Η αισθητική του χώρου στο σχολείο που ονειρευόμαστε

.
Μια εξαίρετη φίλη ψυχολόγος -και όχι μόνο- η Σταυρούλα Πανοπούλου, μου ζήτησε να απαντήσω σε ένα ερωτηματολόγιο που συνέταξαν τα παιδιά ενός σχολείου με στόχο να παρέμβουν δημιουργικά σε αυτό και το απευθύνουν σε ειδικούς επιστήμονες.
Οι γνώσεις που έχω στην διαμόρφωση των χώρων ήταν ο βασικός λόγος που έφτασε με εκτίμηση από την φίλη στα χέρια μου αυτό το ερωτηματολόγιο.

Σκέφτηκα ότι αποδέκτες θα είναι παιδιά του γυμνασίου και πως η συνήθης πρακτική ανθρώπων που δηλώνουν ότι επίστανται σε κάποια γνώση είναι να δίνουν συμβουλές μέσα από αυτήν με απλουστευτικό τρόπο.
Επειδή ξέρω την συνήθεια της κάθε εξειδικευμένης επιστήμης -μέσω των εκφραστών της- που θέλει να εξηγήσει τον κόσμο κάτω από τον γνωστικό χώρο της, είπα να μην κάνω το ίδιο λάθος και έτσι άφησα τα γαλόνια των έτοιμων λύσεων προς τους μαθητές δίπλα στην καρέκλα μου στο πάτωμα.
Οι απαντήσεις θα έλεγα πως δόθηκαν από ένα μαθητή με άσπρα γένια, που νιώθει την αδιέξοδη σκέψη που μεταφέρει ένα σύστημα στους νέους, αφήνοντας τους έξω από την ουσιαστική αμφισβήτηση και δίνοντας τους περιθώρια ψευδο- ελευθερίας σε διορθωτικές κινήσεις μέσα στα πλαίσια της απολυταρχίας των ιδεών που άρχουν ως εξουσία.

Σε ένα παιδί μπορούμε να του μιλήσουμε για τη θεωρία της Σχετικότητας και να είμαστε σίγουροι πως δεν είναι λιγότερο Σοφό από ένα ενήλικα αρκεί να ξέρουμε οι ίδιοι για "τι" του μιλάμε. Αντίθετα θα έλεγα ότι ο γεμάτος πεποιθήσεις ώριμος επιστήμων, τις περισσότερες φορές είναι ο κύριος ανασταλτικός παράγων που παράγει οπισθοδρόμηση στην κοινωνία μας.

Εγώ το έκανα λοιπόν το χρέος μου και ελαφράν την καρδίαν έχω…
Το σίγουρο είναι πως δεν θεώρησα ότι αξίζουν λιγότερη αλήθεια από αυτή που διαθέτω και βασίζεται στα δικά μου όρια κατανόησης του κόσμου.
Ας πούμε ότι παίξαμε το παιχνίδι στα ίσια… και ο νοών νοείτω.




ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ………………….

Στο πλαίσιο της Ερευνητικής μας εργασίας «Η αισθητική του χώρου στο σχολείο που ονειρευόμαστε» σας ζητούμε να γίνετε κοινωνός της προσπάθειά μας για την αναμόρφωση του καθημερινού μας χώρου. Ενεργοποιώντας τις επιστημονικές σας γνώσεις, θα μας βοηθούσατε ιδιαίτερα αν απαντήσετε στις παρακάτω ερωτήσεις:


