.
Πατέρας και γιος ήταν στο καθιστικό με τους υπολογιστές ανοιγμένους και λάμβαναν τα e-mail τους, ενώ στο βάθος έπαιζε χαμηλά η τηλεόραση περιμένοντας να αρχίσει το πρόγραμμα που είχαν επιλέξει να παρακολουθήσουν. Ο γιος ακούγοντας τις ειδήσεις από την τηλεόραση με μια αποστροφή για όσα καταλάβαινε από την πολιτική σκηνή, είπε με μια αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του: «Πατέρα, δεν υπάρχουν ιδανικά σήμερα»
- «Πάντα έτσι ήταν» ήρθε η απάντηση από τον πατέρα του κάνοντας την μικρή χαραμάδα που αναζητούσε ο νέος στη ζωή του, να νοιώθει ότι είναι κλειστή ακόμη πιο πολύ.
Πάντα έτσι ήταν ο κόσμος …όμορφος και άσχημος μαζί συνέχισε ο πατέρας , προκαλώντας ένα αυθόρμητο «γιατί» στην έκφραση του νέου.
Έχεις ακούσει για
τον Περικλή Γιαννόπουλο από την τηλεόραση; ;Hταν τα λόγια του πατέρα για να πάρει την απάντηση «όχι» από τον γιο όλο απορία.
Ε τότε χαμήλωσε το χαζοκούτι και άφησε λίγο τα σκουπίδια πίσω σου και να μιλήσουμε για την ιστορία με ένα άλλο τρόπο, ήταν η προτροπή του πατέρα.
Ο γιος ήξερε ότι η σιωπή του ήταν χρήσιμη σε ότι άρχιζε να εξιστορεί ο πατέρας, γιατί είχε μάθει ότι το θράσος της άγνοιας πάντα σε αφήνει δούλο … και αυτός ήθελε πολύ να γίνει Ελεύθερος.
Ο πατέρας άρχισε …
Η ιστορία γιε μου, δεν είναι ημερομηνίες και μάχες, αλλά αρώματα από τις σχέσεις των ανθρώπων που ζούσαν κάποτε την όμορφη και άσχημη καθημερινότητα τους…
Ο Περικλής λοιπόν ο Γιαννόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1870 θαρρώ μήνα Φεβρουάριο.
Ήταν μια περίεργη εποχή τότε για την Ελλάδα… έψαχνε να βρει την ταυτότητα της μετά από την απελευθέρωση. Οι αστοί , άρχιζαν να ακούν δυτική μουσική , ακόμα και όπερα, και ήθελαν να μοιάσουν στην προοδευμένη Δύση…
Δύο χρόνια μετά από τη γέννηση του μικρού Περικλή , γίνανε τα εγκαίνια του θεάτρου στην Πάτρα και στην Αθήνα ιδρύθηκε τον επόμενο χρόνο της γέννησης του το Ωδείο Αθηνών…
Αυτό που είναι σήμερα στην οδό Πειραιώς και μαζεύονται πίσω του τα βράδια οι μετανάστες κατά εκατοντάδες…
Θα σου πω εκείνα τα χρόνια που μεγάλωνε ποια ήταν η κουλτούρα της εποχής.
Όταν ήταν γύρω στα δύο του χρόνια , ο Ιούλιος Βερν , έγραψε το βιβλίο του «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες». Μέχρι τα έξι χρόνια του στην Ευρώπη μεσουρανούσαν μουσικοί όπως ο Τσαϊκόφσκι και ο γιός Γιόχαν Στράους. Όταν έγινε πέντε χρονών στην Αθήνα τότε Κυβερνούσε ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος και η Ελλάδα τότε άρχισε να εκσυγχρονίζεται ,φτιάχνοντας και το πρώτο της χρηματιστήριο … Από την Αμερική έφταναν τα νέα με αργούς ρυθμούς και καμάρωναν για το άγαλμα της Ελευθερίας που έφτιαχναν για να δείξουν την ισχύ του νέου κόσμου.
Ένας κόσμος με όνειρα και με αναζήτηση αξιών μέσα από πολύ κουβέντα των πνευματικών ανθρώπων … αλλά και με παγίδες στην καθοδήγηση των ανθρώπων…
Τότε άρχιζαν να πιέζουν οι πρόγονοι των σημερινών τραπεζιτών τις εξουσίες και να τις διαφθείρουν για να πάρουν τον έλεγχο των οικονομιών στα χέρια τους. Αυτοί έκαναν κρυφές συναλλαγές με τις εξουσίες που έλεγχαν και ξεκινούσαν πολέμους και κοινωνικές αναταραχές, όπως ακριβώς και σήμερα.
Δεν έκανε καν
ένα πόλεμο ο Μπούς πρόσφατα στο Ιράκ… αλλά αυτοί που τον συντήρησαν εκεί που βρισκόταν , όπως και ο Ομπάμα βρίσκεται εκεί γιατί εξυπηρετεί τα σχέδια των ίδιων απογόνων της τότε εποχής… Όποιος υποστηρίζει ότι οι λαοί έχουν αυτοδιάθεση , είναι χαζός ή έχει συμφέρον να σου λέει ψέματα.
Φαντάσου ότι ο κόσμος τότε ζούσε σε μια εποχή που τα άλογα ήταν το μεταφορικό μέσο και το ηλεκτρικό ρεύμα δεν υπήρχε στην ζωή του. Η πρώτη εφαρμογή του ρεύματος από τον Έντισον έγινε όταν ο Περικλής ήταν δώδεκα χρονών και η πρώτη ρευματοδότηση στην Ελλάδα θα γινόταν όταν ήταν δέκα εννιά χρονών.
Στα δέκα εφτά του χρόνια , φεύγει από την Πάτρα και πηγαίνει στην Αθήνα να σπουδάσει Ιατρική.
Τότε σπούδαζαν μόνο όσοι είχαν χρήματα και ο Περικλής κατάγονταν από πλούσια οικογένεια με αστική κουλτούρα. Τότε η Ευρώπη ζούσε την αναταραχή της μέσα από την αλλαγή των συνόρων με την Οθωμανική αυτοκρατορία αλλά και μέσα από την πολιτική αστάθεια της εποχής ..
Σε αυτή την αστάθεια η τέχνη από τους μεγάλους μουσουργούς ανθεί..
Κάθε φορά που έχουμε αστάθεια ο κόσμος … ψάχνεται περισσότερο, χωρίς να ξέρει τι θα προκύψει… Εκείνη την εποχή η τεχνολογία άρχισε να γεννιέται σαν παιχνίδι από τους εφευρέτες όπως ο Έντισον στην μακρινή τότε Αμερική.
Από την Ιατρική σχολή φεύγει και βρίσκεται στο Παρίσι όπου γνωρίζει την κουλτούρα της εποχής…
Από το Παρίσι στο Λονδίνο και κάποια στιγμή επιστρέφει στην Αθήνα να σπουδάσει νομικά που δεν θα τα ολοκληρώσει ποτέ . Τη μόρφωση της ζωής την είχε ήδη βιώσει και έτσι μελέτησε σε βάθος την ιστορία των προγόνων του.
Εκείνη την εποχή η Ευρώπη έχει ανησυχίες και οι προνομιούχοι Έλληνες που έχουν την ανάγκη της εθνικής τους υπερηφάνειας διαβάζουν με μανία την αρχαία γραμματεία και ανακαλύπτουν την χαμένη δόξα των προγόνων τους.
Φυσικό ήταν ο ρομαντισμός και η μεγάλη ιδέα της καταγωγής του , να τον κυριεύσει.
Έτσι κάποια στιγμή όταν εξέδωσε τα πρώτα του βιβλία είχε την άποψη ότι το Ελληνικό κύτταρο είναι κάτι υπαρκτό και σημαντικό… Σήμερα θα έφερνε γέλιο και θα τον χαρακτήριζαν φαιδρό ,αν κάποιος έλεγε κάτι τέτοιο , όμως την χρονιά που είχε εκδώσει το βιβλίο του σαν από περίεργο παίξιμο της μοίρας… γεννήθηκε ο Ωνάσης…με το κύτταρο ευφυΐας που τον διέκρινε.
Εκείνα τα χρόνια η Ελλάδα ήταν άσχημα… μας είχαν επιβάλει οι ξένοι μέσα από μια επιτροπή οικονομικού ελέγχου, πρόστιμο να το καταβάλλουμε στους Τούρκους για τα κακά που τους είχαμε προκαλέσει με την εκστρατεία μας στη Μικρά Ασία. Το ότι είχαμε χάσει και ανά πάσα στιγμή ένοιωθαν οι Έλληνες την απειλή μιας νέας υποδούλωσης τους , ήταν η κύρια αιτία μιας ψυχολογίας ηττοπάθειας.
Ο Βενιζέλος έκανε τις δικές του προσπάθειες να κρατήσει την χώρα σε αυτοκυριαρχία και η συνθήκη που υπέγραψε με τους Τούρκους έφεραν τις ανταλλαγές των πληθυσμών στην τότε Ελλάδα και έμοιαζε να είναι σε μια κατάσταση επιστράτευσης.
Φαγωνόντουσαν και τότε τα κόμματα και εναλλάσσονταν στην εξουσία καλή ώρα όπως και σήμερα για να βάλουν στο χέρι την εξουσία. Πάντα υπήρχαν σκέψεις συνετές όπως αυτή του Βενιζέλου απέναντι σε πουλημένους δουλοπρεπείς των ισχυρών της Ευρώπης.
