.
Με χαρά υποδέχθηκε ο μέσος Aμερικανός πολίτης το γεγονός της θανάτωσης του πρώτου τη τάξη διεθνούς τρομοκράτη Οσάμα Μπιλ Λάντεν, αν και αρκετοί Aμερικανοί διατηρούν επιφυλάξεις για το αν η τρομοκρατία σε παγκόσμια κλίμακα θα ακολουθήσει μια ύφεση.
Στις μικρότερες χώρες ανά τον κόσμο που τα τοπικά προβλήματα των προσωπικών αναγκών των κατοίκων έχουν την δική τους αξία, κάνουν αυτό το γεγονός να έρχεται σε δεύτερη μοίρα δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος μια και φαντάζει ένα μακρινό γεγονός.
Στην διεθνή πολιτική σκηνή συνήθως ανοίγονται και κλείνουν διάφοροι κύκλοι οικονομικών και πολεμικών παρεμβάσεων που στόχο έχουν να πετύχουν κλιμακωτά την προώθηση των συμφερόντων ομάδων και κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ένας κύκλος λοιπόν αμερικανικής εμπνεύσεως ήταν και αυτός της πολυθρύλητης ενδεκάτης Σεπτεμβρίου που κόστισε πολλά εκατομμύρια δολάρια στην Αμερικανική πολεμική μηχανή μέσα από την παρέμβαση της στις ευαίσθητες περιοχές του Ισλάμ με τον μαύρο χρυσό που πάντα εποφθαλμιούσαν. Ποτέ δεν θα μάθουμε το ισοζύγιο αυτής της πολιτικής επιλογής (για την εισβολή) αν ήταν κερδοφόρο για το παγκόσμιο κεφάλαιο που στην προκείμενη περίπτωση χρησιμοποιεί ως ξενιστή της επιβίωσης του την αμερικανική αυτοκρατορία, όπως ποτέ δεν μάθαμε αν το πολιτικό-οικονομικό ισοζύγιο ήταν θετικό για τα συμφέροντα τους στον πόλεμο του Βιετνάμ παλιότερα ή στην πρόσφατη επίδειξη δύναμης στην γείτονα Σερβία.
Το μόνο που δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο είναι πως αυτοί που σχεδιάζουν τέτοιου είδους επιχειρήσεις και μεθοδεύσεις μέσα από τις παγκόσμιες μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών τους είναι ευφυής (με την ουσία του νοήματος) άνθρωποι.
Το σίγουρο είναι ότι μια μεγάλη αγωνία υπήρχε να θανατωθεί ο υπέρ τρομοκράτης Οσάμα και ετούτο έγινε επιτέλους πραγματικότητα για τον κόσμο μέσα από την διακίνηση της πληροφορίας, θέλοντας να εξαφανίζουν δια παντός τα πειστήρια του θανάτου με ένα καταποντισμό του νεκρού σώματος στην Θάλασσα.
Η απλή λογική θέλει να βλέπει ένα κύκλο να κλείνει για να ανοίξει ένας άλλος σε κάποιο άλλο σημείο της γης που θα περιέχει πάλι ένα κράμα βίας και τρόμου για τους απλούς παρατηρητές των πληροφοριών (κατοίκους του πλανήτη) κοντύτερα ή μακρύτερα της εκάστοτε σύρραξης.
Όποιος θελήσει να έχει (μέσα από κρίση) ορισμένες πληροφορίες που έχουν αφήσει τα αχνάρια τους στην παγκόσμια ειδησιογραφία, θα θυμηθεί την στενή σχέση του τέως προέδρου των ΗΠΑ με την οικογένεια Λάντεν καθώς και την αδελφή σχέση των μυστικών υπηρεσιών με τον ίδιο των τρομοκράτη. Ακόμη αν συνδυάσουμε στη σκέψη μας τις πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει για την πυροδότηση κατεδάφισης των δίδυμων πύργων από τις υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών ως καλό άλλοθι επέμβασης στο Ιράκ, τα γεγονότα μοιάζουν να έχουν μια έντονα τραγελαφική πλευρά, αρκετή όμως για να τροφοδοτούν με προγραμματισμένες διαδρομές τις σκέψεις όσων καταναλώνουν την πληροφορία.
Δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν μάθαινα ότι πίνουν το τσάι τους μαζί σε ένα κεντρικό κυβερνητικό κτίριο ο Μπιλ μαζί με τον τέως Τζορτζ. Απαραίτητες βέβαια προϋποθέσεις είναι μια μικρή πλαστική στα χαρακτηριστικά του προσώπου και σαφώς οι κοινές επιδιώξεις για οικονομικές επεκτάσεις των οικογενειακών τους συμφερόντων. Η διεθνής υπόγεια πολιτική των συμφερόντων ανά τους αιώνες, έχει καταστεί μια επιστήμη μεθοδεύσεων που στόχο έχει την ηθική προβολή αιτιάσεων συμπαρασύροντας παράλληλα την θυμική διάθεση των παγκόσμιων καταναλωτών. Η δυνατότητα να κατευθύνουν τον θυμό (διάθεση) και τον φόβο των ανθρώπων, δίνει καλύτερα αποτελέσματα με χαμηλό κόστος στους σχεδιασμούς της βαθιάς πολιτικής και οικονομικής στόχευσης. Τα στοιχεία που μπορούν να οδηγούν σε μια ακόμη συμπαιγνία γεννήματος και θανάτωσης ενός τρομοκράτη μπορεί να τα βρει ο κάθε ένας άνθρωπος που έχει την στοιχειώδη κρίση να σκέφτεται πίσω από τις λέξεις των ειδήσεων. Το ζήτημα όμως δεν βρίσκεται στο αν δικαίως ή αδίκως μπορούμε να κάνουμε τούτα τα σενάρια για τις προθέσεις της παγκόσμιας μυστικής μεθόδευσης των συμφερόντων.
Για ανθρώπους που έχουν διαφοροποιηθεί από το στείρο “ανάθεμα” των παγκόσμιων υπόγειων σχεδιασμών, ξέρουν ότι αυτή η πρακτική των επικυρίαρχων δεν είναι καθόλου διαφορετική από την λογική του μικρού αδύναμου “Ιδιώτη”.
Ο τρόπος που διαχειρίζεται ο κάθε άνθρωπος την εργασιακή του σχέση μέσα σε μια κοινωνία, ή ακόμη την επιχειρηματική του δραστηριότητα, αλλά ακόμα και τις προσωπικές του σχέσεις, έχει άμεση συνάρτηση με τα δαιδαλώδη προγράμματα των μυστικών υπηρεσιών που στην μακροσκοπική τους (φιλοσοφική) θέαση είναι επιεικώς ανόητα. Κάποτε ο Μπέρτολτ Μπρέχτ είχε πει πως είναι τρομερά κουραστικό να είναι κακός ο άνθρωπος, μια και αγωνίζεται να κάνει ζάρες θυμού στο πρόσωπο που τον κουράζουν. Αυτός ο πολιτισμός μας λοιπόν έχει πολλές “ζάρες” στη σκέψη των ανθρώπων έστω και αν βρίσκονται στην κατηγορία της ελάσσονος δυνατότητας να επηρεάσουν τις ζωές των άλλων.
Αν θα ρωτούσαμε τον διπλανό μας ευφυή και σχετικώς υποψιασμένο πολιτικά και οικονομικά σε παγκόσμια κλίμακα άνθρωπο, ποιο είναι το διακύβευμα όλων αυτών των εκφράσεων βίας στον κόσμο, το πρώτο που θα του ερχόταν στο νου είναι οι πόροι της γης και η απολαβή του πλούτου που παρέχουν αυτοί. Θα είχε απόλυτο δίκιο μέσα από αυτή τη σκέψη στην πρώτη και απλή εκδοχή αυτού που φαίνεται σε πρώτο επίπεδο και καθορίζει την ψευδαίσθηση της καταγεγραμμένης ιστορίας.
Η πραγματική όμως στόχευση βρίσκεται στον πλούτο χειραγώγησης που λέγεται ανθρώπινη σκέψη.
Όλες οι μαζικές εκπαιδεύσεις των κοινωνιών μέσα από πολιτικές ταυτίσεις ή θρησκευτικές δοξασίες στόχο είχαν πάντα την οργάνωση μιας προβλέψιμης κατανάλωσης ζωής μέσα από την σκέψη που αποδέχονταν ως κυρίαρχη τα κοπάδια των λαών.
Καμία πλουτοπαραγωγική πηγή της φύσης δεν θα είχε αξία χωρίς την καθοδήγηση της σκέψης των ανθρώπων.