Πρόλογος

Συνήθως νομίζουμε ότι ο πρόλογος προηγείται της γραφής ενός κειμένου. Δεν συμβαίνει όμως τις περισσότερες φορές, μια και στα βιβλία γράφεται συνήθως ο πρόλογος στο τέλος από τον συγγραφέα. Κάπως έτσι και στο ερωτηματολόγιο τούτο, γράφτηκε μετά την απάντηση του από εμένα.
Το περίεργο όμως είναι πως ενώ στο ερωτηματολόγιο απαντά η σκέψη μου για την ουσιαστική Παιδεία,(με ότι αντιλαμβάνομαι ως αλήθεια) έχει μια απόλυτη έκφραση που δεν βλέπει πως στη ζωή χρειάζεται ενθάρρυνση σε όλα τα στάδια της.
Μπορεί να θεωρώ ότι είναι σημαντικότερο να αποκτήσουμε πραγματική παιδεία μέσα από εντελώς διαφορετικές δομές από αυτές που υπάρχουν σήμερα, αλλά ο νέος που σπουδάζει πρέπει να ανακαλύψει σιγά – σιγά μόνος του την ευρύτητα της σκέψης και να απαιτήσει (πολλές φορές ως ενήλικας) τις αλλαγές, χωρίς να του στερούμε αυτή τη στιγμή την χαρά από μικρές θυμικές αλλαγές εντός του  στρεβλού μοντέλου.  
Δεν είναι αυτοκριτική αυτή η ανάλυση του προλόγου, αλλά σηματοδοτεί την αρμονία της κάθε θέασης που δεν πρέπει ποτέ να έχει μόνο ένα πόδι που εδράζει στη σκέψη μας.
Τώρα το τι θα μπορούσαν να φτιάξουν οι μαθητές μέσα στο χώρο τους, έχει να κάνει με την δική τους ερμηνεία που θέλουν να δώσουν στο χώρο διδαχής τους, που όμως θα γίνει αποδεκτό από τους δασκάλους τους.  Στην ζωή δεν επιβάλλονται οι βιώσιμες αισθητικές και αντιλήψεις, αλλά συνομολογούνται και επιλέγονται κοινά.

Ποτέ οι λύσεις της διαμόρφωσης ενός εσωτερικού χώρου δεν προκύπτουν χωρίς διάγνωση της αντίληψης ζωής που έχουν οι ένοικοι του. Έτσι και στην συγκεκριμένη περίπτωση η συνολική αλλά και η ατομική δυναμική των προσωπικοτήτων που συνυπάρχουν, θα δώσει τα κυρίαρχα αισθητικά στοιχεία που θα προταθούν.

Θα μπορούσα να γράψω δεκάδες ιδέες που στοχεύουν στην επιθυμία να προάγει ο κάθε μαθητής την γνώση του και σαν συνέπεια την ίδια την εξέλιξη του. Όμως αυτές οι ιδέες καλό είναι να προκύψουν μέσα από συζητήσεις μεταξύ των μαθητών, που θα έχουν ως διάθεση την σύνθεση και όχι τον αποκλεισμό της κάθε προτεινόμενης ιδέας.
Πάντως το ότι κάποιοι μαθητές θέλουν να αλλάξουν το χώρο του σχολείου τους, είναι από μόνο του μια πράξη άξια επαίνου. Δεν αλλάζω τίποτε από τις απαντήσεις που δόθηκαν σε πρωθύστερο χρόνο, αλλά θα έλεγα ότι πέρα από τον προβληματισμό του:  «τι δεν έχω» … καλό είναι να υπάρχει παράλληλα και η δράση του: «φτιάχνω ότι μπορώ!»
Κλείνοντας θα ήθελα να σημειώσω πως η μεγαλύτερη αξία στη ζωή μας είναι να επαναδιαπραγματευόμαστε χωρίς αντιστάσεις τις βεβαιότητες μας, γεγονός που ζητά και η πραγματική επιστήμη από τους λειτουργούς της.

Καλή επιτυχία λοιπόν στις ενδιαφέρουσες προσωπικότητες των μαθητών και σαφώς των καθηγητών που ενστερνίζονται την αντίληψη «δουλεύουμε μαζί».