Όπως σήμερα πηγαίνουν οι πρωθυπουργοί των νεοελλήνων στην Αμερική να πάρουν την εύνοια των αφεντικών, έτσι και τότε τρωγόντουσαν για λογαριασμό των άλλων που έψαχναν τη στήριξη να κυβερνήσουν. Τότε στην Ελλάδα υπήρχε το Παλάτι , που ήταν στην ουσία ο τοποτηρητής των ξένων συμφερόντων … και του ελέγχου της κοινωνικής εξέλιξης , πράγμα που σήμερα έχει αντικατασταθεί από την αμερικάνικη πρεσβεία και τους διαχειριστές της πολιτικής των οικονομικών αγορών…
Μεγάλωσε λοιπόν ο Περικλής Γιαννόπουλος μέσα σε όλη αυτή την ατμόσφαιρα αλλά παρέμεινε ρομαντικός απέναντι στο όραμα που είχε για την καταγωγή του.
Αυτή την εποχή λοιπόν που δεν έβλεπε φως στα όνειρα της ανάπτυξης του Ελληνικού στοιχείου ο σαραντάχρονος Περικλής αποφάσισε να κατέβει στην περιοχή του Σκαραμαγκά, στο δρόμο της ιεράς οδού των προγόνων του, και αφού ανέβηκε σε ένα άλογο , κάλπασε ίσια μέσα στη θάλασσα.
Όταν δεν μπορούσε να πάει πιο πέρα το άλογο , έβγαλε το περίστροφο και έδωσε τέλος στη ζωή του.
Δεν άντεχε να βλέπει την καταστροφή της Ελλάδας από τους πουλημένους σε ξένα συμφέροντα και την κακομοιριά της ραγιάδικης συμπεριφοράς γύρω του.
Σου φαντάζει γιε μου τίποτα κοινό εκείνης της εποχής με την σημερινή;
Θυμάσαι την μισή αλήθεια της επικαιρότητας που λένε τα δελτία ειδήσεων;
Θυμάσαι τις εκπομπές καταγγελιών και τις υποκριτικές δηλώσεις των κομμάτων της εξουσίας;
Μήπως θυμάσαι τις αντιδράσεις του κόσμου στην εξουσία , τις διεκδικήσεις μόνο για χρήματα και τις συμπεριφορές των συνδικάτων που πίσω τους έχουν το ατομικό συμφέρον;
Δεν άλλαξε παιδί μου τίποτε… είναι το ίδιο άσχημα όπως και το ίδιο όμορφα αν μπορείς να ξεχωρίσεις με τα μάτια σου την βρωμιά που κρύβουν πίσω από χαμόγελα οι κυβερνήτες μας και από το επικαλούμενο δίκαιο αγώνα τους οι εργατοπατέρες…
Το μόνο που θα ακούς για πολλά χρόνια ακόμη σε όλο τον κόσμο αλλά και στην Ελλάδα, θα είναι η οικονομική κρίση… Ποτέ δεν θα πούνε ποιος την οργανώνει αυτή την οικονομική κρίση… απλά θα δείχνουν τους επίορκους που έφαγαν χρήματα…
Είναι αλήθεια ότι κλέβουν δημόσια χρήματα … αλλά τους αφήνουν να κλέβουν για να θυμώνει ο λαός και να νομίζει ότι φταίνε για τα χάλια του οι επίορκοι που απλά τους αλλάζει για να βάλει άλλους στη θέση τους …
Οι ισχυροί πάντα παίζουν με το συναίσθημα των αδυνάτων...
Αυτό που δεν θα μάθει ποτέ ο κάθε λαός, είναι ότι και τους άλλους που θα επιλέξει, τους έχουν διαλέξει πάλι αυτοί που κρατούν την μπαγκέτα της συνολικής ορχήστρας…
Θα φωνάξουν οι απελπισμένοι … σκεπτόμενοι και θα βρουν υποστηρικτές στις λογικές αναλύσεις τους… θα ξεφουσκώσει ο θυμός τους κάποια στιγμή και θα υποστηρίξουν τον επόμενο νοικοκύρη …της επιζητούμενης οικονομικής τους σταθερότητας…
Δεν θα ξέρουν οι απλοί πολίτες τις δύσκολες οικονομικές έννοιες που σκόπιμα διακινούν οι υπάλληλοι τους στα μέσα ενημέρωσης και θα αρκεστούν στο χαμόγελο της ελπίδας του επόμενου διαχειριστή της υποτέλειας τους.
Φυσικά μερίδιο κέρδους έπαιρναν ακόμα και βουλευτές με μικρές εξυπηρετήσεις επάνω στις προσωπικές τους ανάγκες …
Αν σήμερα κάποιος αυτοκτονούσε, θα τον έλεγαν ηλίθιο … ή θα το χειριζόντουσαν με ένα περισσότερο ευγενικό τρόπο μια και δεν υπάρχουν επιχειρήματα για την Ηθική στον καταναλωτισμό που παράγει η πολιτική σκέψη σε αυτή τη γωνιά του κόσμου όπως και παντού …
Άκουσες καμία αναφορά για τον θάνατο του Λιαντίνη και για τους λόγους που το επέλεξε;
Δεν θα ακούσεις , γιατί πάντα θα περνάνε στα ψιλά ότι δεν έχουν το σθένος να το αντιμετωπίσουν…
Αντίθετα θα δεις άφρονες ερμαφρόδιτους να απασχολούν τα δελτία ειδήσεων με τα καμώματα τους και να βομβαρδίζουν τη σκέψη με ποταπές συμπεριφορές.
