Η Ελλάδα κινδυνεύει από τους Έλληνες

 .

Αυτό τον καιρό είμαι απασχολημένος με διάφορα όμορφα ζητήματα που προωθούν τη ζωή μου και απέχω από τις όμορφες κουβέντες που είχαμε τον προηγούμενο χρόνο με τον αγαπητό Σωτήρη, βρισκόμενοι σε παρέες χαλαρές που φιλοσοφούσαμε ότι η ανθρώπινη φοβία τα θεωρεί αδιαπραγμάτευτα. Με χαρά έλαβα ένα e-mail του που είναι ένα μικρό κομμάτι από την συγγραφική δουλειά που κάνει ετούτο τον καιρό και εκείνος κλεισμένος στις προσωπικές του εξισώσεις “ζωής” που τις λύνει υπομονετικά με τη σκέψη του. Διαβάζοντας το κείμενο που έλαβα σκέφτηκα πως δεν ξέρω που βρίσκεται το χαμόγελο και που το κλάμα σαν πορεύτηκα τη σκέψη του, που αναπτύσσει ένα λόγο μέσα από συμπυκνωμένες ιστορικές αναφορές. Για όποιον κυκλοφορεί στον κόσμο κρατώντας ένα μικρό καθρέπτη ώστε να βλέπει τις αντιδράσεις του μέσα από τις πεποιθήσεις που έχει και καμαρώνει, είναι ένα σοκ η αποκάλυψη της ανάπηρης σκέψης (μας) που θέλουμε να πιστεύουμε πως έχει σπουδαία καταγωγή και μέλλον. Γεμίσαμε ηλιθίους με άποψη και το χειρότερο είναι πως βρίσκονται και σε θέσεις που υλοποιούν την ζωή της πολύπαθης πόρνης που στις μέρες μας λέγεται και “Πολιτική”. Ας αφήσουμε όμως τον αγαπητό Σωτήρη να μας τα πει με την πέννα του σύντομα και περιεκτικά, όπως ξέρει να το κάνει και στον προφορικό του λόγο μέσα στη φύση παρέα με λίγους ανθρώπους που γνωρίζουν κυρίως να ακούν σε αντίθεση με τις μάζες που μιλούν για ότι δεν ξέρουν.

Η Ελλάδα κινδυνεύει από τους Έλληνες 

(μερικές πικρές αλήθειες Νο 2)

του Σωτήρη Γλυκοφρύδη 

Στην Ελλάδα λείπει η λογική. Γι’ αυτό το σύμβολο της Αθηνάς ήταν η κουκουβάγια. Διότι είναι νυκτόβιο πουλί, κρώζει τα δεινά και ανοίγει τα φτερά του βράδυ. Αν υπήρχε η λογική, τότε σύμβολο θα ήταν το αηδόνι. 

Λέγεται πολλές φορές μετ’ επιτάσεως να οριστεί ΑΟΖ, χωρίς ούτε ένας να σκεφτεί ότι η Τουρκία βρίσκεται μέσα σε κορσέ μ’ ένα παλούκι στην κοιλιά της. Οι κόπιτσες του κορσέ λέγονται Δωδεκάνησα και το παλούκι Καστελόριζο. Η Τουρκία μεγαλώνει, η κοιλιά της εξέρχεται κάτω του κορσέ και το παλούκι πια την αγκυλώνει. Σε 30 χρόνια θα είναι 150 εκατομμύρια - κιλά και η Ελλάδα 12. Ποια θα είναι η σύγκριση και πληθυσμών; Λέγεται μετ’ επιτάσεως πως η Τουρκία θα διαλυθεί. Αυτό μοιάζει με τις επικλήσεις των Χριστιανών στην Αγία Σοφία που περίμεναν άγγελο από το θεό να καταστρέψει τους βαρβάρους. 
Σκέφτηκε κανείς τι θα γίνει αν η Τουρκία ΔΕΝ διαλυθεί; Λέγεται μετ’ επιτάσεως πως για όλα φταίνε οι άλλοι, χωρίς κανείς να σκεφτεί πως οι ¨άλλοι¨ κατά τον Ελληνικό τρόπο σκέψης είναι οι πιο κοντινοί μας, συνήθως ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Ο λεγόμενος ¨μαλάκας¨. Φώναξε αυτή τη λέξη στο λεοφωρείο, από τους 10 θα γυρίσουν οι 9. Ο άλλος είναι ο κουφός. 
Λέγεται πως μια φούχτα Έλληνες ταπείνωσαν την Περσική αυτοκρατορία, Σκέφτηκε κανείς πως οι Πέρσες, οι γνήσιοι Πέρσες ήταν σε πληθυσμό όσοι οι Έλληνες; Σκέφτηκε κανείς πως στο Μαραθώνα πολέμησαν σαν σκυλιά οι μέτοικοι, αυτούς που ο Κλεισθένης είχε εντάξει στις 4 φυλές κάνοντάς της 10; Σκέφτηκε κανείς πως τους Πέρσες τους έφερε εδώ το μπάχαλο που λέγεται Δημοκρατία; Ας δει κάποιος ποιοι παρακαλούσαν το Δαρείο να επέμβει. Οι Κλεισθενικοί που του έδωσαν γη και ύδωρ χωρίς να τους ζητηθεί και οι ¨αλλοι¨, οι Πεισιστρατίδες, δηλαδή και οι δυο αντιμαχόμενες και αλληλοσφαγμένες παρατάξεις. Βρέθηκε κανείς να δει πως κάηκε ο ναός της Εφέσου και ποιοι κήρυξαν τον πόλεμο στους Πέρσες χωρίς γνώση της πραγματικότητας; Λέμε τους άλλους ¨βαρβάρους¨. Οι Πέρσες είχαν χάσει στην Ελλάδα κοντά στους 20 απεσταλμένους, πρεσβευτές και διερμηνείς. Μετρήστε τους, 4-5 στη Σπάρτη μέσα σε πηγάδι, άλλους τόσους και παραπάνω στη χαράδρα του Άρειου πάγου, τους πρώτους και ίσως περισσότερους στη Μακεδονία του Αμύντα επειδή κάποιοι ήθελαν να πηδήξουν. Οι Έλληνες ήταν το μόνο έθνος στον κόσμο που σκότωνε πρεσβευτές. Για ποια βαρβαρότητα λοιπόν μιλάμε; Διάβασε κανείς Έλληνας την ιστορία έτσι όπως πρέπει; Μιλάμε για το χρυσό αιώνα των Αθηνών, μιλάμε για τη Δημοκρατία, μιλάμε για το Μεγαλέξανδρο, μιλάμε για Πλάτωνα και Σωκράτη, μιλάμε για καθαρότητα φυλής, μιλάμε ότι είμαστε ανάδελφοι, μιλάμε για ένα σωρό πράγματα που δεν μας ανήκουν. Ούτε η Ακρόπολη μας ανήκει, ανήκει στην Ασπασία και το βούτηγμα του χρυσού της Δήλου, ανήκει στους σφαγμένους Μηλίους και στον εξανα - εξπο - εξαποδισμό τους. Μιλάμε για μια γλώσσα ¨τέλεια¨ που ούτε εγώ την κατέχω παρά την ψιλιάζομαι ως μνήμα. Βγήκε κανείς στο δρόμο να κοιτάξει φάτσες, ποιοι είναι Έλληνες; Οι Αρμένιοι, οι Πόντιοι, οι Σμυρνιοί, οι Κωνσταντινουπολίτες, οι Αλεξανδρινοί, αυτοί ναι, αυτοί είναι Έλληνες. Ας αφήσουμε λοιπόν τις … και ας κοιτάξουμε πίσω από το Μεγαλέξανδρο που βλέπουμε μπροστά στον καθρέφτη μας, τον πιο αληθινό Καραγκιόζη. Ναι, αυτόν τον μαυρομάτη καταφερτζή με το μακρύ το χέρι που ζητάει.