Ερωτήσεις - Απαντήσεις

1. Θα χαρακτηρίζατε τον σημερινό σχολικό χώρο αφιλόξενο; Αν ναι, ποια πιστεύετε ότι είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που το κάνουν αφιλόξενο;

Το σχολείο δεν πρέπει να φιλοξενεί τους μαθητές γιατί οφείλει να γίνει δικός τους χώρος και έτσι οι μαθητές θα φιλοξενούν με ευγένεια όλους όσους τους δίνουν γνώση σαν να τους καλούν σπίτι τους.
Τα χαρακτηριστικά που σήμερα συζητάμε για αφιλόξενο χώρο στο σχολείο δεν είναι αποκλειστικά η διαμόρφωση του χώρου, όσο η αντίληψη ότι το σχολείο δεν ανήκει στους μαθητές αλλά σε ένα σύστημα εκπαίδευσης που τους παρέχει φιλοξενία για την μόρφωση τους.

2. Πιστεύετε ότι η ποιότητα του σχολικού χώρου επηρεάζει τη συμπεριφορά των μαθητών στο σχολείο και τη στάση τους απέναντι σε αυτό;

Όταν λέμε τη λέξη «ποιότητα», οφείλουμε να έχουμε κάνει σαφή τα συγκριτικά χαρακτηριστικά της έννοιας. Μπορεί ένα μήλο που είναι όμοιο με όλα τα άλλα, κόκκινο μεγάλο και γυαλιστερό να θεωρείται καλής ποιότητας, αλλά πίσω από την εικόνα του κρύβονται φυτοφάρμακα και γενετικές τροποποιήσεις που ίσως δεν κάνουν καλό στο σώμα μας. Αντίθετα ένα μήλο που έχει μια μικρή τρύπα από ένα σκουλικάκι, μπορεί να μην διαθέτει ποιότητα ως προς το προηγούμενο, αλλά με άλλα κριτήρια σημαίνει ότι για να πάει το έντομο και να κάνει τρύπα δεν έχει φυτοφάρμακα και είναι αγνό έστω και αν δεν έχει εμφάνιση… Άρα η ποιότητα στο σχολείο προϋποθέτει να ξέρουμε πρώτα τι θέλουμε να πάρουμε από αυτό για την Παιδεία μας.
Αν το σχολείο έχει σκοπό να δημιουργήσει σκέψεις ανθρώπων που θα διακριθούν μέσα από την απομνημόνευση πληροφοριών ή θα λειτουργούν ανταγωνιστικά με στόχο τις διακρίσεις, είναι τελείως διαφορετικό από ένα σχολείο που θεωρεί την γνώση χαρά και έρευνα μέσα στην ίδια τη ζωή, προάγοντας την συνεργασία μεταξύ των μαθητών.
Η διαμόρφωση της τάξης θα είναι διαφορετική για κάθε σκοπό που θέλει να υπηρετήσει η αρχική ιδέα.

3. Πιστεύετε ότι ο τρόπος οργάνωσης του εσωτερικού χώρου του σχολείου και των τάξεων, επηρεάζει την δυνατότητα έκφρασης και την ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών και με ποιο τρόπο;

Σαφώς επηρεάζει η οργάνωση του χώρου την έκφραση και την συμπεριφορά των μαθητών και την υποτάσσει στην ιδεολογία που θέλει να περάσει το σχολείο.
Το βάθρο της έδρας του καθηγητή που υπήρχε στο παρελθόν ήθελε να κάνει σαφές ότι κυρίαρχος ήταν ο καθηγητής και εξουσίαζε τον μαθητή που ήταν χαμηλότερα. Ακόμη η διάταξη σε σειρές των θρανίων που είναι ομοιόμορφα επηρεάζουν τον μαθητή για άλλη σκέψη σε αντίθεση με ανομοιόμορφα στοιχεία σε μια αίθουσα και προπαντός αν είναι σε κύκλο τοποθετημένα να γίνεται η διδαχή. Η οργάνωση του χώρου έχει πάντα την σημειολογία της φιλοσοφίας που έχει ο δημιουργός του. Πάντα οι μεγάλες τράπεζες και τα κρατικά κτίρια έχουν τεράστιες πόρτες για να δηλώσουν την δύναμη του ιδιοκτήτη, ενώ αν πάμε σε μοναστήρια που θέλουν να θυμούνται οι μοναχοί ότι οφείλουν να είναι ταπεινοί, έχουν εισόδους στενές και μικρές ώστε να έχουν ένα μικρό σκύψιμο κατά το διάβα τους.
Αυτό που έχει σημασία πάλι και σε αυτή την ερώτηση είναι να ξέρουμε για ποιο λόγο εκπαιδεύονται οι μαθητές και τι είδους πολίτες θέλουμε να γίνουν.