Όλοι οι βολεμένοι, σκέφτονται ότι και αν τους φτύσεις, θα κάνουν πως δεν το κατάλαβαν γιατί σε λίγο θα ξεχαστεί …
Ζούμε στην εποχή που το ξεραμένο σάλιο στα πρόσωπα των ανθρώπων του δημόσιου βίου φαντάζει παράσημο αγώνων…
Από τη στιγμή γιε μου που διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχουν ιδανικά γύρω μας… έχουμε κάνει την πρώτη μας νίκη … γιατί έχουμε ιδανικά όσο τα αναζητούμε…
Είναι όντως μια άσχημη όπως πάντα και παράλληλα όμορφη εποχή.
Όσο υπάρχει βούληση και σκέψη θα είναι όμορφες οι εποχές γιατί ότι βράζει μη το φοβάσαι… όταν κρυώσει η σκέψη και μείνει ακίνητη τότε να ξέρεις ότι έχουν πυροβολήσει στον κρόταφο την συλλογική συνείδηση…
Ο Περικλής Γιαννόπουλος πυροβόλησε τον κρόταφο του για να προλάβει τον δικό μας … όσο τον θυμόμαστε έχουμε ελπίδες να ξεφύγουμε το όπλο που μας έχουν προτεταμένο.
Αυτό το τέλος θέλουν για τον κόσμο , αλλά οι ανόητοι δεν καταλαβαίνουν ότι δεν θα έχει πλέον αξία η ζωή έστω και αν κυβερνούν ζόμπι λαούς…
Πρέπει να περάσεις μέσα από το λάκκο της απαξίας και όχι να τον περιφρονήσεις…
Μόνο όποιος αγαπά την γύρω κατάντια του μπορεί να την αλλάξει…
Γιατί ότι βλέπω και κρίνω ότι με ενοχλεί … είναι και δικό μου
Ότι αντίστοιχα εσένα σε ενοχλεί και νοιώθεις ότι είναι ευτελές … είναι και δικό σου …
Όταν θα πεθάνω θα νοιώσεις την απώλεια, ενώ όταν πεθαίνουν χίλιοι άνθρωποι μακριά που δεν τους είδες ποτέ από πείνα, τότε για σένα θα είναι μια απλή είδηση … στην πιο εξειδικευμένη μορφή (όπως είχα ακούσει κάποτε) απλά μια στατιστική…
Δέξου τη σκέψη τους γιατί είναι και δική σου και τότε θα την αλλάξεις…
Πρόσεξε … η βία είναι στον αντίποδα ακριβώς της γνώσης… και όσοι την εξασκούν απέναντι σε αυτό το σύστημα απλά το συντηρούν …
Απλά σκέψου … η σκέψη με κρίση και γνώση, είναι η μόνη επανάσταση που αποδίδει…
Δεν έχω τη λύση … και θα ήθελα να με συγχωρέσεις για αυτό …
Ακόμη σκέψου ότι και όσα σου είπα πρέπει να τα αμφισβητήσεις γιατί αν τα θεωρήσεις ως την μοναδική αλήθεια απλά θα είσαι το ίδιο υποτελής ως πιστός...
Γίνε επιστήμονας της ίδιας σου της παρατήρησης επάνω στη γνώση...
Έχει μοναξιά η ελευθερία της σκέψης γιέ μου
Τον κοίταξε στα μάτια και του είπε:
«Τώρα άνοιξε ξανά την τηλεόραση … είσαι ελεύθερος να ζήσεις την νέα Αλήθεια.»
Ο πατέρας χάρηκε την σιωπή του γιού γιατί ήξερε ότι το μυστήριο μεταφοράς της γνώσης, «πιάνει» όταν ακολουθήσει η σιωπή του αποδέκτη.
Ήταν μια γνώριμη πρακτική ακόμη και τώρα σε αυτόν για κάθε τι που μάθαινε στο σχολείο της ζωής του…
Τέλος
Πατέρας και γιος ήταν στο καθιστικό με τους υπολογιστές ανοιγμένους και λάμβαναν τα e-mail τους, ενώ στο βάθος έπαιζε χαμηλά η τηλεόραση περιμένοντας να αρχίσει το πρόγραμμα που είχαν επιλέξει να παρακολουθήσουν. Ο γιος ακούγοντας τις ειδήσεις από την τηλεόραση με μια αποστροφή για όσα καταλάβαινε από την πολιτική σκηνή, είπε με μια αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του: «Πατέρα, δεν υπάρχουν ιδανικά σήμερα»
- «Πάντα έτσι ήταν» ήρθε η απάντηση από τον πατέρα του κάνοντας την μικρή χαραμάδα που αναζητούσε ο νέος στη ζωή του, να νοιώθει ότι είναι κλειστή ακόμη πιο πολύ.
