.
Σε συνέχεια του άρθρου της εκτροφής σαλιγκαριών , έχοντας στο μυαλό μου τους όμορφους νέους της επαρχίας μας και όχι μόνο, θυμήθηκα το επόμενο μεγάλο κεφάλαιο που λέγεται αρωματικά και θεραπευτικά βότανα.
Ψάχνοντας λίγο στο διαδίκτυο, βρήκα ένα πληροφοριακό έντυπο από μια παλιότερη προκήρυξη υποβολής προγραμμάτων τοπικής ανάπτυξης, μιας ανώνυμης εταιρείας της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Όμορφα κείμενα (σκέφτηκα) με ωραία λόγια που έχουν συντάξει τεχνοκράτες με όραμα για την ανάπτυξη μιας χώρας και γιατί όχι με καλή πρόθεση.
Βέβαια κάποτε έμαθα ότι τα χειρότερα εγκλήματα γίνονται πάντα με καλές προθέσεις.
Μου ήρθε η διάθεση με αρκετή δόση θλιμμένου μειδιάματος να γράψω μερικά λόγια για την εκτελεστική εξουσία … δηλαδή (κατά μια έννοια) για όλους εμάς…
ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
Την εκτελεστική εξουσία την λέμε με πιο απλά λόγια στην καθομιλουμένη και «Κράτος»
Το κράτος λοιπόν θεωρητικά , έχει κύριο ρόλο να ελέγχει και να οργανώνει την εύρυθμη λειτουργία των παραγωγικών τάξεων, καθώς επίσης να φροντίζει στην καλή λειτουργία κάθε τομέα εξυπηρέτησης των αναγκών του πολίτη.
Όμορφα πράγματα … ας πούμε τόσο όμορφα σαν την Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε.
Τώρα η διακήρυξη από την εφαρμογή της έχει ακριβώς την ίδια απόσταση όσο και η καλή πρόθεση του Κράτους από τα αποτελέσματα που επιφέρει σε αυτή τη χώρα.
Αυτό το μητροπολιτικό κράτος λοιπόν του Ελληνισμού , έχει δημόσιους υπαλλήλους σήμερα που αριθμούν περίπου το 39 % του παραγωγικού πληθυσμού της χώρας.
Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει ότι οι μισές οικογένειες στην Ελλάδα έχουν σίγουρα ένα εισόδημα που απο
ρρέει από απασχόληση στην κρατική μηχανή.
Το ξεκαρδιστικό αστείο είναι, ότι και οι άλλες μισές οικογένειες εύχονται και επιζητούν να χωθούν μέσα στην ασφάλεια της Κρατικής Εξουσίας.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος ότι είναι κατά το ήμισυ μια ολοκληρωτική κομουνιστική χώρα, που τα μέλη της εργάζονται στο κράτος , μέσα από ιδεώδη και όνειρα άκριτου καπιταλισμού.
Για τους μελετητές του μέλλοντος θα υπάρχει μια δυσκολία να κατανοήσουν αυτή την λογική μιας κοινωνίας με απαιτήσεις χωρίς ευθύνη.
Πρακτικά λοιπόν σκέφτεται κάποιος πως μπορούν να χωρέσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι μέσα σε μια κρατική μηχανή;
Το Ελληνικό Δαιμόνιο όμως τα κατάφερε και έφτιαξε θέσεις, υπηρεσίες, αρμοδιότητες, ελεγκτές και κάθε λογής σύστημα γραφειοκρατίας για να στήσει ο κάθε ένας το μαγαζί που θα του έφερε το επιζητούμενο εισόδημα.
Όλοι οι καλοί χωράμε θα ακούσει κάποιος να λέει ως γνωμικό ο νεοέλληνας.
Άλλοι θα βγάζουν προγράμματα , άλλοι θα τα ελέγχουν, άλλοι θα τα απαγορεύουν , άλλοι θα τιμωρούν όσους επιχειρούν, και άλλοι θα συντονίζουν τις αντιθέσεις του κράτους.
Αν λοιπόν θελήσει ένας επενδυτής να δημιουργήσει μια παραγωγική εκμετάλλευση, εν αρχή θεωρείται απατεώνας , κλέφτης και ύποπτος για κάθε σκέψη του.
Αυτό είναι λογικό και αποδεικνύεται με το ότι, αν ήθελε να είναι ολιγαρκής σε ένα μισθό θα διοριζόταν… τώρα που θέλει να κάνει επιχείρηση , βάλε με το μυαλό σου τι διαστροφή κουβαλά μέσα του…
Έτσι έρχονται να τον ελέγξουν όλες οι υπηρεσίες που θέλουν το καλό της Ελλάδας.