4. Αν ήσαστε μαθητής, τι είδους συναισθήματα θα σας προκαλούσε η αισθητική και η (αρχική) λειτουργική εικόνα της τάξης; Πώς θα αντιδρούσατε στα συναισθήματα που θα σας δημιουργούσε;

Η εντύπωση έχει να κάνει όπως αναλύσαμε προηγουμένως με τον στόχο που έχει η παιδεία στους μαθητές. Αν έλεγα ότι οι άνθρωποι δεν βλέπουμε με τα μάτια μας αλλά με την σκέψη μας, χωρίς παράδειγμα θα ήταν ακατανόητο. Αν λοιπόν ένα κορίτσι θεωρεί ότι όλα τα αγόρια είναι βλαμμένα, όποιο συμμαθητή και να πλησιάσει, αργά ή γρήγορα θα βρει ένα κουσούρι για να επιβεβαιώσει αυτή τη σκέψη που έχει. Αντίθετα αν πιστεύει ότι οι άνθρωποι έχουμε υπέροχες στιγμές αλλά και μερικές άτυχες, τότε θα είναι περισσότερο συνεργάσιμη αποδεχόμενη το άλλο φύλο. Έτσι και με την αίθουσα ο τρόπος που είναι διαμορφωμένη εξυπηρετεί την αρχική ιδέα που έχουμε για την παιδεία. Σήμερα η παιδεία βασίζεται επάνω στη σχέση «να σου πω» και «εσύ να το επαναλάβεις». Αν ήταν βασισμένη η εκπαίδευση στο «να ανακαλύψουμε» επάνω σε ερωτήματα που βάζουν οι ίδιοι οι μαθητές η διάταξη του χώρου θα ήταν διαφορετική από αυτή που ξέρουμε.


5. Με τον σημερινό σχεδιασμό και οργάνωσης του σχολικού περιβάλλοντος, πιστεύετε ότι επιτυγχάνεται το παιγαγωγικό έργο του σχολείου;

Σε αυτή την ερώτηση επίσης πρέπει να ξέρουμε τι σημαίνει παιδαγωγικό έργο. Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε πως ένα μάθημα μπορούσε να γίνει σε ύπαιθρο χώρο και πως κάποιες τάξεις να ανήκαν σε καθηγητές που θα τους έκαναν την τιμή να τους επισκεφθούν οι μαθητές για να ρωτήσουν και να τους εξηγήσουν την επιστήμη τους; Αυτό από μόνο του αλλάζει τα δεδομένα του σχολείου ως ανκαι φέρνει σε άλλη αντίληψη την σημερινή λογική αξιολόγησης μέσω βαθμών και αποστήθισης που ζητείται από την εκπαίδευση.

6. Στα άλλα κράτη δίνεται μεγάλη σημασία στην διαμόρφωση-διακόσμηση των σχολικών αιθουσών και γενικότερα των εσωτερικών χώρων του σχολείου. Γιατί;