Πάντα έτσι ήταν ο κόσμος …όμορφος και άσχημος μαζί συνέχισε ο πατέρας , προκαλώντας ένα αυθόρμητο «γιατί» στην έκφραση του νέου.
Έχεις ακούσει για
τον Περικλή Γιαννόπουλο από την τηλεόραση; ;Hταν τα λόγια του πατέρα για να πάρει την απάντηση «όχι» από τον γιο όλο απορία.Ε τότε χαμήλωσε το χαζοκούτι και άφησε λίγο τα σκουπίδια πίσω σου και να μιλήσουμε για την ιστορία με ένα άλλο τρόπο, ήταν η προτροπή του πατέρα.
Ο γιος ήξερε ότι η σιωπή του ήταν χρήσιμη σε ότι άρχιζε να εξιστορεί ο πατέρας, γιατί είχε μάθει ότι το θράσος της άγνοιας πάντα σε αφήνει δούλο … και αυτός ήθελε πολύ να γίνει Ελεύθερος.
Ο πατέρας άρχισε …
Η ιστορία γιε μου, δεν είναι ημερομηνίες και μάχες, αλλά αρώματα από τις σχέσεις των ανθρώπων που ζούσαν κάποτε την όμορφη και άσχημη καθημερινότητα τους…
Ο Περικλής λοιπόν ο Γιαννόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1870 θαρρώ μήνα Φεβρουάριο.
Ήταν μια περίεργη εποχή τότε για την Ελλάδα… έψαχνε να βρει την ταυτότητα της μετά από την απελευθέρωση. Οι αστοί , άρχιζαν να ακούν δυτική μουσική , ακόμα και όπερα, και ήθελαν να μοιάσουν στην προοδευμένη Δύση…
Δύο χρόνια μετά από τη γέννηση του μικρού Περικλή , γίνανε τα εγκαίνια του θεάτρου στην Πάτρα και στην Αθήνα ιδρύθηκε τον επόμενο χρόνο της γέννησης του το Ωδείο Αθηνών…
Αυτό που είναι σήμερα στην οδό Πειραιώς και μαζεύονται πίσω του τα βράδια οι μετανάστες κατά εκατοντάδες…
Θα σου πω εκείνα τα χρόνια που μεγάλωνε ποια ήταν η κουλτούρα της εποχής.
Όταν ήταν γύρω στα δύο του χρόνια , ο Ιούλιος Βερν , έγραψε το βιβλίο του «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες». Μέχρι τα έξι χρόνια του στην Ευρώπη μεσουρανούσαν μουσικοί όπως ο Τσαϊκόφσκι και ο γιός Γιόχαν Στράους. Όταν έγινε πέντε χρονών στην Αθήνα τότε Κυβερνούσε ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος και η Ελλάδα τότε άρχισε να εκσυγχρονίζεται ,φτιάχνοντας και το πρώτο της χρηματιστήριο … Από την Αμερική έφταναν τα νέα με αργούς ρυθμούς και καμάρωναν για το άγαλμα της Ελευθερίας που έφτιαχναν για να δείξουν την ισχύ του νέου κόσμου.
Ένας κόσμος με όνειρα και με αναζήτηση αξιών μέσα από πολύ κουβέντα των πνευματικών ανθρώπων … αλλά και με παγίδες στην καθοδήγηση των ανθρώπων…
Τότε άρχιζαν να πιέζουν οι πρόγονοι των σημερινών τραπεζιτών τις εξουσίες και να τις διαφθείρουν για να πάρουν τον έλεγχο των οικονομιών στα χέρια τους. Αυτοί έκαναν κρυφές συναλλαγές με τις εξουσίες που έλεγχαν και ξεκινούσαν πολέμους και κοινωνικές αναταραχές, όπως ακριβώς και σήμερα.
Δεν έκανε καν
ένα πόλεμο ο Μπούς πρόσφατα στο Ιράκ… αλλά αυτοί που τον συντήρησαν εκεί που βρισκόταν , όπως και ο Ομπάμα βρίσκεται εκεί γιατί εξυπηρετεί τα σχέδια των ίδιων απογόνων της τότε εποχής… Όποιος υποστηρίζει ότι οι λαοί έχουν αυτοδιάθεση , είναι χαζός ή έχει συμφέρον να σου λέει ψέματα.Φαντάσου ότι ο κόσμος τότε ζούσε σε μια εποχή που τα άλογα ήταν το μεταφορικό μέσο και το ηλεκτρικό ρεύμα δεν υπήρχε στην ζωή του. Η πρώτη εφαρμογή του ρεύματος από τον Έντισον έγινε όταν ο Περικλής ήταν δώδεκα χρονών και η πρώτη ρευματοδότηση στην Ελλάδα θα γινόταν όταν ήταν δέκα εννιά χρονών.
