04.
Πάντα επίκαιρος ο Καβάφης με το ποίημα του
«Περιμένοντας τους βαρβάρους», ζητά την στάση μας απέναντι σε ότι ο ωχαδερφισμός το γιγαντώνει…
Τόση ομορφιά και ηρεμία στις καταγραφές ιστοριών του χωριού μας θα ήταν ψεύτικη αν δεν έχει μέσα του τις αντιθέσεις σκέψεων και συμπεριφορών της ζωής…
Έτσι και το όμορφο γερασμένο χωριό μας, έχει όλη την Ελληνική «κουλτούρα» μέσα στα ερείπια της ιστορίας του.
Οι βάρβαροι έρχονται πάντα με το θράσος και την ονειροπόληση της αδιαμόρφωτης ψυχής τους ,για να χτίσουν την ματαιότητα της κυρίαρχης φτώχιας τους… Έχει και η Δραγασιά το μερίδιο της ,από την ένδεια των νεοελλήνων.
Δεν γινόμαστε φτωχότεροι αν μπορούμε να δούμε και την σκιερή πλευρά της κοινωνίας μας…
Αντίθετα είμαστε περισσότερο ελεύθεροι , αν στεκόμαστε με παρρησία απέναντι σε ότι οφείλουμε να προστατέψουμε ως κόρη οφθαλμού.
Ένα σημαντικό έχουμε να προστατέψουμε και πάνω σε αυτό οφείλουμε να χτίσουμε … είναι ο Πολιτισμός μας.
Πρόσφατα λοιπόν η Δραγασιά έγινε στόχος άξεστης σκέψης και δράσης.
Σας παραθέτω την ομιλία που έστειλα στον πρόεδρο του συλλόγου με σκοπό να την κοινωνήσει με τους συγχωριανούς μας σε μια ύστατη προσπάθεια να ευαισθητοποιήσω ότι καθαρό μπορεί να έχουν ακόμη μέσα τους τα άτομα με τις παραβατικές συμπεριφορές.
Η υπόθεση αφορά καταστροφές σε μνήμες αρχείων του ιστορικού μας σχολείου, καθώς και σε καταστροφές μνημείων με σκοπό να βρουν αρχαία αντικείμενα.
Πρόσφατα έσκαψαν στο ιερό μιας εκκλησίας που είναι πλέον των χιλίων ετών και αφαίρεσαν όλα τα ιερά παμπάλαια σκεύη που είχαν κρύψει οι προγονοί μας για προστασία από τους «βαρβάρους».
Αγωνίζονται κάποιοι φιλότιμοι συγχωριανοί να φτιάξουν το μουσείο … αλλά είναι δύσκολο όταν έχεις τόσο απροκάλυπτες παραβατικές συμπεριφορές που με εκφοβισμό πιστεύουν ότι υποκαθιστούν την έννομη τάξη στο ήρεμο χωριό που από τη φύση του μοιράζει αγάπη…
Ότι ανοίγεται όμως από το σκοτάδι στο φως … έχει ελπίδα να ζήσει…
Ας είναι και αυτή η κατάθεση λιγότερο συναισθηματική, αλλά γόνιμη για την συνέχιση της μνήμης μιας ιστορίας στα παιδιά μας.
Ας μη χαθούν οι μνήμες μέσα από την άφρονα συμπεριφορά των τραγικά ολίγων.
Κάποιοι δεν θέλουμε αυτή την Ελλάδα .. γιατί πιστεύουμε ότι δεν μας αξίζει !
Να ευχαριστήσω τον τεχνικό υπολογιστών και ανιψιό μου Σταύρο Ευστρατίου για την πολύτιμη βοήθεια του από την Αγγλία στο ανέβασμα του ηχητικού αρχείου στο Blog
Πάντα επίκαιρος ο Καβάφης με το ποίημα του«Περιμένοντας τους βαρβάρους», ζητά την στάση μας απέναντι σε ότι ο ωχαδερφισμός το γιγαντώνει…
Τόση ομορφιά και ηρεμία στις καταγραφές ιστοριών του χωριού μας θα ήταν ψεύτικη αν δεν έχει μέσα του τις αντιθέσεις σκέψεων και συμπεριφορών της ζωής…
Έτσι και το όμορφο γερασμένο χωριό μας, έχει όλη την Ελληνική «κουλτούρα» μέσα στα ερείπια της ιστορίας του.
Οι βάρβαροι έρχονται πάντα με το θράσος και την ονειροπόληση της αδιαμόρφωτης ψυχής τους ,για να χτίσουν την ματαιότητα της κυρίαρχης φτώχιας τους… Έχει και η Δραγασιά το μερίδιο της ,από την ένδεια των νεοελλήνων.
Δεν γινόμαστε φτωχότεροι αν μπορούμε να δούμε και την σκιερή πλευρά της κοινωνίας μας…
Αντίθετα είμαστε περισσότερο ελεύθεροι , αν στεκόμαστε με παρρησία απέναντι σε ότι οφείλουμε να προστατέψουμε ως κόρη οφθαλμού.
Ένα σημαντικό έχουμε να προστατέψουμε και πάνω σε αυτό οφείλουμε να χτίσουμε … είναι ο Πολιτισμός μας.
Πρόσφατα λοιπόν η Δραγασιά έγινε στόχος άξεστης σκέψης και δράσης.
Σας παραθέτω την ομιλία που έστειλα στον πρόεδρο του συλλόγου με σκοπό να την κοινωνήσει με τους συγχωριανούς μας σε μια ύστατη προσπάθεια να ευαισθητοποιήσω ότι καθαρό μπορεί να έχουν ακόμη μέσα τους τα άτομα με τις παραβατικές συμπεριφορές.
Η υπόθεση αφορά καταστροφές σε μνήμες αρχείων του ιστορικού μας σχολείου, καθώς και σε καταστροφές μνημείων με σκοπό να βρουν αρχαία αντικείμενα.
Πρόσφατα έσκαψαν στο ιερό μιας εκκλησίας που είναι πλέον των χιλίων ετών και αφαίρεσαν όλα τα ιερά παμπάλαια σκεύη που είχαν κρύψει οι προγονοί μας για προστασία από τους «βαρβάρους».
Αγωνίζονται κάποιοι φιλότιμοι συγχωριανοί να φτιάξουν το μουσείο … αλλά είναι δύσκολο όταν έχεις τόσο απροκάλυπτες παραβατικές συμπεριφορές που με εκφοβισμό πιστεύουν ότι υποκαθιστούν την έννομη τάξη στο ήρεμο χωριό που από τη φύση του μοιράζει αγάπη…
Ότι ανοίγεται όμως από το σκοτάδι στο φως … έχει ελπίδα να ζήσει…
Ας είναι και αυτή η κατάθεση λιγότερο συναισθηματική, αλλά γόνιμη για την συνέχιση της μνήμης μιας ιστορίας στα παιδιά μας.
Ας μη χαθούν οι μνήμες μέσα από την άφρονα συμπεριφορά των τραγικά ολίγων.
Κάποιοι δεν θέλουμε αυτή την Ελλάδα .. γιατί πιστεύουμε ότι δεν μας αξίζει !
Να ευχαριστήσω τον τεχνικό υπολογιστών και ανιψιό μου Σταύρο Ευστρατίου για την πολύτιμη βοήθεια του από την Αγγλία στο ανέβασμα του ηχητικού αρχείου στο Blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.