Κάθε κράτος υλοποιεί την κουλτούρα της φιλοσοφίας που έχει για την εκπαίδευση του λαού του. Η Δύση θέλει να βγάζει πολίτες εξειδικευμένους που θα μπορούν να καταναλώνουν χωρίς να αμφισβητούν τις δομές της κοινωνίας τους. Δηλαδή ο πολίτης θα πρέπει να ξέρει πώς να χρησιμοποιεί την τηλεόραση αλλά και να επιλέγει τα ταιριαστά σε αυτόν προγράμματα, αλλά δεν θα πρέπει ποτέ να διανοηθεί ότι δεν την χρειάζεται για ενημέρωση μέσα από την άχρηστη πληροφόρηση που του δίνει στη ζωή του. Ακόμη δεν πρέπει να σκεφτεί ο καταναλωτής ότι όλες αυτές οι πληροφορίες έχουν στην βάση τους ένα κέρδος που προκύπτει από την χειραγωγούμενη συμπεριφορά του.
Ιστορικά άλλες ήταν οι αίθουσες ήταν στην Ακαδημία του Πλάτωνος στην Αρχαία Ελλάδα και σαφώς διαφορετικές στα σχολεία του Μεσαίωνα. Αυτό γινόταν γιατί εξυπηρετούσαν ένα διαφορετικό μοντέλο κατεύθυνσης της Παιδείας. Σήμερα στα σχολεία μας έχει γίνει της μόδας να ακούμε όλο και περισσότερο τον όρο δυσλεξία που αντιμετωπίζεται ως μειονέκτημα στην εκπαίδευση.
Κανείς δεν θα αναφέρει όμως ότι σε λαούς που η παιδεία συντελείται χωρίς τον βομβαρδισμό των πληροφοριών και είναι βιωματικός στη φύση η δυσλεξία δεν υπάρχει. Αντί να αλλάξουμε το μοντέλο της παιδείας που παρέχουμε σκεφτόμαστε πως θα διαμορφώσουμε επιφανειακά τους χώρους και τον τρόπο μάθησης. Αν η παιδεία υπάρχει για να περάσει κάποιος σε μια σχολή και αργότερα να βρει δουλειά, τούτο θα με συγχωρέσουν όσοι το διαβάζουν δεν είναι Παιδεία.


7. Μπορεί να βελτιωθεί η επίδοση του μαθητή αν αλλάξει η “όψη” της σχολικής τάξης;

Το ερώτημα αυτό είναι ήδη απαντημένο από το προηγούμενο.

8. Τι οδηγεί τα παιδιά να γράφουν πάνω στα θρανία;

Όταν ο μαθητής πηγαίνει στο σχολείο από υποχρέωση για να κριθεί μέσω της σύγκρισης από ένα σύστημα και πιέζεται να αφομοιώσει παπαγαλία γνώσεις που στην καθημερινότητα δεν του λένε πως ταιριάζουν, είναι ερώτημα γιατί γράφουν στα θρανία;
Αντί να θέλουμε να βρούμε τρόπο πως δεν θα γράφουν στα θρανία καλύτερα είναι να ψάξουμε με ποιο τρόπο θα θέλουν να έχουν το σχολείο δικό τους οι μαθητές και σίγουρα θα το προστατεύουν.
Υπάρχει μαθητής που θα κατέστρεφε το όμορφο ποδήλατο του;
Αν ρωτούσαν οι θεωρητικά καταρτισμένοι καθοδηγητές της παιδείας το γιατί … τότε ίσως θα ακύρωναν την ίδια τους της οργανωτική σκέψη για την φιλοσοφία της Παιδείας.

9. Τι οδηγεί τα παιδιά να καταστρέφουν αντικείμενα που βρίσκονται στην σχολική αίθουσα και όχι μόνο;
Απαντήθηκε στην προηγούμενη ερώτηση.

10. Γιατί τα περισσότερα παιδιά δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη σχολική τάξη;

Αν πάρουμε ένα ενήλικα που έχει οικογένεια και μικρά ή μεγάλα προβλήματα να λύσει μέσα από τη ζωή του και τον βάλουμε να ακούει για να μάθει τα πρόσωπα μιας οικογένειας στην Κίνα με τα ονόματα τους καθώς και τις καθημερινές συνήθειες της, πιστεύετε ότι θα έχει ενδιαφέρον για τούτον;
Η παιδεία συντελείται όταν θελήσουμε να δώσουμε απάντηση σε ένα ή περισσότερα δικά μας ερωτήματα. Για να γίνει όμως τούτο χρειάζεται ένα τελείως διαφορετικό οργανωτικό μοντέλο από αυτούς που την σχεδιάζουν και την προσφέρουν στην κοινωνία.