Στα δέκα εφτά του χρόνια , φεύγει από την Πάτρα και πηγαίνει στην Αθήνα να σπουδάσει Ιατρική.
Τότε σπούδαζαν μόνο όσοι είχαν χρήματα και ο Περικλής κατάγονταν από πλούσια οικογένεια με αστική κουλτούρα. Τότε η Ευρώπη ζούσε την αναταραχή της μέσα από την αλλαγή των συνόρων με την Οθωμανική αυτοκρατορία αλλά και μέσα από την πολιτική αστάθεια της εποχής ..
Σε αυτή την αστάθεια η τέχνη από τους μεγάλους μουσουργούς ανθεί..
Κάθε φορά που έχουμε αστάθεια ο κόσμος … ψάχνεται περισσότερο, χωρίς να ξέρει τι θα προκύψει… Εκείνη την εποχή η τεχνολογία άρχισε να γεννιέται σαν παιχνίδι από τους εφευρέτες όπως ο Έντισον στην μακρινή τότε Αμερική.
Από την Ιατρική σχολή φεύγει και βρίσκεται στο Παρίσι όπου γνωρίζει την κουλτούρα της εποχής…
Από το Παρίσι στο Λονδίνο και κάποια στιγμή επιστρέφει στην Αθήνα να σπουδάσει νομικά που δεν θα τα ολοκληρώσει ποτέ . Τη μόρφωση της ζωής την είχε ήδη βιώσει και έτσι μελέτησε σε βάθος την ιστορία των προγόνων του.
Εκείνη την εποχή η Ευρώπη έχει ανησυχίες και οι προνομιούχοι Έλληνες που έχουν την ανάγκη της εθνικής τους υπερηφάνειας διαβάζουν με μανία την αρχαία γραμματεία και ανακαλύπτουν την χαμένη δόξα των προγόνων τους.
Φυσικό ήταν ο ρομαντισμός και η μεγάλη ιδέα της καταγωγής του , να τον κυριεύσει.
Έτσι κάποια στιγμή όταν εξέδωσε τα πρώτα του βιβλία είχε την άποψη ότι το Ελληνικό κύτταρο είναι κάτι υπαρκτό και σημαντικό… Σήμερα θα έφερνε γέλιο και θα τον χαρακτήριζαν φαιδρό ,αν κάποιος έλεγε κάτι τέτοιο , όμως την χρονιά που είχε εκδώσει το βιβλίο του σαν από περίεργο παίξιμο της μοίρας… γεννήθηκε ο Ωνάσης…με το κύτταρο ευφυΐας που τον διέκρινε.
Εκείνα τα χρόνια η Ελλάδα ήταν άσχημα… μας είχαν επιβάλει οι ξένοι μέσα από μια επιτροπή οικονομικού ελέγχου, πρόστιμο να το καταβάλλουμε στους Τούρκους για τα κακά που τους είχαμε προκαλέσει με την εκστρατεία μας στη Μικρά Ασία. Το ότι είχαμε χάσει και ανά πάσα στιγμή ένοιωθαν οι Έλληνες την απειλή μιας νέας υποδούλωσης τους , ήταν η κύρια αιτία μιας ψυχολογίας ηττοπάθειας.
Ο Βενιζέλος έκανε τις δικές του προσπάθειες να κρατήσει την χώρα σε αυτοκυριαρχία και η συνθήκη που υπέγραψε με τους Τούρκους έφεραν τις ανταλλαγές των πληθυσμών στην τότε Ελλάδα και έμοιαζε να είναι σε μια κατάσταση επιστράτευσης.
Φαγωνόντουσαν και τότε τα κόμματα και εναλλάσσονταν στην εξουσία καλή ώρα όπως και σήμερα για να βάλουν στο χέρι την εξουσία. Πάντα υπήρχαν σκέψεις συνετές όπως αυτή του Βενιζέλου απέναντι σε πουλημένους δουλοπρεπείς των ισχυρών της Ευρώπης.
Όπως σήμερα πηγαίνουν οι πρωθυπουργοί των νεοελλήνων στην Αμερική να πάρουν την εύνοια των αφεντικών, έτσι και τότε τρωγόντουσαν για λογαριασμό των άλλων που έψαχναν τη στήριξη να κυβερνήσουν. Τότε στην Ελλάδα υπήρχε το Παλάτι , που ήταν στην ουσία ο τοποτηρητής των ξένων συμφερόντων … και του ελέγχου της κοινωνικής εξέλιξης , πράγμα που σήμερα έχει αντικατασταθεί από την αμερικάνικη πρεσβεία και τους διαχειριστές της πολιτικής των οικονομικών αγορών…
Μεγάλωσε λοιπόν ο Περικλής Γιαννόπουλος μέσα σε όλη αυτή την ατμόσφαιρα αλλά παρέμεινε ρομαντικός απέναντι στο όραμα που είχε για την καταγωγή του.
Αυτή την εποχή λοιπόν που δεν έβλεπε φως στα όνειρα της ανάπτυξης του Ελληνικού στοιχείου ο σαραντάχρονος Περικλής αποφάσισε να κατέβει στην περιοχή του Σκαραμαγκά, στο δρόμο της ιεράς οδού των προγόνων του, και αφού ανέβηκε σε ένα άλογο , κάλπασε ίσια μέσα στη θάλασσα.
Όταν δεν μπορούσε να πάει πιο πέρα το άλογο , έβγαλε το περίστροφο και έδωσε τέλος στη ζωή του.
Δεν άντεχε να βλέπει την καταστροφή της Ελλάδας από τους πουλημένους σε ξένα συμφέροντα και την κακομοιριά της ραγιάδικης συμπεριφοράς γύρω του.
Σου φαντάζει γιε μου τίποτα κοινό εκείνης της εποχής με την σημερινή;
Θυμάσαι την μισή αλήθεια της επικαιρότητας που λένε τα δελτία ειδήσεων;
Θυμάσαι τις εκπομπές καταγγελιών και τις υποκριτικές δηλώσεις των κομμάτων της εξουσίας;
Μήπως θυμάσαι τις αντιδράσεις του κόσμου στην εξουσία , τις διεκδικήσεις μόνο για χρήματα και τις συμπεριφορές των συνδικάτων που πίσω τους έχουν το ατομικό συμφέρον;
Δεν άλλαξε παιδί μου τίποτε… είναι το ίδιο άσχημα όπως και το ίδιο όμορφα αν μπορείς να ξεχωρίσεις με τα μάτια σου την βρωμιά που κρύβουν πίσω από χαμόγελα οι κυβερνήτες μας και από το επικαλούμενο δίκαιο αγώνα τους οι εργατοπατέρες…
Το μόνο που θα ακούς για πολλά χρόνια ακόμη σε όλο τον κόσμο αλλά και στην Ελλάδα, θα είναι η οικονομική κρίση… Ποτέ δεν θα πούνε ποιος την οργανώνει αυτή την οικονομική κρίση… απλά θα δείχνουν τους επίορκους που έφαγαν χρήματα…
Είναι αλήθεια ότι κλέβουν δημόσια χρήματα … αλλά τους αφήνουν να κλέβουν για να θυμώνει ο λαός και να νομίζει ότι φταίνε για τα χάλια του οι επίορκοι που απλά τους αλλάζει για να βάλει άλλους στη θέση τους …
Οι ισχυροί πάντα παίζουν με το συναίσθημα των αδυνάτων...
Αυτό που δεν θα μάθει ποτέ ο κάθε λαός, είναι ότι και τους άλλους που θα επιλέξει, τους έχουν διαλέξει πάλι αυτοί που κρατούν την μπαγκέτα της συνολικής ορχήστρας…
Θα φωνάξουν οι απελπισμένοι … σκεπτόμενοι και θα βρουν υποστηρικτές στις λογικές αναλύσεις τους… θα ξεφουσκώσει ο θυμός τους κάποια στιγμή και θα υποστηρίξουν τον επόμενο νοικοκύρη …της επιζητούμενης οικονομικής τους σταθερότητας…
Δεν θα ξέρουν οι απλοί πολίτες τις δύσκολες οικονομικές έννοιες που σκόπιμα διακινούν οι υπάλληλοι τους στα μέσα ενημέρωσης και θα αρκεστούν στο χαμόγελο της ελπίδας του επόμενου διαχειριστή της υποτέλειας τους.
Φυσικά μερίδιο κέρδους έπαιρναν ακόμα και βουλευτές με μικρές εξυπηρετήσεις επάνω στις προσωπικές τους ανάγκες …
Αν σήμερα κάποιος αυτοκτονούσε, θα τον έλεγαν ηλίθιο … ή θα το χειριζόντουσαν με ένα περισσότερο ευγενικό τρόπο μια και δεν υπάρχουν επιχειρήματα για την Ηθική στον καταναλωτισμό που παράγει η πολιτική σκέψη σε αυτή τη γωνιά του κόσμου όπως και παντού …
Άκουσες καμία αναφορά για τον θάνατο του Λιαντίνη και για τους λόγους που το επέλεξε;
Δεν θα ακούσεις , γιατί πάντα θα περνάνε στα ψιλά ότι δεν έχουν το σθένος να το αντιμετωπίσουν…
Αντίθετα θα δεις άφρονες ερμαφρόδιτους να απασχολούν τα δελτία ειδήσεων με τα καμώματα τους και να βομβαρδίζουν τη σκέψη με ποταπές συμπεριφορές.
Όλοι οι βολεμένοι, σκέφτονται ότι και αν τους φτύσεις, θα κάνουν πως δεν το κατάλαβαν γιατί σε λίγο θα ξεχαστεί …
Ζούμε στην εποχή που το ξεραμένο σάλιο στα πρόσωπα των ανθρώπων του δημόσιου βίου φαντάζει παράσημο αγώνων…
Από τη στιγμή γιε μου που διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχουν ιδανικά γύρω μας… έχουμε κάνει την πρώτη μας νίκη … γιατί έχουμε ιδανικά όσο τα αναζητούμε…
Είναι όντως μια άσχημη όπως πάντα και παράλληλα όμορφη εποχή.
Όσο υπάρχει βούληση και σκέψη θα είναι όμορφες οι εποχές γιατί ότι βράζει μη το φοβάσαι… όταν κρυώσει η σκέψη και μείνει ακίνητη τότε να ξέρεις ότι έχουν πυροβολήσει στον κρόταφο την συλλογική συνείδηση…
Ο Περικλής Γιαννόπουλος πυροβόλησε τον κρόταφο του για να προλάβει τον δικό μας … όσο τον θυμόμαστε έχουμε ελπίδες να ξεφύγουμε το όπλο που μας έχουν προτεταμένο.
Αυτό το τέλος θέλουν για τον κόσμο , αλλά οι ανόητοι δεν καταλαβαίνουν ότι δεν θα έχει πλέον αξία η ζωή έστω και αν κυβερνούν ζόμπι λαούς…
Πρέπει να περάσεις μέσα από το λάκκο της απαξίας και όχι να τον περιφρονήσεις…
Μόνο όποιος αγαπά την γύρω κατάντια του μπορεί να την αλλάξει…
Γιατί ότι βλέπω και κρίνω ότι με ενοχλεί … είναι και δικό μου
Ότι αντίστοιχα εσένα σε ενοχλεί και νοιώθεις ότι είναι ευτελές … είναι και δικό σου …
Όταν θα πεθάνω θα νοιώσεις την απώλεια, ενώ όταν πεθαίνουν χίλιοι άνθρωποι μακριά που δεν τους είδες ποτέ από πείνα, τότε για σένα θα είναι μια απλή είδηση … στην πιο εξειδικευμένη μορφή (όπως είχα ακούσει κάποτε) απλά μια στατιστική…
Δέξου τη σκέψη τους γιατί είναι και δική σου και τότε θα την αλλάξεις…
Πρόσεξε … η βία είναι στον αντίποδα ακριβώς της γνώσης… και όσοι την εξασκούν απέναντι σε αυτό το σύστημα απλά το συντηρούν …
Απλά σκέψου … η σκέψη με κρίση και γνώση, είναι η μόνη επανάσταση που αποδίδει…
Δεν έχω τη λύση … και θα ήθελα να με συγχωρέσεις για αυτό …
Ακόμη σκέψου ότι και όσα σου είπα πρέπει να τα αμφισβητήσεις γιατί αν τα θεωρήσεις ως την μοναδική αλήθεια απλά θα είσαι το ίδιο υποτελής ως πιστός...
Γίνε επιστήμονας της ίδιας σου της παρατήρησης επάνω στη γνώση...
Έχει μοναξιά η ελευθερία της σκέψης γιέ μου
Τον κοίταξε στα μάτια και του είπε:
«Τώρα άνοιξε ξανά την τηλεόραση … είσαι ελεύθερος να ζήσεις την νέα Αλήθεια.»
Ο πατέρας χάρηκε την σιωπή του γιού γιατί ήξερε ότι το μυστήριο μεταφοράς της γνώσης, «πιάνει» όταν ακολουθήσει η σιωπή του αποδέκτη.
Ήταν μια γνώριμη πρακτική ακόμη και τώρα σε αυτόν για κάθε τι που μάθαινε στο σχολείο της ζωής του…
Τέλος
"Πρέπει να περάσεις μέσα από το λάκκο της απαξίας και όχι να τον περιφρονήσεις…
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο όποιος αγαπά την γύρω κατάντια του μπορεί να την αλλάξει…
Γιατί ότι βλέπω και κρίνω ότι με ενοχλεί … είναι και δικό μου
Ότι αντίστοιχα εσένα σε ενοχλεί και νοιώθεις ότι είναι ευτελές … είναι και δικό σου …" Τα είπες όλα.. διάβαζα και χανόμουν μεσα στη ροή του λόγου σου, που γινόταν και δικός μου λόγος και κατα ένα παράξενο τρόπο ενιωσα να είμαι βαθεια μέσα στο λάκο... Είναι τελικά αλήθεια... οταν εντοπίσεις το πρόβλημα εχεις αρχίσει την λύση του....
Αναστασία