Αν θα βρισκόμαστε σε μια μεγάλη αίθουσα αποφάσεων που θα ετίθετο το ζήτημα αλλαγής της φιλοσοφικής δομής του “ζειν” της παγκόσμιας κοινωνίας, θα ήταν πολύ δύσκολο να προσδιορίσουμε ένα νέο μοντέλο (ως δυνατή εξέλιξη) της ανά τους αιώνες υφιστάμενης πνευματικής χειραγώγησης των μαζών. Δεν θα υπήρχε βέβαια καμία ανάγκη αλλαγής του μοντέλου αν δεν είχαμε εξελίξεις στην κριτική σκέψη ατόμων του κάθε λαού, που επιλέγει το “γιατί” σε θέσεις που παλιότερα φάνταζαν δογματικές και αδιαπραγμάτευτες. Όλα τούτα δεν είναι σκέψεις που μπορούν να γίνουν καρποφόρες μέσα σε μικρές χρονικές κλίμακες και χωρίς τις απαραίτητες επιστροφές σε κύκλους βίας. Μέχρι τότε θα χρειάζονται οι ήρωες και οι διαπομπευόμενοι για να έχουν τα εκατομμύρια των ανθρώπων ενδιαφέροντα που εξυπηρετούν την σκέψη τους που είναι εξανδραποδισμένη. Πάντα θα υπάρχουν ευχάριστα γεγονότα όπως αυτό του γάμου βασιλικών οικογενειών για αφηρημένη ταύτιση της χαράς του υποτελούς αλλά και γεγονότα κάθαρσης όπως αυτό της συντριβής του “κακού” Οσάμα από τον “καλό” Ομπάμα.
Το νέο μοντέλο της δομής ενός μακρινού κόσμου το σίγουρο είναι ότι θα έχει την αρμονία του μέσα στα μαθηματικά, την φυσική και την φιλοσοφία της παρατήρησης της ίδιας της φύσης μέσα από την ενότητα με αυτήν αποτινάσσοντας την ξεχωριστότητα της ανόητης σκέψης που έχει δώσει τα δείγματα πολιτισμού μέσα από την καταγεγραμμένη ιστορία. Στην προκείμενη επικαιρότητα βέβαια ας αφήσουμε μια μικρή χαραμάδα στις βεβαιότητες των πληροφοριών μας, ώστε να ευχηθούμε στον ενδεχόμενα μεταλλαγμένο στην όψη Οσάμα (σε ένα χρόνο) στα γενέθλια του στις 10 του Μάρτη να έχει Χρόνια πολλά με υγεία και μακροημέρευση. Θυμήθηκα μια ταινία του Ελληνικού Κινηματογράφου που ρωτά ο Νίκος Κούρκουλος τον Σπύρο Καλογήρου γιατί του επιτίθεται ως πληρωμένος φονιάς και εκείνος του απαντά “Είναι πολλά τα λεφτά Άρη !”
Έτσι και στην περίπτωση των μυστικών διαδρομών των κρατικών τρομοκρατιών θα έλεγα ότι είναι πολύς ο φόβος να αλλάξουμε τη σκέψη μας …
Βέβαια αν επιμείνουμε πολύ να μετεξελιχθούμε σε εποίκους του διαστήματος και προστατευμένους τεχνολογικά από την βίαιη (για εμάς) αντίδραση της ίδιας της φύσης, μοιάζουμε να έχουμε στο μυαλό μας ως πραγματικότητα την ατάκα που φώναξαν τα μυρμήγκια στο ακόλουθο ανέκδοτο.
Κάποτε ένας ελέφαντας στο καθημερινό του δρομολόγιο για τροφή με τους κραδασμούς του σώματος του γκρέμιζε τη φωλιά των εργατικών τερμιτών. Έτσι αποφάσισαν να ανέβουν σε ένα δέντρο όλοι μαζί και σαν πέρναγε το μεγάλο ζώο να πέσουν πάνω του να το φοβίσουν με την συνεργατική τους δύναμη. Έτσι και έγινε μα ο ελέφαντας έκανε ένα τίναγμα στο σώμα του ρίχνοντας όλα τα μυρμήγκια στο έδαφος εκτός από ένα που κρατήθηκε στο σβέρκο του με πολύ κόπο. Τότε του φώναξαν όλα τα υπόλοιπα από το έδαφος μέσα σε μια αγωνιστική διάθεση επιβίωσης… “ Μητσάρα Πνίξε τον !”