Αυτές οι υπηρεσίες που ελέγχουν είναι ικανές στο να παράγουν ένα κλαυσίγελο.
Ένα μικρό ποσοστό από αυτούς (όπως δηλώνουν οι συνδικαλιστικές τους οργανώσεις) είναι επίορκοι. Βέβαια οι ελεγχόμενοι φωνάζουν ότι το ποσοστό δεν είμαι μικρό αλλά λίγο μικρότερο από τον καθολικό αριθμό τους …
Το αστείο είναι ότι δεν έχουν καμία κακή πρόθεση απέναντι του ανθρώπου που θέλει να παράγει , παρά μόνο να αυξήσουν όσο μπορούν περισσότερο την οικογενειακή τους πρόσοδο… λειτουργούν έτσι με ενδιαφέρον το πόστο τους, εμφορούμενοι από καλές προθέσεις για το παιδί τους και την BMW…που είναι πάλι για την οδική ασφάλεια της οικογένειας...
Ο επίδοξος παραγωγός της υπεραξίας, μετά το άρμεγμα και τον γραφειοκρατικό κυκεώνα, γίνεται έξω φρενών και αρχίζει να λειτουργεί εκπτωτικά τη δράση του, θεωρώντας ότι του φταίνε τα πάντα.
Μολύνει, λερώνει, παρανομεί… κλπ , γιατί οφείλει να βγάλει τα σπασμένα που θα του πάρουν έτσι και αλλιώς οι λειτουργούντες το Κράτος για δική τους ωφέλεια.
Όλα αυτά βέβαια γίνονται κάτω από την άγρυπνη αγωνία των αρχόντων της νομοθετικής εξουσίας που είναι να τους λυπάσαι για την αγωνία που έχουν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο τους.
Κάποιοι που είναι κακοπροαίρετοι λένε ότι κάποιοι πολιτικοί, επιθυμούν την πολυνομία και την απροσδιοριστία του κράτους, γιατί μέσα σε αυτή τη λειτουργία φτιάχνουν καλύτερα τα εκλογικά μαγαζιά τους… αλλά αυτό δεν έχει αποδειχτεί και παραμένει ως εικασία.
Σε αυτή τη χώρα αν συλλάβουν κάποιον να ασελγεί σε ένα παιδί , αν δεν κριθεί από το δικαστήριο τελεσίδικα , κρίνεται ως εν δυνάμει αθώος.
Αν τώρα παραγραφεί το αδίκημα τότε μπορούμε να πούμε ότι ο βιαστής είναι ένα θύμα ψυχικής ταλαιπωρίας.
Τέτοιοι βέβαια βιαστές των ταμείων του Κράτους, δεν πρέπει να υπάρχουν , γιατί καμία υπόθεση δεν έχει φτάσει ποτέ στην καταδίκη από την αμόλυντη δικαιοσύνη.
Ορισμένοι πάλι ανόητοι , θυμούνται κάτι λόγια που ακούγονται σαν περσινά ξινά σταφύλια … από κάτι ανθρώπους που είχαν ζήσει πριν πολλά χρόνια όπως κάποιος που λεγόταν Πλάτωνας.
Είχε πει αυτός ο μη μοντέρνος παλαιός άνθρωπος ότι :
«Η πολιτική εξουσία πρέπει να ασκείται από σώφρονες, οι οποίοι φτάνουν στην πολιτική αρετή μέσω της παιδείας...»
Έχοντας λοιπόν υπόψη αυτές τις υποκειμενικές και όχι σίγουρα ισχύουσες λειτουργίες της εκτελεστικής εξουσίας, διαβάζω με μια μικρή δυσπιστία τα όμορφα προγράμματα των τεχνοκρατών για την ανάπτυξη αυτής της χώρας.
Μη ρωτήσετε βέβαια ποιοι φταίνε, γιατί την απάντηση την έχει δώσει ο Λουκιανός με το ωραίο τραγούδι του «Φταίει ο χοντρός».http://www.youtube.com/watch?v=LUE4J-qG5ac
Υ.Γ.
Προς ενίσχυση της φιλομάθειας των αναγνωστών, επισυνάπτω για κατέβασμα, ένα βιβλίο που το 1979 είχε απαγορευτεί η κυκλοφορία του για λόγους που δεν έμαθα ποτέ.
Πρόκειται για το "Εγχειρίδιο του καλού κλέφτη" του αείμνηστου Ηλία Πετρόπουλου με τον χαρακτηριστικό τρόπο αφοριστικής γραφής του και το πικρό χαμόγελο που μας προσφέρουν οι σκέψεις του για ότι υπερβολή χρησιμοποιεί στην δική του Αλήθεια.
Σε συνέχεια του άρθρου της εκτροφής σαλιγκαριών , έχοντας στο μυαλό μου τους όμορφους νέους της επαρχίας μας και όχι μόνο, θυμήθηκα το επόμενο μεγάλο κεφάλαιο που λέγεται αρωματικά και θεραπευτικά βότανα.Ψάχνοντας λίγο στο διαδίκτυο, βρήκα ένα πληροφοριακό έντυπο από μια παλιότερη προκήρυξη υποβολής προγραμμάτων τοπικής ανάπτυξης, μιας ανώνυμης εταιρείας της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Όμορφα κείμενα (σκέφτηκα) με ωραία λόγια που έχουν συντάξει τεχνοκράτες με όραμα για την ανάπτυξη μιας χώρας και γιατί όχι με καλή πρόθεση.
Βέβαια κάποτε έμαθα ότι τα χειρότερα εγκλήματα γίνονται πάντα με καλές προθέσεις.
Μου ήρθε η διάθεση με αρκετή δόση θλιμμένου μειδιάματος να γράψω μερικά λόγια για την εκτελεστική εξουσία … δηλαδή (κατά μια έννοια) για όλους εμάς…
ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
Την εκτελεστική εξουσία την λέμε με πιο απλά λόγια στην καθομιλουμένη και «Κράτος»
Το κράτος λοιπόν θεωρητικά , έχει κύριο ρόλο να ελέγχει και να οργανώνει την εύρυθμη λειτουργία των παραγωγικών τάξεων, καθώς επίσης να φροντίζει στην καλή λειτουργία κάθε τομέα εξυπηρέτησης των αναγκών του πολίτη.
Όμορφα πράγματα … ας πούμε τόσο όμορφα σαν την Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε.
Τώρα η διακήρυξη από την εφαρμογή της έχει ακριβώς την ίδια απόσταση όσο και η καλή πρόθεση του Κράτους από τα αποτελέσματα που επιφέρει σε αυτή τη χώρα.
Αυτό το μητροπολιτικό κράτος λοιπόν του Ελληνισμού , έχει δημόσιους υπαλλήλους σήμερα που αριθμούν περίπου το 39 % του παραγωγικού πληθυσμού της χώρας.
Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει ότι οι μισές οικογένειες στην Ελλάδα έχουν σίγουρα ένα εισόδημα που απο
ρρέει από απασχόληση στην κρατική μηχανή.Το ξεκαρδιστικό αστείο είναι, ότι και οι άλλες μισές οικογένειες εύχονται και επιζητούν να χωθούν μέσα στην ασφάλεια της Κρατικής Εξουσίας.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος ότι είναι κατά το ήμισυ μια ολοκληρωτική κομουνιστική χώρα, που τα μέλη της εργάζονται στο κράτος , μέσα από ιδεώδη και όνειρα άκριτου καπιταλισμού.
Για τους μελετητές του μέλλοντος θα υπάρχει μια δυσκολία να κατανοήσουν αυτή την λογική μιας κοινωνίας με απαιτήσεις χωρίς ευθύνη.
Πρακτικά λοιπόν σκέφτεται κάποιος πως μπορούν να χωρέσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι μέσα σε μια κρατική μηχανή;
Το Ελληνικό Δαιμόνιο όμως τα κατάφερε και έφτιαξε θέσεις, υπηρεσίες, αρμοδιότητες, ελεγκτές και κάθε λογής σύστημα γραφειοκρατίας για να στήσει ο κάθε ένας το μαγαζί που θα του έφερε το επιζητούμενο εισόδημα.
Όλοι οι καλοί χωράμε θα ακούσει κάποιος να λέει ως γνωμικό ο νεοέλληνας.
Άλλοι θα βγάζουν προγράμματα , άλλοι θα τα ελέγχουν, άλλοι θα τα απαγορεύουν , άλλοι θα τιμωρούν όσους επιχειρούν, και άλλοι θα συντονίζουν τις αντιθέσεις του κράτους.
Αν λοιπόν θελήσει ένας επενδυτής να δημιουργήσει μια παραγωγική εκμετάλλευση, εν αρχή θεωρείται απατεώνας , κλέφτης και ύποπτος για κάθε σκέψη του.
Αυτό είναι λογικό και αποδεικνύεται με το ότι, αν ήθελε να είναι ολιγαρκής σε ένα μισθό θα διοριζόταν… τώρα που θέλει να κάνει επιχείρηση , βάλε με το μυαλό σου τι διαστροφή κουβαλά μέσα του…
Έτσι έρχονται να τον ελέγξουν όλες οι υπηρεσίες που θέλουν το καλό της Ελλάδας.
Αυτές οι υπηρεσίες που ελέγχουν είναι ικανές στο να παράγουν ένα κλαυσίγελο.
Ένα μικρό ποσοστό από αυτούς (όπως δηλώνουν οι συνδικαλιστικές τους οργανώσεις) είναι επίορκοι. Βέβαια οι ελεγχόμενοι φωνάζουν ότι το ποσοστό δεν είμαι μικρό αλλά λίγο μικρότερο από τον καθολικό αριθμό τους …Το αστείο είναι ότι δεν έχουν καμία κακή πρόθεση απέναντι του ανθρώπου που θέλει να παράγει , παρά μόνο να αυξήσουν όσο μπορούν περισσότερο την οικογενειακή τους πρόσοδο… λειτουργούν έτσι με ενδιαφέρον το πόστο τους, εμφορούμενοι από καλές προθέσεις για το παιδί τους και την BMW…που είναι πάλι για την οδική ασφάλεια της οικογένειας...
Ο επίδοξος παραγωγός της υπεραξίας, μετά το άρμεγμα και τον γραφειοκρατικό κυκεώνα, γίνεται έξω φρενών και αρχίζει να λειτουργεί εκπτωτικά τη δράση του, θεωρώντας ότι του φταίνε τα πάντα.
Μολύνει, λερώνει, παρανομεί… κλπ , γιατί οφείλει να βγάλει τα σπασμένα που θα του πάρουν έτσι και αλλιώς οι λειτουργούντες το Κράτος για δική τους ωφέλεια.
Όλα αυτά βέβαια γίνονται κάτω από την άγρυπνη αγωνία των αρχόντων της νομοθετικής εξουσίας που είναι να τους λυπάσαι για την αγωνία που έχουν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο τους.
Κάποιοι που είναι κακοπροαίρετοι λένε ότι κάποιοι πολιτικοί, επιθυμούν την πολυνομία και την απροσδιοριστία του κράτους, γιατί μέσα σε αυτή τη λειτουργία φτιάχνουν καλύτερα τα εκλογικά μαγαζιά τους… αλλά αυτό δεν έχει αποδειχτεί και παραμένει ως εικασία.
Σε αυτή τη χώρα αν συλλάβουν κάποιον να ασελγεί σε ένα παιδί , αν δεν κριθεί από το δικαστήριο τελεσίδικα , κρίνεται ως εν δυνάμει αθώος.
Αν τώρα παραγραφεί το αδίκημα τότε μπορούμε να πούμε ότι ο βιαστής είναι ένα θύμα ψυχικής ταλαιπωρίας.
Τέτοιοι βέβαια βιαστές των ταμείων του Κράτους, δεν πρέπει να υπάρχουν , γιατί καμία υπόθεση δεν έχει φτάσει ποτέ στην καταδίκη από την αμόλυντη δικαιοσύνη.
Ορισμένοι πάλι ανόητοι , θυμούνται κάτι λόγια που ακούγονται σαν περσινά ξινά σταφύλια … από κάτι ανθρώπους που είχαν ζήσει πριν πολλά χρόνια όπως κάποιος που λεγόταν Πλάτωνας.
Είχε πει αυτός ο μη μοντέρνος παλαιός άνθρωπος ότι :
«Η πολιτική εξουσία πρέπει να ασκείται από σώφρονες, οι οποίοι φτάνουν στην πολιτική αρετή μέσω της παιδείας...»
Έχοντας λοιπόν υπόψη αυτές τις υποκειμενικές και όχι σίγουρα ισχύουσες λειτουργίες της εκτελεστικής εξουσίας, διαβάζω με μια μικρή δυσπιστία τα όμορφα προγράμματα των τεχνοκρατών για την ανάπτυξη αυτής της χώρας.
Μη ρωτήσετε βέβαια ποιοι φταίνε, γιατί την απάντηση την έχει δώσει ο Λουκιανός με το ωραίο τραγούδι του «Φταίει ο χοντρός».http://www.youtube.com/watch?v=LUE4J-qG5ac
Υ.Γ.
Προς ενίσχυση της φιλομάθειας των αναγνωστών, επισυνάπτω για κατέβασμα, ένα βιβλίο που το 1979 είχε απαγορευτεί η κυκλοφορία του για λόγους που δεν έμαθα ποτέ.
Πρόκειται για το "Εγχειρίδιο του καλού κλέφτη" του αείμνηστου Ηλία Πετρόπουλου με τον χαρακτηριστικό τρόπο αφοριστικής γραφής του και το πικρό χαμόγελο που μας προσφέρουν οι σκέψεις του για ότι υπερβολή χρησιμοποιεί στην δική του Αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.