11. Το περιβάλλον της τάξης (χρώμα, φωτισμός, διακόσμηση) με ποιο τρόπο επηρεάζει την συγκέντρωση των μαθητών;

Υπάρχουν καταγραμμένα από τους ειδικούς όλα τα στοιχεία που βοηθούν στην καλύτερη ανάπτυξη της ψυχολογίας του μαθητή σε ένα χώρο. Μερικά από αυτά εξυπηρετούν βασικές λειτουργικές ανάγκες όπως είναι ο όγκος του αέρα ή ο τρόπος που εισέρχεται ο φωτισμός στο κτίριο. Η διακόσμηση όμως έχει να κάνει με την στόχευση της εκπαίδευσης που παρέχουμε και τούτο δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Για παράδειγμα: Αν σε μια τάξη υπήρχαν προσωπικοί χώροι που ο κάθε μαθητής θα φύλαγε τα προσωπικά του είδη καθώς και τα βιβλία του, ενδεχομένως να σήμαινε πως η μάθηση συντελείται στο σχολείο και όχι στο σπίτι του ή στα φροντιστήρια. Όμως θα έπρεπε πρώτα να έχει λυθεί το ζήτημα της κρίσης μέσω βαθμολογίας και σαφώς να μην υπήρχε η αγωνία σε γονείς και μαθητές πως το μέλλον ενός παιδιού κρίνεται από την κοινωνική αξία που παίρνει από τις σπουδές.
Υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα εργάτες που γνωρίζουν άπταιστα τα Αρχαία και ξέρουν να λύνουν εξισώσεις των μαθηματικών χωρίς να σημαίνει ότι είναι τόσοι που μπορούμε να τους εντοπίσουμε.
Η γνώση δεν είναι επάγγελμα, αλλά διαμορφώνει την συνείδηση μιας κοινωνίας.

12. Με βασικό άξονα την άποψη ότι “ο σχεδιασμός του χώρου αποκτά ιδιαίτερη σπουδαιότητα για τον προγραμματισμό των εμπειριών και της μάθησης των παιδιών”, ποια βασικά στοιχεία θα έπρεπε να εμπεριέχονται σ’ ένα αρχιτεκτονικό σχεδιασμό τάξης, για να εξυπηρετείται ο σκοπός αυτός:

Η εμπειρία δεν αποκτάται μέσα από την διδαχή ως αγόρευση σε μια τάξη. Χρειάζεται την ίδια την συμμετοχή του μαθητή με τις αισθήσεις του. Ζωγράφισε όσο θες το χιόνι σε ένα παιδί του δημοτικού και δείξε του όσες εικόνες θέλεις… η μάθηση θα έρθει σαν το δει πραγματικό και λειτουργήσει με όλες τις αισθήσεις του τις ιδιότητες που έχει αυτό.

13. Τι αλλαγές θα προτείνατε να γίνουν στην τάξη και στους εσωτερικούς χώρους του ώστε να γίνει ο χώρος πιο ευχάριστος και πιο λειτουργικός για τα παιδιά;

Οι αρχικές αλλαγές στην φάση αυτή που βρίσκεται η παιδεία, έχουν να κάνουν με την ουσία του ζητήματος που λέγεται εκπαίδευση και δεν είναι ζήτημα ευταξίας του χώρου καθώς και διακόσμησης του.
Όταν ορίσουμε τις ανάγκες μας τότε θα προκύψουν και τα οργανωτικά στοιχεία του χώρου. Όταν βλέπουμε την παλαιά αρχιτεκτονική των σπιτιών σε ένα νησί, με στοές και σπίτια που το ένα στην ουσία μπαίνει μέσα στο άλλο, δεν γίνανε έτσι επειδή κάποιος είχε απλώς την ιδέα. Οι ανάγκες για συνύπαρξη των κατοίκων μέσα από απειλές καθώς και η εξοικονόμηση υλικών, έδωσαν αυτό το αποτέλεσμα.
Θα έλεγα πως αν μου πεις την ανάγκη σου, θα σου πω και πως θα φτιάξεις το χώρο σου…
Αν περιμένουμε να φτιάξουμε χώρους από προτάσεις ανθρώπων που έχουν άλλες ανάγκες από τις δικές μας, τότε είμαστε σε δύσκολη κατάσταση μια και δεν παράγουμε πολιτισμό.