Πόσο αφιλοσόφητη φαντάζει η πληροφορία της δολοφονίας του “κακού” Οσάμα από τον “καλό” Ομπάμα στον αγώνα να κυριαρχήσουμε στον γήινο και γαλαξιακό μας ελέφαντα της σκέψης μας;
Λίγα στοιχεία σκέψης
http://exandas.ert.gr/old/archive/saudi_arabia/linkNo3_01.asp
Στην διεθνή πολιτική σκηνή συνήθως ανοίγονται και κλείνουν διάφοροι κύκλοι οικονομικών και πολεμικών παρεμβάσεων που στόχο έχουν να πετύχουν κλιμακωτά την προώθηση των συμφερόντων ομάδων και κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ένας κύκλος λοιπόν αμερικανικής εμπνεύσεως ήταν και αυτός της πολυθρύλητης ενδεκάτης Σεπτεμβρίου που κόστισε πολλά εκατομμύρια δολάρια στην Αμερικανική πολεμική μηχανή μέσα από την παρέμβαση της στις ευαίσθητες περιοχές του Ισλάμ με τον μαύρο χρυσό που πάντα εποφθαλμιούσαν. Ποτέ δεν θα μάθουμε το ισοζύγιο αυτής της πολιτικής επιλογής (για την εισβολή) αν ήταν κερδοφόρο για το παγκόσμιο κεφάλαιο που στην προκείμενη περίπτωση χρησιμοποιεί ως ξενιστή της επιβίωσης του την αμερικανική αυτοκρατορία, όπως ποτέ δεν μάθαμε αν το πολιτικό-οικονομικό ισοζύγιο ήταν θετικό για τα συμφέροντα τους στον πόλεμο του Βιετνάμ παλιότερα ή στην πρόσφατη επίδειξη δύναμης στην γείτονα Σερβία.
Το μόνο που δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο είναι πως αυτοί που σχεδιάζουν τέτοιου είδους επιχειρήσεις και μεθοδεύσεις μέσα από τις παγκόσμιες μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών τους είναι ευφυής (με την ουσία του νοήματος) άνθρωποι.
Το σίγουρο είναι ότι μια μεγάλη αγωνία υπήρχε να θανατωθεί ο υπέρ τρομοκράτης Οσάμα και ετούτο έγινε επιτέλους πραγματικότητα για τον κόσμο μέσα από την διακίνηση της πληροφορίας, θέλοντας να εξαφανίζουν δια παντός τα πειστήρια του θανάτου με ένα καταποντισμό του νεκρού σώματος στην Θάλασσα.
Η απλή λογική θέλει να βλέπει ένα κύκλο να κλείνει για να ανοίξει ένας άλλος σε κάποιο άλλο σημείο της γης που θα περιέχει πάλι ένα κράμα βίας και τρόμου για τους απλούς παρατηρητές των πληροφοριών (κατοίκους του πλανήτη) κοντύτερα ή μακρύτερα της εκάστοτε σύρραξης.
Όποιος θελήσει να έχει (μέσα από κρίση) ορισμένες πληροφορίες που έχουν αφήσει τα αχνάρια τους στην παγκόσμια ειδησιογραφία, θα θυμηθεί την στενή σχέση του τέως προέδρου των ΗΠΑ με την οικογένεια Λάντεν καθώς και την αδελφή σχέση των μυστικών υπηρεσιών με τον ίδιο των τρομοκράτη. Ακόμη αν συνδυάσουμε στη σκέψη μας τις πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει για την πυροδότηση κατεδάφισης των δίδυμων πύργων από τις υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών ως καλό άλλοθι επέμβασης στο Ιράκ, τα γεγονότα μοιάζουν να έχουν μια έντονα τραγελαφική πλευρά, αρκετή όμως για να τροφοδοτούν με προγραμματισμένες διαδρομές τις σκέψεις όσων καταναλώνουν την πληροφορία.
Δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν μάθαινα ότι πίνουν το τσάι τους μαζί σε ένα κεντρικό κυβερνητικό κτίριο ο Μπιλ μαζί με τον τέως Τζορτζ. Απαραίτητες βέβαια προϋποθέσεις είναι μια μικρή πλαστική στα χαρακτηριστικά του προσώπου και σαφώς οι κοινές επιδιώξεις για οικονομικές επεκτάσεις των οικογενειακών τους συμφερόντων. Η διεθνής υπόγεια πολιτική των συμφερόντων ανά τους αιώνες, έχει καταστεί μια επιστήμη μεθοδεύσεων που στόχο έχει την ηθική προβολή αιτιάσεων συμπαρασύροντας παράλληλα την θυμική διάθεση των παγκόσμιων καταναλωτών. Η δυνατότητα να κατευθύνουν τον θυμό (διάθεση) και τον φόβο των ανθρώπων, δίνει καλύτερα αποτελέσματα με χαμηλό κόστος στους σχεδιασμούς της βαθιάς πολιτικής και οικονομικής στόχευσης. Τα στοιχεία που μπορούν να οδηγούν σε μια ακόμη συμπαιγνία γεννήματος και θανάτωσης ενός τρομοκράτη μπορεί να τα βρει ο κάθε ένας άνθρωπος που έχει την στοιχειώδη κρίση να σκέφτεται πίσω από τις λέξεις των ειδήσεων. Το ζήτημα όμως δεν βρίσκεται στο αν δικαίως ή αδίκως μπορούμε να κάνουμε τούτα τα σενάρια για τις προθέσεις της παγκόσμιας μυστικής μεθόδευσης των συμφερόντων.
Για ανθρώπους που έχουν διαφοροποιηθεί από το στείρο “ανάθεμα” των παγκόσμιων υπόγειων σχεδιασμών, ξέρουν ότι αυτή η πρακτική των επικυρίαρχων δεν είναι καθόλου διαφορετική από την λογική του μικρού αδύναμου “Ιδιώτη”.
Ο τρόπος που διαχειρίζεται ο κάθε άνθρωπος την εργασιακή του σχέση μέσα σε μια κοινωνία, ή ακόμη την επιχειρηματική του δραστηριότητα, αλλά ακόμα και τις προσωπικές του σχέσεις, έχει άμεση συνάρτηση με τα δαιδαλώδη προγράμματα των μυστικών υπηρεσιών που στην μακροσκοπική τους (φιλοσοφική) θέαση είναι επιεικώς ανόητα. Κάποτε ο Μπέρτολτ Μπρέχτ είχε πει πως είναι τρομερά κουραστικό να είναι κακός ο άνθρωπος, μια και αγωνίζεται να κάνει ζάρες θυμού στο πρόσωπο που τον κουράζουν. Αυτός ο πολιτισμός μας λοιπόν έχει πολλές “ζάρες” στη σκέψη των ανθρώπων έστω και αν βρίσκονται στην κατηγορία της ελάσσονος δυνατότητας να επηρεάσουν τις ζωές των άλλων.
Αν θα ρωτούσαμε τον διπλανό μας ευφυή και σχετικώς υποψιασμένο πολιτικά και οικονομικά σε παγκόσμια κλίμακα άνθρωπο, ποιο είναι το διακύβευμα όλων αυτών των εκφράσεων βίας στον κόσμο, το πρώτο που θα του ερχόταν στο νου είναι οι πόροι της γης και η απολαβή του πλούτου που παρέχουν αυτοί. Θα είχε απόλυτο δίκιο μέσα από αυτή τη σκέψη στην πρώτη και απλή εκδοχή αυτού που φαίνεται σε πρώτο επίπεδο και καθορίζει την ψευδαίσθηση της καταγεγραμμένης ιστορίας.
Η πραγματική όμως στόχευση βρίσκεται στον πλούτο χειραγώγησης που λέγεται ανθρώπινη σκέψη.
Όλες οι μαζικές εκπαιδεύσεις των κοινωνιών μέσα από πολιτικές ταυτίσεις ή θρησκευτικές δοξασίες στόχο είχαν πάντα την οργάνωση μιας προβλέψιμης κατανάλωσης ζωής μέσα από την σκέψη που αποδέχονταν ως κυρίαρχη τα κοπάδια των λαών.
Καμία πλουτοπαραγωγική πηγή της φύσης δεν θα είχε αξία χωρίς την καθοδήγηση της σκέψης των ανθρώπων.
