.
Περπατώντας στα μονοπάτια του νου, μέσα στο χωριό του μυαλού μας, σκέφτομαι ότι τις «πέτρες» που κυκλώνουν τα βήματα μας, δεν ανασταίνει ο θαυμασμός της άγνοιας μας την ιστορία τους …
Χρόνια έχω περπατήσει λειψός από πληροφορίες, δίπλα σε θαυμαστούς τόπους.
Κάθε φορά που μάθαινα ή μαθαίνω λίγα περισσότερα, τόσο ένοιωθα και νοιώθω την αιδώ της άγνοιας του παρόντος μου πιο έντονη.
http://www.youtube.com/watch?v=R45QWaJ-L0UΣαν βλέπω την ευδαιμονία του κενού στο χάχανο του πιθηκόμορφου συνανθρώπου μου, αναγνωρίζω το αξεπέραστο δικό μου ζώο.
Φθορά του νου, υποταγμένη στην Ανάγκη της έρπουσας λογικής… της επιβίωσης.
Το δάκτυλο του Βίλχεμ Ράιχ, μας έδειξε την πληγή μας στο «Άκου Ανθρωπάκο» … αλλά η θέα αυτής, μας πονάει και θέλει το γιατρικό της.
Σαν ένα τέτοιο γιατρικό που χτίζει με πόνο ψυχής την πληροφορία για ότι διαφεύγει από την πιθηκίσια ματιά μας, είναι και το προσφερόμενο βίντεο, που μιλά για το ιστορικό χτες με όρους και παραλληλισμούς στο σήμερα.
Μιλά για μια γνώση που η κτήση της έχει λόγο στο παρόν μας, αντίθετα σε ότι επιδέξια κάνουν τα σχολεία στο μυαλό των παιδιών.
Είναι ένα μικρό χρονικό επίσκεψης στην "γνωστή" Ακρόπολη των Αθηνών.
Η μόνη διαφορά του λόγου της ξενάγησης βρίσκεται στο ότι, ο κατά περίσταση ξεναγός, δεν θεωρεί το ακροατήριο του, ως «Κινέζους» με την απαξιωτική αντίληψη των νεοελλήνων της "αρπαχτής" στη σκέψη και της εύπεπτης εντυπωσιακής πληροφορίας στο γνωστικό τους υπόβαθρο.
Παρακολουθώντας την ξενάγηση εκτός από το επιφώνημα «Πω Πω!» και το απαραίτητο συμπλήρωμα της πιθηκόμορφης γνώσης μας να δηλώνει « Ρε μεγάλε κοίτα τι γαμάτους προγόνους έχουμε!» , προσωπικά θέλω να υιοθετώ την χάρη της σιωπής, λέγοντας στον εαυτό μου : « Σκάσε επιτέλους ρε μαλάκα και άκου»
Η υιοθέτηση της προτροπής με τον προηγούμενο χαρακτηρισμό δεν είναι υποχρεωτική για την εκάστοτε προσωπική αντίληψη που έχει για τον εαυτό του ο κάθε αναγνώστης αυτού του άρθρου.
Διευκρινίζω όμως, ότι ο χαρακτηρισμός του μαλάκα αφορά νοηματικά στην μαλθακή , απαίδευτη και καλοβολεμένη Συβαρίτικη συμπεριφορά ενός ανθρώπου και όχι τις μοναχικές ερωτικές του φαντασιωτικές συνευρέσεις , όπως κατά παραφθορά ισχύει στην σημερινή γλώσσα που σκεφτόμαστε.
Καλή απόλαυση εάν επιλέξετε να κάνετε κλικ στην εικόνα της δημοσίευσης.
Περπατώντας στα μονοπάτια του νου, μέσα στο χωριό του μυαλού μας, σκέφτομαι ότι τις «πέτρες» που κυκλώνουν τα βήματα μας, δεν ανασταίνει ο θαυμασμός της άγνοιας μας την ιστορία τους …
Χρόνια έχω περπατήσει λειψός από πληροφορίες, δίπλα σε θαυμαστούς τόπους.
Κάθε φορά που μάθαινα ή μαθαίνω λίγα περισσότερα, τόσο ένοιωθα και νοιώθω την αιδώ της άγνοιας του παρόντος μου πιο έντονη.
http://www.youtube.com/watch?v=R45QWaJ-L0UΣαν βλέπω την ευδαιμονία του κενού στο χάχανο του πιθηκόμορφου συνανθρώπου μου, αναγνωρίζω το αξεπέραστο δικό μου ζώο.Φθορά του νου, υποταγμένη στην Ανάγκη της έρπουσας λογικής… της επιβίωσης.
Το δάκτυλο του Βίλχεμ Ράιχ, μας έδειξε την πληγή μας στο «Άκου Ανθρωπάκο» … αλλά η θέα αυτής, μας πονάει και θέλει το γιατρικό της.
Σαν ένα τέτοιο γιατρικό που χτίζει με πόνο ψυχής την πληροφορία για ότι διαφεύγει από την πιθηκίσια ματιά μας, είναι και το προσφερόμενο βίντεο, που μιλά για το ιστορικό χτες με όρους και παραλληλισμούς στο σήμερα.
Μιλά για μια γνώση που η κτήση της έχει λόγο στο παρόν μας, αντίθετα σε ότι επιδέξια κάνουν τα σχολεία στο μυαλό των παιδιών.
Είναι ένα μικρό χρονικό επίσκεψης στην "γνωστή" Ακρόπολη των Αθηνών.
Η μόνη διαφορά του λόγου της ξενάγησης βρίσκεται στο ότι, ο κατά περίσταση ξεναγός, δεν θεωρεί το ακροατήριο του, ως «Κινέζους» με την απαξιωτική αντίληψη των νεοελλήνων της "αρπαχτής" στη σκέψη και της εύπεπτης εντυπωσιακής πληροφορίας στο γνωστικό τους υπόβαθρο.
Παρακολουθώντας την ξενάγηση εκτός από το επιφώνημα «Πω Πω!» και το απαραίτητο συμπλήρωμα της πιθηκόμορφης γνώσης μας να δηλώνει « Ρε μεγάλε κοίτα τι γαμάτους προγόνους έχουμε!» , προσωπικά θέλω να υιοθετώ την χάρη της σιωπής, λέγοντας στον εαυτό μου : « Σκάσε επιτέλους ρε μαλάκα και άκου»
Η υιοθέτηση της προτροπής με τον προηγούμενο χαρακτηρισμό δεν είναι υποχρεωτική για την εκάστοτε προσωπική αντίληψη που έχει για τον εαυτό του ο κάθε αναγνώστης αυτού του άρθρου.
Διευκρινίζω όμως, ότι ο χαρακτηρισμός του μαλάκα αφορά νοηματικά στην μαλθακή , απαίδευτη και καλοβολεμένη Συβαρίτικη συμπεριφορά ενός ανθρώπου και όχι τις μοναχικές ερωτικές του φαντασιωτικές συνευρέσεις , όπως κατά παραφθορά ισχύει στην σημερινή γλώσσα που σκεφτόμαστε.
Καλή απόλαυση εάν επιλέξετε να κάνετε κλικ στην εικόνα της δημοσίευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.