ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ

.

«Ντρίννν»

Ακούγεται η κλίση στο τηλέφωνο και στην άλλη γραμμή μετά την απάντηση θα ακούσω «τι κάνεις καλό μ’» από τη φωνή της θειας μου.

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια και η περιγραφή για τη ζωή τους στο ήρεμο χωριό μας περιορίζεται μέσα στην αναφορά στις δουλειές του σπιτιού και στο καμάρωμα του κήπου που καλλιεργούν.

Δεν είναι τα λόγια που περνάνε σαν σαϊτιά από την καθημερινή μου ομίχλη και μου δίνουν μια συναισθηματική θεραπεία σε κάθε επικοινωνία μας.

Είναι οι σκόρπιες λέξεις που κρύβουν μέσα τους μια αγάπη χωρίς προσδοκία και χωρίς να έχουν λόγο υπεροχής ή υποτέλειας.

Θα ρωτήσει η αγαπημένη μου θεια « τα παιδιά καλά» και θα αναφέρει ένα - ένα τα ονόματα τους, καθώς και η μάνα (δεμένη με το παιδί) και περιμένει σε κάθε όνομα που λέει , να της κάνω μια μικρή επιβεβαίωση ότι είναι καλά.

Δεν είναι ερώτηση, είναι ευχή ο λόγος της και στέλνει πάντα την ηρεμία της ζωής της στα κύτταρα μου που πολλές φορές βρίσκονται τρομοκρατημένα στην αφύσικη ζωή και τους ρυθμούς της καθημερινότητας μου.

Είναι φορές που ο λιγομίλητος θειος μου θα πει « Να είστε καλά παιδί μου, τα βάσανα δεν τελειώνουν μόνο η αγάπη μένει» και θα μπορούσε να το ακούσει ένας άνθρωπος σαν μια τυπική κουβέντα του στυλ - είχαμε να λέμε…

Όμως αν ακούσεις αυτή τη φωνή , έχει μέσα της μια χροιά και ένα μπάσο ήχο από το αντάμωμα της με το βίωμα της ζωής τους … δεν τολμάς να στρέψεις τη σκέψη σου σε επιπόλαιο άκουσμα.

Πάντα θα δεις να κρατά το χέρι της γυναίκας του και να βαδίζουν μαζί σε κάθε μέρος που πηγαίνουν.

Την κρατά να μην πέσει η ψυχή της , έστω και αν προφασίζεται ότι την βοηθά στο περπάτημα.

Διακριτοί ρόλοι, καθορισμένες αξίες, σεβασμός του άντρα στη γυναίκα και της γυναίκας στον άντρα είναι το άγραφο βιβλίο της ζωής τους.

Τα όρια υπάρχουν για να δίνουν αξία μεταξύ τους και όχι τη μειονεξία του ενός στον άλλο.

Θα ακούσεις αυτές είναι αντρικές δουλειές , και παράλληλα αυτές είναι γυναικείες δουλειές.

Δεν κρύβουν απαξία αλλά επιτίμηση γιατί πάντα μιλά με θαυμασμό ο ένας για τα κατορθώματα του άλλου.

Ακόμα και όταν είναι κοινές οι ασχολίες υπάρχει ο σεβασμός και η αγάπη στο σύντροφο στο βλέμμα της στιγμής.

Σε κάθε τηλεφώνημα, τους φαντάζομαι πίσω από το μικρό παράθυρο του μαγεριού, όπου βρίσκεται και το τηλέφωνο, να στέκουν όρθιοι για αυτή την επικοινωνία.

«Είσαι μακριά καλό μου και μόνο σου» θα μου πει η θεια μου θέλοντας να μου δηλώσει το ενδιαφέρον της και την αδυναμία που έχει να με βλέπει πιο συχνά προσφέροντας την αγάπη της.

Γι αυτούς η οικογένεια έχει ένα άλλο περιεχόμενο από αυτό που βιώνουμε στην πολύχρωμη μοναξιά της ζωής μας.

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια και αναλύσεις με αισθήσεις στην καθημερινότητα τους.

Λίγες κουβέντες ντυμένες με την πανοπλία της αγάπης και της συναίσθησης είναι αρκετές να τους δώσουν τον ίδιο ρυθμό στα κύτταρα της ζωής που μοιράζονται.

Μια μικρή «ασφάλεια» σε ένα βάθος ψυχής είναι αυτή η τηλεφωνική επικοινωνία .

Άλλωστε και το «Ντρίννν» είναι πάντα διαφορετικό τόσο στην αρχή … όσο και στη σιωπή του μετά το κατέβασμα του ακουστικού.

Αυτή η γιαγιά και ο παππούς, κουβαλάνε την αντίληψη ενός κόσμου που τελειώνει ή ενός κόσμου που έρχεται;

Θα ένοιωθα "λίγος" αν απαντούσα με την λογική μου … άλλωστε δεν έχει καμία αξία η δική μου κρίση μπροστά σε ότι απαντά ο καθένας με το ίδιο του το βήμα στην πορεία της ζωής του… ή αλλιώς με το ίδιο του το βίωμα…