Αν θα βρισκόμαστε σε μια μεγάλη αίθουσα αποφάσεων που θα ετίθετο το ζήτημα αλλαγής της φιλοσοφικής δομής του “ζειν” της παγκόσμιας κοινωνίας, θα ήταν πολύ δύσκολο να προσδιορίσουμε ένα νέο μοντέλο (ως δυνατή εξέλιξη) της ανά τους αιώνες υφιστάμενης πνευματικής χειραγώγησης των μαζών. Δεν θα υπήρχε βέβαια καμία ανάγκη αλλαγής του μοντέλου αν δεν είχαμε εξελίξεις στην κριτική σκέψη ατόμων του κάθε λαού, που επιλέγει το “γιατί” σε θέσεις που παλιότερα φάνταζαν δογματικές και αδιαπραγμάτευτες. Όλα τούτα δεν είναι σκέψεις που μπορούν να γίνουν καρποφόρες μέσα σε μικρές χρονικές κλίμακες και χωρίς τις απαραίτητες επιστροφές σε κύκλους βίας. Μέχρι τότε θα χρειάζονται οι ήρωες και οι διαπομπευόμενοι για να έχουν τα εκατομμύρια των ανθρώπων ενδιαφέροντα που εξυπηρετούν την σκέψη τους που είναι εξανδραποδισμένη. Πάντα θα υπάρχουν ευχάριστα γεγονότα όπως αυτό του γάμου βασιλικών οικογενειών για αφηρημένη ταύτιση της χαράς του υποτελούς αλλά και γεγονότα κάθαρσης όπως αυτό της συντριβής του “κακού” Οσάμα από τον “καλό” Ομπάμα.
Το νέο μοντέλο της δομής ενός μακρινού κόσμου το σίγουρο είναι ότι θα έχει την αρμονία του μέσα στα μαθηματικά, την φυσική και την φιλοσοφία της παρατήρησης της ίδιας της φύσης μέσα από την ενότητα με αυτήν αποτινάσσοντας την ξεχωριστότητα της ανόητης σκέψης που έχει δώσει τα δείγματα πολιτισμού μέσα από την καταγεγραμμένη ιστορία. Στην προκείμενη επικαιρότητα βέβαια ας αφήσουμε μια μικρή χαραμάδα στις βεβαιότητες των πληροφοριών μας, ώστε να ευχηθούμε στον ενδεχόμενα μεταλλαγμένο στην όψη Οσάμα (σε ένα χρόνο) στα γενέθλια του στις 10 του Μάρτη να έχει Χρόνια πολλά με υγεία και μακροημέρευση. Θυμήθηκα μια ταινία του Ελληνικού Κινηματογράφου που ρωτά ο Νίκος Κούρκουλος τον Σπύρο Καλογήρου γιατί του επιτίθεται ως πληρωμένος φονιάς και εκείνος του απαντά “Είναι πολλά τα λεφτά Άρη !”
Έτσι και στην περίπτωση των μυστικών διαδρομών των κρατικών τρομοκρατιών θα έλεγα ότι είναι πολύς ο φόβος να αλλάξουμε τη σκέψη μας …
Βέβαια αν επιμείνουμε πολύ να μετεξελιχθούμε σε εποίκους του διαστήματος και προστατευμένους τεχνολογικά από την βίαιη (για εμάς) αντίδραση της ίδιας της φύσης, μοιάζουμε να έχουμε στο μυαλό μας ως πραγματικότητα την ατάκα που φώναξαν τα μυρμήγκια στο ακόλουθο ανέκδοτο.
Κάποτε ένας ελέφαντας στο καθημερινό του δρομολόγιο για τροφή με τους κραδασμούς του σώματος του γκρέμιζε τη φωλιά των εργατικών τερμιτών. Έτσι αποφάσισαν να ανέβουν σε ένα δέντρο όλοι μαζί και σαν πέρναγε το μεγάλο ζώο να πέσουν πάνω του να το φοβίσουν με την συνεργατική τους δύναμη. Έτσι και έγινε μα ο ελέφαντας έκανε ένα τίναγμα στο σώμα του ρίχνοντας όλα τα μυρμήγκια στο έδαφος εκτός από ένα που κρατήθηκε στο σβέρκο του με πολύ κόπο. Τότε του φώναξαν όλα τα υπόλοιπα από το έδαφος μέσα σε μια αγωνιστική διάθεση επιβίωσης… “ Μητσάρα Πνίξε τον !”
Πόσο αφιλοσόφητη φαντάζει η πληροφορία της δολοφονίας του “κακού” Οσάμα από τον “καλό” Ομπάμα στον αγώνα να κυριαρχήσουμε στον γήινο και γαλαξιακό μας ελέφαντα της σκέψης μας;
Λίγα στοιχεία σκέψης
http://exandas.ert.gr/old/archive/saudi_arabia/linkNo3_01.asp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.