτήρι των πολιτισμών του κόσμου…τον Πειραιά.
Μετέφερα στην ανάρτηση , τα λόγια που λέει ο Δημιουργός στο πρώτο από τα τρία μέρη του αφιερώματος παρουσιάζοντας τον εαυτό του.
«Κατά βάθος πιστεύω ότι … το να δημιουργείς … να φτιάχνεις πνευματικά πράγματα… όσο κι αν είναι μικρά … είναι μια λειτουργία που πρέπει περισσότερο να σ’ αγαπάει εκείνη απ’ ότι την αγαπάς εσύ… είναι μια βαρκούλα κάτω σε ένα λιμάνι , αυτή περιμένει , το πρόβλημα είναι να πας εσύ να την λύσεις , να μπεις μέσα … Θα σε ταξιδέψει η βαρκούλα…»
Το νόημα της σκέψης του Δήμου Μούτση, το χαρίζω στον έφηβο στην ψυχή καλλιτέχνη και συνοδοιπόρο των δημιουργιών , στην άγνοια του ταξιδιού της ζωής μας …Γιώργο Καλόξυλο.
Το αφιερώνω επίσης , στις βαθύτερες ανθρώπινες επιθυμίες μας, που δυσκολεύονται να λύσουν τον κόμπο που κρατά δεμένο το κάθε μικρό ή μεγάλο ταξίδι…
Αξίζει να παρακολουθήσουμε την συνέντευξη μιας προσωπικότητας όπως αυτή του Δήμου Μούτση, που έχει το μέτρο και την αίσθηση της σεμνότητας στην πορεία δημιουργία της.
http://www.youtube.com/watch?v=ISyjeAm91jg
Αγαπητέ μου διαδικτυακέ φίλε
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανάρτησή σου λέει όλα όσα θα ήθελε ένα βιβλίο-δοκίμιο να πει και να αναλύσει για τη δημιουργία και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο η πνευματική αύρα που εκπέμπουν τα σχόλιά σου και η θέση του σεμνού δημιουργού Δήμου Μούτση.
Έτσι φίλε μου. Να πηγαίνουμε κόντρα στους καιρούς της ατάκας και των συνθημάτων, δίνοντας χώρο στα αισθήματα και στη σκέψη.
Αγαπητέ Φαίδωνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν πολλοί σκεπτόμενοι, που σεμνύνονται να κοινωνήσουν τις επιθυμίες και τις σκέψεις τους μέσα στην «φασαρία» της κακόηχης επικαιρότητας του πλήθους.
Αυτό το πλήθος καταναλώνει την πλαστή έκσταση του, αλαλάζοντας κινούμενο σε ρυθμούς και σκέψεις που δημιουργούν οι «τσοπάνηδες» της ζωής του…
Ζούμε αγαπητέ Φαίδωνα, στην εποχή μιας ιδιότυπης φυλακής … του «κάνω ότι θέλω»…
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν βλέπουν αυτοί οι φυλακισμένοι, ότι κάνουν ότι θέλουν από τις επιλογές που ήδη έχουν προδιαγράψει για αυτούς τα αφεντικά της σκέψης τους…
Είναι δύσκολο να ξεφύγεις από αυτή τη φυλακή… και σίγουρα όσοι εκφράζουμε τις σκέψεις μας έξω από την βία και την εκπόρνευση των συναισθημάτων… κάνουμε την ατομική μας επανάσταση να βρούμε (ή καλύτερα να φτιάξουμε) το μονοπάτι της λευτεριάς μας.
Όλοι αυτοί που με σεβασμό αναφέρω σε αφιερώματα , σαν πρόσωπα που μπορούν να μας εμπνεύσουν … ίσως μας βοηθήσουν να βρούμε το δικό μας άξιο μονοπάτι…
Απέναντι μας περιμένουν τα δύσμοιρα άτομα που προβάλλονται από τα ΜΜΕ.
Όλα αυτά τα (χωρίς αξία) πρόσωπα που τα εκμεταλλεύονται οι δημιουργοί της πληροφορίας, είναι ακριβώς εκεί, για να πείσουν τους θεατές… ότι είναι μια χαρά … στον καναπέ τους …
Πάντα βλέποντας ένα πιο ηλίθιο … νοιώθει έξυπνος ο χαζός….
Πάντως εγώ αγαπητέ Φαίδωνα, κάνω αγώνα να μετριάσω το ποσοστό βλακείας μου, που έτσι και αλλιώς έχω κληρονομήσει ως γνήσιος καταναλωτής της τροφής που έλαβα στην εκπαίδευση μου…
΄Θα ήθελα να σου ζητήσω την άδεια να χρησιμοποιήσω το σχόλιό σου ως το επόμενο θέμα του ιστολογίου μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι λες;
Φαίδωνα μου ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι λέμε και γράφουμε … είναι ένα μικρό κομμάτι από την γνώση που παρήγαγαν και παράγουν όλοι οι άνθρωποι στην ενεργειακή τους συνειδητότητα.
Το δικό μου Εγώ , είναι ένα μικρό και ασήμαντο τμήμα στην οικουμενική Σοφία, που ως ταπεινός εφήμερος εραστής την πλησιάζω με κλειστά μάτια…
Με άλλα λόγια θέλω να σου πω … ότι φυσικά μπορείς να χρησιμοποιείς ότι κρίνεις ότι προάγει την δική σου σκέψη και την συναισθηματική νοημοσύνη… που επιθυμείς να κοινωνήσεις με τους φίλους που παρακολουθούν.
Με εκτίμηση
Κώστας