Κάποιες στιγμές



Κάποιες στιγμές στη ζωή, μπορεί ο άνθρωπος να σωπάσει και να ακούει όλο και περισσότερο την ανάσα του.

Κάποιες στιγμές στη ζωή, μπορεί ο άνθρωπος να αντιληφθεί πως δεν έχουν καμία σημασία τα λόγια, αλλά τα μικρά έργα σε κάθε στιγμή.

Κάποιες στιγμές στη ζωή, μπορεί ο άνθρωπος να καταλάβει ότι οι μεγαλόσχημες εκφράσεις που δηλώνουν κατανόηση για αυτόν και την ανθρωπότητα είναι απλώς συμπαθή ατελή μοντέλα σκέψης.

Κάποιες στιγμές στη ζωή, μπορεί ο άνθρωπος να σκεφτεί χωρίς τα εργαλεία της λογικής εκπαίδευσης του και να πλησιάσει εμπιστευόμενος την απροσδιοριστία, νοήματα όπως η Ιδέα, το σαφές μικρότερο προϊόν της που είναι οι Νόμοι και το μικρό τμήμα αυτών που καταλαβαίνει ως Νόηση.

Κάποιες στιγμές στη ζωή, μπορεί ο άνθρωπος να αποδεχτεί την Άγνοια και να την εμπιστευθεί παραμένοντας ήρεμος σε δρόμους που ο φόβος των άλλων γύρω του τους ορίζει ως ακατάλληλους.

Κάποιες στιγμές στη ζωή, μπορεί ο άνθρωπος να γίνει Δάσκαλος του εαυτού του ισορροπώντας την άγνοια και την γνώση του επάνω σε ένα ανύπαρκτο στιγμιαίο χώρο της κόψης του ξυραφιού, χωρίς να προσδοκά από αυτό πτυχία, αναγνωρίσεις και εξαργυρώσεις της εμπειρίας.

Κάποιες στιγμές στη ζωή, μπορεί ο άνθρωπος να φτιάξει το δικό του προσωπικό τυπικό για τα Ελευσίνια μυστήρια, χωρίς να νοιάζεται να ανοίξει το στόμα του στην παραμικρή ομολογία.

Κάποιες στιγμές στη ζωή, μπορεί ο άνθρωπος να λειτουργήσει το παρόν του με την αίσθηση πως είναι ζωντανός και ταυτόχρονα να έχει τη γνώση με λύπη για το θάνατο του εδώ, στον απάνω κόσμο, χωρίς με αυτό το στοχασμό να ποντάρει σε προσμονές εξαργύρωσης η φτωχή του Νόηση.
Κάποιες στιγμές στη ζωή, μπορεί ο άνθρωπος να μην ενδιαφέρεται για το κατά της νόησης γνωρίζοντας πως η απροσδιοριστία του κάθε δέκτη είναι η ευχή και η κατάρα που κινεί την ερμηνεία των Νόμων της ζωής.

Κάποιες στιγμές στη ζωή, μπορεί ο άνθρωπος να εμπιστευθεί την Αγάπη που δεν έμαθε ποτέ και να επιτρέψει στον εαυτό του να λειτουργήσει την απόρριψη μέσω του αρνιέμαι ως βατήρα της γνώσης.

Κάποιες στιγμές στη ζωή, μπορεί ο άνθρωπος να κρατήσει το στόμα ανοιχτό και άφωνο με διεσταλμένες τις κόρες των ματιών του και να μην θέλει να εξηγήσει σε κανένα αυτά που είδε και δεν χωράνε μέσα στις λέξεις που ερμηνεύουν με Νόηση τους Νόμους που η ιδιοτροπία της απροσδιόριστης Ιδέας ονομάζει ζωή…


 Υ.Γ


Αρχείο Ήχου ανάρτησης  δεν υπάρχει όπως δεν υπάρχει αξιοποιήσιμο μέσω της πειθούς Νόημα από την ανάγνωση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου