ΜΠΛΕ ΜΗΛΑ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ

.

Ήρθε στην οθόνη του υπολογιστή μου μια διαφήμιση για ένα blog επονομαζόμενο Μπλε Μήλο. Γέλασα με το κύτταρο που έχω και γνωρίζει  τη σημειολογία της επικοινωνίας, απόκτημα από την παλιά μου αμαρτία να εντρυφήσω στον κόσμο των δημοσίων σχέσεων και είπα να κάνω μια βόλτα στα μέρη του.
Διάβασα τρία πρόσφατα άρθρα του και ένιωσα μέσα μου ένα σφίξιμο που δεν είχε να κάνει με τις θέσεις των αρθρογράφων, αλλά με τον τρόπο που αναπτύσσονταν η εκάστοτε σκέψη και η ευκολία με την οποία χρησιμοποιούσαν ως βάση ανάπτυξης των θέσεων και των αντιθέσεων τις αφηρημένες έννοιες χωρίς περιεχόμενο. Θα σκεφτεί κάποιος πως αποφασίζω έτσι εύκολα ότι στερούνται περιεχομένου οι αφηρημένες έννοιες στο μυαλό του κάθε σεβαστού αρθρογράφου.
Η απάντηση είναι πως όταν κάνουμε "βουτιά" στα νοήματα των αφηρημένων εννοιών, αλλάζει ο τρόπος σκέψης μας, μειώνεται η επιθετικότητα μας και σαφώς κατεβαίνει το μέτρο της απόλυτης έκφρασης μας μέσω του ξύλινου λόγου.
Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του πολιτισμού μας όμως στον υποτιθέμενο διάλογο, κατά το οποίο  ο ξύλινος λόγος κατηγορεί τον διαφορετικό ξύλινο λόγο πως είναι ΞΥΛΙΝΟΣ.
Ο Δεξιός θα πει ξύλινο τον Αριστερό λόγο και τανάπαλιν, χωρίς να κατανοούν ότι τα επίθετα Δεξιός και αριστερός είναι ήδη ξύλινα ως λογική φιλοσοφική προσέγγιση.

Τι όμως εννοώ με τον χαρακτηρισμό ξύλινος λόγος στο χώρο που επισκέφθηκα. Θα σας γράψω δυο  εκφράσεις  μόνο για να συνεννοηθούμε.


Πρώτη έκφραση :

«...για να μπορέσει η χώρα να πορευτεί με ασφάλεια στο μέλλον, απαιτείται η ύπαρξη στιβαρής εκτελεστικής εξουσίας, που ταυτίζει τη λειτουργία της Δημοκρατίας με την πιστή τήρηση των νόμων».

Αυτή η έκφραση ανήκει στην κυρία Διαμαντοπούλου από πρόσφατη συνέντευξη της, και είναι πλήρως κατανοητή από ανθρώπους που φαντάζονται ότι μετέχουν του ίδιου γνωστικού αντικειμένου, έχοντας μέσα τους συμφωνήσει ψευδώς πως κατανοούν τις αφηρημένες λέξεις του κειμένου. Δεν λέει όμως απολύτως τίποτε συγκεκριμένο η έκφραση και αφήνει τεράστια περιθώρια χάους στις ερμηνείες των εννοιών που βολεύουν την απροσδιοριστία. Τι σημαίνει "στιβαρή εκτελεστική εξουσία", ποια τα χαρακτηριστικά και οι σχέσεις της στιβαρής εξουσίας με τον Λαό; Ποια ποιοτική σχέση έχει το επίθετο "στιβαρή" με τα μέτρα που θα εφαρμόζει μια εξουσία στους πολίτες;   Γενικά υπάρχουν λόγια που συναισθηματικά κάνουν τον αποδέκτη να ελπίζει και κάποια άλλα λόγια που τον κάνουν να φοβάται. Σε αυτό το δίπολο της ασυνείδητης επικοινωνίας γίνεται μια λογοπλοκία που εξυπηρετεί την διατήρηση ενός χάους που μέσα του χαίρονται τα ισχυρά συμφέροντα των Λύκων.
Η πολιτική έχει καταντήσει να είναι ένα δίπολο απροσδιοριστίας που εναλλάσσει το καρότο και το μαστίγιο στο ασυνείδητο θυμικό των εξουσιασμένων.  Ή μήπως έτσι ήταν πάντα.