14. Το νέο σχολείο δεν έχει εκπαιδευτικές πρακτικές που βασίζονται στην ατομική εργασία. Μετατροπή του χώρου-αλλαγή στην διάταξη των θρανίων σημαίνει αλλαγή στις εκπαιδευτικές πρακτικές. Τι θα συμβουλεύατε τους εκπαιδευτικούς.

Το «Νέο σχολείο» ως αντίληψη εξέλιξης της εκπαίδευσης δεν έχει προκύψει ακόμη. Αυτά που παρατηρούμε είναι επί μέρους αλλαγές που δεν έχουν αποδώσει ουσιαστικά, μια και θα έχετε παρατηρήσει ότι κάθε υπουργός αλλάζει χωρίς φιλοσοφία την οργάνωση λειτουργίας της.
Θα μπορούσε να μας μιλήσει ένας μαθηματικός για την μεγάλη ποίηση και αντίστοιχα να μας πει ο φιλόλογος ότι τα μαθηματικά απασχόλησαν τη σκέψη των φιλοσόφων; Ας μη μας φαίνεται τρελό το παράδειγμα γιατί στην ουσία όλα τα αντικείμενα γνώσης υπηρετούν τον ίδιο στόχο. Ο στόχος δεν είναι άλλος από τον τρόπο να μαθαίνει πώς να μαθαίνει μόνο του ο παιδί ώστε να καταλάβει τον εαυτό του και μέσα από αυτόν και τους άλλους.
Αν ο στόχος της Παιδείας είναι να κατορθώσει ένα παιδί να πετύχει σε στρατιωτικές σχολές για να έχει μόνιμο εισόδημα τούτο είναι κατάντια του πολιτισμού μας και μερίδιο ευθύνης έχουν σαφώς οι γονείς και οι δάσκαλοι.
Η διαφορετική διάταξη του χώρου σαφώς είναι επιβεβλημένη, όμως θα πρέπει να ξέρουμε το «γιατί» την κάνουμε που είναι και η ουσία της μάθησης. Αυτό που λείπει από την παιδεία είναι το «γιατί» παρέχεται προς τους μαθητές, ενώ το «πώς» και το «τι» θα διδαχθούν, είναι το πιο εύκολο πράγμα σαν έχουμε κάνει την πρώτη ερώτηση του «γιατί».
Ο "Δάσκαλος" -ως τίτλος- σε μια κοινωνία είναι η υψηλότερη διάκριση που θα μπορούσε να έχει ένας άνθρωπος ξεκινώντας από αυτούς που διδάσκουν τα νήπια. Συνέπεια τούτου είναι πως θα έπρεπε να είναι οι ακριβότερα αμειβόμενοι λειτουργοί.
Σήμερα η αντίληψη που δυστυχώς κυριαρχεί στους πολίτες είναι πως ο καθηγητής είναι μια δουλειά όπως οι άλλες και έτσι υπάρχει αυτή η υπαλληλική νοσηρότητα που καταστρέφει τα παιδιά, έστω και αν βάφουν τους τοίχους των σχολίων ή αλλάζουν τις θέσεις στα καθίσματα.
Η Παιδεία είναι λίγο διαφορετική από αυτό που βλέπουν τα μάτια μας.
Η εξέλιξη όμως βρίσκεται πάντα στα χέρια των λίγων και άξιων λειτουργών της Παιδείας που παρ’ όλη την άρνηση που βρίσκουν από την Πολιτεία, έχουν διάθεση να δώσουν ότι καλύτερο διαθέτουν με εκτίμηση στους μαθητές τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου