Η ασθένεια της Πολιτικής

.

Τι έχω γιατρέ μου;
- Πυρετό.
Αυτή η απάντηση είναι η πλέον αβάσιμη και επικίνδυνη για ένα ασθενή.
Όσοι ξέρουν… γνωρίζουν ότι ο «πυρετός» είναι η καλύτερη εκδήλωση του οργανισμού μας για να θεραπεύσει το πρόβλημα. Το σύμπτωμα δεν είναι και το πρόβλημα του οργανισμού μας. Βέβαια για το «κέρδος» θα σας δώσουν όλοι αντιπυρετικά φάρμακα και εσείς προς δυστυχία σας θα μείνετε ικανοποιημένοι.

Ο πρόλογος τούτος αφορά μια εισαγωγή στο επίσης δύσκολο πρόβλημα των πολιτικών συμπτωμάτων που είναι όλη ετούτη η οικονομική και οργανωτική δυσπραγία ενός κράτους που λέγεται Ελλάδα.
Επί της ουσίας εν υπάρχει Πολιτική σκέψη στρατηγικής που να βάζει τα θέματα στο κέντρο τους δηλαδή στην ασθένεια που πραγματικά υπάρχει.

Ειδικότερα:
Χτυπιούνται οι φιλελεύθεροι κομματικοί αντίπαλοι και κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ ότι θα ενδυναμώσει το κράτος με προσλήψεις που τούτες θα οδηγήσουν το κράτος σε αναποτελεσματικότητα και συνεπώς χρεοκοπία.
Παράλληλα ζουν με ένα ιδεολόγημα όλοι αυτοί που θεωρούν την "ιδιωτική" πρωτοβουλία ως το μαγικό ραβδί που ανορθώνει οικονομίες, ξεχνώντας ότι οι "κουμπάροι" και τα καρτέλ είναι δημιουργήματα της άναρχης επιχειρηματικής διόγκωσης. Χρειάζεται πολύ μυαλό για να θυμηθούμε την τεράστια διαπλοκή των ΜΜΕ, των κατασκευαστικών εταιριών, των κρατικών προμηθειών και όλα όσα κατά καιρούς νομίζουμε ότι είναι ειδήσεις που συγκαταλέγονται στο life style της απόλαυσης του τηλεοπτικού καναπέ;

Υπάρχει περίπτωση να κάνει κανείς τίποτε αν δεν μεταστραφούν οι κανόνες σε επίπεδο λαού, μέσα από την αποδοχή μιας νέας νοοτροπίας που θα αλλάζει τα δεδομένα;
Πάρτε για παράδειγμα την απαγόρευση του καπνίσματος που σαφώς και δεν λειτούργησε γιατί ο λαός δεν αποδέχτηκε τούτη την επιβολή. Αντίθετα για τους παλαιότερους το δίκαιο μέτρο να συνεισφέρουν μέσω του ΦΠΑ οι πολίτες έγινε τις εποχές που σαφώς δεν θυμούνται οι νεότεροι. Το ότι από το 6% έφτασε να είναι ένα χαράτσι που στραγγαλίζει την αγορά είναι αποτέλεσμα άλλης ανάλυσης. Αν κάτι πρόκειται να μας σκοτώσει σαφώς δεν κάνει καλό στην υγεία μας. Ποιος ανόητος δέχεται ένα συντεταγμένο κράτος που τον οδηγεί στον αφανισμό χωρίς να αντιδράσει;

Ερωτήματα:
Θα μπορούσε όμως να υπάρξει ένα διαφορετικό κράτος που θα διέπεται από σχέσεις καθαρές τροποποιώντας το θεσμικό πλαίσιο που φτιάχνει "φωλιές" διαφθοράς και ραθυμίας;
Να ένα πολιτικό ερώτημα που χρήζει απάντησης και μάλιστα άμεσα!
Υπάρχει περίπτωση να φτιαχτεί ένα νομικό πλαίσιο που θα ακολουθεί την ελεύθερη αγορά που σε κάθε κατάφωρη προς την πολιτεία παρανομία της θα πληρώνει με τη δήμευση της περιουσίας της;
Να ακόμη ένα ζητούμενο πολιτικό- κοινωνικό πρόκριμα που θα αλλάξει τις σχέσεις της κοινωνίας!
Το ζήτημα είναι ότι τέτοια ερωτήματα δεν μπαίνουν στο τραπέζι των κομματικών αντιπαραθέσεων, γιατί απλώς τα κόμματα χαϊδεύουν τα αφτιά των ψηφοφόρων που τα στηρίζουν.
Υπήρχε η ρήση ότι όσο πιο βλάκας είναι ο ψηφοφόρος τόσο καλύτερο για τον πολιτικό καθοδηγητή του. Μη ξεχνάτε ότι στην πολιτική δεν ζητείται ποτέ η κρίση του υποψήφιου πολιτικού για τις θέσεις του σε ιδεολογική βάση αλλά ούτε και σε προσωπικό γνωστικό επίπεδο. Η απόδειξη είναι πως οι μετακινήσεις σε διάφορους κομματικούς χώρους γίνονται με άνεση παρέας και το βασικότερο ότι το βάφτισμα τους στην πολιτική γίνεται από οικογενειακούς χώρους.
Αν γινόταν μια εξέταση για την ψυχική και πνευματική κατάσταση των πολιτικών που έχει υποστεί η Ελλάδα λόγω ιδιοκτησιακής αντίληψης της εξουσίας, θα είχαμε τρελαθεί όλοι εμείς που αφήνουμε τις τύχες μας σε ανίκανους ανθρώπους.  Η λογική του Βυζαντίου μη νομίζεται ότι χάθηκε στους αιώνες ... αν θέλετε να συνάγετε συμπεράσματα σε βάθος κοινωνιολογικής ανάλυσης...

Ο Λαός είναι έτοιμος (λόγω ανικανότητας ηγετών) να προχωρήσει εκ νέου σε μια σημαντικότερη καταβαράθρωση των παλιών λαμογιών που έφεραν ως εδώ την οικονομία. Αυτά τα άτομα έχουν όνομα και αφορούν τα κόμματα εξουσίας και τις παραφυάδες τους σε πολιτικούς χώρους που συγκοινωνούν. Υπάρχουν βέβαια ακόμη ψηφοφόροι (πολίτες;) που νομίζουν ότι θα απολαύσουν ιδιωτικώς σαν μείνουν πιστοί σκύλοι στην εξουσία του παρελθόντος… όμως τίποτε δεν αλλάζει αυτόματα.
Όμως δεν είναι σίγουρο ότι μετά την αποκαθήλωση του παλαιού συστήματος δεν θα δημιουργήσει το πολιτικό πλαίσιο που εξέθρεψε την απάτη τα νέα λαμόγια του μέλλοντος.
Όποιος πολιτικός χώρος αναλάβει την εκ βάθρων διαμόρφωση των θεσμικών πλαισίων λειτουργίας της κοινωνίας, θα είναι και ο πραγματικός επαναστάτης που θα οδηγήσει τη χώρα σε μια νέα πορεία μετά από την δολοφονία του Καποδίστρια.
Αν έχει τα κότσια να το κάνει το ΣΥΡΙΖΑ θα γραφεί στην ιστορία.
Αν όμως ακολουθήσει την πορεία του παλαιού ΠΑΣΟΚ θα γραφεί και αυτό στην ιστορία ως δεύτερος Ηρόστρατος μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου και φυσικά δεν μιλώ για τον χαμηλής αξίας απόγονο του και πρόσφατο Εφιάλτη που παρέδωσε τη χώρα. Αν και μεταξύ μας ο Ηρόστρατος έψαχνε μόνο την υστεροφημία του καίγοντας το Ναό της Εφέσου, ενώ η πολιτική αλητεία είχε και άλλες προεκτάσεις ωφελιμισμού...   Δεν το λέω εγώ αλλά ο "Ακης" με τις διασυνδέσεις του...

Όλα τα υπόλοιπα που διατείνονται στην επικαιρότητα ως πολιτικές θέσεις είναι απλώς κορώνες ηλιθίων που αδυνατούν να δουν την "Πολιτεία" ως μια δυναμική σύνθεσης αδυναμιών αλλά και προτερημάτων και θεωρούν ότι η "αριθμητική" πρόσθεση των δυνατοτήτων και των υποχρεώσεων αποτελεί πολιτική σκέψη.

Η πολιτεία για όσους μπορούν να σκέφτονται πέρα από το κουνέλι, δεν είναι μια διαδικασία ευταξίας και μοιράσματος των "θέλω" και των "πρέπει" στους πολίτες. Αντίθετα θα πρέπει να ξέρει ο κάθε πολίτης πως ότι η αρμονία δεν επιτυγχάνεται από νόμους, αλλά από την παιδεία των πολιτών που αποφασίζουν να θέσουν και να τηρήσουν τους νόμους.

Με δύο λόγια, οι λογικές του "εμάς και εσάς" δεν γίνεται να δώσουν προκοπή ... γιατί στην ουσία αν δεν υπάρξει ο χωρισμός της πολιτικής σε ιδιωτικά σκεπτόμενους και συλλογικά προσβλέποντες στον προσωπικό ωφελιμισμό, μόνιμες καταστάσεις δεν προκύπτουν.

Φιλοσοφική πάλη είναι η πολιτική για όσους το κατανοούν... οι υπόλοιποι είναι απλώς αρχάνθρωποι χωρίς πολιτική σκέψη που ντυμένοι στα κουστούμια της πρόσκαιρης ωφέλειας που επιζητούν να επιβάλουν την ιδιωτεία τους.

Σε τούτο έχουν ευθύνη όλοι τους και σαφώς όλοι μας... ως μονάδες που επεξεργαζόμαστε τη σκέψη μας και διαπιστώνουμε τις ενέργειες τούτης.
Ίσως είναι καιρός να μιλήσουμε με το βάρος που έχει η καταγωγή της γλώσσας μας και να σταματήσουμε να έχουμε πολιτικούς που σκύβουν το κεφάλι κατά το μέρος κάθε φορά που θα έχουν την δυνατότερη υποτέλεια.
Πολύς ραγιαδισμός ρε αδερφέ ακόμη και σήμερα στην Εξουσία της Ελλάδας.
Μήπως η λαϊκή σκέψη αρχίζει να ξεπερνά τους πολιτικούς της εκπροσώπους;
Αν συμβαίνει τούτο… αλίμονο τους γιατί δεν θα έχουν μέρος να σταθούν πλέον περιφέροντας το αθέατο ωφελιμιστικό «λίπος» ιδιωτείας που συνέλεξαν τόσα χρόνια.