Δεύτερη έκφραση :

Στην πρώτη έκφραση της κυρίας  Διαμαντοπούλου φυσικά αντιτίθεται με την αρθρογραφία του το "Μπλε Μήλο" δια μέσου του συντάκτη του και παραθέτει σκέψεις του κυρίου Βορίδη που περιέχονται με υπερσύνδεση στο άρθρο.
«Όπως σωστά ανέφερε σήμερα το πρωί στη NET ο μόνιμα αμφιλεγόμενος Μάκης Βορίδης, δεν υπάρχει σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα υπέρ των αποκρατικοποιήσεων, άρα οι σοσιαλδημοκράτες αντιμετωπίζουν μια εσωτερική ιδεολογική αντίφαση στην εφαρμογή ενός προγράμματος μειώσεως ενός κράτους γιατί η σοσιαλδημοκρατία είναι επεκτατική στη πολιτική της.»

Να μη ξεχνάμε ότι στόχος μας σε αυτό το άρθρο δεν είναι η συμφωνία ή διαφωνία με τις επί μέρους θέσεις των αρθρογράφων, αλλά να εντοπίσουμε την δομική τους ΑΔΥΝΑΜΙΑ να παράγουν Πολιτική Πρακτική Σκέψη. 
Κανένας δεν απαντά ΑΝ θα μπορούσαν να ανήκουν οι στρατηγικού ενδιαφέροντος επιχειρήσεις στο Κράτος και παράλληλα να μην υπόκεινται σε αυτή τη νοοτροπία της δημοσιοϋπαλληλικής αλητείας. Κανένας δεν σκέφτεται ότι δημόσια αγαθά όπως η ενέργεια και το νερό δεν μπορούν να ανήκουν σε ομάδες κερδοσκόπων που κρυμμένοι πίσω από ανώνυμες μετοχές μπορούν να καταστρέψουν ένα ολόκληρο Λαό.
Ας προσθέσουμε σε αυτό το σημείο την εμπειρία της Λατινικής Αμερικής από την οικονομία των ελεύθερων αγορών.
Κανένας από αυτούς που καμαρώνουν ότι ξέρουν πέντε κολυβογράμματα και έχουν ιδιότητες δημοσιογράφων και πολιτικών, δεν έχουν απαντήσει σε θεμελιώδη ερωτήματα που αναζητούν την ουσία της πολιτικής φύσης του Ανθρώπου και τους τρόπους οργάνωσης αυτής.
Λένε την λέξη "Κεφάλαιο" και θεωρούν ότι έχουν αναφέρει μια τόσο συγκεκριμένη έννοια που είναι αδιαμφισβήτητη σαν να μιλά ο Πάπας για τον Θεό.
Έχουμε φτάσει σε σημείο που οι αφηρημένες έννοιες φτιάχνουν ζωή (και μάλιστα δύσκολη), αντί η ίδια η παρατήρηση της φύσης του ανθρώπου να κατευθύνει τις ανάγκες του προς κοινές συμφωνίες, που τούτες ορίζονται ως αφηρημένες έννοιες.
Θα το κάνω ακόμα πιο απλό για να μη "κάψουν φλάντζα" οι μεταπτυχιακοί παντογνώστες της επιστήμης της οικονομίας.  Η συναλλαγή μεταξύ των ανθρώπων είναι επιβεβλημένη ως αναγκαία διαδικασία στη ζωή. Απόρροια αυτής της ανάγκης είναι το χρήμα ως μια εκδοχή λειτουργίας της.  Δεν είναι όμως η αποκλειστική εκδοχή το χρήμα στις συναλλαγές της ζωής.  Αυτό σημαίνει πως δεν γίνεται με την αναγόρευση του χρήματος ως μόνη λύση συνύπαρξης των ανθρώπων να τροποποιήσουμε την φυσική ζωή των κοινωνιών μέσω των συναλλαγών σε αφύσικη και να την οδηγούμε στο θάνατο….

Τελικά αν θέλουμε να μην είμαστε ΞΥΛΙΝΟΙ και να "πάμε" τη ζωή μας, δηλαδή τον πολιτισμό μας πιο πέρα, οφείλουμε να αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε ως εφαλτήριο για σκέψεις αφηρημένες έννοιες που δεν τις έχουμε αμφισβητήσει.
Θα μου πείτε τώρα ποιος χαζός σκάβει το λάκκο του αμφισβητώντας τις βεβαιότητες που χρησιμοποιεί στη ζωή και του προσφέρουν κύρος και ευζωία προσωπική…Σε αυτή την ερώτηση η απάντηση είναι "ο ίδιος" σαν καταλάβει ότι η τωρινή ευμάρεια είναι αυριανός θάνατος.
Ίσως αν είχαν ψάξει την Δωρική φιλοσοφία, θα καταλάβαιναν πως η ειρήνη υφίσταται σαν προετοιμάζεσαι για πόλεμο. Μην κάνεις το λάθος αναγνώστη να διαβάσεις την έννοια "πόλεμος" με την εκδοχή που έχεις πρόχειρη, γιατί μιλάμε για τον πόλεμο της δημιουργικής αμφισβήτησης και των διαρκών αλλαγών που μας έχει πει ο Ηράκλειτος.
Ίσως αυτή η αναζήτηση της ράθυμης ειρήνης, είναι και η μεγαλύτερη αδυναμία του ανθρώπου που σαπίζει μέσα στην βόλεψη της ίδιας της ζωής του.
Ίσως ακόμη αυτή να είναι και η μοίρα των πολιτισμών να πεθαίνουν μέσα στα καλούδια της πολύπλοκης οργάνωσης όπως η ξακουστή Σύβαρη, η Ρώμη, το Βυζάντιο και τώρα Εμείς.
Η απροσδιοριστία της σκέψης μας -που βολεύει- είναι ένα ναρκωτικό που χαμηλώνει τη διάθεση ζωής και μας φέρνει κοντά στον εγκεφαλικό θάνατο.

Έλεγε ο φίλος μου ο Σωτήρης Γλυκοφρύδης σε μια κουβέντα μας ,που δεν θα το αναλύσω τώρα , «κάνε θετικές σκέψεις για να ζήσεις και αρνητικές για να μάθεις», ενώ συμφώνησε στην εκδοχή που με οδήγησε ο λόγος του. πως ίσως ισχύει κάτι ανάλογο με το «Πίστευε για να βολευτείς στο λίγο και αμφισβήτησε για να ζήσεις στο πολύ».

Πάντως τα Μπλέ Μήλα και οι Πράσινες Παπαρούνες, καλό είναι να πάρουν ζωή σαλεύοντας, γιατί σαν παραμένουν καλουπωμένα με ξύλινες αφηρημένες έννοιες, παράγουν ναρκωτικές τοξίνες που τα φέρνουν δίπλα στον αναπόφευκτο θάνατο.

Η ανάλυση του άρθρου δεν είναι μια έκρηξη του συγγραφέα που κατηγορεί τα πάντα από άλλη διανοητική διάσταση βλέποντας από ψηλά τους θνητούς, αλλά αποτελεί μια ατομική παρατήρηση του προβλήματος της σκέψης, που απλώς την διαπιστώνει γύρω του με τον ίδιο τρόπο που την έχει μέσα του.
Άλλωστε οι απεσταλμένοι του Θεού με την Μοναδική Αλήθεια, αρχίζουν να μας τελειώνουν όσο προχωρά  η γνώση, έστω και αν θέλουμε ακόμα πολύ να μας λύσουν άλλοι τα προβλήματα της ζωής μας.
Για "σίγουρα" ψάχνουμε όλοι... τρομάρα μας... από τους συμπαθείς ιπποδρομιάκηδες μέχρι τους δήθεν διανοητές της εξουσίας εντός ή δίπλα στο κουτάλι που στάζει.

2 σχόλια:

  1. Τι να γράψω και τι να πω στο μεγαλείο της γραφής και της σκέψης σου. Από τότε που διάβασα τα γραπτά σου Κώστα μου διστάζω να συνεχίσω το γράψιμο.
    Ο φίλος σου Νώντας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επαμεινώνδα μου, η φιλία είναι φυσικό να υπερβάλει και έτσι κατανοώ την φιλοφρόνηση. Όμως η ουσία είναι πως σε κάθε σκέψη μας κρύβονται οι χαρακτήρες και οι θέσεις ανθρώπων που εκτιμούμε και ίσως κάθε λόγος είναι μια κοινή συν-δημιουργία ζωής….
    Να είσαι καλά και γράφε!
    Κάθε λόγος σαν κόκκος γύρης έχει μπροστά του τον κατάλληλο ύπερο μια δεδομένη στιγμή που θα πολλαπλασιαστεί μέσα του.
    Δεν το ανέφερα ως σπέρμα και μήτρα , για να κρατήσουμε και ένα χαρακτήρα στο ιστολόγιο … χε χε
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή